WAT bedoelde Johannes Paulus II toen hij zei "we staan voor de laatste confrontatie"? Bedoelde hij het einde van de wereld? Het einde van dit tijdperk? Wat is precies "definitief"? Het antwoord ligt in de context van allen dat hij zei ...
DE GROOTSTE HISTORISCHE CONFRONTATIE
We staan nu voor de grootste historische confrontatie die de mensheid heeft doorgemaakt. Ik denk niet dat brede kringen van de Amerikaanse samenleving of brede kringen van de christelijke gemeenschap dit ten volle beseffen. We staan nu voor de laatste confrontatie tussen de kerk en de antikerk, van het evangelie en het anti-evangelie. Deze confrontatie ligt binnen de plannen van de goddelijke voorzienigheid. Het is een beproeving die de hele Kerk ... moet opnemen —Kardinaal Karol Wojtyla (JOHANNES PAULUS II), herdrukt op 9 november 1978, uitgave van De Wall Street Journalk van een toespraak voor de Amerikaanse bisschoppen uit 1976
We staan voor de grootste historische confrontatie die de mensheid heeft doorgemaakt. Wat hebben we doorgemaakt?
In mijn nieuwe boek, De laatste confrontatie, Ik beantwoord die vraag door in het bijzonder te onderzoeken hoe "de draak", Satan, "verscheen" kort na de verschijning van Onze Lieve Vrouw van Guadalupe in de 16e eeuw. Het was het begin van een grote confrontatie.
… Haar kleding straalde als de zon, alsof het golven van licht uitzond, en de steen, de steile rots waarop ze stond, leek stralen te verspreiden. -NS. Juan Diego, Nican Mopohua, Don Antonio Valeriano (ca. 1520-1605 n.Chr.), N. 17-18
Een groot teken verscheen aan de hemel, een vrouw gekleed in de zon, met de maan onder haar voeten en op haar hoofd een kroon van twaalf sterren. Toen verscheen er weer een teken in de lucht; het was een enorme rode draak, met zeven koppen en tien horens, en op zijn koppen waren zeven diademen ... (Op 12: 1-4)
Vóór die tijd was de kerk verzwakt door schisma, politiek misbruik en ketterij. De oosterse kerk had zich losgemaakt van de moederkerk in het "orthodoxe" geloof. En in het Westen veroorzaakte Maarten Luther een storm van onenigheid toen hij openlijk vraagtekens zette bij het gezag van de paus en de katholieke kerk, en in plaats daarvan betoogde dat alleen de Bijbel de enige bron van goddelijke openbaring was. Het leidde gedeeltelijk tot de protestantse reformatie en het begin van het anglicanisme - in hetzelfde jaar dat Onze Lieve Vrouw van Guadalupe verscheen.
Met de katholieke / orthodoxe splitsing ademde het Lichaam van Christus nu met slechts één long; en met het protestantisme dat de rest van het lichaam ontwrichtte, leek de kerk bloedarm, corrupt en niet in staat om de mensheid een visie te geven. Nu - na 1500 jaar van sluwe voorbereiding - had de draak, Satan, eindelijk een hol gecreëerd om de wereld naar zich toe te trekken en weg van de kerk. Net als de Komodovaraan die in delen van Indonesië werd gevonden, vergiftigde hij eerst zijn prooi en wachtte hij tot hij bezweek voordat hij probeerde hem te vernietigen. Zijn gif was filosofische misleiding. Zijn eerste giftige aanval kwam tegen het einde van de 16e eeuw met de filosofie van deïsme, over het algemeen terug te voeren op de Engelse denker, Edward Herbert:
… Deïsme… was een religie zonder doctrines, zonder kerken en zonder openbare openbaring. Deïsme behield een geloof in een Opperwezen, goed en kwaad, en een leven na de dood met beloningen of straffen… Een latere kijk op deïsme zag God [als] het Opperwezen dat het universum ontwierp en het vervolgens aan zijn eigen wetten overliet. —Fr. Frank Chacon en Jim Burnham, Apologetiek beginnen 4, p. 12
Het was een filosofie die de ‘religie van de Verlichting’ werd en het toneel vormde voor de mensheid om een morele en ethische kijk op zichzelf te krijgen, los van God. De draak zou wachten vijf eeuwen voor het gif om zich een weg te banen door de geesten en culturen van beschavingen, totdat het uiteindelijk een mondiale ontwikkeling aanwakkerde cultuur van de dood Vandaar dat Johannes Paulus II - kijkend naar het bloedbad dat volgde in de nasleep van de filosofieën die volgden op het deïsme (bijv. Materialisme, evolutionisme, marxisme, atheïsme…):
We staan nu voor de grootste historische confrontatie die de mensheid heeft meegemaakt ...
DE LAATSTE CONFRONTATIE
En daardoor zijn we aangekomen op de drempel van "de laatste confrontatie". In gedachten houdend dat de "vrouw" van Openbaring ook een symbool van de Kerk is, is het een confrontatie tussen niet alleen de slang en de Vrouw-Maria, maar ook de draak en de Vrouw-Kerk. Het is de 'laatste' confrontatie, niet omdat het het einde van de wereld is, maar het einde van een lange tijd - een tijdperk waarin wereldse structuren soms 
de missie van de kerk belemmerd; het einde van een tijdperk van politieke structuren en economie, die vaak zijn afgeweken van de visie van menselijke vrijheid en het algemeen welzijn als hun belangrijkste bestaansreden; een tijdperk waarin de wetenschap de rede heeft gescheiden van het geloof. Het is het einde van Satans 2000-jarige aanwezigheid op aarde voordat hij voor een bepaalde tijd geketend zal worden (Openbaring 20: 2-3; 7). Het is het einde van een lange strijd van de Kerk die worstelt om het Evangelie aan de uiteinden van de aarde te brengen, want Christus Zelf zei dat Hij niet zou terugkeren voordat “het evangelie werd over de hele wereld gepredikt als een getuigenis voor alle naties, en dan zal het einde komen”(Matt. 24:14). In het komende tijdperk zal het Evangelie eindelijk de naties tot aan hun doel doordringen. Als een Rechtvaardiging van wijsheid, de goddelijke wil van de Vader “Gedaan worden op aarde zoals in de hemel En er zal één kerk zijn, één kudde, één levend geloof liefdadigheid in waarheid.
'En zij zullen mijn stem horen, en er zal één kudde en één herder zijn.' Moge God ... binnenkort Zijn profetie in vervulling laten gaan om deze troostende visie op de toekomst om te zetten in een huidige realiteit ... Het is Gods taak om dit happy hour te bewerkstelligen en aan iedereen bekend te maken ... Als het komt, zal het blijken te zijn een plechtig uur zijn, een groot uur met niet alleen gevolgen voor het herstel van het Koninkrijk van Christus, maar ook voor de pacificatie van ... de wereld. We bidden vurig en vragen anderen ook om te bidden voor deze felbegeerde pacificatie van de samenleving. —POPE PIUS XI, Ubi Arcani dei Consilioi "Over de vrede van Christus in zijn koninkrijk", 23 december 1922
EEN NIEUWE WERELDORDE
St. John beschrijft de fysieke dimensies van The Final Confrontation. Het is de uiteindelijke overdracht van de kracht van de draak aan een "beest" (Openbaring 13). Dat wil zeggen, "de zeven koppen en tien horens" zijn, tot dan, ideologieën op de achtergrond werken en langzaam politieke, economische, wetenschappelijke en sociale structuren vormgeven. Als de wereld dan rijp is geworden door zijn gif, geeft de draak een echte wereldmacht "zijn eigen macht en troon, samen met grote autoriteit”(13: 2). Nu worden de tien horens gekroond met "tien diademen" - dat wil zeggen, feitelijke heersers. Ze vormen een kortstondige wereldmacht die de wetten van God en de natuur, het Evangelie en de Kerk die haar boodschap uitdraagt, verwerpt - ten gunste van een seculiere humanistische ideologie, die door de eeuwen heen is bedacht en die heeft geleid tot een cultuur van dood. Het is een totalitair regime dat een letterlijke mond krijgt - een mond die God lastert; dat kwaad goed noemt, en goed kwaad; dat neemt duisternis voor licht, en licht voor duisternis. Deze mond is degene die St. Paulus "de zoon des verderfs" noemt en die St. John "Antichrist" noemt. Hij is het hoogtepunt van vele antichristen tijdens de "grootste historische confrontatie". Hij belichaamt de drogredenen en leugens van de draak, 
en aldus markeert zijn uiteindelijke dood het einde van een lange nacht, en het dreunen van een nieuwe dag -de dag van de Heer- een dag van zowel gerechtigheid als vergelding.
Deze nederlaag is profetisch gesymboliseerd in Guadalupe, waar de Heilige Maagd Maria uiteindelijk door haar hemelse verschijningen verpletterd de cultuur van de dood die heerst onder de Azteken. Haar leven beeld, dat tot op de dag van vandaag op de tilma van St. Juan is achtergelaten, blijft als een dagelijkse herinnering dat haar verschijning niet alleen een "toen" -gebeurtenis was, maar ook een "nu" en "binnenkort te zijn". (Zie hoofdstuk zes in De laatste confrontatie waar ik de wonderbaarlijke en 'levende' aspecten van het beeld op de tilma onderzoek). Ze is en blijft de Morgenster aankondiging in de Dawn of Justice.
DE PASSIE
De laatste confrontatie is er dus ook de passie van de kerk Want net zoals de Kerk tweeduizend jaar geleden uit de doorboorde zijde van Christus werd geboren, werkt ze nu aan het baren van Eén Lichaam: Jood en heiden Deze eenheid zal voortkomen uit haar eigen kant - dat wil zeggen uit haar eigen Passie, in de voetsporen treden van Christus haar Hoofd. Johannes spreekt inderdaad over een "opstanding" die de overwinning van Christus op het Beest bekroont, en een "tijd van verkwikking" inluidt, een Tijdperk van vrede (Opb 20: 1-6).
De komst van de glorieuze Messias wordt op elk moment van de geschiedenis opgeschort tot zijn erkenning door “heel Israël”, want “een verharding is over een deel van Israël gekomen” in hun “ongeloof” jegens Jezus. De heilige Petrus zegt na Pinksteren tot de Joden van Jeruzalem: “Bekeert u daarom en wendt u opnieuw, opdat uw zonden worden uitgewist, opdat er tijden van verkwikking mogen komen van de tegenwoordigheid van de Heer, en dat Hij de Christus mag zenden die is aangewezen voor u, Jezus, die de hemel moet ontvangen tot de tijd om alles te bevestigen wat God van oudsher bij monde van zijn heilige profeten heeft gesproken '... Voor de wederkomst van Christus moet de Kerk een laatste beproeving doorstaan die het geloof van veel gelovigen zal doen wankelen ... De Kerk zal de heerlijkheid van het koninkrijk alleen binnengaan door dit laatste Pascha, wanneer ze haar Heer zal volgen in zijn dood en opstanding. —CCC, nr. 674, 672, 677
De laatste confrontatie, dit laatste Pascha van dit tijdperk, begint met de klim van de bruid naar de eeuwige kathedraal.
NIET HET EINDE
De kerk leert dat de hele periode vanaf de opstanding van Jezus tot het absolute einde der tijden "het laatste uur" is. In die zin hebben we sinds het begin van de Kerk te maken gehad met "de laatste confrontatie" tussen het Evangelie en het anti-Evangelie, tussen Christus en de antichrist. Als we door de vervolging door de Antichrist zelf gaan, bevinden we ons inderdaad in de laatste confrontatie, een definitief stadium van de langdurige confrontatie die na het vredestijdperk culmineert in een oorlog die door Gog en Magog wordt gevoerd tegen "het kamp van de heiligen".
En dus, broeders en zusters, Johannes Paulus II sprak niet over het einde van alle dingen, maar over het einde van de dingen zoals we ze gekend hebben: het einde van de oude bestelling, en het begin van een nieuw dat prefiguren het eeuwige koninkrijk. Het is zeker het einde van een directe confrontatie met de boze, die, nadat hij geketend is, niet in staat zal zijn mensen te verleiden totdat hij voor het einde wordt losgelaten.
Hoewel het gezicht van de mensheid in tweeduizend jaar is veranderd, is de confrontatie in veel opzichten altijd hetzelfde geweest: een strijd tussen waarheid en onwaarheid, licht en duisternis, vaak uitgedrukt in wereldse systemen die er niet in zijn geslaagd niet alleen de boodschap van redding op te nemen, maar ook de intrinsieke waardigheid van de mens. Dit gaat veranderen in het nieuwe tijdperk. Hoewel de vrije wil en het vermogen van de mens om te zondigen tot het einde der tijden zal blijven bestaan, komt dit nieuwe tijdperk - zo zeggen de kerkvaders en vele pausen - vanwaar de mensenzonen de drempel van hoop zullen oversteken naar het rijk van ware naastenliefde. .
"Hij zal de hoofden van zijn vijanden breken", opdat allen zullen weten "dat God de Koning van de gehele aarde is", "opdat de heidenen zullen weten dat zij mensen zijn." Dit alles, eerbiedwaardige broeders, wij geloven en verwachten met een onwankelbaar geloof ... Oh! wanneer in elke stad en dorp de wet van de Heer getrouw wordt nageleefd, wanneer respect wordt getoond voor heilige dingen, wanneer de sacramenten worden bezocht en de verordeningen van het christelijk leven worden vervuld, zullen we zeker niet meer hoeven te werken aan zie alle dingen hersteld in Christus .. —POPE PIUS X, E supremi, Encycliek 'Over het herstel van alle dingen', zn. 6-7, 14
We belijden wel dat ons op aarde een koninkrijk is beloofd, hoewel voor de hemel, alleen in een andere staat van bestaan; voor zover het zal zijn na de opstanding voor duizend jaar in de door God gebouwde stad Jeruzalem ... We zeggen dat deze stad door God is voorzien om de heiligen bij hun opstanding te ontvangen en hen te verfrissen met de overvloed van alle werkelijk spirituele zegeningen , als een vergoeding voor degenen die we hebben veracht of verloren ... —Tertullianus (155–240 AD), Nicene Church Father; Adversus Marcion, Ante-Niceense VadersHenrickson Publishers, 1995, Vol. 3, blz. 342-343)
Ik en elke andere orthodoxe christen zijn er zeker van dat er een opstanding van het vlees zal zijn, gevolgd door duizend jaar in een herbouwde, verfraaide en uitgebreide stad Jeruzalem, zoals aangekondigd door de profeten Ezechiël, Isaias en anderen ... Een man onder ons genaamd Johannes, een van Christus 'apostelen, ontving en voorspelde dat de volgelingen van Christus duizend jaar in Jeruzalem zouden wonen, en dat daarna de universele en, kortom, eeuwigdurende opstanding en oordeel zou plaatsvinden. —St. Justinus de Martelaar (100-165 n.Chr.), Dialoog met Trypho, Ch. 81, De kerkvaders, Christelijk erfgoed
VERDERE LEZING:
- Het boek: De laatste confrontatie
- De komende passie van de kerk: De zevenjarige proef
NIEUWS:
De Poolse vertaling van De laatste confrontatie staat op het punt te beginnen via uitgeverij Fides et Traditio.
Bedankt!
