thuiskomst, door Michael D. O'Brien
Geschreven op de reis naar huis ...
AS ons vliegtuig stijgt op met de opeenstapelende wolken in de atmosfeer waar engelen en vrijheid wonen, mijn geest begint terug te dwalen over mijn tijd in Europa ...
----
Het duurde niet zo'n lange avond, misschien anderhalf uur. Ik zong een paar liedjes en sprak de boodschap die op mijn hart lag voor de mensen van Killarney, Ierland. Daarna bad ik voor de personen die naar voren kwamen en vroeg ik Jezus om zijn Geest opnieuw uit te storten op de meestal middelbare en oudere volwassenen die naar voren kwamen. Ze kwamen, als kleine kinderen, met open harten, klaar om te ontvangen. Terwijl ik bad, begon een oudere man de kleine groep te leiden in lofliederen. Toen alles voorbij was, zaten we naar elkaar te kijken, onze ziel vervuld van de Spirit en vreugde. Ze wilden niet weggaan. Ik ook niet. Maar de noodzaak droeg me de voordeur uit met mijn hongerige gevolg.
Toen de groep met wie ik reisde hun pizza afmaakte, was ik rusteloos; Ik kon nog steeds in mijn hart de Ierse zangers horen weerklinken die verderop in de straat hun soulvolle Keltische liedjes lieten klinken terwijl we ze voorbij waren gekomen. "Ik heb kreeg om daar terug te gaan, 'zei ik tegen mijn groep die me genadig wegstuurde.
De bandleden waren allemaal in de dertig, misschien wel jonger. Een banjo, een gitaar, een mandoline, mondharmonica, trompet en contrabas. Ze verzamelden zich in een cirkel aan de voorkant van de pub, die niet meer dan drie meter breed was. En ze zongen. Oh, ze zongen, muziek sijpelde uit hun poriën. Ze zongen liedjes die ik in jaren niet had gehoord, liedjes geschreven voordat ik werd geboren, liedjes die werden doorgegeven via de lange Ierse muzikale traditie. Ik stond daar vol ongeloof bij het geluid dat ik van deze jonge mannen hoorde komen. Ik had het gevoel dat ik terug in de tijd was vervoerd, terug naar een dag waarin onschuld nobel was, toen we 's nachts alleen over straat liepen, toen huizen minder dan $ 50,000 kosten en niemand wist wat het woord pedofiel betekende. Ik schrok, want de vreugde die ik eerder op de avond in de bijeenkomst voelde, was de dezelfde vreugde die ik nu voelde toen mijn hart danste op het ritme van de mens goedheid Ja, dat was het: ik voelde de goedheid van de schepping, en ik zweer dat de Schepper daar met mij danste ...
----
Door sommige turbulentie dwarrelt mijn geest terug naar de aarde terwijl ons vliegtuig erboven zweeft. Ik staar naar een uitzicht dat ooit alleen aan God en zijn dienende geesten bekend was: miniatuurstadjes, boerderijen en een lappendeken van velden strekken zich voor me uit terwijl verspreide watermassa's de blauwe mantel erboven weerkaatsen. En ik schijn het te begrijpen ... wanneer God naar deze wereld kijkt, voorbij de wolken, voorbij de grenzen, voorbij de verdeeldheid die de mens zelf heeft gecreëerd, ziet Hij geen ras en religie. Hij kijkt in het hart van de mens en roept met een zucht van vreugde uit: "Het is goed!'De herfstbladeren verkondigen het, het diepe blauw in de zee zingt het, het geluid van het gelach van de man achter me ... ah, het is goed. De schepping - tussen haar gekreun en zuchten in - ademt het lied van het hart van de Schepper uit ...'Ik heb je gemaakt omdat ik van je hou! Ik zoek je nu omdat ik van je hou! Ik zal je nooit in de steek laten omdat ik van je hou! "
Ik zette een koptelefoon op en begin te luisteren naar Michael Bublé die zijn lied "Home" zingtomringd door een miljoen mensen, voel me nog steeds helemaal alleen, ik wil gewoon naar huis, oh ik mis je, weet je ... Geen "christelijk" liedje werkt maar een lied van verlangen naar die oude goedheid, home- een plaats die voor velen, ondanks zijn disfunctioneren, een plaats is veiligheid De gezichten van mijn vrouw en kinderen gaan aan me voorbij, en ik kan het niet helpen, maar ik wend de mijne naar het raam terwijl warme tranen beginnen te stromen ... druppels van onuitsprekelijke liefde voor het handwerk van God, van goedheid geïncarneerd, geweven en gevormd in de unieke en onvervangbare zielen van mijn familie. Mooi zo. Geweldig.
GOEDHEID HEEFT EEN NAAM
En ik zie met meer duidelijkheid dan ooit tevoren dat de taak die voor mij ligt, voor de hele Kerk, is om de wereld deze goedheid te laten zien, deze goedheid die een naam heeft: Vader zoon, en Heilige Geest. Het is geen verre goedheid, een onpersoonlijke kracht die op elk moment willekeurig op de mensheid neerdaalt. Nee, het is een altijd aanwezig offer, zo dichtbij, zo dichtbij dat mijn ziel voelt dat de hemel verweven is met het huidige moment ...
Het koninkrijk van de hemel is nabij. (Mat 4:17)
We komen het tegen in ons gebed, we horen het in het zoete lied van de menselijke ziel, we zien het aan het uitspansel dat uitschreeuwt dat Goedheid een naam heeft. Goedheid heeft een naam!
Ik zie ook dat we een manier moeten vinden om te laten zien dat het katholicisme geen filosofie, een instelling of louter een organisatie is ... maar een pad, een levend pad om goedheid te vinden, of liever, verzoening met goedheid om de mensheid te bevrijden van haar verwrongen ideeën over waarheid en schoonheid die haar tot slavernij en verdriet leiden. Het is een levend pad voor elke ziel, voor elke man en vrouw, voor elke jood, moslim en atheïst. Het is een weg, geworteld in waarheid, die leidt tot leven, leidt tot goedheid ... goedheid die al overal om ons heen te vinden is een teken, een sacrament van aanwezigheid. Gods aanwezigheid.
Hoe Heer kan ik dit woord overbrengen dat zegt dat uw schepping goed is en dat uw kerk zelf tot goedheid leidt? Hoe kan dit worden gedaan in een tijd waarin uw kerk haar geloofwaardigheid heeft verloren en steeds meer wordt gezien als een terrorist van de vrede?
Het lampje van de veiligheidsgordel is gedoofd. Het vliegtuig begint leeg te lopen. Voor nu is het tijd om naar huis te gaan ...
