DOET dit Schriftgedeelte heeft iets te maken met het gevoel van urgentie dat ik hoor in brieven van over de hele wereld:
Veertig jaar heb ik die generatie doorstaan. Ik zei: "Zij zijn een volk wiens hart afdwaalt en zij kennen Mijn wegen niet." Dus ik zwoer in Mijn woede: "Zij zullen Mijn rust niet binnengaan." (Psalm 95)
In de vele multidimensionale niveaus van de Schrift is deze passage op verschillende manieren en in verschillende historische tijden vervuld. Het werd vervuld in de woestijn toen God dit woord tot de Israëlieten sprak en hun toegang tot het beloofde land verhinderde. Het ging ook bijna veertig jaar na Pinksteren in vervulling toen de tempel in Jeruzalem werd verwoest.
En nu, in onze generatie, aan het einde van dit jaar, zien we dat het veertig jaar geleden is dat de Heilige Geest werd uitgestort tijdens de Charismatische Vernieuwing in 1967; veertig jaar sinds Israël weer een natie werd in de Zesdaagse Oorlog van 1967; het is bijna veertig jaar geleden sinds de sluiting van Vaticanum II; en in slechts enkele maanden is het veertig jaar geleden Humanae Vitae- de pauselijke encyclische waarschuwing tegen het gebruik van anticonceptie.
Sindsdien is de Vernieuwing grotendeels uitgestorven; Israël staat in het centrum van oorlogen en geruchten over oorlogen; de Kerk bevindt zich midden in een afvalligheid, zo niet De grote afval, na de misstanden sinds de laatste Raad; en de gevolgen van ongehoorzaamheid aan de encycliek van paus Paulus VI hebben de gevolgen geplukt waarvan hij voorspelde dat het zou gebeuren als geboortebeperking zou worden omarmd: ongebreidelde abortus, echtscheiding en pornografie.
Hoe laat is het?
Tijd om te kijken en te bidden.
VERDERE LEZING:
