Waargebeurde verhalen van Onze-Lieve-Vrouw

SO Weinigen, zo lijkt het, begrijpen de rol van de Heilige Maagd Maria in de Kerk. Ik wil twee waargebeurde verhalen met jullie delen om licht te werpen op dit meest geëerde lid van het Lichaam van Christus. Eén verhaal is van mijzelf ... maar eerst van een lezer ...

WAAROM MARIA? DE VISIE VAN EEN CONVERT ...

De katholieke leerstelling over Maria is voor mij de moeilijkste leerstelling van de kerk geweest om te aanvaarden. Als bekeerling had ik de 'vrees voor Maria-aanbidding' geleerd. Het was diep in mij doordrongen!

Na mijn bekering bad ik en vroeg Mary om voor me te bidden, maar dan zou de twijfel me overvallen en zou ik, om zo te zeggen, (haar een tijdje aan de kant zetten). Ik zou de rozenkrans bidden en daarna zou ik stoppen met het bidden Rozenkrans, dit duurde een tijdje!

Toen bad ik op een dag vurig tot God: "Alstublieft, Heer, ik smeek u, toon me de waarheid over Maria."

Hij beantwoordde dat gebed op een heel bijzondere manier!

Enkele weken later besloot ik de rozenkrans te bidden. Ik bad het Glorieuze Mysterie, "Afdaling van de Heilige Geest". Plots 'zag' ik haar, en ze strekte haar armen naar me uit (ik word elke keer als ik hieraan denk huilend) zoals een moeder dat zou doen voor haar kind, haar kind overhalen om naar haar toe te komen. Ze was zo mooi en onweerstaanbaar!

Ik ging naar haar toe en ze omhelsde me. Fysiek voelde ik me alsof ik aan het "smelten" was. Ik kan geen ander woord bedenken om de omhelzing te beschrijven. Ze pakte mijn hand en we begonnen te lopen. Plots stonden we voor een troon en daar was Jezus! Mary en ik knielden voor Hem neer. Toen pakte ze mijn hand en strekte die naar Hem uit. Hij opende zijn armen en ik ging naar hem toe. Hij omhelsde me! Ik voelde mezelf gaan, dieper, dieper, en toen zag ik mezelf regelrecht Zijn Hart binnengaan! Ik zag mezelf gaan en voelde mezelf tegelijkertijd gaan! Toen was ik weer bij Mary en we liepen, en toen was het voorbij.

TOEN HET KINDJE JEZUS KWAM

Een ander verhaal dat door een lezer naar mij is gestuurd, is als volgt:

Op 8 januari 2009 is mijn vader overleden. Het jaar daarop, 2010, stierf mijn schoonvader. Het was alsof ik opnieuw de ziekte en dood van mijn eigen vader leed. Nu was het mijn dierbare schoonvader. Ik heb vreselijk geleden en het lijden eiste zijn tol van mijn lichamelijke gezondheid. Ik was zo ziek dat ik de begrafenis van mijn schoonvader niet eens kon bijwonen toen hij overleed. Ik was huid en botten en kon niets eten. Op een dag nam mijn man me in zijn armen en huilde. Mijn hart brak voor hem. Ik lag op een nacht in bed, vocht tegen de tranen en vroeg me af hoe hij het zonder mij zou redden als ik niet zou herstellen. Ik keek op naar de hemel, de tranen stroomden over mijn wangen en zei: "Ik red het niet als je me niet helpt." En toen (of het nu in mijn gedachten was of echt, ik weet het niet), zag ik een jonge vrouw bij mijn bed staan. Ze had een prachtig kind in haar armen. Ik wist dat het Maria en Jezus waren. Het Kind Jezus leek ongeveer twee of drie jaar oud te zijn. Hij had donker haar dat in krullen lag en was kostbaar en prachtig om te zien! Vreugde welde op in mijn hart en vrede overspoelde mijn ziel bij de glorieuze aanblik. In mijn hart (geen woorden nodig), vroeg ik Haar of ik Hem kon vasthouden. Toen ik vroeg om Hem vast te houden, draaide Hij zich om en keek naar zijn moeder. Ze glimlachte en (weer communicerend zonder woorden) zei tegen mij: "Ja, Hij is ook van jou."

Hoe waar is het, Jezus kwam voor allen, stierf voor allen, en behoort toe aan allen die Hem in hun hart opnemen! Op de een of andere onverklaarbare, mystieke manier nam ik Jezus in mijn armen, knuffelde Hem tegen mijn hart en viel in slaap… .Het ging goed met mij! Ik deelde de ervaring met mijn man, vertelde hem dat ik genezen was ... en we verheugden ons!

MIJN BEROEP AAN MARIA 

Enkele jaren geleden kreeg ik een boek met de titel "De totale toewijding door St. Louis de Montfort​ Het was een boek om iemand dichter bij Jezus te leiden door toewijding aan Maria. Ik wist niet eens wat ‘toewijding’ betekende, maar ik voelde het getrokken om het boek toch te lezen. ^[1]Wat betekent "toewijding aan Maria"? Op de website van de Mariale Beweging van Priesters.

De gebeden en voorbereiding duurden enkele weken… en waren krachtig en ontroerend. Toen de dag van toewijding naderde, kon ik voelen hoe bijzonder deze zelfgave aan mijn spirituele Moeder zou zijn. Als blijk van mijn liefde en dankbaarheid besloot ik Mary een bos bloemen te geven.

Het was een soort last-minute zaak ... Ik was in een kleine stad en had geen andere bestemming dan de plaatselijke drogisterij. Ze verkochten toevallig wat "rijpe" bloemen in een plastic verpakking. "Sorry mam ... het is het beste wat ik kan doen."

Ik ging naar de kerk, en toen ik voor een Mariabeeld stond, wijdde ik mijn toewijding aan haar. Geen vuurwerk. Gewoon een simpel gebed van toewijding ... misschien zoals Maria's eenvoudige toewijding om de dagelijkse klusjes in dat kleine huis in Nazareth te doen. Ik legde mijn onvolmaakte bos bloemen aan haar voeten en ging naar huis.

Ik kwam later die avond terug met mijn gezin voor de mis. Toen we ons in de kerkbank verdrongen, wierp ik een blik op het standbeeld om mijn bloemen te zien. Zij waren weg! Ik dacht dat de conciërge er waarschijnlijk een keer naar had gekeken en ze had weggegooid.

Maar toen ik keek naar het standbeeld van Jezus ... daar waren mijn bloemen, perfect gerangschikt in een vaas, aan de voeten van Christus. Er was zelfs gipskruid uit de hemel-weet-waar het boeket versierde! Onmiddellijk kreeg ik een begrip:

Maria neemt ons in haar armen, zoals we zijn, arm en eenvoudig ... en presenteert ons aan Jezus gekleed in haar eigen mantel en zegt: "Ook dit is mijn kind ... ontvang hem, Heer, want hij is kostbaar en geliefd."

Enkele jaren later, terwijl ik me voorbereidde op het schrijven van mijn eerste boek, las ik dit:

Hij wil in de wereld toewijding aan mijn Onbevlekt Hart vestigen. Ik beloof verlossing aan degenen die het omhelzen, en die zielen zullen door God worden bemind als bloemen die door mij zijn geplaatst om Zijn troon te sieren. -Deze laatste regel met betrekking tot: "bloemen" komt voor in eerdere verslagen van Lucia's verschijningen. Cf. Fatima in Lucia's eigen woorden: Sister Lucia's Memoirs, Louis Kondor, SVD, p, 187, voetnoot 14.