TWINTIG ongeveer jaren geleden kreeg ik een glimp van iets komst dat bezorgde me rillingen.
Ik had de argumenten van verschillende Sedevacantisten gelezen - degenen die geloven dat de "zetel van Petrus" vacant is. Hoewel ze zelfs onder elkaar verdeeld zijn over wie de laatste "geldige" paus was, zijn velen van mening dat het St. Pius X of XII was of…. Ik ben geen theoloog, maar ik was in staat om duidelijk te zien hoe hun argumenten theologische nuances niet vatten, hoe ze citaten uit hun verband trokken en bepaalde teksten verdraaiden, zoals de documenten van Vaticanum II of zelfs de leringen van St. II. Ik las met open mond hoe de taal van barmhartigheid en mededogen vaak door hen werd verdraaid om ‘middelmatigheid’ en ‘compromis’ te betekenen; hoe de noodzaak om onze pastorale benadering in een snel veranderende wereld opnieuw te bekijken, werd beschouwd als een accommoderende wereldelijkheid; hoe het visioen van mensen als Johannes XXIII om "de ramen open te gooien" van de Kerk om de frisse lucht van de Heilige Geest binnen te laten, voor hen niets minder was dan afvalligheid. Ze spraken alsof de kerk Christus in de steek liet, en in sommige kringen was dat misschien waar.
Maar dat is precies wat ze deden toen deze mannen unilateraal en zonder gezag de zetel van Petrus vacant verklaarden en zichzelf als de authentieke opvolgers van het katholicisme.
Alsof dat nog niet schokkend genoeg was, werd ik verontrust door de veelvuldige wreedheid van hun woorden jegens degenen die in gemeenschap met Rome zijn gebleven. Ik vond hun websites, scherts en forums vijandig, genadeloos, liefdeloos, veroordelend, zelfingenomen, onbeschaamd en koud tegenover iedereen die het niet eens was met hun standpunt.
... een boom is bekend aan zijn vrucht. (Matt 12:33)
Dat is een algemene beoordeling van wat bekend staat als de "ultra-traditionalistische" beweging in de katholieke kerk. Zeker, paus Franciscus is dat niet op gespannen voet met getrouwe 'conservatieve' katholieken, maar eerder 'degenen die uiteindelijk alleen vertrouwen op hun eigen krachten en zich superieur voelen ten opzichte van anderen omdat ze bepaalde regels naleven of onverzettelijk trouw blijven aan een bepaalde katholieke stijl uit het verleden [en een veronderstelde deugdelijkheid van doctrine of discipline [die] in plaats daarvan leidt tot een narcistisch en autoritair elitarisme ... " [1]cf. Evangelii Gaudium, n. 94 In feite was Jezus zo diep geïrriteerd door de Farizeeën en hun ongevoeligheid dat zij het waren - niet de Romeinse slagers, stelende belastinginners of overspelers - die aan de ontvangende kant waren van Zijn meest verschroeiende bijvoeglijke naamwoorden.
Maar ik verwerp de term "Traditionalist" om deze sekte te beschrijven omdat elke Katholiek die vasthoudt aan de 2000 jaar oude leer van de katholieke kerk is een traditionalist. Dat is wat ons katholiek maakt. Nee, deze vorm van traditionalisme is wat ik 'katholiek fundamentalisme' noem. Het is niet anders dan het evangelisch fundamentalisme, dat hun interpretatie van de Schrift (of hun tradities) als de enige juiste beschouwt. En de vrucht van het evangelisch fundamentalisme ziet er ongeveer hetzelfde uit: uiterlijk vroom, maar uiteindelijk ook farizeïsch.
Als ik bot klink, is dat omdat de waarschuwing die ik twee decennia geleden in mijn hart hoorde, zich nu voor ons ontvouwt. Sedevacantisme is weer een groeiende kracht, hoewel het deze keer stelt dat Benedictus XVI de laatste echte paus is.
