De pausen en de nieuwe wereldorde

 

HET conclusie van de serie over Het nieuwe heidendom is een nogal ontnuchterende. Een vals milieubewustzijn, uiteindelijk georganiseerd en gepromoot door de Verenigde Naties, leidt de wereld op het pad naar een steeds goddelozer wordende 'nieuwe wereldorde'. Dus waarom, vraagt ​​u zich misschien af, steunt paus Franciscus de VN? Waarom hebben andere pausen hun doelen herhaald? Moet de Kerk niets te maken hebben met deze snel opkomende globalisering?

 

OPKOMENDE VISIES

Jezus was eigenlijk een 'globalist'. Hij bad dat de naties zouden ...

… Hoor mijn stem, en er zal één kudde zijn, één herder. (Johannes 10:16)

Paus Leo XIII verklaarde dat dit ook het doel was van de opvolgers van Sint-Pieter - een doel dat niet alleen gericht was op de christen maar op de burgerlijke orde:

We hebben geprobeerd en volhardend uitgevoerd tijdens een lang pontificaat naar twee hoofddoelen: in de eerste plaats naar het herstel, zowel bij heersers als bij volkeren, van de principes van het christelijk leven in de burgerlijke en huiselijke samenleving, aangezien er geen echt leven is. voor mannen behalve van Christus; en ten tweede om de hereniging te bevorderen van degenen die van de katholieke kerk zijn afgevallen, hetzij door ketterij of door schisma, aangezien het zeer ongetwijfeld de wil van Christus is dat allen verenigd zouden worden in één kudde onder één herder.. -Divinum Illud Munus, N. 10

De eerste toespraak die St. Pius X hield vanaf de troon van St. Peter was een profetische aankondiging van de dreiging van dit "herstel" door te verklaren wat eraan voorafgaat - de Antichrist of "Zoon des verderfs", van wie hij zei, "kan reeds in de wereld zijn". Door wijdverbreid geweld was het 'alsof de strijd universeel was' en dus:

Het verlangen naar vrede is zeker in elke borst gekoesterd, en er is niemand die er niet vurig een beroep op doet. Maar vrede willen zonder God is een absurditeit, aangezien daar waar God afwezig is, ook de gerechtigheid vliegt, en wanneer de gerechtigheid wordt weggenomen, is het zinloos om de hoop op vrede te koesteren. "Vrede is het werk van gerechtigheid" (Jes. 22:17). -E Supremi, Oktober 4th, 1903

En zo had St. Pius X de uitdrukkingen "gerechtigheid en vrede" of "vrede en ontwikkeling" in de 20e eeuw gebracht. Deze roep om goddelijk herstel werd bij hem nog veel dringender opvolger toen tien jaar later de eerste wereldoorlog uitbrak.

"En zij zullen mijn stem horen, en er zal één kudde en één herder zijn"… Moge God… binnenkort Zijn profetie in vervulling doen gaan door deze troostende visie op de toekomst om te zetten in een huidige realiteit… De paus, ongeacht wie hij zal zijn , zal altijd de woorden herhalen: "Ik denk dat gedachten aan vrede niet aan verdrukking" (Jeremiah 29: 11), gedachten van een ware vrede die gebaseerd is op gerechtigheid en die hem in staat stellen naar waarheid te zeggen: "Gerechtigheid en vrede hebben elkaar gekust." (Psalmen 84: 11) … Als het komt, zal het een plechtig uur blijken te zijn, een groots uur met niet alleen gevolgen voor het herstel van het Koninkrijk van Christus, maar ook voor de pacificatie van Italië en de wereld. We bidden vurig en vragen anderen eveneens om te bidden voor deze zo gewenste pacificatie van de samenleving ... -POPE PIUS XI, Ubi Arcani dei Consilioi "Over de vrede van Christus in zijn koninkrijk", December 23, 1922

Tragisch genoeg volgde de Tweede Wereldoorlog, waardoor de naties verdeeld en wantrouwend achterbleven en op jacht waren naar meer dodelijke vernietigingswapens. Het was op de hielen van die wereldwijde catastrofe dat de Verenigde Naties werd geboren in 1945 met als doel 'internationale samenwerking tot stand te brengen bij het oplossen van economische, sociale, culturele en humanitaire problemen over de hele wereld'. ^[1]History.com Het werd voorgezeten door president Franklin Roosevelt, de Britse premier Winston Churchill en de Sovjet-premier Joseph Stalin. Alle drie waren vrijmetselaars.

Nu, althans naar alle schijn, was het niet alleen de kerk, maar ook een andere 'universele' organisatie die werkte aan 'wereldvrede'.

Paulus VI begreep duidelijk dat de sociale kwestie wereldwijd was geworden en hij begreep het verband tussen de impuls tot eenmaking van de mensheid en het christelijke ideaal van een enkele familie van volkeren in solidariteit en broederschap.​ —POPE BENEDICT XVI, Caritas in Veritate, N. 13

 

AFWIJKENDE VISIES

Hele naties waren met elkaar in botsing gekomen, niet alleen door oorlog, maar ook door massacommunicatie. Print, radio, de bioscoop, televisie… en uiteindelijk het internet zouden de uitgestrekte wereld binnen enkele decennia doen krimpen tot een "global village". Plots vonden naties aan de andere uiteinden van de planeet zichzelf als buren of misschien als nieuwe vijanden.

Na al deze wetenschappelijke en technische vooruitgang, en zelfs daardoor, blijft het probleem: hoe bouw je een nieuwe maatschappelijke orde op, gebaseerd op een meer evenwichtige menselijke relatie tussen politieke gemeenschappen op nationaal en internationaal niveau? —POPE ST. JOHANNES XXIII, Moeder en leraar, Encycliek, n. 212

Het was een vraag waarop de kerk bijna onvoorbereid leek.

De belangrijkste nieuwe functie is de explosie van wereldwijde onderlinge afhankelijkheid, algemeen bekend als globalisering. Paulus VI had het gedeeltelijk voorzien, maar het woeste tempo waarin het zich ontwikkelde, kon niet worden voorzien. —PAUS BENEDICTUS XVI, Caritas in Veritate, N. 33

Toch merkte hij op: "Naarmate de samenleving steeds meer geglobaliseerd wordt, worden we buren, maar niet broeders."^[2]PAUS BENEDICT XVI, Caritas in Veritate, N. 19 Globalisering was onvermijdelijk, maar niet per se slecht.

Globalisering, a priori, is niet goed of slecht. Het zal zijn wat mensen er van maken. —POPE ST. JOHANNES PAULUS II, Adres aan de Pauselijke Academie voor Sociale Wetenschappen, 27e april, 2001

Tegen de tijd dat St. John Paul II de troon van Petrus had bestegen, waren de Verenigde Naties stevig gevestigd als mondiale scheidsrechter, voornamelijk door vredesmissies. Maar met een nieuw wereldwijd bewustzijn van schendingen van de menselijke waardigheid op onze televisieschermen, ontwikkelde het idee van universele "mensenrechten" zich snel. En hier is waar de visie van "gerechtigheid en vrede", zoals begrepen door de Verenigde Naties tegen die van de Kerk, begon uiteen te lopen.

Het meest opvallend was de eis van de VN dat de lidstaten het "universele recht op reproductieve gezondheid" erkennen. Dit was een eufemisme voor het "recht" op abortus en anticonceptie. Johannes Paulus II (en trouwe katholieken die betrokken waren bij de VN) verzetten zich hier krachtig tegen. Hij betreurde de spottende tegenstrijdigheid dat juist het proces dat tot het idee van 'mensenrechten' leidde, nu met voeten werd getreden 'vooral op de meer belangrijke momenten van het bestaan: het moment van geboorte en het moment van overlijden'. De toekomstige heilige gaf een profetische waarschuwing aan wereldleiders:

Dit is ook wat er gebeurt op het niveau van de politiek en de regering: het oorspronkelijke en onvervreemdbare recht op leven wordt in twijfel getrokken of ontkend op basis van een parlementaire stemming of de wil van een deel van het volk - zelfs als het de meerderheid is. Dit is het sinistere resultaat van een relativisme dat ongehinderd heerst: het ‘recht’ houdt op dat te zijn, omdat het niet langer stevig gefundeerd is op de onschendbare waardigheid van de persoon, maar onderworpen wordt aan de wil van de sterkere partij. Op deze manier beweegt de democratie, die in tegenspraak is met haar eigen principes, effectief in de richting van een vorm van totalitarisme​ —POPE JOHANNES PAULUS II, Evangelium Vitae, zn. 18, 20

Toch was "reproductieve gezondheidszorg" niet het enige doel van de Verenigde Naties. Ze waren ook gericht op het beëindigen van armoede en honger en het bevorderen van universele toegang tot water, sanitaire voorzieningen en betrouwbare energie. Dit zijn ongetwijfeld doelen die samenvallen met de missie van de Kerk om Christus te dienen in de "De minste van de broeders." ^[3]Matt 25: 40 De vraag hier is echter niet zozeer een praxis maar een onderliggende filosofie. Kort gezegd, "Zelfs Satan vermomt zich als een engel des lichts." ^[4]2 Corinthians 11: 14 Hoewel hij nog een kardinaal was, richtte Benedictus XVI zich op deze fundamentele zorg over de progressieve agenda van de Verenigde Naties.

… Pogingen om aan de toekomst te bouwen zijn gedaan door pogingen die min of meer diepgaand putten uit de bron van de liberale traditie. Onder de titel New World Order krijgen deze inspanningen een configuratie; ze hebben steeds meer betrekking op de VN en haar internationale conferenties ... die op transparante wijze een filosofie van de nieuwe mens en van de nieuwe wereld onthullen ... —Kardinaal Joseph Ratzinger (POPE BENEDICT XVI), Het evangelie: de confrontatie met wereldstoornissen, door Msgr. Michel Schooyans, 1997

Kunnen dergelijke tegengestelde doelen inderdaad naast elkaar bestaan? Hoe kan men het recht van een kind op een schone beker water bevorderen en tegelijkertijd het rechts om dat kind te vernietigen voordat het uit de baarmoeder komt?

 

VERENIGDE MENSHEID VS. WERELDWIJD GEZIN

Het antwoord van het leergezag was het bevorderen van het goede dat ze zien in de VN, terwijl het kwaad zorgvuldig aan de kaak werd gesteld. Ik veronderstel dat Moederkerk dat doet met ieder van ons als individu, ons aanmoedigt en aanspoort in het goede, maar ons oproept tot bekering en bekering waar we niet zijn. Toch was Johannes Paulus II niet naïef voor de potentieel voor grootschalig kwaad naarmate de invloed van de Verenigde Naties groeide.

Is dit niet de tijd voor iedereen om samen te werken aan een nieuwe constitutionele organisatie van de menselijke familie, die werkelijk in staat is om vrede en harmonie tussen volkeren te verzekeren, evenals hun integrale ontwikkeling? Maar laat er geen misverstand over bestaan. Dit betekent niet dat de grondwet van een mondiale superstaat moet worden geschreven. -Boodschap voor de Wereldvrededag, 2003; vaticaan.va

Daarom waren veel katholieken en evangelische christenen gealarmeerd toen paus Benedictus het idee van een "wereldwijde superstaat" leek te promoten. Dit is wat hij zei in zijn encycliek:

In het licht van de niet-aflatende groei van de mondiale onderlinge afhankelijkheid, bestaat er, zelfs midden in een wereldwijde recessie, een sterk gevoelde behoefte aan een hervorming van de Organisatie van de Verenigde Naties, en evenzo van economische instellingen en internationale financiën, zodat het concept van de familie van naties echte tanden kan krijgen. —PAUS BENEDICTUS XVI, Caritas in Veritate67

Benedictus riep natuurlijk niet zoiets op, maar eerder een "hervorming" van de huidige Verenigde Naties, zodat de "familie van naties" werkelijk tussen elkaar kan functioneren in ware gerechtigheid en vrede. Geen enkele structuur, hoe klein (zij het de familie) of groot (een gemeenschap van naties) ook is, kan samen functioneren zonder een morele consensus die tegelijkertijd de leden verantwoordelijk houdt. Dat is gewoon gezond verstand.

Ook belangrijk (en profetisch) was de oproep van Benedictus voor de hervorming van het gehele mondiale economische raamwerk (dat grotendeels wordt gecontroleerd door vrijmetselaars en hun internationale bankiers). Benedictus wist duidelijk welke tanden schadelijk waren en welke niet. Hoewel hij inzag dat globalisering het potentieel had om onderontwikkelde landen te blijven helpen, waarschuwde hij in apocalyptische taal (zie Kapitalisme en het beest en Het nieuwe beest dat opkomt):

... zonder de leiding van liefdadigheid in waarheid, zou deze wereldwijde kracht ongekende schade kunnen aanrichten en nieuwe verdeeldheid creëren binnen de menselijke familie ... de mensheid loopt nieuwe risico's van slavernij en manipulatie. —PAUS BENEDICTUS XVI, Caritas in Veritate, n. 33, 26

En opnieuw,

Het boek Openbaring omvat onder de grote zonden van Babylon - het symbool van 's werelds grote goddeloze steden - het feit dat het handelt met lichamen en zielen en ze als handelswaar behandelt (vgl.Op 18:13)... —POPE BENEDICT XVI, ter gelegenheid van kerstgroeten, 20 december 2010; http://www.vatican.va/

Wat nog belangrijker is, Benedictus promootte niet het idee van een overkoepelend internationaal orgaan dat zich met regionale kwesties bemoeit, maar eerder de katholieke sociale doctrine van "subsidiariteit": dat elk niveau van de samenleving verantwoordelijk moet zijn voor wat het kan zijn.

Om geen gevaarlijke universele macht van tirannieke aard te produceren, de governance van de globalisering moet worden gekenmerkt door subsidiariteit, gearticuleerd in verschillende lagen en met verschillende niveaus die kunnen samenwerken. Globalisering vereist zeker gezag, voor zover het het probleem van een mondiaal algemeen belang stelt dat moet worden nagestreefd. Dit gezag moet echter op een ondergeschikte en gestratificeerde manier worden georganiseerd, wil het geen inbreuk maken op de vrijheid.. -Caritas in Veritate57

De pausen hadden dus consequent bevestigd dat in het centrum van deze nieuwe organisatie van de samenleving de waardigheid en inherente rechten van de menselijke persoon. Daarom is het liefdadigheid, geen controle, vormt de kern van de katholieke visie van "wereldwijde eenheid" en dus van God zelf, omdat "God liefde is".

Een humanisme dat God uitsluit, is een onmenselijk humanisme​ —POPE BENEDICT XVI, Caritas in Veritate, N. 78

Als de pausen tot dan toe voorzichtig en besluiteloos leken in de richting van de doelstellingen van de VN, hoe zit het dan met hun opvolger, paus Franciscus?

 

WORDT VERVOLG ... lees Part II.