VOOR verscheidene jaren heb ik Jezus gevraagd waarom ik zo zwak ben, zo ongeduldig in beproevingen, zo schijnbaar verstoken van deugdzaamheid. 'Heer', heb ik honderd keer gezegd, 'ik bid elke dag, ik ga elke week naar de biecht, ik zeg de rozenkrans, ik bid het ambt, ik ga al jaren naar de dagelijkse mis ... waarom ben ik dan zo onheilig? Waarom buk ik onder de kleinste beproevingen? Waarom ben ik zo opvliegend? " Ik zou heel goed de woorden van St. Gregorius de Grote kunnen herhalen terwijl ik probeer te reageren op de oproep van de Heilige Vader om een "wachter" voor onze tijd te zijn.
Mensenkind, ik heb u tot wachter over het huis van Israël gemaakt. Merk op dat een man die de Heer als prediker uitzendt, een wachter wordt genoemd. Een wachter staat altijd op een hoogte zodat hij van ver kan zien wat er gaat komen. Iedereen die als wachter over het volk is aangesteld, moet zijn hele leven op een hoogte staan om hen te helpen door zijn vooruitziende blik.
Hoe moeilijk is het voor mij om dit te zeggen, want juist door deze woorden veroordeel ik mezelf. Ik kan niet met enige bekwaamheid prediken, en toch, voor zover ik slaag, leef ik zelf nog steeds niet volgens mijn eigen prediking.
Ik ontken mijn verantwoordelijkheid niet; Ik erken dat ik lui en nalatig ben, maar misschien zal de erkenning van mijn fout me vergiffenis opleveren van mijn rechtvaardige rechter. —St. Gregorius de Grote, preek, Liturgie van de uren, Vol. IV, p. 1365-66
Terwijl ik voor het Heilig Sacrament bad en de Heer smeekte me te helpen begrijpen waarom ik zo zondig ben na zoveel inspanningen, keek ik op naar het kruisbeeld en hoorde de Heer eindelijk deze pijnlijke en doordringende vraag beantwoorden ...
DE ROTSACHTIGE BODEM
Het antwoord kwam in de gelijkenis van de zaaier:
Een zaaier ging eropuit om te zaaien ... Sommigen vielen op rotsachtige grond, waar het weinig aarde had. Het sprong meteen op omdat de grond niet diep was, en toen de zon opkwam, was het verschroeid, en het verdorde door gebrek aan wortels ... Degenen op rotsachtige grond zijn degenen die, wanneer ze horen, het woord met vreugde ontvangen, maar zij hebben geen wortel; zij geloven slechts een tijdje en vallen weg in de tijd van beproeving. (Mt 13: 3-6; Lk 8:13)
Terwijl ik staarde naar het gegeselde en verscheurde lichaam van Jezus dat boven de Tabernakel hing, hoorde ik de zachtste uitleg in mijn ziel:
Je hebt een rotsachtig hart. Het is een hart dat geen naastenliefde heeft. Je zoekt Mij, om Mij lief te hebben, maar je bent het tweede deel van Mijn grote gebod vergeten: je naaste lief te hebben als jezelf.
Mijn lichaam is als een veld. Al mijn wonden zijn diep in mijn vlees gescheurd: de nagels, de doornen, de gesel, de schaafwonden in mijn knieën
en een gat dat van het kruis in mijn schouder is gescheurd. Mijn vlees is gecultiveerd door naastenliefde - door een volledige zelfgave die graaft, bewerkt en tranen in het vlees. Dit is het soort naastenliefde waar ik het over heb, waar doorheen op zoek naar om uw vrouw en kinderen te dienen, verloochent u uzelf - u graaft in uw vlees.
Dan, in tegenstelling tot rotsachtige grond, zal je hart zo diep worden bewerkt dat Mijn Woord wortel kan schieten in jou en rijke vruchten kan voortbrengen… in plaats van te worden verschroeid door de hitte van beproevingen, omdat het hart oppervlakkig en oppervlakkig is.
Ja, nadat ik stierf - nadat ik alles had gegeven -dat is toen mijn hart werd doorboord, een hart niet van steen, maar van vlees. Uit dit Hart van liefde en opoffering stroomde water en bloed om over de naties te stromen en hen te genezen. Zo ook, als je probeert te dienen en jezelf helemaal aan je naaste geeft, dan zal mijn Woord, aan jou gegeven door alle middelen waarmee je Mij zoekt - gebed, belijdenis, de heilige Eucharistie - een plaats vinden in je hart van vlees om te ontkiemen. En uit jou, Mijn kind, uit je hart zal het bovennatuurlijke leven en die heiligheid stromen die degenen om je heen zullen raken en bekeren.
Eindelijk begreep ik het! Hoe vaak heb ik gebeden of "mijn bediening gedaan" of druk met anderen over "God" gesproken terwijl mijn vrouw of kinderen mij nodig hadden. 'Ik ben druk bezig de Heer te dienen', zou ik mezelf overtuigen. Maar de woorden van St. Paul krijgen een nieuwe betekenis:
Als ik in menselijke en engelentaal spreek, maar geen liefde heb, ben ik een galmende gong of een botsende cimbaal. En als ik de gave van profetie heb en alle mysteries en alle kennis begrijp; als ik alle geloof heb om bergen te verzetten maar geen liefde heb, ben ik niets. Als ik alles weggeef wat ik bezit, en als ik mijn lichaam geef zodat ik kan opscheppen maar geen liefde heb, dan win ik niets. (1 Kor 13: 1-3)
Jezus vat het samen:
Waarom noem je mij 'Heer, Heer', maar doe je niet wat ik gebied? (Lc 6:46)
HET REAL GEEST VAN CHRISTUS
Ik heb het afgelopen jaar keer op keer de woorden van de Heer gehoord,
Toch neem ik je dit kwalijk: je bent de liefde kwijtgeraakt die je in het begin had. Realiseer je hoe ver je bent gevallen. Bekeer u en doe de werken die u eerst deed. (openbaring 2: 4-5)
Hij spreekt tot de kerk, hij spreekt tot mij. Zijn we zo verteerd geraakt in apologetiek, schriftstudies, theologische cursussen, parochieprogramma's, geestelijk lezen, tekenen des tijds, gebed en contemplatie ... dat we onze roeping zijn vergeten - om liefde- om anderen het aangezicht van Christus te tonen door onzelfzuchtige daden van nederige dienstbaarheid? Omdat dit is wat de wereld zal overtuigen, de manier waarop de centurion
was overtuigd - niet door de prediking van Christus - maar uiteindelijk door wat hij zag gebeuren voor hem aan het kruis op Golgotha. We zouden er inmiddels van overtuigd moeten zijn dat de wereld niet bekeerd zal worden door onze welsprekende preken, gelikte websites of slimme programma's.
Als het woord zich niet heeft bekeerd, zal het bloed zijn dat zich bekeert. —POPE JOHN PAUL II, uit gedicht “Stanislaw"
Ik ontvang elke dag brieven over de vloed van godslasteringen die uit de westerse media blijven stromen. Maar is dit de echte godslastering?
Mijn naam wordt voortdurend gelasterd door ongelovigen, zegt de Heer. Wee de man die ervoor zorgt dat mijn naam wordt gelasterd. Waarom wordt de naam van de Heer gelasterd? Omdat we het ene zeggen en het andere doen. Wanneer ze de woorden van God op onze lippen horen, zijn ongelovigen verbaasd over hun schoonheid en kracht, maar als ze zien dat die woorden geen effect hebben op ons leven, verandert hun bewondering in minachting, en verwerpen ze zulke woorden als mythen en sprookjes. - Uit een preek uit de tweede eeuw, Liturgie van de uren, Vol. IV, blz. 521
Het is het dagelijks bewerken van ons vlees, het cultiveren van onze stenen harten, zodat de Liefde Zelf daarin kan opkomen - dat is wat de wereld verlangt te proeven en te zien: Jezus leeft in mij Dan krijgen mijn prediking, mijn webcasts, mijn boeken, mijn programma's, mijn liedjes, mijn leringen, mijn geschriften, mijn brieven, mijn woorden een nieuwe kracht - de kracht van de Heilige Geest. En meer dan dat - en hier is echt de boodschap - als het mijn doel is om elk moment mijn leven voor anderen af te leggen, te dienen en te geven en zelfverloochening te cultiveren, dan zal ik, als er beproevingen en beproevingen komen, niet wegvallen omdat ik dat heb gedaan. "Doe de zin van Christus aan", ik heb reeds het kruis van het lijden op mijn schouder genomen. Mijn hart is een hart van vlees geworden, van goede aarde. De kleine zaadjes van geduld en doorzettingsvermogen die Hij door gebed, studie, etc. heeft gegeven, zullen hierin wortel schieten bodem van liefde, en daardoor zal de schetterende zon van verleiding hen niet verschroeien, noch zullen ze worden meegesleept door de wind van beproevingen.
Liefde draagt alle dingen ... (1 Kor 13: 7)
Dit is de taak die voor mij lag, voor ons allemaal:
Daarom, aangezien Christus in het vlees heeft geleden, wapent u dan ook met dezelfde houding (want wie in het vlees lijdt, heeft met zonde gebroken), om de rest van uw leven in het vlees niet te besteden aan menselijke verlangens, maar aan de wil. van God. (1 Pet 4: 1-2)
Deze houding van liefdevolle zelfverloochening, dit is het dat ons ranzig verbond met zonde verbreekt! Het is deze "geest van Christus" die beproevingen en verleidingen overwint in plaats van andersom. Ja, naastenliefde is geloof in actie.
De overwinning die de wereld verovert, is ons geloof. (1 Joh 5: 4)
CONTEMPLATIE EN ACTIE
Het kan niet alleen gebed zijn, contemplatie zonder actie. De twee moeten zijn getrouwd: om de Heer, uw God, lief te hebben en je buurman. Als gebed en handeling getrouwd zijn, baren ze God. En dit is een soort echte geboorte: want Jezus wordt in de ziel geplant, gevoed door gebed en de sacramenten, en vervolgens door aandachtig te geven en op te offeren van mijzelf, neemt Hij het op zich vlees Mijn vlees.
… Altijd het sterven van Jezus in het lichaam met zich meedragen, zodat het leven van Jezus ook in ons lichaam gemanifesteerd mag worden. (2 Kor 4:10)
Wie is hiervan een beter model dan Maria, zoals te zien is in de Joyful Mysteries of the Rosary? Ze verwekte Christus door haar “fiat”. Ze dacht aan Hem daar in haar baarmoeder. Maar dat was niet alles. Ondanks haar eigen behoeften doorkruiste ze het heuvelland van Juda om haar nicht Elizabeth bij te staan. Liefdadigheid. In deze eerste twee Joyful Mysteries zien we het huwelijk van overpeinzing en actie. En deze vereniging bracht het derde vreugdevolle mysterie voort: de geboorte van Jezus.
Martelaarschap
Jezus roept zijn kerk op om zich voor te bereiden op het martelaarschap. Het is vooral, en voor de meesten, een wit martelaarschap. Het is tijd ... O God, het is tijd voor leef het.
Op 11 november 2010, de dag dat we denken aan degenen die hun leven gaven voor onze vrijheden, ontving ik dit woord in gebed:
De ziel die geleegd is, zoals Mijn Zoon Zichzelf leegmaakte, is een ziel in wie het zaad van het Woord van God een rustplaats kan vinden. Daar heeft het mosterdzaad ruimte om te groeien, om zijn takken uit te spreiden en zo de lucht te vullen met de geur van de vrucht van de Geest. Ik wens dat je bent
zo'n ziel, Mijn kind, iemand die voortdurend de geur van Mijn Zoon uitstort. In feite is het in het cultiveren van het vlees, het uitgraven van de stenen en het onkruid, dat er ruimte is voor het zaad om een rustplaats te vinden. Laat geen middel onbeproefd, geen enkele wiet staan. Maak de grond rijk door het bloed van Mijn Zoon, vermengd met jouw bloed, vergoten door zelfverloochening. Wees niet bang voor dit proces, want het zal de mooiste en heerlijkste vruchten voortbrengen. Laat geen middel onbeproefd en geen onkruid staan. Leeg-een kenosis-en Ik zal je vullen met Mijn eigen Zelf.
Jezus:
Onthoud dat je zonder Mij niets kunt doen. Gebed is het middel waardoor u de genade ontvangt om een bovennatuurlijk leven te leiden. Toen ik stierf, was mijn vlees, voor zover ik mens werd, niet in staat zichzelf tot leven te herstellen, maar als God was ik in staat de dood te overwinnen en tot nieuw leven opgewekt te worden. Zo ook, in uw vlees, alles wat u kunt doen is sterven - sterven aan uzelf. Maar de kracht van de Geest in jou, je gegeven door de sacramenten en het gebed, zal je tot nieuw leven brengen. Maar er moet iets doods zijn om op te wekken, Mijn kind! Daarom is naastenliefde de regel van het leven, het volledig weggeven van jezelf zodat het nieuwe zelf kan worden hersteld.
BEGIN OPNIEUW
Ik stond op het punt de kerk te verlaten toen de Heer in Zijn genade (dus ik zou niet wanhopen), me aan die prachtige woorden van hoop herinnerde:
Liefde bedekt een groot aantal zonden. (1 Petrus 4: 8)
Laten we niet over de ploeg heen kijken naar de grond die onze eigenliefde onomwonden en rotsachtig heeft gelaten. Maar de ogen zijn gericht op het huidige moment, begin opnieuw. Het is nooit te laat om een heilige voor Jezus te zijn zolang je adem in je longen hebt en een woord op je tong: fiat.
Voorwaar, voorwaar, ik zeg u, tenzij een tarwekorrel op de grond valt en sterft, blijft het slechts een tarwekorrel; maar als het sterft, brengt het veel vrucht voort ... Moge Christus in uw hart wonen door het geloof, opdat u geworteld en gegrond mag zijn in liefde ... (vgl. Ef 3:17)
GERELATEERDE LEZING:
