IT ကျွန်တော့်ဇနီးနဲ့ ကျွန်တော် သားသမီးရှစ်ယောက်နဲ့ မြန်မာပြည်ကို ပြောင်းရွှေ့ဖို့ 2009 ခုနှစ်မှာ ပို့ဆောင်ခံခဲ့ရပါတယ်။ ရောထွေးနေတဲ့ စိတ်ခံစားမှုတွေနဲ့ ငါတို့နေထိုင်တဲ့ မြို့ငယ်လေးကနေ ထွက်သွားခဲ့တယ်... ဒါပေမယ့် ဘုရားသခင်က ငါတို့ကို ဦးဆောင်နေပုံရတယ်။ ကနေဒါနိုင်ငံ၊ Saskatchewan အလယ်မှာ ဝေးလံခေါင်သီတဲ့ လယ်ကွင်းတစ်ခြံကို မြေသားလမ်းတွေနဲ့သာ သွားလာနိုင်တဲ့ သစ်ပင်မဲ့ ဝေစာတွေကြားထဲမှာ တည်ရှိနေတာကို တွေ့ရှိခဲ့ရပါတယ်။ အမှန်တော့ ငါတို့က တခြားအများကြီး မတတ်နိုင်ဘူး။ အနီးနားတွင် လူဦးရေ ၆၀ ခန့် နေထိုင်သည်။ လမ်းမကြီးသည် အများအားဖြင့် ကွက်လပ်၊ ပျက်စီးယိုယွင်းနေသော အဆောက်အဦများ၊ ကျောင်းဆောင်သည် အလွတ်နှင့် စွန့်ပစ်ခံရသည်။ ဘဏ်ငယ်၊ စာတိုက်နှင့် ကုန်စုံဆိုင်သည် ကျွန်ုပ်တို့ရောက်ရှိပြီးနောက် တံခါးမဖွင့်ထားဘဲ ကက်သလစ်ချာ့ခ်ျမှ အမြန်ပိတ်ပါသည်။ ၎င်းသည် ဂန္ထဝင်ဗိသုကာလက်ရာများ၏ ချစ်စရာကောင်းသော သန့်ရှင်းရာဌာနဖြစ်သည် — ထိုသို့သောသေးငယ်သောအသိုင်းအဝိုင်းအတွက် ထူးထူးခြားခြားကြီးမားသည်။ သို့သော် ကြီးမားသော မိသားစုများနှင့် လယ်မြေငယ်များ ရှိခဲ့သည့် 60 ခုနှစ်များက ပရိသတ်များနှင့် ပြည့်နှက်နေသည့် ဓာတ်ပုံဟောင်းများကို ဖော်ပြခဲ့သည်။ ယခုမူ တနင်္ဂနွေ ဝတ်ပြုပွဲအထိ ၁၅-၂၀ သာရှိတော့သည်။ သစ္စာရှိသက်ကြီးရွယ်အိုလက်တစ်ဆုပ်စာအတွက်သာ ခရစ်ယာန်အသိုက်အဝန်းအကြောင်း ပြောစရာမရှိသလောက်နည်းပါးပါသည်။ အနီးဆုံးမြို့က နှစ်နာရီနီးပါးဝေးတယ်။ သူငယ်ချင်းတွေ၊ မိသားစုတွေနဲ့ ရေကန်တွေနဲ့ သစ်တောတွေ ဝန်းကျင်မှာ ကြီးပြင်းလာရတဲ့ သဘာဝအလှတွေတောင် ငါတို့တွေ မရှိခဲ့ကြဘူး။ ငါတို့ "သဲကန္တာရ" ထဲကို ရောက်နေပြီဆိုတာ ငါမသိလိုက်ဘူး...စာဖတ်ခြင်း Continue
