De waarde van één ziel leren kennen

Mark en Lea in overleg met hun kinderen, 2006

 

Marks getuigenis gaat verder ... U kunt de delen I - III hier lezen: Mijn getuigenis.

 

HOST en producer van mijn eigen televisieshow; een directiekantoor, een bedrijfswagen en geweldige medewerkers. Het was de perfecte baan. 

Maar toen ik op een zomermiddag voor het raam van mijn kantoor stond, uitkijkend over een koeienweide aan de rand van de stad, voelde ik een steek van rusteloosheid. Muziek was de kern van mijn ziel. Ik was de kleinzoon van een Big Band-crooner. Grampa kon zingen en trompet spelen als niemand anders. Toen ik zes was, gaf hij me een mondharmonica. Toen ik negen was, schreef ik mijn eerste deuntje. Op mijn vijftiende schreef ik een liedje dat ik altijd met mijn zus zong dat, na haar dood bij een auto-ongeluk vier jaar later, 'haar' ballad werd (luister naar Te dicht bij mijn hart hieronder). En natuurlijk door mijn jaren met Een stem, Had ik tientallen nummers opgestapeld die ik graag wilde opnemen. 

Dus toen ik werd uitgenodigd voor een concert, kon ik het niet laten. "Ik zal voornamelijk mijn liefdesliedjes zingen", zei ik tegen mezelf. Mijn vrouw boekte een kleine tour, en daar ging ik. 

 

MIJN MANIEREN ZIJN NIET JOUW MANIEREN

Op de eerste avond toen ik mijn liedjes zong, begon er plotseling diep van binnen een 'woord' in mijn hart te branden. Het was alsof ik HAD om te zeggen wat er in mijn ziel roerde. En dat deed ik ook. Daarna bood ik in stilte mijn verontschuldigingen aan bij de Heer. 'Ach, sorry Jezus. Ik zei dat ik nooit meer in de bediening zou gaan tenzij U het mij vroeg. Ik zal dat niet nog een keer laten gebeuren! " Maar na het concert kwam een ​​vrouw naar me toe en zei: 'Bedankt voor je muziek. Maar wat jij zei sprak zo diep tegen me. " 

"Oh. Nou dat is goed. Ik ben blij ... 'antwoordde ik. Maar ik besloot toch bij de muziek te blijven. 

Ik zeg dat ik hem niet zal noemen, ik zal niet langer in zijn naam spreken. Maar dan is het alsof er vuur brandt in mijn hart, opgesloten in mijn botten; Ik word er moe van om me in te houden, ik kan het niet! (Jeremia 20: 9)

De volgende twee nachten werd exact hetzelfde afgespeeld. En opnieuw kwamen er later mensen naar me toe die zeiden dat het het gesproken woord was dat hen het meest diende. 

Ik keerde terug naar mijn werk, een beetje in de war - en nog rustelozer. “Wat is er mis met mij?”, Vroeg ik me af. "Je hebt een geweldige baan." Maar de muziek brandde in mijn ziel… en dat gold ook voor Gods Woord.

Een paar maanden later drong onverwacht nieuws naar mijn bureau. "Ze snijden de show", zei mijn collega. "Wat?! Onze beoordelingen stijgen! " Mijn baas bevestigde het met een nogal goedaardige verklaring. In mijn achterhoofd vroeg ik me af of het niet kwam door de brief aan de redacteur van een plaatselijke krant die ik een paar weken eerder had gestuurd. Daarin vroeg ik me af waarom de nieuwsmedia zo graag foto's van oorlog of fender benders wilden publiceren ... maar vermeed toen de foto's die het ware verhaal van abortus vertelden. De terugslag was hevig van collega's. De nieuwsbaas, een praktiserend katholiek, schold me uit. En nu had ik geen baan. 

Plots merkte ik dat ik niets te doen had maar mijn muziek. 'Nou,' zei ik tegen mijn vrouw, 'we verdienden bijna evenveel aan die concerten als mijn maandsalaris. Misschien kunnen we ervoor zorgen dat het werkt. " Maar ik lachte in mezelf. Voltijdse bediening in de katholieke kerk met vijf kinderen (we hebben er nu acht) ?? We gaan verhongeren! 

Daarmee zijn mijn vrouw en ik naar een kleine stad verhuisd. Ik bouwde een studio in huis en begon aan mijn tweede opname. Op de avond dat we het album meer dan een jaar later af hadden, vertrokken we voor onze eerste familieconcerttour (aan het einde van elke avond kwamen onze kinderen naar boven en zongen het laatste lied met ons). En net als voorheen bleef de Heer dat op mijn hart leggen verbrand totdat ik ze sprak. Toen begon ik het te begrijpen. Bediening is niet wat ik te geven heb, maar wat God wil geven. Het is niet wat ik te zeggen heb maar wat de Heer te zeggen heeft. Wat mij betreft, ik moet verminderen, zodat Hij kan toenemen. Ik vond een geestelijk leidsman ^[1]Vr. Robert "Bob" Johnson van Madonna House en onder zijn leiding begon, voorzichtig en enigszins angstaanjagend, een volletijddienst.

We kochten uiteindelijk een grote camper en begonnen samen met onze kinderen door Canada en de Verenigde Staten te toeren terwijl we leefden op Gods voorzienigheid en welke muziek we maar konden verkopen. Maar God was nog niet klaar om mij te vernederen. Hij was nog maar net begonnen. 

 

DE WAARDE VAN ÉÉN ZIEL

Mijn vrouw had een concerttour geboekt in Saskatchewan, Canada. De kinderen kregen nu thuisonderwijs, mijn vrouw was bezig met het ontwerpen van onze nieuwe website en albumhoes, en dus ging ik alleen. Inmiddels waren we begonnen met het opnemen van mijn Rozenkrans-cd. We werkten lange dagen, soms maar 4-5 uur slaap elke nacht. We waren uitgeput en voelden de ontmoediging van de bediening in de katholieke kerk: kleine menigten, slechte promotie en veel apathie.

De eerste avond van mijn zes concerttour was weer een klein publiek. Ik begon te mopperen. 'Heer, hoe ga ik mijn kinderen te eten geven? Bovendien, als je me hebt geroepen om mensen te dienen, waar zijn ze dan? "

Het volgende concert kwamen vijfentwintig mensen naar buiten. De volgende nacht, twaalf. Bij het zesde concert stond ik op het punt om de handdoek in de ring te gooien. Na de introductie door de gastheer liep ik het heiligdom binnen en wierp een blik op de kleine bijeenkomst. Het was een zee van witte koppen. Ik zweer dat ze de geriatrische afdeling hadden leeggemaakt. En ik begon weer te mopperen: 'Heer, ik wed dat ze me niet eens kunnen horen. En mijn cd's kopen? Ze hebben waarschijnlijk 8-track spelers. " 

Aan de buitenkant was ik aangenaam en hartelijk. Maar van binnen was ik gefrustreerd en uitgeput. In plaats van die nacht in de lege pastorie te blijven (de priester was de stad uit), pakte ik mijn spullen en begon de vijf uur durende rit naar huis onder de sterrenhemel. Ik was toen nog geen twee mijl buiten die stad plotseling voelde ik de aanwezigheid van Jezus in de stoel naast me​ Het was zo intens dat ik zijn houding kon 'voelen' en hem praktisch kon zien. Hij boog zich naar me toe terwijl Hij deze woorden in mijn hart sprak:

Let op, onderschat nooit de waarde van één ziel. 

En toen herinnerde ik het me. Er was daar een dame (die jonger was dan 80) die daarna naar me toe kwam. Ze was diep geraakt en begon me vragen te stellen. Ik bleef mijn spullen pakken, maar antwoordde beleefd zonder mijn tijd volledig te besteden aan rechtvaardigheid het luisteren aan haar. En toen sprak de Heer opnieuw:

Onderschat nooit de waarde van één ziel. 

Ik heb de hele reis naar huis gehuild. Vanaf dat moment verzette ik me tegen het tellen van mensenmassa's of het beoordelen van gezichten. Als ik vandaag naar evenementen kom en kleine menigten zie, verheug ik me van binnen omdat ik weet dat dat zo is een ziel daar die Jezus wil aanraken. Hoeveel mensen, met wie God wil spreken, hoe Hij wil spreken ... het zijn mijn zaken niet. Hij heeft mij niet geroepen om succesvol te zijn, maar trouw. Het gaat niet over mij, of het opbouwen van een bediening, franchise of bekendheid. Het gaat over zielen. 

En toen op een dag thuis, terwijl hij een lied op de piano speelde, besloot de Heer dat het tijd was om de netten veel verder uit te werpen ...

Wordt vervolgd ...

 

 

U brengt het licht van de Heer naar de wereld om de duisternis te vervangen.  —HL

Je bent de afgelopen jaren een kompas voor mij geweest; onder degenen die tegenwoordig beweren God te horen, ben ik meer dan wie dan ook gaan vertrouwen op uw stem. Het houdt me op het smalle pad, in de Kerk, wandelend met Maria naar Jezus. Het geeft me hoop en vrede in de storm. —LL

Uw bediening betekent zoveel voor mij. Soms denk ik dat ik deze geschriften moet afdrukken, zodat ik ze altijd heb.
Ik geloof echt dat jouw bediening mijn ziel redt ... - EH

… Je bent in mijn leven een constante bron van Gods woord geweest. Mijn gebedsleven is op dit moment zo levendig en vaak weerspiegelen uw geschriften wat God tot mijn hart spreekt. —JD

 

We blijven deze week geld inzamelen voor onze bediening.
Bedankt aan iedereen die heeft gereageerd
met uw gebeden en donaties. 

 

Om met Mark in de De Nu Word,
klik op onderstaande banner om abonneren.
Uw e-mail wordt met niemand gedeeld.