GEMEENSCHAPPELIJKE GROND - DUIDELIJKE VERSCHILLEN
Op dit punt is het absoluut noodzakelijk om te zeggen dat, ja, ik ben het ermee eens: een groot deel van de kerk verkeert in een staat van afvalligheid. Om St.Pius X zelf te citeren:
Wie ziet er nu in dat de samenleving op dit moment, meer dan in welk verleden dan ook, lijdt aan een vreselijke en diepgewortelde ziekte die, die zich elke dag ontwikkelt en tot haar diepste wezen eet, haar tot vernietiging sleept? U begrijpt, Eerwaarde Broeders, wat deze ziekte is -afvalligheid van God… — PAUS ST. PIUS X, E Supremi, Encycliek over het herstel van alle dingen in Christus, n. 3, 5; 4 oktober 1903
Maar ik citeer ook zijn opvolger - die door de Sedevacantisten als een "antipaus" wordt beschouwd:
Afvalligheid, het verlies van het geloof, verspreidt zich over de hele wereld en naar de hoogste niveaus binnen de kerk —POPE PAULUS VI, toespraak over de zestigste verjaardag van de verschijningen in Fatima, 13 oktober 1977
In werkelijkheid sta ik meer dan sympathiek tegenover degenen die de stand van zaken in het Lichaam van Christus betreuren. Maar ik ben niet helemaal sympathiek tegenover hun schismatische oplossingen, die de baby in wezen op bijna elk punt met het badwater weggooien. Hier zal ik er slechts twee behandelen: de mis en het pausdom.
I. De mis
Het lijdt geen twijfel dat de mis van de Romeinse ritus, vooral in de jaren 70-90, ernstig beschadigd was geraakt door individuele experimenten en ongeoorloofde wijzigingen. Het weggooien van allen gebruik van het Latijn, de introductie van ongeoorloofde teksten of improvisatie, banale muziek en het letterlijk witwassen en vernietigen van heilige kunst, beelden, hoogaltaren, religieuze gewoonten, altaarrails en vooral eenvoudig respect voor Jezus Christus aanwezig in de Tabernakel (die naar de zijkant of helemaal uit het heiligdom werd verplaatst) ... deed liturgische hervormingen meer lijken op de Franse of communistische revoluties. Maar dit is te wijten aan modernistische priesters en bisschoppen of opstandige lekenleiders - niet aan het Tweede Vaticaans Concilie, wiens documenten duidelijk zijn.
Misschien is er op geen enkel ander gebied een grotere afstand (en zelfs formele oppositie) tussen wat de Raad heeft uitgewerkt en wat we werkelijk hebben ... -van De desolate stad, revolutie in de katholieke kerk, Anne-Roche Muggeridge, p. 126
Wat deze fundamentalisten sarcastisch de 'Novus Ordo' noemen - een term niet gebruikt door de kerk (de juiste term, en die gebruikt door de initiatiefnemer, St. Paulus VI, is Ordo missae of "Orde van de Mis") - is inderdaad sterk verarmd, daar ben ik het mee eens. Maar het is niet ongeldig - zo veel als een mis in een concentratiekamp met broodkruimels, een kom voor een kelk en gefermenteerd druivensap, niet ongeldig is. Deze 
fundamentalisten zijn van mening dat de Tridentijnse mis, bekend als de "buitengewone vorm", praktisch de enige nobele vorm is; dat het orgel het enige instrument is dat de aanbidding kan leiden; en zelfs degenen die geen sluier of pak dragen, zijn op de een of andere manier tweederangskatholieken. Ik ben ook helemaal voor mooie en contemplatieve liturgieën. Maar dit is op zijn zachtst gezegd een overdreven reactie. Hoe zit het met alle oude oosterse riten die aantoonbaar nog subliem zijn dan de Tridentijnse ritus?
