AS Ik liep vanmorgen door het gangpad naar de communie, ik had het gevoel dat het kruis dat ik droeg van beton was.
Toen ik terugliep naar de bank, werd mijn oog getrokken naar een icoon van de verlamde man die in zijn draagbaar naar Jezus werd neergelaten. Dat voelde ik meteen Ik was de verlamde man.
De mannen die de verlamde door het plafond naar de tegenwoordigheid van Christus lieten zakken, deden dat door hard te werken, geloof en volharding. Maar het waren alleen de verlamde - die niets anders deed dan naar Jezus staren in hulpeloosheid en hoop - tegen wie Christus zei:
“Uw zonden zijn vergeven…. sta op, pak je matje op en ga naar huis. "
