Elia en Elisa door Michael D. O'Brien
Terwijl de profeet Elia in een vurige wagen naar de hemel wordt gebracht, schenkt hij zijn mantel aan de profeet Elisa, zijn jonge discipel. Elisa heeft in zijn vrijmoedigheid om een "dubbel deel" van Elia's geest gevraagd. (2 Koningen 2: 9-11). In onze tijd wordt elke discipel van Jezus geroepen om profetisch te getuigen tegen de cultuur van de dood, of het nu een klein stukje van de mantel is of een groot stuk. —Artiestencommentaar
WE staan op het punt, geloof ik, van een geweldig uur van evangelisatie.
HET STADIUM IS GEZET
Schreef ik in The Great Deception serie die het toneel is klaargemaakt voor de "laatste confrontatie". De wereld heeft een vast dieet van junkfood gekregen van de Draak, terwijl de vijand talloze zielen van God probeert weg te lokken met valse "groenten en fruit" - een valse vrede, valse zekerheid en valse religie. Maar God, wiens genade overvloedig is waar zonde overvloedig is, heeft ook een banket bereid. En Hij staat op het punt om uitnodigingen uit te zenden naar de zijwegen van de wereld om “de goede en de slechte” uit te nodigen, wie er ook komt (Matt. 22: 2-14).
Het is Mary's kleine leger wordt nu voorbereid in “het bastion”Die zal worden uitgezonden om de uitnodiging te maken.
GEBOREN VOOR DIT UUR
De Heilige Maagd, de "vrouw gekleed in de zon", baart een overblijfsel dat voorbereid is op dit uur van evangelisatie. Er staat in de Schrift dat,
Ze baarde een zoon, een mannelijk kind, voorbestemd om alle naties met een ijzeren staf te regeren. Haar kind werd weggevoerd naar God en zijn troon. (Openbaring 12: 5)
Wanneer dit overblijfsel volledig is gevormd, zal het worden 'opgenomen tot God en zijn troon'. Dat wil zeggen, het krijgt een nieuw mantel van Zijn volledige autoriteit.
[Hij] heeft ons met hem opgewekt en ons met hem in de hemelen in Christus Jezus gezet, opdat hij in de komende eeuwen de onmetelijke rijkdom van zijn genade zou tonen in zijn goedheid jegens ons in Christus Jezus. (Ef 2: 6-7)
Een van die tijdperken is de komende: de Tijdperk van vrede Maar vóór die tijd moet er een grote strijd voor zielen.
Bedenk nogmaals dat de "Vrouw" in Openbaring 12 zowel Maria als de Kerk is. Dus terwijl de overgebleven Kerk wordt "opgenomen in de hemel", zegt ze ook:
De vrouw zelf vluchtte de woestijn in, waar ze een plaats had die door God was voorbereid, zodat ze daar twaalfhonderdzestig dagen zou kunnen worden verzorgd. (Openbaring 12: 6)
Dat wil zeggen, de kerk blijft nog steeds op aarde. Ze is niet "opgenomen" zoals sommigen ten onrechte geloven. Dit is eerder een overblijfsel wiens geest gefixeerd is op de dingen hierboven terwijl hij hier beneden leeft; een volk dat de dingen van deze wereld heeft achtergelaten en de dingen van God heeft omarmd; een kudde die al het andere als verlies heeft gerekend om Christus te winnen, en aldus deelt:
in deze volheid in hem, die het hoofd is van elk vorstendom en elke macht. (Kol 2:10)
De "Vrouwenkerk" blijft op aarde om het leven te schenken aan "het volledige aantal heidenen", maar is geestelijk veilig en zeker in de toevlucht van Gods eigen hart, bedekt met de mantel van Zijn gezag. Dat wil zeggen, ze is bekleed met de Zoon.
HET 1260 DAGEN
Nadat de vrouw is bevallen, is er een oorlog in de hemel. Zoals ik schreef in Het exorcisme van de draak, dit wordt een tijd waarin het overblijfsel, in de kracht en het gezag van de naam van Jezus, zal Satan "op de aarde" werpen (Openbaring 12: 9). Het is het Grote Uur van Evangelisatie en onderdeel van de dramatische climax van deze “laatste confrontatie” zoals paus Johannes Paulus het noemde - een periode van drie en een half jaar, volgens de Schrift (misschien symbolisch voor een “korte tijd”). is De tijd van de twee getuigen:
Ik zal mijn twee getuigen opdragen om voor die twaalfhonderdzestig dagen te profeteren, terwijl ze een zak dragen. (Openbaring 11: 3)
Deze twee getuigen, hoewel ze kunnen verwijzen naar de terugkeer van Elia en Henoch, symboliseren ook het leger van Maria, of een deel daarvan, dat erop was voorbereid de profetische aankondiging van de laatste dagen van barmhartigheid. Het is de Uur van de grote oogst.