Bovendien zijn ze van mening dat als we de Tridentijnse liturgie gewoon opnieuw invoeren, we de cultuur opnieuw zullen evangeliseren. Maar wacht even. De Tridentijnse Mis had zijn tijd, en op zijn hoogtepunt in de twintigste eeuw was dat niet alleen het geval niet stop de seksuele revolutie en heidendom van de cultuur, maar zelf was onderhevig aan misbruik door zowel de leken als de geestelijkheid (zo is mij verteld door degenen die toen leefden).
In de jaren zestig was het tijd voor een nieuwe opknapbeurt van de liturgie, te beginnen met de gemeente het evangelie in hun eigen taal te laten horen! Dus ik geloof dat er een gelukkig ‘tussendoortje’ is dat vijftig jaar later nog steeds mogelijk is, dat is een meer organische revitalisering van de liturgie. Er zijn al ontluikende bewegingen binnen de Kerk om wat Latijn, gezang, wierook, soutane en alben te herstellen en alle dingen die de liturgie mooier en krachtiger maken. En raad eens wie er voorop loopt? Jongeren.
II. Het pausdom
Misschien komt de reden dat zoveel katholieke fundamentalisten bitter en liefdeloos overkomen, wel dat niemand echt serieuze aandacht aan hen heeft besteed. Aangezien de Sociëteit van St.Pius X in schisma was geraakt,[2]cf. Ecclesia Dei duizenden theologen, filosofen en intellectuelen hebben herhaaldelijk de argumenten verworpen dat de zetel van Peter vacant is (let op: dit is niet de officiële positie van SSPX, maar individuele leden die ofwel van hen zijn gescheiden of die deze positie individueel bekleden met betrekking tot paus Franciscus, enz.). Dat komt omdat de argumenten, net als de Farizeeën van weleer, gebaseerd zijn op een kortzichtige lezing van de letter van de wet. Toen Jezus op de sabbat wonderen verrichtte en mensen bevrijdde van jarenlange slavernij, konden de Farizeeën niets anders zien dan hun strikte interpretatie van de wet.
De geschiedenis herhaalt zich. Toen Adam en Eva vielen, begon de zon op de mensheid onder te gaan. Als reactie op de toenemende duisternis gaf God Zijn volk wetten waardoor ze zichzelf konden besturen. Maar er gebeurde iets onverwachts: hoe verder de mensheid van hen afweek, hoe meer de Heer de Zijne openbaarde genade Tegen de tijd dat Jezus werd geboren, was de duisternis groot. Maar vanwege de duisternis verwachtten de schriftgeleerden en farizeeën een Messias die zou komen om de Romeinen omver te werpen en het volk in gerechtigheid te regeren. In plaats daarvan werd Mercy geïncarneerd.
... de mensen die in duisternis zitten hebben een groot licht gezien, op degenen die in een land wonen dat overschaduwd wordt door de dood, er is licht opgekomen ... Ik ben niet gekomen om de wereld te veroordelen maar om de wereld te redden. (Mattheüs 4:16, Johannes 12:47)
Dit is de reden waarom de Farizeeën Jezus haatten. Hij deed het niet alleen niet veroordeelt de tollenaars en prostituees, maar Hij veroordeelde de leraren van de wet van hun totale oppervlakkigheid en gebrek aan genade.
Snel vooruit 2000 jaar later ... de wereld is opnieuw in grote duisternis vervallen. De "Farizeeën" van onze tijd verwachten ook dat God (en Zijn pausen) de hamer van de wet neerlegt op een decadente generatie. In plaats daarvan zendt God ons St. Faustina met de sublieme en tedere woorden van goddelijke barmhartigheid. Hij stuurt ons een reeks voorgangers die, hoewel niet onverschillig voor de wet, meer bezig zijn met het bereiken van de gewonden, de belastinginners en prostituees van onze tijd met de kerygma-de essentie van het evangelie kopen.
Enter: paus Franciscus. Het is duidelijk dat hij duidelijk heeft gemaakt dat dit ook de wens van zijn hart is. Maar is hij te ver gegaan? Sommige, zo niet veel theologen geloven van wel; geloof dat misschien de vreugde is veel te genuanceerd tot op het punt dat het in de fout gaat. Andere theologen wijzen erop dat, hoewel het document dubbelzinnig is, het wel worden gelezen op een orthodoxe manier als ze in hun geheel worden gelezen. Beide partijen komen met redelijke argumenten, en het is misschien niet iets dat wordt opgelost tot een toekomstig pausdom.
Toen Jezus werd beschuldigd van het overschrijden van de dunne lijn tussen barmhartigheid en ketterij, benaderde bijna geen van de wetgeleerden hem om zijn bedoelingen te ontdekken en zijn hart te begrijpen. In plaats daarvan begonnen ze alles wat Hij deed te interpreteren door middel van een "hermeneutiek van achterdocht" tot het punt dat zelfs het duidelijke goede dat Hij deed als slecht werd beschouwd. In plaats van te proberen Jezus te begrijpen, of op zijn minst - als de leraren van de wet - Hem voorzichtig te corrigeren volgens hun traditie, probeerden ze in plaats daarvan Hem te kruisigen.
Evenzo, in plaats van te proberen het hart van de laatste vijf pausen (en de kracht van Vaticanum II) te begrijpen door middel van een eerlijke, zorgvuldige en nederige dialoog, hebben de fundamentalisten geprobeerd hen te kruisigen, of in ieder geval Franciscus. Er wordt nu een gezamenlijke inspanning geleverd om zijn verkiezing tot paus ongeldig te maken. Ze beweren, onder andere, dat emeritus paus Benedictus slechts "gedeeltelijk" afstand deed van het ambt van Petrus en werd gedwongen uit te stappen (een bewering die Benedictus zelf heeft gezegd is "absurd") en daarom hebben ze een maas in de wet gevonden om te "kruisigen". zijn opvolger. Klinkt het allemaal bekend, als iets uit de passieverhalen? Nou, zoals ik je al eerder heb verteld, staat de Kerk op het punt haar eigen Passie binnen te gaan, en het lijkt erop dat dit daar ook deel van uitmaakt.
DE PASSIE DOORGAAN
De profetieën over een vreselijke beproeving voor de kerk lijken op ons te zijn. Maar het is misschien niet helemaal wat u denkt. Hoewel velen gefixeerd zijn op de onverdraagzaamheid van 'linkse' politieke partijen ten opzichte van het christendom, zien ze niet wat er aan het gebeuren is aan extreem 'rechts' in de kerk: een ander schisma En het is net zo hard, veroordelend en liefdeloos als alles wat ik in de loop der jaren heb gelezen van de Sedevacantisten. Hier klinken de woorden van Benedictus XVI over vervolging in het bijzonder waar:
… Vandaag zien we het in werkelijk angstaanjagende vorm: de grootste vervolging van de kerk komt niet van externe vijanden, maar wordt geboren uit zonde binnen de kerk. —POPE BENEDICT XVI, interview op vlucht naar Lissabon, Portugal; LifeSiteNews, 12 mei 2010
Dus wat nu? Wie is de ware paus?
Het is makkelijk. De meesten van u die dit lezen, zijn geen bisschop of kardinaal. U bent niet belast met het bestuur van de kerk. Het ligt niet binnen uw of mijn vermogen om openbare verklaringen af te leggen over de canonieke wettigheid van een pauselijke verkiezing. Dat behoort toe aan het wetgevende ambt van de paus, of een toekomstige paus. Evenmin ken ik een enkele bisschop of lid van het College van Kardinalen, die paus Franciscus heeft gekozen, die 
heeft gesuggereerd dat de pauselijke verkiezing ongeldig was. In een artikel waarin degenen die beweren dat het ontslag van Benedictus niet geldig was, weerlegt, stelt Ryan Grant:
Als het zo is dat Benedict is nog steeds paus en Franciscus is niet, dan zal dit worden beoordeeld door de Kerk, onder auspiciën van het huidige pontificaat of een volgend pontificaat. Naar formeel verklaren, niet alleen om te denken, voelen of in het geheim verwondering te hebben, maar om Benedictus 'aftreden definitief ongeldig te verklaren en Franciscus niet de geldige bewoner te zijn, is ronduit schismatisch en moet door alle ware katholieken worden vermeden. - "Rise of the Benevacantists: Who is Pope?", Een Peter Five, 14 december 2018
Dit betekent niet dat u geen zorgen, bedenkingen of teleurstellingen kunt hebben; het betekent niet dat je geen vragen kunt stellen of dat bisschoppen geen “kinderrechtelijke correctie” kunnen uitvaardigen waar dat passend wordt geacht… zolang alles wordt gedaan met het juiste respect, de juiste procedure en waar mogelijk.
Bovendien, zelfs als sommigen volhouden dat de verkiezing van paus Franciscus ongeldig is, is zijn wijding dat wel niet. Hij is nog steeds een priester en bisschop van Christus; hij is nog steeds in persona Christi- in de persoon van Christus - en verdient het om als zodanig behandeld te worden, zelfs als hij hapert. Ik blijf geschokt door de taal die tegen deze man wordt gebruikt en die tegen niemand mag worden verdragen, laat staan tegen een priester. Sommigen zouden er goed aan doen om deze canonieke wet te lezen:
Schisma is de terugtrekking van onderwerping aan de paus of van de gemeenschap met de leden van de kerk die aan hem onderworpen zijn. -Kan. 751
Satan wil ons verdelen. Hij wil niet dat we onze verschillen uitzoeken of de ander proberen te begrijpen, of vooral dat liefdadigheidswerk tonen 
zou als voorbeeld kunnen schijnen voor de wereld. Zijn grootste triomf is niet deze 'doodscultuur' die zoveel vernietiging heeft aangericht. De reden is dat de Kerk, met haar verenigde stem en getuigenis als een "cultuur van het leven", als een baken van licht tegen de duisternis staat. Maar dat licht zal niet schijnen en dus Satans grootste overwinning zijn, wanneer we tegen elkaar worden geplaatst, wanneer "Een vader zal verdeeld zijn tegen zijn zoon en een zoon tegen zijn vader, een moeder tegen haar dochter en een dochter tegen haar moeder, een schoonmoeder tegen haar schoondochter en een schoondochter tegen haar schoonmoeder." [3]Luke 12: 53
Als een koninkrijk tegen zichzelf verdeeld is, kan dat koninkrijk niet standhouden. En als een huis tegen zichzelf verdeeld is, zal dat huis niet kunnen staan. (Evangelie van vandaag)
Het is [Satans] beleid om ons op te splitsen en te verdelen, om ons geleidelijk van onze rots van kracht te verjagen. En als er vervolging komt, zal het dat dan misschien zijn; dan, misschien, als we allemaal in alle delen van het christendom zo verdeeld zijn, en zo gereduceerd, zo vol schisma, zo dicht bij ketterij ... dan zal [de antichrist] woedend op ons uitbarsten voor zover God hem dat toestaat ... en de Antichrist verschijnen als een vervolger, en de barbaarse naties rondom breken in. —Gezegende John Henry Newman, Preek IV: de vervolging van de antichrist
GERELATEERDE LEZING
Help Mark en Lea in deze volletijddienst
terwijl ze geld inzamelen voor zijn behoeften.
Zegen u en dank u!
Mark & Lea Mallett
voetnoten
| ↑1 | cf. Evangelii Gaudium, n. 94 |
|---|---|
| ↑2 | cf. Ecclesia Dei |
| ↑3 | Luke 12: 53 |