Artiest onbekend
FEEST VAN DE AARTSENGELEN MICHAEL, GABRIEL EN RAPHAEL
HET KIND VAN ANGST
FEAR komt in vele vormen voor: gevoelens van ontoereikendheid, onzekerheid in iemands gaven, uitstelgedrag, gebrek aan geloof, verlies van hoop en erosie van liefde. Als deze angst met de geest getrouwd is, verwekt ze een kind. Zijn naam is inschikkelijkheid.
Ik wil een diepgaande brief delen die ik onlangs heb ontvangen:
Ik heb (vooral bij mezelf, maar ook bij anderen) een geest van zelfgenoegzaamheid opgemerkt die degenen onder ons die niet bang zijn, lijkt te beïnvloeden. Voor velen van ons (vooral de laatste tijd) lijkt het erop dat we zo lang hebben geslapen dat we nu pas wakker zijn geworden om te ontdekken dat de strijd overal om ons heen is gesloten! Hierdoor, en door de "drukte" in ons leven, verkeren we in een staat van verwarring.
Het resultaat is dat we niet weten welke strijd we als eerste moeten beginnen (pornografie, drugsverslavingen, kindermishandeling, sociale onrechtvaardigheid, politieke corruptie, enz., Enz., Enz.), Of zelfs hoe we die moeten beginnen te bestrijden. Momenteel merk ik dat het al mijn energie kost om mijn eigen leven vrij van zonde te houden, en mijn eigen gezin sterk in de Heer. Ik weet dat dit geen excuus is en dat ik niet kan opgeven, maar ik ben de laatste tijd zo gefrustreerd!
Het lijkt erop dat we dagenlang in verwarring verkeren over schijnbaar onbelangrijke dingen. Wat 's ochtends met helderheid begint, vervaagt snel in een waas naarmate de dag vordert. De laatste tijd merk ik dat ik mentaal en fysiek struikel over het zoeken naar onafgemaakte gedachten en taken. Ik geloof dat er hier dingen tegen ons aan het werk zijn - dingen van de vijand, en ook dingen van de mens. Misschien is het gewoon hoe onze hersenen reageren op alle vervuiling, radiogolven en satellietsignalen waarmee onze lucht gevuld is; of misschien is het iets meer - ik weet het niet. Maar één ding weet ik zeker: ik ben het beu om alles te zien wat er vandaag mis is met onze wereld, en toch voel ik me machteloos om er iets aan te doen.
ANGST EXORCISEREN
Dood de wortel en de hele boom sterft. Smelt angst en zelfgenoegzaamheid gaat in rook op. Er zijn veel manieren om moed te verzamelen - u kunt lezen Onderdelen I en II van deze serie meerdere keren, om te beginnen. Maar ik ken maar één manier om angst uit de wereld te helpen:
Volmaakte liefde verdrijft angst. (1 Johannes 4:18)
Liefde is die vlam die angst doet smelten. Het is niet voldoende om mentaal in te stemmen met het bestaan en de goddelijkheid van Christus. Zoals de Schrift waarschuwt, gelooft zelfs de duivel in God. We moeten meer doen dan aan God denken; wij moeten word zoals Hij En zijn naam is liefde.
Laat ieder van jullie niet alleen naar zijn eigen belangen kijken, maar ook naar de belangen van anderen. Houd deze gedachten onder elkaar, die in Christus Jezus was ... (Filippenzen 2: 4-5)
We moeten de geest van Christus aannemen. In dat opzicht, Part II is slechts de "proloog" van deze meditatie.
Wat is zijn mening? We moeten dit beantwoorden in de context van de bovenstaande brief die ik met u heb gedeeld, in wat er in de wereld gebeurt naarmate de chaos toeneemt, en in de waarschuwingen voor mogelijke tuchtiging of vervolging aan de horizon (zie Trompetten van waarschuwing!).
DE TUIN VAN AGONIE
De hof van Getsemane was een mentale hel voor Christus. Hij stond misschien wel voor zijn grootste verleiding om zich om te draaien en weg te rennen. Angst, en zijn onwettig kind inschikkelijkheid, wenkten de Heer om weg te komen:
"Wat heeft het voor zin? Het kwaad neemt toe. Niemand luistert. Zelfs degenen die het dichtst bij je staan, zijn in slaap gevallen. Je bent alleen. Je kunt geen verschil maken. Je kunt niet de hele wereld redden. Al dit lijden, werken en opoffering ... voor wat? Kom weg. Kom terug naar de bergen waar jij en de Vader door lelies en beekjes liepen ... "
Ja, kom terug naar Mount Good Old Days, Mount Comfort en Mount Pleasant.
En zo niet de bergtoppen, er zijn tal van grotten waar je je kunt verstoppen. Ja, verstop je en bid, bid, bid.
Ja, verstop je, ontsnap uit deze afschuwelijke wereld, gevallen en verloren. Wacht uw dagen in alle rust.
Maar dit is niet de zin van Christus.
DE WEG
Er is een prachtig gezegde:
GOD IS EERSTE
MIJN BUURT TWEEDE
IK BEN DERDE
Dit werd het gebed van Christus in Gethsemane, hoewel Hij het op een andere manier zei:
… Niet mijn wil, maar de jouwe geschiede. Lucas 22:42)
En daarmee strekte Christus zijn hand uit, plaatste de kelk van liefde aan Zijn lippen en begon de wijn ervan te drinken lijden-lijden voor zijn naaste, lijden voor jou, voor mij, en voor al die mensen die je op de verkeerde manier wrijven. Een engel (misschien Michaël of Gabriël, maar ik denk dat Rafaël) Jezus overeind tilde, en zoals ik schreef in Deel I, Begon de liefde te overwinnen één ziel tegelijk.
De evangelieschrijvers vermelden het nooit, maar ik denk dat Christus achterom zou kijken over Zijn schouder naar jou en mij, terwijl Hij Zijn kruis droeg, en met bebloede lippen fluisterde: "Volg Mij."
…hij ontledigde zichzelf, nam de vorm aan van een dienaar, werd geboren in de gelijkenis van mensen. En aangezien hij in menselijke gedaante werd gevonden, vernederde hij zichzelf en werd gehoorzaam tot de dood, zelfs tot de dood aan het kruis. (Filippenzen 2: 7-8)
DE OVERWINNING
En dus ben je hier met een vertroebelde geest, verward en onzeker over waar je heen moet, wat je moet doen, wat je moet zeggen. Kijk om je heen ... herken je de tuin nu? Ziet u aan uw voeten de druppels zweet en bloed die van het voorhoofd van Christus vielen? En daar - daar is het: dezelfde kelk waarvan Christus je nu uitnodigt om van te drinken. Het is de kelk van Liefde.
Wat Christus nu van je vraagt, is echt heel eenvoudig. Stap voor stap, ziel voor ziel: begin lief te hebben.
Dit is mijn gebod, dat jullie elkaar liefhebben zoals ik jullie heb liefgehad. Niemand heeft grotere liefde dan deze om zijn leven te geven voor zijn vrienden. (Johannes 15: 12-13)
En ook vijanden.
Heb je vijanden lief, doe goed aan degenen die je haten, zegen degenen die je vervloeken, bid voor degenen die je slecht behandelen. Want als je houdt van degenen die van je houden, wat voor verdienste heb je dat dan? Zelfs zondaars houden van degenen die van hen houden. Maar heb liever je vijanden lief en doe goed voor hen. (Lukas 6:28, 32-33)
Christen zijn is niet een kwestie van uit het hoofd geleerd bijbelcitaten aan de voeten van heidenen laten vallen. Soms is dit nodig. Maar Jezus definieerde liefde in
de meest opmerkelijke termen: "zijn leven neerleggen". Het is om een ander voor jezelf te dienen. Het is om geduldig en vriendelijk te zijn. Het betekent nooit de zegeningen van iemand anders benijden, of trots, arrogant of onbeleefd zijn. Liefde dringt nooit aan op haar eigen weg, en is niet prikkelbaar of wrokkig, met wrok of onvergevingsgezindheid. En als de liefde volwassen is geworden, is ze vredig, vriendelijk, vreugdevol, goed, genereus, trouw, zachtaardig en beheerst.
Nu al zie ik mijn eigen fronsende weerspiegeling in de kelk. Helaas, hoe ver ben ik in liefde tekortgeschoten! En toch heeft Christus ons nog steeds een manier gegeven om aan deze beker toe te voegen. Zegt St.Paul,
Nu verheug ik mij in mijn lijden om uwentwil, en in mijn vlees vul ik wat er ontbreekt aan de verdrukkingen van Christus namens zijn lichaam, dat de Kerk is ... (Kolossenzen 1:24)
Wat kunt u of ik eventueel toevoegen aan het lijden van Christus? Als we anderen niet hebben gediend, als we de voeten van het gezin niet hebben gewassen, als we niet geduldig, zachtaardig en barmhartig zijn (is Christus niet drie keer gevallen?), Dan moeten we het enige offer toevoegen dat we kunnen:
Het offer dat aanvaardbaar is voor God, is een gebroken geest; een gebroken en verslagen hart, o God, zult u niet verachten. (Psalm 51:17)
Dit pad van liefde kan alleen worden bewandeld in een geest van vertrouwen en overgave: vertrouwen in Gods liefde en barmhartigheid voor jou persoonlijk, en overgave voor Hem wat zwak, onwaardig en gebroken is. Jezelf ledigen, zoals Christus Zichzelf ledigde bij elke stap van De Weg… totdat het zweet van nederigheid langs je voorhoofd stroomt en je ogen vult. Dit is wanneer je begint te wandelen door geloof, en niet door zicht.
De overwinning die de wereld verovert, is ons geloof. (1 Johannes 5: 4)
Je hoort de woedende menigten, vangt de blikken van afwijzing op en voelt de vreemde klap van een wreed woord ... terwijl je dient, dient en nog wat meer dient.
De overwinning die de wereld verovert, is uw geloof.
Ontdaan van reputatie, bekroond met schande en genageld met misverstanden, verandert het zweet in bloed. Het zwaard van je eigen zwakheid doorboort je hart. Nu wordt het geloof duister, zo duister als een graftombe. En je hoort de woorden weer in je eigen ziel rinkelen ... "Wat is het nut…?"
De overwinning die de wereld verovert, is uw geloof.
Dit is waar je moet volharden. Want hoewel je het misschien niet herkent, ervaart dat wat in je is gestorven (egoïsme, egocentrisme, eigenzinnigheid enz.) verrijzenis (vriendelijkheid, vrijgevigheid, zelfbeheersing etc.). En waar je hebt liefgehad, heb je zaden geplant.
We kennen de centurio, de dief, de wenende vrouwen die door de liefde van Christus tot berouw werden bewogen. Maar hoe zit het met die andere zielen langs de Via Dolorosa die naar huis terugkeerden, bespat met het bloed van de liefde, die heilige zaden die zich over hun hart en geest verspreidden? Werden ze weken later bewaterd door de Heilige Geest en Petrus op Pinksteren? Waren die zielen onder de 3000 die die dag werden gered?
WEES NIET BANG!
De Weg is bekleed met zielen die je zullen afwijzen, zelfs haten. Een koor van stemmen wordt luider en luider in de verte: "Kruisig hem! Kruisig haar!" Maar als we onze eigen hof van Getsemane verlaten, vertrekken we niet alleen met de aartsengel Rafaël om te troosten, maar met het goede nieuws van Gabriël op onze lippen en het zwaard van Michaël om onze ziel te beschermen. We hebben de zekere voetstappen van Christus om in te wandelen, het voorbeeld van de martelaren om ons te versterken en de gebeden van de heiligen om aan te moedigen.
Jouw rol in dit uur, terwijl de zon ondergaat in dit tijdperk, is niet om je te verstoppen, maar om met vertrouwen, moed en grote liefde de Weg op te gaan. Er is niets veranderd, simpelweg omdat we misschien de laatste Passie van de Kerk ingaan. De grootste uiting van Christus 'liefde was niet in de Bergrede, noch op de Berg van Transfiguratie, maar op de Golgotha. Zo ook, het uur van de grootste evangelisatie van de Kerk is misschien niet in de woorden van haar concilies of leerstellige dissertaties ...
Als het woord zich niet heeft bekeerd, zal het bloed zijn dat zich bekeert. —POPE JOHANNES PAULUS II, uit het gedicht "Stanislaw"
Want ook de wereld is verlamd van angst, en het is jouw liefde-Christus 'liefde werkt door jou heen- die naar hen zal roepen: "Sta op, pak je matje op en ga naar huis" (Mc 2:11).
En je kijkt over je schouder en fluistert: "Volg mij."
Volmaakte liefde verdrijft angst. (1 Johannes 5:4)
In de avond van het leven,
we zullen alleen op liefde worden beoordeeld. —St. Johannes van het Kruis
