Mijn volk vergaat

Peter Martyr beveelt stilte aan, Fra Angelico

IEDERS erover praten. Hollywood, seculiere kranten, nieuwsankers, evangelische christenen… iedereen, zo lijkt het, maar het grootste deel van de katholieke kerk. Terwijl steeds meer mensen proberen te worstelen met de extreme gebeurtenissen van onze tijd - van bizarre weerpatronen, tot massaal sterven van dieren, tot frequente terroristische aanslagen - de tijd waarin we leven zijn, vanuit een kerkbankpersepectief, het spreekwoordelijke 'olifant in de woonkamer.“Bijna iedereen voelt tot op zekere hoogte dat we in een buitengewoon moment leven. Het springt elke dag uit de krantenkoppen. Toch zijn de preekstoelen in onze katholieke parochies vaak stil ...

Zo wordt de verwarde katholiek vaak overgelaten aan de hopeloze scenario's van het einde van de wereld van Hollywood die de planeet verlaten zonder toekomst, of een toekomst die wordt gered door buitenaardse wezens. Of blijft zitten met de atheïstische rationalisaties van de seculiere media. Of de ketterse interpretaties van sommige christelijke sekten (steek je vingers over elkaar en houd je vast tot de opname). Of de voortdurende stroom van 'profetieën' van Nostradamus, new age occultisten of hiërogliefen.

DE ROTS VAN WAARHEID

Te midden van deze beukende golven van onzekerheid staat a krachtige Rock, de katholieke kerk, een bastion en baken van waarheid opgericht door Christus om Zijn volk door de laatste tijden te leiden, die begonnen met de hemelvaart van Christus. Dit, ondanks haar pijnlijke schandalen en feilbare leden. En toch zijn haar predikers en leraren in sommige kringen stil als het gaat om het omgaan met onze tijd: de tsunami van moreel relativisme, de aanval op het huwelijk en het gezin, de vernietiging van het ongeboren, ongebreidelde hedonisme en vele andere verontrustende trends. De "eindtijd", een onderwerp dat in de Schrift vaak aan de orde komt door Sts. Paulus, Petrus, Jakobus, Johannes, Judas en de Heer Zelf worden nauwelijks genoemd vanaf vele preekstoelen. De vier laatste dingen - oordeel, vagevuur, hemel, hel - zijn al meer dan een generatie schromelijk verwaarloosd. De vrucht van deze stilte - terwijl we in real-time kijken naar het afbrokkelen van de christelijke beschaving - is overduidelijk:

Mijn volk vergaat bij gebrek aan kennis! (Hosea 4: 6)

Deze tragische stilte is natuurlijk niet universeel; Daar zijn priesters die spreken. Verder zijn er de sterke en consistente stemmen van Tradition. In Waarom schreeuwen de pausen niet? Ik geef citaat na citaat van paus na paus die onze tijd dapper in apocalyptische taal beschrijft. In De pausen en het tijdperk van de dageraad, Gedetailleerd ik de hoopvolle en profetische woorden van de pausen over de toekomst van de wereld. In talloze geschriften hier, inclusief mijn boekIk citeer uitputtend de vroege kerkvaders die expliciet zijn over bepaalde passages van Openbaring en er opmerkelijk duidelijk over zijn Het einde van deze Age Ik heb ook een beroep gedaan op de goedgekeurde verschijningen van Onze Lieve Vrouw (wat betekent dat de Kerk zegt dat haar boodschappen in deze gevallen het geloof waardig zijn, en verstandig om in acht te worden genomen) evenals verschillende heiligen en mystici.

Dit alles wil zeggen dat de Heilige Geest is spreken tot de kerk. Maar waarom spreken niet veel bisschoppen en priesters tot de gelovigen over deze zaken? Waarom worden de gelovigen niet geholpen om, in een katholieke context, de groeiende discussie over "eindtijden" in de belangrijkste media te navigeren?

DE ONDEDIGENDE STILTE

In een recent boekinterview met paus Benedictus XVI ging auteur Peter Seelwald in op deze crisis:

ZEEWALD: Waarom zwijgen de predikers zo oorverdovend over eschatologie, ondanks het feit dat eschatologische kwesties iedereen existentieel, in tegenstelling tot veel "steeds terugkerende onderwerpen" binnen de kerk?

BENEDICTUS XVI: Dat is een heel serieuze vraag. Onze prediking, onze verkondiging, is echt eenzijdig, in die zin dat ze grotendeels gericht is op het creëren van een betere wereld, terwijl bijna niemand meer praat over de andere, werkelijk betere wereld. We moeten ons geweten op dit punt onderzoeken. -Light of the World, een interview met Peter Seewald, Ch. 18, blz. 179

Het gevaar is dat we de transcendent-van dat wat voorbij het louter materiaal ligt. We zijn de eeuwige gevolgen van onze privé- en publieke acties uit het oog verloren. En maar al te vaak wordt er op de kansel weinig melding gemaakt van niet alleen de huidige gevaren die deel uitmaken van de "tekenen van de tijd", maar ook van die realiteiten die achter het graf liggen.

Deze dingen zijn tegenwoordig moeilijk te accepteren voor mensen en lijken hen onwerkelijk. In plaats daarvan willen ze concrete antwoorden voor nu, voor de beproevingen van het dagelijks leven. Maar deze antwoorden zijn onvolledig zolang ze niet de zin en het innerlijke besef overbrengen dat ik meer ben dan dit materiële leven, dat er een oordeel is en dat genade en eeuwigheid bestaan. Op dezelfde manier moeten we ook nieuwe woorden en nieuwe middelen vinden om mensen in staat te stellen de geluidsbarrière van de eindigheid te doorbreken. —PAUS BENEDICTUS XVI, Licht van de wereld, Een interview met Peter Seewald, Ch. 18, blz. 179

DE KOSTEN

Terwijl ik dit artikel aan het schrijven was, ontving ik een e-mail van een lezer:

Er staan veel dingen op het punt te gebeuren. Veel mensen lijken het te voelen. Veel mensen zijn gewoon bezig met hun zaken, geven nergens om, zich niet bewust van wat er gaat worden ... Hoe verdrietig, mensen luisteren nu niet altijd ...

Ik ontvang honderden van dergelijke brieven van geestelijken en leken. Mensen zin er gebeurt iets in de wereld; ze voelen dat alles niet goed is en dat iets is net aan de horizon. De Heilige Vaders, de Catechismus en Onze Gezegende Moeder hebben er veel over te zeggen! Maar het filtert vaak niet tot op het niveau van de parochie; het baant zich geen weg naar de kerkbanken, en als gevolg daarvan dwalen de schapen naar andere weilanden op zoek naar antwoorden.

… Er is geen gemakkelijke manier om het te zeggen. De kerk in de Verenigde Staten heeft meer dan 40 jaar slecht werk verricht door het geloof en het geweten van katholieken te vormen. En nu oogsten we de resultaten - op het openbare plein, in onze gezinnen en in de verwarring van ons persoonlijke leven. —Aartsbisschop Charles J. chaput, OFM Cap., Teruggeven aan Caesar: de katholiek Politiek roeping, 23 februari 2009, Toronto, Canada

… U hebt de zwakken niet gesterkt, noch de zieken genezen noch de gewonden vastgebonden. U bracht de verdwaalde niet terug, noch zocht u de verlorenen, maar u heerste hard en brutaal over hen. Ze werden dus verstrooid bij gebrek aan een herder, en werden voedsel voor alle wilde dieren. (Ezechiël 34: 4-5)

Willen we echt de "wilde beesten" verlaten om in deze ijle tijden katholieken te vormen? Moeten Nostradamus, de Maya's of een groot aantal complottheoretici de enige bron van informatie voor katholieken zijn?

Mijn volk vergaat bij gebrek aan kennis!

There zijn geestelijken die proberen "de geluidsbarrière te doorbreken" over de realiteiten waarmee we worden geconfronteerd Maar vandaag kan het spreken over Onze Gezegende Moeder, de laatste dingen, of het uiten van een persoonlijke openbaring - zelfs als die wordt goedgekeurd - een ramp betekenen voor de roeping van een priester. Vaker wel dan niet, heb ik getrouwe, gezalfde, moedige (en ja, onvolmaakte) priesters over deze dingen zien spreken ... alleen om uit hun parochies te worden verwijderd, als aalmoezenier te worden aangesteld in gevangenissen of ziekenhuizen, of beperkt tot de verre uithoeken van het bisdom (zien Alsem).

Het stelt een moeilijke keuze voor: vermijd het aanpakken van deze controversiële kwesties om het water stil te houden ... of zeg het zoals het is, in het vertrouwen dat de "waarheid je zal bevrijden", zelfs als het een draaikolk van slib creëert. Christus is beslist niet gekomen om de wateren van elke zee tot stilstand te brengen:

Denk niet dat ik gekomen ben om vrede op aarde te brengen. Ik ben gekomen om niet te brengen vrede te brengen. maar de zwaard... (Matt 10: 34-35)

In een gesprek dat ik had met een jonge diaken, merkte hij op: 'We moeten onze woorden zorgvuldig kiezen. Soms kan iemand niet zeggen wat hij wil, omdat er die ene persoon in de parochie is die problemen voor je zal veroorzaken ... "Waarop ik antwoordde:" Misschien is dat uw roeping - de roeping van priesters in onze tijd - om de waarheid die hoge kosten met zich meebrengt. Het is waar dat het u de kans kan kosten om ooit bisschop te worden of priester te worden met een 'goede naam'. Net als Jezus kunt u naar buiten worden gebracht en gekruisigd. Misschien is dit uw roeping. "

Als een predikant bang is geweest om te beweren wat juist is, heeft hij zich dan niet de rug toegekeerd en is hij gevlucht door te zwijgen? —St. Gregorius de Grote, Liturgie van de uren, Deel IV, p. 342-343

De priester wordt gewijd een Christus veranderen - "een andere Christus." Jezus zei tegen zijn apostelen:

Denk aan het woord dat ik tegen je sprak: 'Geen slaaf is groter dan zijn meester.' Als ze mij vervolgden, zullen ze ook jou vervolgen. Als ze mijn woord hebben gehouden, zullen ze ook het jouwe houden. (Johannes 15:20)

De priester moet dus "zijn leven afleggen voor zijn schapen" in navolging van zijn Meester. De waarheid werd gekruisigd om de waarheid te spreken Het zou onjuist zijn om een hele familie een maaltijd te onthouden, omdat een lid de neiging heeft te veel te eten. Evenzo heeft het weinig zin een gemeente de waarheid te onthouden, omdat een paar leden de neiging hebben overdreven te reageren. Tegenwoordig lijkt het erop dat er een preoccupatie is met het bewaren van de vrede in plaats van het houden van de kudde op de smalle weg:

Ik denk dat het moderne leven, inclusief het leven in de kerk, lijdt aan een valse onwil om te beledigen die zich voordoet als voorzichtigheid en goede manieren, maar al te vaak lafheid blijkt te zijn. Mensen zijn elkaar respect en gepaste hoffelijkheid verschuldigd. Maar we zijn elkaar ook de waarheid verschuldigd - wat oprechtheid betekent. —Aartsbisschop Charles J. Chaput, OFM Cap., Teruggeven aan Caesar: de katholieke politieke roeping, 23 februari 2009, Toronto, Canada

Jezus bewaarde harde woorden voor degenen die er meer op gericht waren mensen te behagen dan God te behagen (Gl 1:10). Dit geldt voor ons allemaal:

Wee u als iedereen goed over u spreekt, want hun voorouders behandelden de valse profeten op deze manier. (Lucas 6:26)

We kunnen geen zaaiers van hoop zijn als we zaaien valse zaden ...net doen alsof de dingen niet zo erg zijn als ze zijn of helemaal niet bestaan. En zij zijn slecht. Zoals een priester onlangs tegen me zei: 'De billen vallen er bijna uit. Er zal chaos en anarchie zijn omdat de wereld kapot is. " Dit is tenminste wat eerlijke economen zeggen. Hoe moeilijk het ook is om te horen, de waarheid is verfrissend.

REALITEIT CONTROLE

Ja, het is vermoeiend en zelfs dwaas geworden om katholieken te horen spreken over degenen die de ernst van onze tijd aanspreken als "doemdenkers", "eindtimers" of "doem en somberheid". Als ik bot mag zijn, moeten zulke katholieken hun hoofd uit het zand van onwetendheid halen en beginnen te luisteren naar wat de Heilige Vader zegt:

De toekomst van de wereld staat op het spel. —POPE BENEDICT XVI, Toespraak tot de Romeinse Curie, 20 december 2010 (zieOp de avond)

Ja, het gaat in beide richtingen. Waar priesters inderdaad de rechte goederen in onze tijd prediken, zijn er ook veel schapen die dat liever willen niet hoor het liever niet hebben hun comfortabele manier van leven verstoord.

De hele dag lang Ik heb mijn handen uitgestrekt aan een ongehoorzaam en tegengesteld mensen. (Rm 10:21)

Zijn we zo naïef om te denken dat het omarmen van een "cultuur van de dood" zal leiden tot vrede en gerechtigheid op aarde? Het zal eindigen in de vernietiging van naties. Dat is geen kommer en kwel, maar een bittere realiteit waarvan de Moeder van God ons heeft gesmeekt om ons te bekeren, en die Johannes Paulus II en Benedictus XVI hebben beschreven in zowel officiële als niet-officiële verklaringen.

We moeten bereid zijn om in de niet al te verre toekomst grote beproevingen te ondergaan; beproevingen die van ons vereisen dat we zelfs ons leven opgeven, en een totale gave van onszelf aan Christus en voor Christus. Door uw gebeden en de mijne is het mogelijk verlicht deze verdrukking, maar het is niet langer mogelijk om ze af te wenden, omdat alleen op deze manier de Kerk effectief kan worden vernieuwd. Hoe vaak is de vernieuwing van de Kerk inderdaad in bloed tot stand gebracht? Ook dit keer zal het niet anders zijn. —POPE JOHANNES PAULUS II spreekt tot een groep Duitse pelgrims, Regis scannen, Overstroming en brand, homiletische en pastorale beoordeling, April 1994

Spreken over onze tijd vandaag, en de geloofwaardige profetische waarschuwingen binnen de kerk, zal sommige mensen verontrusten; vrienden en familieleden kunnen plotseling stil worden; buren kunnen naar je kijken alsof je een vleugelnoot bent; en misschien wordt u zelfs uit een of twee bisdom verbannen.

Gezegend bent u wanneer mensen u haten, en wanneer zij u uitsluiten en beledigen, en uw naam als slecht beschuldigen vanwege de Mensenzoon. (Lukas 6:22)

Maar dat hoort erbij als je een volgeling van Jezus bent, als je Hem werkelijk volgt.

Als je tot de wereld behoorde, zou de wereld haar eigen liefde liefhebben; maar omdat je niet tot de wereld behoort en ik je uit de wereld heb uitgekozen, haat de wereld je. (Johannes 15:19)

We zijn geroepen om de hele waarheid te prediken, niet alleen de porties die "comfortabel" zijn. En dat bestaat ook uit het spreken over de laatste dingen, inclusief de leer van de kerk over de 'eindtijd'. We zijn geroepen om de geheel Evangelie - opdat de mensen niet omkomen door gebrek aan kennis.

Wat door de apostelen werd overhandigd, omvat alles wat leidt tot een heilig leven onder Gods volk en de toename van hun geloof. Dus in haar leer, leven en aanbidding bestendigt de Kerk en brengt ze over op elke generatie allen dat het is, en allen dat het gelooft. - Goddelijke openbaring van het Tweede Vaticaans Concilie, Dei Verbum, zn. 7-8

Ik wil meer een liefdevol hart dan opoffering, meer kennis van mijn wegen dan holocausts. - Antiphon 3, Liturgie van de uren, Deel III, p. 1000

VERDERE LEZING: