Lieve Heilige Vader ... Hij komt!

TO Zijne Heiligheid, paus Franciscus:

 

Beste heilige vader,

Gedurende het pontificaat van uw voorganger, St. Johannes Paulus II, riep hij ons, de jeugd van de Kerk, voortdurend aan om "ochtendwachten aan het begin van het nieuwe millennium" te worden. ^[1]PAUS JOHANNES PAULUS II, Nieuwe Millennio Inuente, n.9; (zie Is 21: 11-12)

… Wachters die aan de wereld een nieuwe dageraad van hoop, broederschap en vrede verkondigen. —POPE JOHN PAUL II, toespraak tot de Guanelli Youth Movement, 20 april 2002, www.vatican.va

Van Oekraïne tot Madrid, van Peru tot Canada, hij wenkte ons om "protagonisten van de nieuwe tijd" te worden ^[2]PAUS JOHN PAUL II, welkomstceremonie, internationale luchthaven van Madrid-Baraja, 3 mei 2003; www.fjp2.com die direct voor de kerk en de wereld lagen:

Beste jonge mensen, het is aan jou om de wachters van de morgen die de komst van de zon aankondigt, die is de verrezen Christus! —POPE JOHANNES PAULUS II, Boodschap van de Heilige Vader aan de jeugd van de wereld, XVII Wereldjongerendag, n. 3; (vgl. Is 21: 11-12)

Je directe voorganger ging door met het uiten van deze oproep:

Gesterkt door de Geest, en voortbouwend op de rijke visie van het geloof, wordt een nieuwe generatie christenen geroepen om te helpen bouwen aan een wereld waarin Gods geschenk van leven wordt verwelkomd, gerespecteerd en gekoesterd ... Een nieuw tijdperk waarin hoop ons bevrijdt van de oppervlakkigheid, apathie en zelfingenomenheid die onze ziel doden en onze relaties vergiftigen. Beste jonge vrienden, de Heer vraagt ​​dat je dat ook bent Profeten van dit nieuwe tijdperk ... —POPE BENEDICT XVI, Homily, Wereldjongerendag, Sydney, Australië, 20 juli 2008

De termen waarin ons werd gevraagd om te "waken en bidden" werden ook duidelijk gemaakt:

De jongeren hebben laten zien dat ze zijn voor Rome en voor de Kerk een bijzondere gave van de Geest van God ... Ik aarzelde niet om hen te vragen een radicale keuze te maken in geloof en leven en hen een enorme taak voor te leggen: 'ochtendwakers' worden aan het begin van het nieuwe millennium​ —POPE JOHANNES PAULUS II, Nieuwe Millennio Inuente9

“Voor Rome en voor de Kerk” te zijn, betekende dus precies onze “geloofsgehoorzaamheid” aan de katholieke traditie te geven. ^[3]cf. 2 Thess 2: 15 Om de wacht te houden, is ons niet gevraagd de “tekenen van de tijd” door onze eigen lens te interpreteren, maar door en met het leergezag van de Kerk. We hebben toen geluisterd naar de stem van de heilige traditie, gedragen op de vleugels van de Geest door de tijd, te beginnen met de apostelen, de kerkvaders, de concilies, de magistrale geschriften en de heilige Schrift; we hebben aandachtig geluisterd naar de doktoren, heiligen en mystici van de kerk. Voor…

… Zelfs als Openbaring al compleet is, is het niet volledig expliciet gemaakt; het blijft aan het christelijk geloof om in de loop van de eeuwen geleidelijk zijn volle betekenis te begrijpen. -Catechismus van de katholieke kerk, N. 66

En tot slot hebben we zorgvuldig acht geslagen en toegewijd aan degene die ons leidt in de nieuwe evangelisatie, "Maria, de stralende ster die de zon aankondigt." ^[4]PAUS JOHANNES PAULUS II, Ontmoeting met jongeren op Luchtmachtbasis van Cuatro Vientos, Madrid, Spanje; 3 mei 2003; www.vatican.va Dus, lieve Heilige Vader, staande vanuit ons gezichtspunt "in de Geest", willen we de Kerk aankondigen wat we hebben gezien en zien. Met vreugde en verwachting roepen we het uit vanuit ons hart: “Hij komt! Hij komt eraan! Jezus Christus, de verrezene, komt in heerlijkheid en kracht! "

De dag van de Heer is op ons​ We zijn geroepen om dit goede nieuws bekend te maken, de hoop die voorbij de drempel van het tweede millennium, naar ...

… Wees trouwe wachters van het Evangelie, die wachten op en zich voorbereiden op de komst van de nieuwe Dag die Christus de Heer is. —POPE JOHN PAUL II, Meeting with Youth, 5 mei 2002; www.vatican.va

... terwijl we onze ogen op de toekomst richten, wachten we vol vertrouwen op het aanbreken van een nieuwe dag ... "Wachters, hoe zit het met de nacht?" (Jes. 21:11), en we horen het antwoord: “Luister, uw wachters verheffen hun stem, samen zingen ze van vreugde: voor oog in oog zien ze de terugkeer van de Heer naar Sion ”…. "Nu het derde millennium van de verlossing nadert, bereidt God een grote lente voor het christendom voor, en we kunnen de eerste tekenen ervan al zien." Moge Maria, de Morgenster, ons helpen om met steeds nieuwe vurigheid ons "ja" te zeggen tegen het verlossingsplan van de Vader, opdat alle naties en talen zijn heerlijkheid mogen zien. —POPE JOHANNES PAULUS II, Boodschap voor World Mission Sunday, nr. 9, 24 oktober 1999; www.vatican.va

 

DE DAG VAN DE HEER: DE VADERS VAN DE KERK

Men kan niet over de "dag des Heren" spreken zonder de plaats van Openbaring te doorlopen, terug naar de "nederzetting van het geloof", terug naar de ontwikkeling ervan in de vroege Kerk. Want de levende traditie van de kerk is van Christus overgegaan op de apostelen en vervolgens door de kerkvaders door de eeuwen heen.

De Traditie die van de apostelen komt, boekt vooruitgang in de Kerk, met de hulp van de Heilige Geest. Er is een groeiend inzicht in de realiteit en woorden die worden doorgegeven… De uitspraken van de Heilige Vaders zijn een getuigenis van de levengevende aanwezigheid van deze Traditie…. -Dogmatische constitutie over goddelijke openbaring, Dei Verbum, Vaticanum II, 18 november 1965

Helaas, uwe Heiligheid, heeft ketterij vanaf de vroegste tijden, zoals u ongetwijfeld weet, de eschatologie van de Vader overschaduwd, zodat een goede theologie vaak ontbrak. De ketterij van millenarisme in zijn verschillende "gewijzigde" vormen blijft vandaag opduiken net zo goed als vervormingen en een onjuist begrip van de dag van de Heer zegevieren. Maar nieuwe theologische inspanningen en kerkelijk goedgekeurde openbaringen hebben een dieper en juist begrip opgeleverd van wat de kerkvaders leerden, zoals ze het van de apostelen ontvingen, waardoor de bestaande breuk in de eschatologie werd hersteld. Over de 'dag des Heren' leerden ze:

… Deze dag van ons, die wordt begrensd door de opkomst en ondergang van de zon, is een weergave van die grote dag waaraan het circuit van duizend jaar zijn grenzen stelt. —Lactantus, Vaders van de kerk: De goddelijke instituten, boek VII, Hoofdstuk 14, Katholieke Encyclopedie; www.newadvent.org

En opnieuw,

Zie, de Dag des Heren zal duizend jaar zijn. —Brief van Barnabas, De kerkvaders, Hoofdstuk 15

Hij greep de draak, de oude slang, die de duivel of satan is, en bond hem duizend jaar vast… zodat hij de naties niet langer op een dwaalspoor kon brengen totdat de duizend jaar voorbij waren. Hierna zal het voor een korte tijd worden vrijgelaten ... Ik zag ook de zielen van degenen die ... tot leven kwamen en die duizend jaar met Christus regeerden. (Openbaring 20: 1-4)

De vroege kerkvaders dachten dat de Dag des Heren een lange periode was, gesymboliseerd door het getal 'duizend'. Ze ontleenden hun theologie van de Dag des Heren gedeeltelijk uit de "zes dagen" van de schepping. Toen God op de zevende dag rustte, geloofden ze dat ook de Kerk een “sabbatsrust” zou hebben, zoals St. Paulus leerde:

… Er blijft nog een sabbatsrust voor het volk van God. En wie de rust van God binnengaat, rust van zijn eigen werken zoals God deed van de zijne. (Heb 4: 9-10)

Bij de Heer is één dag als duizend jaar en duizend jaar als één dag​ (2 Pt 3: 8)

Het idee dat Christus zou terugkeren in het vlees temidden van weelderige banketten en vleselijke genoegens en een letterlijke "duizend jaar" over de aarde heersen, werd door de vroege Kerk verworpen, evenals haar gewijzigde vormen (Chiliasme, Montanisme, seculier messianisme, enz.). Wat de Vader feitelijk leerde, was de verwachting van een geestelijk vernieuwing van de Kerk. Het zou worden voorafgegaan door een oordeel over de levenden dat de wereld zou zuiveren en uiteindelijk de bruid van Christus zou voorbereiden om Hem te ontmoeten wanneer Hij aan het einde der tijden in heerlijkheid terugkeert naar de opstanding van de doden en het laatste oordeel.  

We belijden dat ons een koninkrijk op aarde is beloofd, hoewel voor de hemel, alleen in een andere staat van bestaan; voor zover het zal zijn na de opstanding voor duizend jaar in de door God gebouwde stad Jeruzalem ... We zeggen dat deze stad door God is verschaft om de heiligen te ontvangen bij hun opstanding, en om hen te verkwikken met de overvloed van alle werkelijk geestelijk zegeningen, als beloning voor degenen die we ofwel hebben veracht of verloren ... —Tertullianus (155–240 AD), Nicene Church Father; Tegenstander Marcion, Ante-Nicene Fathers, Henrickson Publishers, 1995, Vol. 3, pp 342-343)

Kerkarts St. Augustinus stelde, samen met drie andere verklaringen, voor dat zo'n periode van "geestelijke zegening" in de Kerk inderdaad mogelijk is ...

... alsof het gepast was dat de heiligen tijdens die periode een soort van sabbatsrust zouden genieten, een heilige vrije tijd na het werk van zesduizend jaar sinds de mens werd geschapen ... (en) er zou moeten volgen op de voltooiing van zes duizend jaar, vanaf zes dagen, een soort van sabbat op de zevende dag in de daaropvolgende duizend jaar ... En deze mening zou niet verwerpelijk zijn als men zou geloven dat de vreugde van de heiligen in die sabbat, zal geestelijk zijn, en als gevolg daarvan de aanwezigheid van God... —St. Augustinus van Hippo (354-430 n.Chr.; Kerkdokter), De Civitate Dei, Bk. XX, Ch. 7, Catholic University of America Press

 

DE DAG VAN DE HEER: HET MAGISTERIUM

Deze leer van de kerkvaders werd opnieuw bevestigd door het leergezag in een theologische commissie in 1952 die concludeerde dat het niet in strijd is met het katholieke geloof om te handhaven ...

… Een hoop op een of andere machtige triomf van Christus hier op aarde vóór de uiteindelijke voleinding van alle dingen. Zo'n gebeurtenis is niet uitgesloten, is niet onmogelijk, het is niet allemaal zeker dat er voor het einde geen langdurige periode van zegevierend christendom zal zijn.

Ze stuurden het millenarisme weg en concludeerden terecht:

Als er voor dat laatste einde een min of meer verlengde periode van triomferende heiligheid zal zijn, zal een dergelijk resultaat niet worden bereikt door de verschijning van de persoon van Christus in majesteit, maar door de werking van die krachten van heiliging die zijn nu aan het werk, de Heilige Geest en de sacramenten van de kerk. -De leer van de katholieke kerk​ zoals geciteerd uit De triomf van Gods koninkrijk in het millennium en de eindtijds, ds. Joseph Iannuzzi, p.75-76

Padre Martino Penasa sprak met Mgr. S. Garofalo (adviseur van de Congregatie voor de Zaak van de Heiligen) over de schriftuurlijke basis van een historisch en universeel tijdperk van vrede, in tegenstelling tot het millennium. Mgr. stelde voor de kwestie rechtstreeks aan de Congregatie voor de Geloofsleer voor te leggen. Vr. Martino stelde dus de vraag: "È dreigt een nuova tijdperk di vita cristiana?”(“ Is er een nieuw tijdperk van christelijk leven op komst? ”). De prefect antwoordde destijds kardinaal Joseph Ratzinger: 'La questione è ancora aperta alla libera discussione, giacchè la Santa Sede non si è ancora pronunciata in modo definivo"

De vraag staat nog steeds open voor vrije discussie, aangezien de Heilige Stoel hierover geen definitieve uitspraak heeft gedaan. -Il Segno del Soprannauturale, Udine, Italia, n. 30, p. 10, Ott. 1990; Fr. Martino Penasa stelde kardinaal Ratzinger deze vraag over een 'duizendjarige regering' voor

Hedendaagse theologen die zich niet hebben beperkt tot de scholastische theologie alleen, maar de volledige hoeveelheid openbaring en leerstellige ontwikkeling in de Kerk hebben omarmd, te beginnen met de patristische geschriften, zijn aldus doorgegaan met het belichten van het eschaton. Zoals St. Vincent van Lerins schreef:

... als er zich een nieuwe vraag voordoet waarover geen dergelijke beslissing is genomen, dan moeten ze een beroep doen op de meningen van de heilige Vaders, in ieder geval van degenen die, ieder op zijn eigen tijd en plaats, in de eenheid van gemeenschap blijven en van het geloof, werden aanvaard als goedgekeurde meesters; en wat deze ook moge blijken te zijn geweest, met één geest en met één instemming, dit zou zonder enige twijfel of scrupules als de ware en katholieke leer van de Kerk moeten worden beschouwd. -Gemeenschappelijk uit 434 AD, "Voor de oudheid en universaliteit van het katholieke geloof tegen de profane nieuwigheden van alle ketterijen", Ch. 29, n. 77

Daarom hebben we als wachters bijzondere aandacht geschonken aan degenen die de instructies van Sint-Vincentius hebben opgevolgd:

De essentiële bevestiging is een tussenstadium waarin de opgestane heiligen nog steeds op aarde zijn en nog niet in hun laatste stadium zijn gekomen, want dit is een van de aspecten van het mysterie van de laatste dagen dat nog moet worden onthuld​ - Kardinaal Jean Daniélou, SJ, theoloog, Een geschiedenis van de vroegchristelijke leer voor het Concilie van Nicea, 1964, p. 377

Telkens wanneer de kerkvaders spreken over een sabbatsrust of een tijdperk van vrede, voorspellen ze geen terugkeer van Jezus in het vlees, noch het einde van de menselijke geschiedenis, maar accentueren ze eerder de transformerende kracht van de Heilige Geest in de sacramenten die de kerk vervolmaken. opdat Christus haar bij zijn definitieve terugkeer als een onbevlekte bruid aan zichzelf kan presenteren. —Rev. JL Iannuzzi, Ph.B., STB, M.Div., STL, STD, Ph.D., theoloog, De pracht van de schepping, p. 79

 

DE DAG VAN DE HEER: DE HEILIGE PONTIFFS

Het belangrijkste, uwe Heiligheid, zijn de Petrine-stemmen die de afgelopen eeuw hebben weerklinkt, te beginnen met Leo XIII en culminerend in Pius XII en St. John XXIII, die baden voor en profeteerden voor een "nieuwe lente" en "nieuw Pinksteren" in de Kerk. Hun woorden en daden hebben in wezen de grond bereid voor hun opvolgers om de kerk het nieuwe millennium binnen te leiden. Uw voorganger zei in feite dat de bijeenroeping van het Tweede Vaticaans Concilie ...

...bereidtals het ware, en consolideert het pad naar die eenheid van de mensheid, welke is vereist als een noodzakelijke basis, opdat de aardse stad lijkt op die hemelse stad waar waarheid heerst, naastenliefde de wet is en waarvan de omvang de eeuwigheid is​ —POPE ST. JOHN XXIII, toespraak bij de opening van het Tweede Vaticaans Concilie, 11 oktober 1962; www.papalencyclicals.com

Johannes XXIII bevestigde dat een "nieuw Pinksteren" in feite de noodzakelijke zuivering van de Kerk zou vergemakkelijken om haar "onberispelijk" te maken voor de ontmoeting van de "twee steden":

Christus hield van de kerk en gaf zichzelf voor haar over ... opdat hij zichzelf de kerk zou kunnen aanbieden in pracht, zonder vlek of rimpel of zoiets, opdat zij heilig en zonder smet zou zijn ... (Ef.5: 25)

Er is dus een profetische betekenis aan de reden waarom Zijne Heiligheid Johannes XXIII zijn naamgenoot koos:

De taak van de nederige paus Johannes is om 'een volmaakt volk voor de Heer te bereiden', wat precies hetzelfde is als de taak van de Baptist, zijn beschermheer en van wie hij zijn naam ontleent. En het is niet mogelijk om een ​​hogere en kostbaardere perfectie voor te stellen dan die van de overwinning van de christelijke vrede, namelijk vrede in hart en nieren, vrede in de sociale orde, in het leven, in welzijn, in wederzijds respect en in de broederschap van naties . —POPE ST. JOHANNES XXIII, Ware christelijke vrede, 23 december 1959; www.katholiekcultuur.org

Hij profeteerde dat "de goddelijke voorzienigheid ons naar een nieuwe orde van menselijke relaties leidt", ^[5]—POPE ST. JOHN XXIII, toespraak bij de opening van het Tweede Vaticaans Concilie, 11 oktober 1962; www.papalencyclicals.com en de "eenwording van de hele mensheid in Christus." ^[6]cf. PAUS JOHN XXIII, Raadgevingen voor seminaristen, 28 januari 1960; www.katholiekcultuur.org Dit "tijdperk van vrede" zou echter niet de definitief komst van Christus aan het einde der tijden, ^[7]"Aan het einde der tijden zal het Koninkrijk van God in zijn volheid komen." ​CCC, n. 1060 maar haar voorbereiding:

Mogen gerechtigheid en vrede elkaar omarmen aan het einde van het tweede millennium wat ons voorbereidt voor de komst van Christus in heerlijkheid. —POPE JOHN PAUL II, Homilie, Edmonton Airport, 17 september 1984; www.vatican.va

De pausen van de 20e eeuw weergalmden in wezen het gebed van Christus:

'En zij zullen mijn stem horen, en er zal één kudde en één herder zijn.' Moge God ... binnenkort Zijn profetie in vervulling laten gaan om deze troostende visie op de toekomst om te zetten in een huidige realiteit ... Het is Gods taak om dit geluk te bewerkstelligen uur en om het aan iedereen bekend te maken ... Als het aankomt, zal het een plechtige worden uur, één groot met gevolgen, niet alleen voor het herstel van het Koninkrijk van Christus, maar ook voor de pacificatie van… de wereld. We bidden vurig en vragen anderen eveneens te bidden voor deze zo gewenste pacificatie van de samenleving. -POPE PIUS XI, Ubi Arcani dei Consilioi "Over de vrede van Christus in zijn koninkrijk", December 23, 1922

De eenheid van de wereld zal zijn. De waardigheid van de menselijke persoon wordt niet alleen formeel maar ook effectief erkend. De onschendbaarheid van het leven, van de baarmoeder tot de ouderdom… Onnodige sociale ongelijkheden zullen worden overwonnen. De betrekkingen tussen volkeren zullen vreedzaam, redelijk en broederlijk zijn. Noch egoïsme, noch arrogantie, noch armoede ... [zullen] de oprichting van een echte menselijke orde, een algemeen welzijn, een nieuwe beschaving verhinderen. —POPE PAULUS VI, Urbi et Orbi-bericht, April 4, 1971

De pausen verwijzen niet naar de aanstaande en definitieve komst van het Koninkrijk van God, wat een afwijking zou zijn van de 'levende traditie' van de kerk, duidelijk verwoord door de vroege kerkvaders. In plaats daarvan richten ze zich op een tijdperk dat in de tijdelijk rijk waarin "vrije wil" en menselijke keuze blijft, maar de Heilige Geest zegeviert in en door de Kerk. We hebben geluisterd terwijl uw directe voorganger duidelijk maakte dat de "laatste komst van Jezus", waarop de heilige Faustina's boodschap van goddelijke barmhartigheid ons uiteindelijk voorbereidt, niet op handen is:

Als iemand deze verklaring in chronologische zin zou opvatten, als een bevel om als het ware onmiddellijk klaar te zijn voor de wederkomst, zou het onjuist zijn.​ —POPE BENEDICT XVI, Light of the World, een gesprek met Peter Seewald, p. 180-181

Liever,

Het uur is gekomen dat de boodschap van goddelijke barmhartigheid harten met hoop kan vullen en de vonk kan worden van een nieuwe beschaving: de beschaving van liefde. —POPE JOHANNES PAULUS II, Homilie, Krakau, Polen, 18 augustus 2002; www.vatican.va

Inderdaad, de opvolgers van Peter hebben versterkte de theologie die door de kerkvaders wordt aangehangen dat de aanbreken van de Dag des Heren brengt de vervulling tot stand van die Schriftgedeelten die hun voltooiing nog moeten bereiken "in de volheid des tijds", met name de verspreiding van het Evangelie tot aan de uiteinden van de aarde.

De Kerk van het millennium moet een verhoogd bewustzijn hebben het Koninkrijk van God te zijn in de beginfase. —POPE JOHANNES PAULUS II, L'Osservatore Romano, Engelse uitgave, 25 april 1988

De Katholieke Kerk, het koninkrijk van Christus op aarde, is voorbestemd om te worden verspreid onder alle mensen en alle naties ... -POPE PIUS XI, Qua primas, Encycliek, n. 12, 11 december 1925; vgl. Matt 24:14

Het is precies wanneer 'de aarde zal gevuld zijn met de kennis van de Heer" ^[8]Jesaja 11: 9, merkte paus St. Piux X op, dat er zal worden gerealiseerd binnen de geschiedenis de "sabbatsrust" waarover de kerkvaders spraken - de "zevende dag" of "dag des Heren".

Oh! wanneer in elke stad en dorp de wet van de Heer getrouw wordt nageleefd, wanneer respect wordt getoond voor heilige dingen, wanneer de Sacramenten worden bezocht en de verordeningen van het christelijk leven worden vervuld, zal het voor ons zeker niet meer nodig zijn om verder te werken om alle dingen in Christus hersteld te zien ... En dan? Dan zal het eindelijk voor iedereen duidelijk zijn dat de Kerk, zoals zij door Christus werd ingesteld, volledige vrijheid en onafhankelijkheid van alle buitenlandse heerschappij moet genieten ... "Hij zal de hoofden van zijn vijanden breken", opdat allen weet "dat God de koning is van de hele aarde", "opdat de heidenen weten dat ze mensen zijn." Dit alles, eerbiedwaardige broeders, wij geloven en verwachten met een onwankelbaar geloof. —PAUS PIUS X, E Supremi, Encycliek "Over het herstel van alle dingen", nr. 14, 6-7

So, verwijst de voorspelde zegen ongetwijfeld naar de tijd van Zijn Koninkrijk... Degenen die Johannes, de discipel van de Heer, zagen [vertel ons] dat ze van hem hoorden hoe de Heer leerde en sprak over deze tijd ... —St. Irenaeus van Lyon, kerkvader (140–202 n.Chr.); tegen ketterijen, Irenaeus van Lyon, V.33.3.4, De kerkvaders, CIMA-uitgeverij

Johannes Paulus II herinnerde ons eraan dat deze taak waarin “het evangelie van het koninkrijk moet over de hele wereld worden gepredikt" ^[9]Matt 24: 14 moet zijn vervulling nog bereiken:

De missie van Christus de Verlosser, die aan de Kerk is toevertrouwd, is nog lang niet voltooid. Nu het tweede millennium na de komst van Christus ten einde loopt, laat een algemeen beeld van het menselijk ras zien dat deze missie nog maar net begint en dat we ons van ganser harte moeten inzetten voor haar dienst. —POPE JOHANNES PAULUS II, Redemptoris-missie, N. 1

Dus het "nieuwe tijdperk", het "tijdperk van vrede" of het "derde millennium" van het christendom, zegt Johannes Paulus II, is geen kans "om je over te geven aan een nieuw millennium" ...

... met de verleiding om substantiële veranderingen daarin te voorspellen in het leven van de samenleving als geheel en van elk individueel. Het menselijk leven zal doorgaan, mensen zullen blijven leren over successen en mislukkingen, momenten van glorie en stadia van verval, en Christus, onze Heer, zal tot het einde der tijden altijd de enige bron van redding zijn. —POPE JOHN PAUL II, Nationale Conferentie van bisschoppen, 29 januari 1996; www.vatican.va

De kerk van het derde millennium, zei hij, zal een kerk blijven "van de eucharistie en boete", ^[10]cf. L'Osservatore Romano, Engelse uitgave, 25 april 1988 van de sacramenten, die het merkteken van de tijdelijke orde dragen, en die tot het einde van de menselijke geschiedenis de "bron en top" van het christelijk leven zullen blijven. ^[11]"De wijding is het sacrament waardoor de zending die Christus aan zijn apostelen heeft toevertrouwd, tot het einde der tijden in de kerk wordt uitgeoefend." ​CCC, 1536

Want de Heer vertelde ons dat de kerk voortdurend zou lijden, op verschillende manieren, tot het einde van de wereld. —POPE BENEDICT XVI, Interview met journalisten op vlucht naar Portugal, 11 mei 2010

En toch zal het toppunt van heiligheid waartoe de kerk in de komende tijd zal reiken, op zichzelf een getuigenis zijn voor alle naties:

… Dit evangelie van het koninkrijk zal over de hele wereld worden gepredikt als een getuige voor alle naties, en dan zal het einde komen. (Matt 24:14)

Dit einde, leert de evangelist - en zoals bevestigd door de vroege kerkvaders - komt na het "tijdperk van vrede" aan het einde van de "zevende dag".

Als de duizend jaar voorbij zijn, zal Satan uit zijn gevangenis worden vrijgelaten. Hij zal eropuit trekken om de naties op de vier hoeken van de aarde, Gog en Magog, te misleiden om hen te verzamelen voor de strijd ... (Openbaring 20: 7-8)

Een man onder ons genaamd Johannes, een van Christus 'apostelen, ontving en voorspelde dat de volgelingen van Christus duizend jaar in Jeruzalem zouden wonen, en dat daarna de universele en, kortom, de eeuwige opstanding en het oordeel zouden plaatsvinden. —St. Justinus de Martelaar, Dialoog met Trypho, Ch. 81, De kerkvaders, Christelijk erfgoed

Het laatste oordeel luidt dus de "achtste" en eeuwige dag van de kerk in.

... wanneer Zijn Zoon zal komen en de tijd van de wetteloze zal vernietigen en de goddeloze zal oordelen, en de zon en de maan en de sterren zal veranderen - dan zal Hij inderdaad rusten op de zevende dag ... na Door alle dingen rust te geven, zal ik het begin maken van de achtste dag, dat wil zeggen het begin van een andere wereld. -Brief van Barnabas (70-79 AD), geschreven door een apostolische vader uit de tweede eeuw

En dus, lieve Heilige Vader, is het duidelijk dat de Kerk, van de vroegste tot de huidige tijd, heeft onderwezen over een komende nieuwe tijd van vrede na deze tijden van verdriet, "de tijd van de wetteloze", die we geloven te zijn in de buurt​ Inderdaad, als wachters voelen we ons gedwongen om niet alleen de dageraad aan te kondigen, maar ook de waarschuwing die middernacht komt eerst en dat, in de woorden van Pius X, "er misschien al in de wereld de" zoon des verderfs "is, over wie de apostel spreekt." ^[12]PAUS ST. PIUS X, E Supremi, Encycliek Over het herstel van alle dingen in Christ, n. 3, 5; 4 oktober 1903 Zoals het leergezag leert, vóór de "eerste opstanding", ^[13]cf. Op 20:5 zoals de evangelist het noemde, de kerk moet haar eigen passie doormaken ...

… Wanneer ze haar Heer zal volgen in zijn dood en opstanding. -CCC, zn.677

De "wetteloze" is niet het laatste woord van onze tijd. Nogmaals, wendend tot Heilige Traditie:

St. Thomas en St. John Chrysostom leggen de woorden uit quem Dominus Jezus vernietigt illustratie adventus sui ("Wie de Heer Jezus zal vernietigen met de helderheid van Zijn komst") in de zin dat Christus de Antichrist zal treffen door hem te verblinden met een helderheid die zal zijn als een voorteken en teken van Zijn wederkomst ... gezaghebbend visie, en degene die het meest in harmonie lijkt te zijn met de Heilige Schrift, is dat de Katholieke Kerk na de val van de Antichrist opnieuw een periode van welvaart en triomf zal ingaan. -Het einde van de huidige wereld en de mysteries van het toekomstige leven, Vr. Charles Arminjon (1824-1885), blz. 56-57; Sophia Instituut Pers

Het zal eindelijk mogelijk zijn dat onze vele wonden worden genezen en dat alle gerechtigheid weer tevoorschijn komt in de hoop op hersteld gezag; dat de pracht van de vrede wordt vernieuwd en dat de zwaarden en armen uit de hand vallen en dat alle mensen het rijk van Christus zullen erkennen en gewillig Zijn woord zullen gehoorzamen, en elke tong zal belijden dat de Heer Jezus in de heerlijkheid van de Vader is. —POPE LEO XIII, Toewijding aan het Heilig Hart, mei 1899

De goeden zullen gemarteld worden; de Heilige Vader zal veel te lijden hebben; verschillende naties zullen worden vernietigd. Uiteindelijk zal mijn Onbevlekt Hart zegevieren. De Heilige Vader zal Rusland aan mij wijden, en zij zal zich bekeren, en er zal een periode van vrede aan de wereld worden verleend. —Onze Vrouwe van Fatima, De boodschap van Fatima, www.vatican.va

 

DE DAG VAN DE HEER: MARIA EN DE MYSTIEKEN

In deze "nachtwacht", lieve Heilige Vader (wat inderdaad een "ontzagwekkende taak" is), worden we getroost en ondersteund door het licht van de Morgenster, Maria Stella, de Allerheiligste Maagd Maria die door Gods voorliefde de dageraad en komst van de Dag des Heren aankondigt.

Mario Luigi kardinaal Ciappi, pauselijke theoloog voor Pius XII, Johannes XXIII, Paulus VI, Johannes Paulus I en Johannes Paulus II, schreef:

Ja, er werd een wonder beloofd in Fatima, het grootste wonder in de geschiedenis van de wereld, het tweede alleen na de opstanding. En dat wonder zal een tijdperk van vrede zijn dat nog nooit echt aan de wereld is verleend. - 9 oktober 1994, De familie Catechismus van het apostolaat, P. 35

Omdat Maria een spiegel is van de Kerk en vice versa, zien we in haar dan dezelfde rol waartoe Johannes XXIII geïnspireerd werd, namelijk om "de weg des Heren te bereiden":

… De boodschap van Onze Lieve Vrouw van Fatima is moederlijk, ze is ook sterk en beslissend. Het klinkt alsof Johannes de Doper aan de oevers van de Jordaan spreekt. —POPE JOHANNES PAULUS II, Preek, L'Osservatore Romano, Engelse uitgave, 17 mei 1982

En de boodschap van Johannes de Doper was:

Dit is de tijd van vervulling, en het koninkrijk van God is nabij​ bekeer u en geloof in het evangelie. (Marcus 1:15)

De rol van de Moeder van God in onze tijd is niet alleen om de dageraad aan te kondigen; zijzelf is gekleed met de dageraad, "De nieuwe dag die Christus de Heer is." ^[14]PAUS JOHANNES PAULUS II, Toespraak tot de jeugd, eiland Ischia, 5 mei 2001; www.vatican.va

En er verscheen een groot voorteken in de hemel, een vrouw bekleed met de zon ... (Op 12: 1)

Zij nodigt ons, haar kinderen, door haar toewijding uit om op hun beurt met Jezus bekleed te worden “het licht van de wereld"Om zo de"zout van de aarde."Dus, zei Johannes Paulus II:

You zal het aanbreken van een nieuwe dag zijn, als u de dragers van het leven bent, dat is Christus! —POPE JOHANNES PAULUS II, Toespraak tot de jongeren van de apostolische nuntiatuur, Lima, Peru, 15 mei 1988; www.vatican.va

Het Tweede Vaticaans Concilie riep profetisch de Heilige Geest aan en verwelkomde deze, op wie dit Mariale tijdperk ons ​​heeft voorbereid, alsof de Kerk nu in de "bovenkamer" is vergaderd. Door Maria's "fiat" en de kracht van de Heilige Geest, Jezus kwam de wereld binnen. Nu bereidt de "vrouw bekleed met de zon" de Kerk voor op de terugkeer van Christus door vormen in haar kinderen hetzelfde vermogen om haar "fiat" te geven zodat, in dit laatste tijdperk, de Heilige Geest de Kerk kan overschaduwen als in een "nieuw Pinksteren". Als wachters kunnen we dus met vreugde zeggen dat de Mariaverschijningen en de aanroeping van de Heilige Geest de Kerk inderdaad voorbereiden op de Dag des Heren. De Parousia wordt daarom voorafgegaan door een krachtige uitstorting van vernieuwing.

We smeken nederig de Heilige Geest, de Paraclete, dat Hij 'genadig de kerk de gaven van eenheid en vrede zal schenken', en het aangezicht van de aarde mag vernieuwen door een nieuwe uitstorting van zijn naastenliefde voor het heil van allen.​ —POPE BENEDICT XV, Pacem Dei Munus Pulcherrimum23 mei 1920

De komst van de Heilige Geest door Maria, de "Middelares" ^[15]cf. CCC, N. 969 van genade, vergemakkelijkt het reinigende vuur dat de bruid van Christus voorbereidt om Jezus aan het einde der tijden te ontvangen. Dat wil zeggen, de wederkomst van Jezus begint innerlijk in de Kerk (zoals Zijn eerste komst begon in de schoot van Maria) totdat Hij aan het einde van de menselijke geschiedenis in heerlijkheid komt in Zijn herrezen vlees.

De Annunciatie is zeker het hoogtepunt van Maria's geloof in haar afwachting van Christus, maar het is het is ook het vertrekpunt van waaruit haar hele 'reis' naar God ”begint​ —POPE JOHANNES PAULUS II, Moeder van de Verlosser, zn. 14; www.vatican.va

Zo ook is het "tijdperk van vrede" een hoogtepunt in het geloof van de Kerk in haar wachten op Christus, maar het is ook het vertrekpunt naar het eeuwige bruiloftsfeest.

Moge [Maria] onze gebeden blijven versterken met haar stemrecht, dat te midden van alle stress en moeilijkheden van de natiën, die goddelijke wonderen gelukkig nieuw leven ingeblazen mogen worden door de Heilige Geest, die werden voorzegd in de woorden van David: ' Zend Uw Geest uit, en zij zullen worden geschapen, en U zult het oppervlak van de aarde vernieuwen '(Ps. Ciii., 30)​ —POPE LEO XIII, Divinum Illud Munus, N. 14

Daarom kunnen we niet anders dan luisteren naar de kinderen van Maria, die God in deze tijd heeft opgewekt - die mystici die, in overeenstemming met de heilige traditie, de Kerk profetisch voorbereiden op die 'goddelijke wonderen' ... stemmen zoals de eerbiedwaardige Conchita Cabrera de Armida:

De tijd is gekomen om de Heilige Geest in de wereld te verhogen... Ik wens dat dit laatste tijdperk op een heel speciale manier wordt toegewijd aan deze Heilige Geest ... Het is zijn beurt, het is zijn tijdperk, het is de triomf van liefde in Mijn Kerk, in het hele universum. - van openbaringen aan Conchita; Conchita: A Mother's Spiritual Diary, p. 195-196; Vr. Marie-Michel Philipon

Johannes Paulus II definieerde deze "triomf van liefde" in de Kerk als een ...

… “Nieuwe en goddelijke” heiligheid waarmee de Heilige Geest christenen wil verrijken aan het begin van het derde millennium, om van Christus het hart van de wereld te maken. —POPE JOHANNES PAULUS II, L'Osservatore Romano, Engelse uitgave, 9 juli 1997

De Katechismus van de Katholieke Kerk werpt meer licht op de nature van die "heiligheid":

... in de "eindtijd" zal de Geest van de Heer de harten van mensen vernieuwen, een nieuwe wet graveren in hen. Hij zal de verstrooide en verdeelde volkeren verzamelen en met elkaar verzoenen; hij zal de eerste schepping veranderen, en God zal daar in vrede met mensen wonen. -Catechismus van de Katholieke Kerk, n. 715

De "nieuwe wet" die in de doop in ons hart is geschreven, zal komen, zei Johannes Paulus II, op een "nieuwe en goddelijke" manier. Jezus en Maria openbaarden aan de Dienaar van God Luisa Piccarreta dat deze nieuwe heiligheid die in de Kerk kwam, bestond uit "leven in de Goddelijke Wil":

Ah, mijn dochter, het wezen racet altijd meer in het kwaad. Hoeveel machinaties van ondergang zijn ze aan het voorbereiden! Ze zullen zelfs zover gaan dat ze zichzelf uitputten in het kwaad. Maar terwijl ze bezig zijn hun weg te gaan, zal Ik Mij bezighouden met de voltooiing en vervulling van Mijn Fiat Voluntas Tua  ("Uw wil geschiede") zodat Mijn Wil op aarde regeert - maar op een geheel nieuwe manier. Ah ja, ik wil verwarde man in liefde! Wees daarom attent. Ik wil dat je met mij dit Tijdperk van Hemelse en Goddelijke Liefde voorbereidt ... —Jesus to Servant of God, Luisa Piccarreta, Manuscripts, 8 februari 1921; uittreksel uit De pracht van de schepping, Eerwaarde Joseph Iannuzzi, p.80

Het is de heiligheid die nog niet bekend is, en die ik zal bekendmaken, die het laatste ornament zal plaatsen, het mooiste en briljantste van alle andere heiligheden, en zal de kroon en voltooiing zijn van alle andere heiligheden. —Idem. 118

De "sabbatsrust" is dus intrinsiek verbonden met de "goddelijke wil". Door de kracht van de Heilige Geest, die God wenst uit te storten op de overgebleven Kerk, zal zij in staat zijn om de fiat van Maria in wie de wil van de Vader is gedaan 'op aarde zoals het in de hemel is.”Jezus koppelt onze" rust "aan het" juk "van Gods wil:

Kom naar mij toe, allen die werken en zwaar beladen zijn, en ik zal je rust geven. Neem mijn juk op u, en leer van mij… (Mat 11:28)

Over de "sabbatsrust" merkt St. Paul op dat "degenen die voorheen het goede nieuws ontvingen, gingen niet [in de rest] vanwege ongehoorzaamheid…." ^[16]Heb 4: 6 Het is ons "ja" aan God, onze gehoorzaamheid aan de goddelijke Wil en leven in een "nieuwe vorm" van heiligheid, dat is het kenmerk van het komende tijdperk en dat de authentieke christelijke getuige zal zijn voor de naties van het leven van de Verlosser.

Door zijn gehoorzaamheid bracht Hij verlossing teweeg. —Tweede Vaticaans Concilie, Lumen Gentium, N. 3

Dit is hoe we de woorden van St. John moeten begrijpen: "Zij hebben duizend jaar met Christus geregeerd"^[17]Rev 20: 4 - niet met Hem in Zijn verheerlijkte vlees, maar met Hem in het zijne gehoorzaamheid.

De verlossende daad van Christus heeft op zichzelf niet alle dingen hersteld, het maakte het verlossingswerk eenvoudig mogelijk, het begon onze verlossing. Net zoals alle mensen delen in de ongehoorzaamheid van Adam, zo moeten alle mensen delen in de gehoorzaamheid van Christus aan de wil van de Vader. De verlossing zal pas volledig zijn als alle mensen zijn gehoorzaamheid delen. -NS. Walter Ciszek, Hij leidt mij, pag. 116-117

En dus, de "sabbatsrust" ...

… Is als een weg waarop we reizen van de eerste tot de laatste. In de eerste was Christus onze verlossing; in de laatste zal hij verschijnen als ons leven; bij deze midden komst is hij onze rust en troost.​ Bij zijn eerste komst kwam onze Heer in ons vlees en in onze zwakheid; bij deze midden komst komt hij in geest en kracht; bij de laatste komst zal hij worden gezien in glorie en majesteit ... —St. Bernardus, Liturgie van de uren, Deel I, p. 169

Deze "sabbatsrust", merkt uw directe voorganger op, is de juiste toon om de vernieuwing van de Kerk die door de Heilige Vaders wordt verwacht te begrijpen:

Terwijl men voorheen alleen sprak van een tweevoudige komst van Christus - eenmaal in Bethlehem en opnieuw aan het einde der tijden - sprak Sint-Bernardus van Clairvaux over een adventus middel, een tussenliggende komst, waardoor hij periodiek zijn interventie in de geschiedenis hernieuwt. Ik geloof dat Bernard's onderscheiding precies de juiste toon is. We kunnen niet vaststellen wanneer de wereld zal eindigen. Christus zelf zegt dat niemand het uur kent, zelfs de Zoon niet. Maar we moeten als het ware altijd in de onmiddellijke nabijheid van zijn komst staan ​​- en we moeten er zeker van zijn, vooral te midden van beproevingen, dat hij nabij is. —PAUS BENEDICTUS XVI, Licht van de wereld, p.182-183, Een gesprek met Peter Seewald

Daarom, lieve Heilige Vader, verre van zelfs maar een afgezwakte of gewijzigde vorm van millennialisme, begint de Dag des Heren met en is gelijktijdig met de komst van het Koninkrijk van God, de wereldwijde regering van Jezus in de harten van de gelovigen:

… Elke dag in het gebed van het Onze Vader vragen we de Heer: “Uw wil geschiede, op aarde zoals in de hemel” (Matt. 6:10)…. we erkennen dat 'de hemel' is waar de wil van God wordt gedaan, en dat 'aarde' de 'hemel' wordt - dat wil zeggen, de plaats van de aanwezigheid van liefde, goedheid, waarheid en goddelijke schoonheid - alleen als op aarde de wil van God is geschied. —POPE BENEDICT XVI, Algemene audiëntie, 1 februari 2012, Vaticaanstad

Jonge mensen van het nieuwe millennium… Op deze manier zul je ontdekken dat we alleen door het volgen van Gods wil het licht van de wereld en het zout van de aarde kunnen zijn! Deze sublieme en veeleisende realiteit kan alleen worden begrepen en beleefd in een geest van constant gebed. Dit is het geheim, als we Gods wil willen binnengaan en erin wonen. —POPE JOHANNES PAULUS II, Aan de jeugd van Rome, 21 maart 2002; www.vatican.va

In collectieve zin zal de mystieke theologie van Sint-Jan van het Kruis in dit nieuwe tijdperk worden beleefd. Het lichaam van Christus doorloopt de verschillende stadia van verlichting en zuivering door de eeuwen heen, staat op het punt een hoger binnen te gaan verenigd staat (de gave van leven in de goddelijke wil) die de weg bereidt voor de uiteindelijke terugkeer van Jezus in Zijn verheerlijkte vlees.