Hierna wees de Heer tweeënzeventig anderen aan die hij in paren voor zich uit stuurde naar elke stad en plaats die hij van plan was te bezoeken. Hij zei tegen hen: 'De oogst is groot, maar er zijn weinig arbeiders; vraag daarom de meester van de oogst om arbeiders te sturen voor zijn oogst. Ga op weg; zie, ik stuur je als lammeren onder wolven. Draag geen geldzak, geen zak, geen sandalen; en groet onderweg niemand. " (Lukas 10: 4)
Dit zijn zielen die gehoor hebben gegeven aan de oproep om “Kom uit Babylon!"Naar een leven van eenvoud, naar een"Vrijwillige beschikking”Van materiële dingen om beschikbaar te zijn voor God voor elke missie die Hij voor hen heeft verordineerd. Materialisme veroorzaakt een geluid in de ziel dat de stem van God verduistert. Daarentegen stelt de geest van onthechting de ziel in staat om de instructies voor deze tijden te horen:
In zijn rijkdom ontbreekt het de mens aan wijsheid: hij is als de beesten die worden vernietigd. (Psalm 49:20)
Deze eenvoud van hart wordt aangeduid door de twee getuigen die 'een zak droegen'.
Ik geloof dat dit de dagen van de laatste zeven voor de "deur van de ark”Sluit, en de Dag van de Heer arriveert om de aarde te zuiveren voor een "beschaving van liefde" (zie ook Nog twee dagen om te begrijpen wat wordt bedoeld met een "dag").
Welke stad je ook betreedt en ze verwelkomen je, eet wat je wordt voorgezet, genees de zieken erin en zeg tegen hen: 'Het koninkrijk van God is nabij voor jullie.' Welke stad je ook betreedt en ze ontvangen je niet, ga de straat op en zeg: 'Het stof van je stad dat aan onze voeten kleeft, zelfs dat wij tegen je schudden.' Maar weet dit: het koninkrijk van God is nabij. Ik zeg je, het zal op die dag voor Sodom draaglijker zijn dan voor die stad… bij het oordeel. (Lukas 10: 8-15)
HET KONINKRIJK VAN GOD IS BINNEN HANDBEREIK
Het zal een tijd zijn van buitengewone tekenen en wonderen als deze getuigen verkondigen dat het Koninkrijk van God nabij is (Openbaring 11: 6). Het zal een periode zijn waarin Satan verpletterende nederlagen zal ervaren onder de hiel van de "Vrouwenkerk" die geleid zal worden door Gods voorzienigheid.
Toen de draak zag dat hij op de aarde was geworpen, achtervolgde hij de vrouw die het mannelijke kind had gebaard. Maar de vrouw kreeg de twee vleugels van de grote arend, zodat ze naar haar plaats in de woestijn kon vliegen, waar ze ver van de slang een jaar, twee jaar en een half jaar werd verzorgd. (Openbaring 12: 13-14)
Dan, schrijft St. John, gaat de strijd zijn laatste fase in met de opkomst van een Beest uit de afgrond en een vervolging van allen "die Gods geboden onderhouden en getuigen van Jezus" (Openbaring 11: 7; 12:17; 24: 9).
Wees hiervan zeker: Christus en zijn lichaam zullen overwinnen elk fase van de laatste confrontatie. Hij zal dichter bij ons zijn dan onze adem. We zullen leven en bewegen en ons wezen in Hem hebben. Hij doet niets zonder eerst Zijn profeten te vertellen (Amos 3: 7). Het is voor dit uur dat ik geloof we werden gecreëerd. Glorie aan God!
Ik heb er nu last van. Maar wat moet ik zeggen? 'Vader, red mij van dit uur'? Maar het was voor dit doel dat ik naar dit uur kwam. Vader, verheerlijk uw naam ... Van nu af aan vertel ik u voordat het gebeurt, zodat wanneer het gebeurt, u mag geloven dat IK BEN. (Johannes 13:19)
EPILOOG: PAUS VAN HOOP
We moeten heel goed luisteren naar paus Benedictus, die de weg leidt voor de kerk. Hij predikt een noodzakelijke en krachtige boodschap aan de wereld: Christus onze hoop. Zoals we zelfs nu ervaren de eerste trillingen van de Geweldig schudden en wat vaak een groeiende geestelijke duisternis lijkt te zijn, moeten we onze ogen gericht houden op Jezus die de scepter van overwinning in Zijn rechterhand houdt. Ik geloof dat het juist vanwege de verontrustende degeneratie van onze tijd is dat de Heilige Vader geïnspireerd is om zich te concentreren op dat wat, als alles is gezegd en gedaan, zal blijven: geloof, hoop en liefde. En de grootste hiervan is de liefde, die een persoon is: Jezus.
De macht om te vernietigen blijft bestaan. Als we iets anders zouden doen, zouden we onszelf voor de gek houden. Toch zegeviert het nooit; het is verslagen. Dit is de essentie van de hoop die ons als christenen definieert. —POPE BENEDICT XVI, St. Joseph's Seminary, New York, 21 april 2008
VERDERE LEZING:
