WAT betekent het om een goed leven?
PROEF EN ZIE
Waar gaat het over zielen die een zekere mate van heiligheid hebben bereikt? Er is daar een kwaliteit, een "substantie" waar men in wil blijven hangen. Velen hebben veranderde mensen verlaten na ontmoetingen met de zalige Moeder Teresa of Johannes Paulus II, hoewel er soms weinig tussen hen werd gesproken. Het antwoord is dat deze buitengewone zielen waren geworden levende putten.
Wie in mij gelooft, zoals de Schrift zegt: 'Rivieren van levend water zullen van binnenuit stromen.' (Johannes 7:38)
De psalmist schrijft:
O proef en zie dat de Heer goed is! (Ps 34: 8)
Mensen hongeren en dorsten smaak en zien de Heer, vandaag. Ze zoeken naar Hem op Oprah Winfrey, in een fles drank, in de koelkast, in ongeoorloofde seks, op Facebook, in hekserij… op een groot aantal manieren, in een poging het geluk te vinden waarvoor ze gemaakt zijn. Maar het plan van Christus was dat de mensheid Hem zou vinden in zijn kerk- geen instelling, werkt- maar in zijn levende leden, zijn levende putten:
Wij zijn ambassadeurs van Christus, alsof God door ons een beroep deed. (2 Kor 5:20)
Deze eeuw dorst naar authenticiteit… De wereld verwacht van ons eenvoud van leven, de geest van gebed, gehoorzaamheid, nederigheid, onthechting en zelfopoffering. —POPE PAULUS VI, Evangelisatie in de moderne wereld, 22, 76
Dit is wat St.Paul bedoelde toen hij zei:
Ik ben met Christus gekruisigd; ik leef niet meer, maar Christus leeft in mij (Gl 2:20)
Als we deze zin in drie delen opdelen, vinden we de anatomie van een "goed leven."
"IK BEN GEKRUISIGD"
Wanneer een waterput wordt geboord, moet al het slib, de rots en de aarde naar de oppervlakte worden verwijderd. Dit is wat het betekent om "met Christus gekruisigd te zijn": om al het slib van het zelf, de rots van rebellie en de bodem van zonde aan het licht te brengen. Het is erg moeilijk voor de christelijke ziel om een vat te zijn van zuivere levende wateren met deze erin vermengd. De wereld smaakt, maar wordt onverzadigd achtergelaten door het brakke water dat de genaden heeft aangetast waarvan ze verlangden te drinken.
Hoe meer iemand aan zichzelf sterft, hoe meer Christus van binnen opstijgt.
Tenzij een tarwekorrel op de grond valt en sterft, blijft het slechts een tarwekorrel; maar als het sterft, brengt het veel vrucht voort. (Johannes 12:24)
Toch is een "geboord gat" niet genoeg. Er moet een omhulsel zijn dat het levende water van de Heilige Geest kan "bevatten" ...
"HET IS NIET MEER IK DIE LEEF"
In putten wordt een omhulsel van steen of beton langs de binnenmuren gebouwd om te voorkomen dat de aarde in de put "terugglijdt". 
We bouwen zo'n behuizing door "goede werken". Deze stenen zijn de formulier van de christen, het uiterlijke teken dat zegt: "Ik ben een houder van de levende wateren." Zoals de Schrift zegt,
Uw licht moet voor anderen schijnen, opdat zij uw goede werken mogen zien en uw hemelse Vader mogen verheerlijken ... Toon mij uw geloof zonder werken, en ik zal u mijn geloof tonen uit mijn werken. (Matt 5:16; Jakobus 2:18)
Ja, de wereld moet proeven en zorg ervoor dat de Heer goed is. Zonder zichtbare put zijn Living Waters moeilijk te vinden. Zonder het omhulsel zal de put beginnen te bezwijken onder "de lust van het vlees en de lust van de ogen en de trots van het leven" (1 Johannes 2:16) en overwoekerd worden door de doornen van "wereldse bezorgdheid en de verleiding. van rijkdom "(Matt. 13:22). Aan de andere kant, putten uit Slechts 'goede werken', maar zonder de 'substantie' van een authentiek levend geloof in Christus - de Levende Wateren - zijn vaak 'als witgekalkte graven, die er aan de buitenkant mooi uitzien, maar van binnen zijn ze vol doodsbeenderen en allerlei vuiligheid … Aan de buitenkant lijk je rechtvaardig, maar van binnen ben je vervuld van huichelarij en boosaardigheid. " (Matt 23: 27-28).
In zijn eerste encycliek benadrukt paus Benedictus dat het liefhebben van de naaste twee componenten heeft: een is de handelen van liefde, de goede daad zelf, en de andere is de liefde wie we zenden naar de ander, namelijk God die liefde is. Beiden moeten aanwezig zijn. Anders riskeert de christen te worden gereduceerd tot slechts een maatschappelijk werker en niet tot een door God aangestelde getuige. Hij merkt op dat de apostelen niet mochten ...
.... een puur mechanisch distributiewerk uitvoeren: ze zouden mannen zijn "vol van de Geest en van wijsheid" (zie Handelingen 6: 1-6) Met andere woorden, de sociale dienst die ze moesten verlenen was absoluut concreet, maar het was tegelijkertijd ook een spirituele dienst. —PAUS BENEDICTUS XVI, Deus Caritas Est21
De geboden van Jezus opvolgen en onderweg goede werken voortbrengen, betekent dat ik niet langer leef, of liever, dat ik voor mezelf leef, maar voor mijn naaste. Het is echter niet 'ik' dat ik wil geven, maar Christus ...
"CHRISTUS DIE IN MIJ LEEFT"
Hoe leeft Christus in mij? Door een uitnodiging van het hart, dat wil zeggen, gebed.
Zie, ik sta aan de deur en klop; als iemand mijn stem hoort en de deur opent, zal ik bij hem binnenkomen en met hem eten, en hij met mij. (Openbaring 3:20)
Het is gebed dat trekt de Heilige Geest in mijn hart, dat mijn woorden, daden en gedachten vult met de aanwezigheid van God. Het is dan deze Aanwezigheid die uit mij stroomt in de uitgedroogde zielen van degenen die hun spirituele dorst willen lessen. Op de een of andere manier hebben we vandaag het begrip verloren van de noodzaak van gebed in het christelijke leven. Als de doop de eerste vloed van genade is, is het gebed dat mijn ziel voortdurend vult met levend water dat mijn broer kan drinken. Is het mogelijk dat de drukste, actiefste, meest ogenschijnlijk getalenteerde christelijke bedienaren van vandaag de wereld soms weinig meer dan stof aanbieden? Ja, het is mogelijk, want wat we te geven hebben is niet alleen onze kennis of dienst, maar de levende God! We geven Hem door onszelf voortdurend leeg te maken - uit de weg te gaan - maar ons dan voortdurend met Hem te vullen door middel van een innerlijk leven van gebed "zonder ophouden". De bisschop, priester of leek die zegt dat hij "geen tijd heeft om te bidden", is degene die het meest moet bidden, anders verliest zijn of haar apostolaat de kracht om harten te veranderen.
Het is ook het gebed dat mij in staat stelt te ontdekken en op te bouwen, aldus m
y roeping, de stenen die nodig zijn om een zichtbare oase te worden in de woestijn van de wereld:
Gebed zorgt voor de genade die we nodig hebben voor verdienstelijke daden. -Catechismus van de katholieke kerk, N. 2010
Als een circulatiepomp trekken goede werken zelf, indien gedaan in een geest van oprechte naastenliefde, Levende Wateren verder de ziel binnen in wat een ritmisch patroon wordt tussen het innerlijke en uiterlijke leven van de christen: berouw, goede werken, gebed ... wel dieper, zijn vorm opbouwend en het met God vullen.
Liefde groeit door liefde. —PAUS BENEDICTUS XVI, Deus Caritas Est18
Blijf in mij, zoals ik in jou blijf ... Wie in mij blijft en ik in hem, zal veel vrucht dragen, want zonder mij kun je niets doen ... Als je mijn geboden onderhoudt, blijf je in mijn liefde. (Johannes 15: 4-5, 10)
WAT VOOR GOED WILT U ZIJN?
Dit wil niet zeggen dat God niet kan werken door gewillige of zelfs onwillige individuen. Er zijn inderdaad velen die "charisma's" hebben die krachtig lijken. Maar ze zijn vaak als vallende sterren die even verblinden, dan snel worden vergeten, hun leven slechts voor een kort moment helderder wordt, maar geen blijvend kompas achterlaat. Waar ik het hier over heb, zijn die vaste sterren, die brandende zonnen die 'heiligen' worden genoemd, wier licht voortdurend naar ons reikt, zelfs lang nadat hun aardse leven is opgebrand. Dit is de levende bron die je moet worden! Een bron die Levende Wateren biedt die de wereld om je heen veranderen en transformeren en Zijn Aanwezigheid verlaten lang nadat je aanwezigheid verdwenen is.
Laat me alles wat ik hier heb gezegd samenvatten in de woorden van St. Paul - een van de grootste levende bronnen in het christendom waarvan we het Jaar blijven vieren. Het leven van een christen is op Jezus gebouwd, zoals er een put op aarde wordt gebouwd.
Als iemand op dit fundament bouwt met goud, zilver, kostbare stenen, hout, hooi of stro, zal het werk van ieder aan het licht komen, want de Dag zal het onthullen. Het zal met vuur worden onthuld, en het vuur zal de kwaliteit van ieders werk testen. (1 Kor 3: 12-13)
Waarmee bouw je je put? Goud, zilver en edelstenen, of hout, hooi en stro? De kwaliteit van deze put wordt bepaald door het "innerlijke leven" van de ziel, de relatie die je hebt met God. En gebed is de relatie - een gemeenschap van liefde en waarheid uitgedrukt in gehoorzaamheid en nederigheid. Zo'n ziel is zich er vaak niet eens van bewust dat hij een bron van kostbare edelstenen bouwt… maar anderen zijn dat wel. Want ze kunnen in hem proeven en zien dat de Heer goed is. Jezus zei dat een boom bekend staat aan zijn vruchten. Het is het verborgen innerlijke leven van de boom dat de vrucht bepaalt: de gezondheid van de wortels, het sap en de kern. Wie kan de bodem van een put zien? Het is dat diepe innerlijke leven van de put, waar vers water wordt getrokken, waar stilte en stilte is en gebed dat God in staat is om in de ziel te sijpelen zodat anderen de beker van hun verlangen in je hart kunnen laten zakken en vinden Hem naar wie ze hebben verlangd.
Dit is het soort christen dat Moeder Maria nu al tientallen jaren verschijnt om te genereren. Apostelen die, gevormd in de schoot van haar nederigheid, zullen worden levende putten in de grote woestijn van onze tijd. Zo zegt ze: "Bid, bid, bid'dat je Waters te geven hebt.
De heiligen - denk aan het voorbeeld van de zalige Teresa van Calcutta - hernieuwden voortdurend hun vermogen tot naastenliefde door hun ontmoeting met de Eucharistische Heer, en omgekeerd kreeg deze ontmoeting zijn realiteit en diepgang in hun dienst aan anderen. Liefde voor God en liefde voor de naaste zijn dus onafscheidelijk, ze vormen een enkel gebod ... In het voorbeeld van de zalige Teresa van Calcutta hebben we een duidelijke illustratie van het feit dat tijd die in gebed aan God wordt besteed niet alleen geen afbreuk doet aan effectieve en liefdevolle dienstbaarheid aan onze naaste, maar is in feite de onuitputtelijke bron van die dienst. —PAUS BENEDICTUS XVI, Deus Caritas Est, n. 18, 36
We bewaren deze schat in aarden vaten ... (2 Kor 4: 7)
