Amasti

IN Cardinalis Iosephus Ratzinger in exitu, affectuoso ac etiam novante S. Ioannis Pauli II Pontificatu, sub Petri throno assumpta longa umbra deiectus est. Sed quid mox Pontificatus Benedicti XVI notaret, non charisma, vel humor, vel ingenium, vel vigor esset, immo in publico quietus, serenus, prope inconcinnus. Sed esset eius assidua et pragmatica theologia eo tempore quo Petrus pulsabatur ab intus et extra. Eius lucidus et prophetica perceptio esset nostrorum temporum, quae nebulam ante prora huius Magnae Navis purgare videbatur; et orthodoxia esset, quae semel atque iterum post MM annos saepe turbidae aquae dicta est firmae promissionis Iesu esse:

Et ego dico tibi quia tu es Petrus, et super hanc petram aedificabo ecclesiam meam et portae inferi non praevalebunt adversus eam. (Matt 16:18)

Papatus Benedicti non mundum concussit fortasse sicut Decessor Noster fel. Sed Papatus eius pro mundo recordabitur non agitabit eam.

Revera fidelitatem et constantiam Cardinalis Ratzinger fabulosi fuerunt tempore quo papa anno 2005 factus est. Memini uxorem meam in cubiculo in quo adhuc dormiebam, me evigilantes inopinato nuntio quod mane Aprilis. "Ratzinger modo electus in papam" Et conversus sum faciem tuam in caput meum gaudium et flevi dicebam enim - an inexplicabile hoc gaudium persistebat per triduum. In tempore evertens sensu est Ecclesia, quae extensio est quae data est gratia et tutela. Immo non essent pulchrae profundum tractata ad octo annos, prophetiae et evangelism a Benedicto XVI.

In MMVI, invitatus sum ad cantandum Canticum pro Habemus Papam apud Vaticanum in celebratione vitae Ioannis Pauli II. Benedictus XVI adesse existimatus est, sed sermones de Islam crepitabant spathis circa mundum potentiam suam vitam in periculo ponendi. Noluit. Sed ea res inopinato cum Benedicto XVI congressione consecuta est in crastinum, quo carmen meum in manus eius ponere potui. Responsio suadet ut celebrationem vespertinam in circitu televisificarum clausis observare debebit. Quam surrealem et superante in praesentia beati Petri successoris esse ... et tamen inopinata commutatio penitus humana fuit. A die gratia).

Momenta ante, cum in aulam ad peregrinorum cantus spectassem, et prope impervius ad saxum sidus excipiendum, porticus oberrabat memorabili humilitate ac serenitate — et fabulosa inscitia, quae de homine commodiore intercedit. libris philosophicis quam despumantibus admiratoribus. Sed amor et devotio ad utrumque numquam Juit.

Die autem X mensis Februarii anno MMXIII, silentium obstipuit sedi sicut audivi Papam Benedictum renuntiationem a papatu nuntiare. Proximis duabus septimanis Dominus "nunc verbum" in corde meo singulariter fortis et perseverans locutus est (hebdomadibus antequam nomen Cardinalis Jorge Bergoglio primum audirem);

Intrantes autem conturbat tempora periculosa sunt.

Verbum illud in tot gradibus evenit, quod ad literam scripsi instar plurium librorum hic ad navigandum magis magisque fallacis aquae magni Tempestatis, quae toto orbe immissa est. Sed hic rursus ipsa verba ac doctrinas Benedicti in Stor- pharo, certa pharus et ancora prophetica ad Nunc Verbum, et innumerabiles alii catholici apostolatus circa mundum, inservierunt (exempli gratia. Absentis ad Nuntius pontifici Prophetae ... et Ad Evam uxo).

Prima prioritas Petri Successoris a Domino in Cenaculo in clarissimis terminis posita est: "Fratres tuos confirma...."Lk xxii 22). Ipse Petrus hanc prioritatem in prima Epistula sua dedidit: "paratus semper est ad defensionem omni, qui te vocat, rationem pro ea quae in te est spe" (1 Pet iii 3; Nostris diebus, cum in vastis mundi locis fides inest periculum moriendi instar flammae, cui iam cibus non est, primarium primarium est Deum praesentem in hoc mundo efficere ac viris ac mulieribus viam Deo ostendere. Non quemlibet Deum, sed Deum qui locutus est in Sina; ad Deum, cuius vultum agnoscimus in amore qui « in finem » (cfr. Jn 13, 1) — in Iesum Christum crucifixum et resuscitatum. Vera quaestio in hoc nostrae historiae momento est Deum ab humano prospectu evanescere et obscurante lumine quod a Deo venit, humanitas eius gestus amittit, cum magis manifestas perniciosiores effectus. ad Deum, qui in Bibliis loquitur: haec est suprema ac fundamentalis prioritas Ecclesiae ac Successoris Petri hoc tempore. -Beatissimi Patris Benedicti XVI litteras mittimus omnibus Episcopis qui in mundo: XII Martii, MMIX: Vatican.va

Nihilominus, etiam momenta magnae gratitudinis ac doloris, erga talem fidelem papam vel futuram dubitationem — fidem nostram in Iesum numquam labefactare debent. Ipse est qui aedificat Ecclesiam, Ecclesiam meam.

Et videmus haec in rerum historiam, et non laetantur hominum, sed in laudando Dominum, qui creaturam numquam deserit Ecclesiae, et qui desideravit ut manifesti sint quoniam non est petra in Petri, ad minimum lapidem offensionis "caro et sanguis" enim salvare salvat Dominus qui per carnem et sanguinem. Ad hanc veritatem negare non plus ex fide, non ex humilitate plus, nisi quod ei ab humilitate subtraxerim utilium quo minus cognoscit intellectus, quod sicut Deus est. Formam igitur Romae remanent Petrinum spondemus historica huius rei causa renovata semper gaudium portae inferi non praevalebunt adversum eam... -Cardinal Ratzinger (Benedictus XVI SUMMI PONTIFICIS) Ad hoc sacramentum dicitur: Hodie intelligentes in ecclesiaIgnatius Press, p. 73-74

Hoc in Benedicto successore resonabat;

Multae vires conati sunt, et adhuc faciunt Ecclesiam, extrinsecus et intus destruere, sed ipsae destruuntur et Ecclesia vivit et fructifera manet…. Inexplicabiliter solida manet… reges, populi, gentes, philosophiarum repetens Transierunt vires sunt, sed Ecclesiae a Christo condita, cum tamen tot procellas et multa peccata nostra: fidelis permanet semper ad thesaurum fidei in ministerium ostensum est; nam ecclesia non pertinent ad pontifices, episcopos, sacerdotes, neque temporibus fideles laici, Ecclesiae solius est Christi, in omni tempore. -POPE FRANCISCI BENEDICTIO, Sermo, 29 Iunii: MMXV www.americamagazine.org

Certus sum hanc esse perennem nuntium quem Benedictum nos inhaerere volumus, quantumvis turbidi nostri dies fient. Papae et parentes, filii et coniuges, amici et familiaritates nostri venient et eunt ... sed Iesus nunc mecum est, praeter me, et hoc est tam certa promissio quam Petro dixit.

Ecce ego vobiscum sum omnibus diebus usque ad consummationem sseculi. Matth.

Cum mater mea aliquot abhinc annis transivit, 35 tantum fui, haec erat 62. Subitus sensus relictus erat palpabilis, disorienting. Forsitan aliqui vestrum hoc modo hodie sentiant - aliquid relictum in Matre Ecclesia cum exstinctione unius clarissimi saeculi flammae. Sed hic quoque Iesus respondet:

Numquid oblivisci potest mater infantis, absque teneritate ad filium uteri sui? Etiam si obliviscatur, numquam obliviscar tui. Ecce in manibus meis descripsi te.

Ceterum Benedictus XVI non recessit. Propior est nobis nunc quam semper in uno, mystico Christi Corpore.

Non possumus celare quod
multae minae nubes in horizonte conglobantur.
Non tamen omittendum est;
sed flamma spei
vivit in cordibus nostris ...
- Pius Pp.
January 15th, 2009