Het is veelbetekenend dat de theoloog ds. Joseph L. Iannuzzi in 2012 het eerste doctoraal proefschrift over Luisa's geschriften aan de Pauselijke Universiteit van Rome presenteerde, en theologisch hun consistentie met de kerkelijke concilies en met de patristische, scholastieke en ondersteunende theologie uitlegde. Zijn proefschrift ontving zowel de zegels van goedkeuring als de kerkelijke goedkeuring van de Vaticaanse Universiteit. Het lijkt erop dat ook dit een "teken des tijds" is, zoals Jezus aan Luisa openbaarde:

De tijd waarin deze geschriften bekend zullen worden gemaakt, is afhankelijk van en afhankelijk van de gezindheid van zielen die zo'n groot goed willen ontvangen, alsook van de inspanning van degenen die zich moeten toeleggen op hun trompetdragers door het offeren. het offer van de aankondiging van het nieuwe tijdperk van vrede ... - Jezus aan Luisa, De gave van het leven in de goddelijke wil in de geschriften van Luisa Piccarreta, zn. 1.11.6, ds. Joseph Iannuzzi

 

HIJ KOMT ERAAN!

Tot slot, dierbare Heilige Vader, we willen de voorbode zijn van de hele Kerk van de komende dageraad, die de "helderheid" van de komst van Jezus in kracht en glorie. Het is een komst die de duisternis van deze eeuwen van ons zal verstrooien en een nieuw tijdperk inluidt… precies zoals de eerste streken van de dageraad de verschrikkingen van de nacht beëindigen voordat de zon zelf de horizon bereikt. Ik wil nog een keer roepen: Jezus komt! Hij komt eraan! St. Paul schrijft:

… Dan zal die goddeloze geopenbaard worden wie de Heer Jezus zal doden met de geest (pneuma) van zijn mond; en zal vernietigen met de helderheid van zijn komst ... (2 Thess 2: 8; Douay Rheims)

De Ruiter op het witte paard wordt voorafgegaan door de "Geest" die Jezus door "zijn mond" zendt en die de regering van de Antichrist beëindigt. Het is de triomf van het onbevlekte hart, het verpletteren van het hoofd van de draak en het inluiden van de regering van het koninkrijk van God in de harten van Zijn heiligen. Zoals Onze Lieve Heer aan St. Margaret Mary openbaarde:

Deze toewijding [aan het Heilig Hart} was de laatste poging van Zijn liefde die Hij in deze laatste tijdperken aan de mensen zou schenken om hen terug te trekken uit het rijk van Satan, dat Hij wilde vernietigen, en hen aldus in de wereld te introduceren. zoete vrijheid van de heerschappij van Zijn liefde, die Hij wenste te herstellen in de harten van allen die deze toewijding zouden moeten omarmen.-Margaret Mary,www.sacredheartdevotion.com

Dus, met de verschijningen van de Maagd Maria, de boodschap van goddelijke barmhartigheid, het Tweede Vaticaans Concilie, de aanroeping van de jeugd tot de uitkijktoren, en de dramatische en verontrustende 'tekenen van de tijd' die zich dagelijks ontvouwen in onze wereld waarvan 'afval "Is de belangrijkste, ^[18]"Afvalligheid, het verlies van het geloof, verspreidt zich over de hele wereld en naar de hoogste niveaus binnen de kerk. ' —POPE PAULUS VI, toespraak over de zestigste verjaardag van de verschijningen in Fatima, 13 oktober 1977 we herhalen nogmaals lieve Heilige Vader: Hij komt eraan.

Volgens de Heer is de huidige tijd de tijd van de Geest en van het getuigenis, maar ook een tijd die nog steeds gekenmerkt wordt door "benauwdheid" en de beproeving van het kwaad, die de Kerk niet spaart en de strijd van de laatste dagen inluidt. Het is een tijd van wachten en kijken.  -KCC, 672

Reeds stijgt “de helderheid van Zijn komst” of “dageraad” in de harten van een overblijfsel dat is toegewijd aan en voorbereid door Onze Lieve Vrouw. Dus, met haar, kijken we en wachten we op de "laatste beproeving" van dit tijdperk dat de Dag des Heren zal inluiden.

We staan ​​nu voor de grootste historische confrontatie die de mensheid heeft doorgemaakt. Ik denk niet dat brede kringen van de Amerikaanse samenleving of brede kringen van de christelijke gemeenschap dit ten volle beseffen. We staan ​​nu voor de laatste confrontatie tussen de kerk en de antikerk, van het evangelie en het anti-evangelie. Deze confrontatie ligt binnen de plannen van de goddelijke voorzienigheid. Het is een beproeving die de hele Kerk ... moet opnemen​ —Kardinaal Karol Wojtyla (JOHANNES PAULUS II), op het Eucharistisch Congres, Philadelphia, PA; 13 augustus 1976

Dank u, lieve Heilige Vader, voor uw authentieke getuigenis, stralende liefde van Jezus en uw “ja” om de bark van Petrus het derde millennium binnen te leiden. Uw trouw aan Jezus in deze tijden van "afval" is en zal ook een "teken" zijn. Dit zijn verraderlijke dagen, maar glorieuze tijden. Als wachters hebben we geprobeerd ook te reageren met ons “ja” tegen de Heilige Vader, ons ja tegen Rome en de Kerk. We blijven met u waken en bidden in nederige dienst en gehoorzaamheid aan onze Heer en Heiland, Jezus Christus.

 

Uw dienaar in Christus en Maria,

Mark Mallet
April 25, 2013
Feest van St. Mark de Evangelist

 

Weg van het treurige gekreun van verdriet,
uit de diepten van de hartverscheurende angst
van onderdrukte individuen en landen
er ontstaat een aura van hoop.
Aan een steeds toenemend aantal nobele zielen
daar komt de gedachte, de wil,
steeds duidelijker en sterker,
om van deze wereld te maken, deze universele omwenteling,
een startpunt voor een nieuw tijdperk van ingrijpende renovatie,
de volledige reorganisatie van de wereld.
—PAUS PIUS XII, Kerstradiobericht, 1944

... zo groot zijn de behoeften en de gevaren van de huidige tijd,
zo uitgestrekt waar de horizon van de mensheid naartoe wordt getrokken
wereldcoëxistentie en machteloos om dit te bereiken,
dat er geen redding voor is behalve in a
nieuwe uitstorting van de gave van God.
Laat Hem dan komen, de Scheppende Geest,
om het aangezicht van de aarde te vernieuwen!
—POPE PAULUS VI, Gaudete in Domino, 9 mei 1975
www.vatican.va

 

 

Klik hieronder om deze pagina in een andere taal te vertalen: