IT was een van de krachtigste lessen in mijn leven. Ik wil met jullie delen wat me is overkomen tijdens mijn recente stille retraite...
Wonden en oorlogvoering
Een jaar geleden riep de Heer mij en mijn gezin uit de 'woestijn' in Saskatchewan, Canada, terug naar Alberta. Die beweging begon een proces van genezing in mijn ziel - een proces dat echt culmineerde tijdens de Triomf begin deze maand terugtrekken. "9 Days to Freedom", zegt hun van de. Ze maken geen grapje. Ik zag tijdens de retraite veel zielen voor mijn ogen transformeren - inclusief de mijne.
Tijdens die dagen herinnerde ik me een herinnering aan mijn kleuterschooljaar. Er was een uitwisseling van geschenken tussen ons - maar ik was vergeten. Ik herinner me dat ik daar stond en me apart gezet voelde, beschaamd, zelfs beschaamd. Ik heb daar nooit echt veel waarde aan gehecht... maar toen ik begon na te denken over mijn leven, besefte ik dat ik sinds dat moment altijd voelde apart. Toen ik als jong kind in mijn geloof groeide, voelde ik me nog meer geïsoleerd omdat de meeste kinderen op mijn katholieke scholen nooit naar de mis gingen. Mijn broer was mijn beste vriend; zijn vrienden waren mijn vrienden. En dit ging zo door terwijl ik het huis verliet, gedurende mijn hele carrière, en daarna mijn bedieningsjaren. Het begon toen in mijn gezinsleven te bloeden. Ik begon te twijfelen aan de liefde van mijn eigen vrouw voor mij en zelfs die van mijn kinderen. Er zat geen waarheid in, maar de onzekerheid groeide alleen maar, de leugens werden groter en geloofwaardiger en dit bracht alleen maar spanning tussen ons.
Een week voor de retraite kwam het allemaal tot een hoogtepunt. Ik wist zonder enige twijfel dat ik op dat moment geestelijk werd aangevallen, maar de leugens waren zo echt, zo hardnekkig en zo beklemmend, dat ik vorige week tegen mijn geestelijk leidsman zei: “Als Padre Pio fysiek door zijn kamer werd geslingerd door demonen, ik ging door het mentale equivalent. Alle tools die ik in het verleden gebruikte waren schijnbaar beginnen te mislukken: bidden, vasten, rozenkrans enz. Pas toen ik de dag voor de retraite ging biechten, stopten de aanvallen onmiddellijk. Maar ik wist dat ze terug zouden komen... en daarmee ging ik op weg naar de retraite.
Verlost uit de duisternis
Ik zal niet te veel ingaan op de retraite, behalve om te zeggen dat het ignatiaanse onderscheidingsvermogen en thérèsiaanse spiritualiteit verweeft, vermengd met de sacramenten, de voorspraak van OLVrouw en meer. Het proces stelde me in staat om zowel de wonden als het patroon van leugens dat eruit voortkwam binnen te gaan. Tijdens de eerste paar dagen heb ik veel tranen gehuild toen de aanwezigheid van de Heer neerdaalde in mijn kleine kamer en mijn geweten verlicht werd voor de waarheid. De tedere woorden die Hij in mijn dagboek uitstortte, waren krachtig en bevrijdend. Ja, zoals we vandaag in het evangelie hoorden:
Als je in mijn woord blijft, zul je echt mijn discipelen zijn, en je zult de waarheid kennen, en de waarheid zal je bevrijden. (Johannes 8: 31-32)
Ik heb de Drie Personen van de Heilige Drie-eenheid duidelijk ontmoet en meer dan ooit in mijn leven. Ik werd overweldigd door Gods liefde. Hij onthulde me hoe ik op subtiele wijze had ingestemd met de onwaarheden van de 'vader van de leugens'.[1]cf. Johannes 8:44 en met elke verlichting werd ik bevrijd van een geest van negativiteit die mijn leven en relaties in een deuk had gezet.
Op de achtste dag van de retraite vertelde ik de rest van de groep hoe ik werd overweldigd door de liefde van de Vader - net als de verloren zoon. Maar zodra ik het uitsprak, was het alsof er een gaatje in mijn ziel openging en de bovennatuurlijke vrede die ik ervoer begon weg te vloeien. Ik begon me rusteloos en geïrriteerd te voelen. Tijdens de pauze ging ik de gang in. Plots werden tranen van genezing vervangen door tranen van angst - opnieuw. Ik begreep niet wat er aan de hand was. Ik riep Onze Lieve Vrouw, de engelen en de heiligen aan. Ik 'zag' zelfs voor mijn geestesoog de aartsengelen naast me, maar toch werd ik door angst gegrepen tot op het punt van beven.
Op dat moment zag ik ze...
Een tegenaanval
Terwijl ik voor de glazen deuren tegenover me stond, 'zag' ik in een oogwenk Satan daar staan als een grote rode wolf.[2]Tijdens mijn retraite zei mijn vader dat er een grote wolf door de voortuin slenterde waar hij woont. Twee dagen later kwam het weer. In zijn woorden: "Zeer ongebruikelijk om een wolf te zien." Dit verbaast me niet, aangezien een deel van de retraite genezing brengt aan onze "stamboom". Achter hem zaten kleinere rode wolven. Toen "hoorde" ik in mijn ziel de woorden: "We zullen je verslinden als je hier weggaat." Ik schrok zo dat ik letterlijk terugdeinsde.
Tijdens het volgende gesprek kon ik me nauwelijks concentreren. De herinneringen aan de week ervoor mentaal als een lappenpop heen en weer geslingerd te zijn, kwamen terug. Ik begon te vrezen dat ik terug zou vallen in de oude patronen,
onzekerheden en angst. Ik bad, ik berispte en ik bad nog wat... maar het mocht niet baten. Deze keer wilde de Heer dat ik een cruciale les leerde.
Ik pakte mijn telefoon en stuurde een sms naar een van de retraiteleiders. "Jerry, ik ben verblind." Tien minuten later zat ik in zijn kantoor. Terwijl ik hem uitlegde wat er zojuist was gebeurd, hield hij me tegen en zei: "Mark, je bent bang geworden voor de duivel." Ik was eerst verbaasd hem dit te horen zeggen. Ik bedoel, jarenlang heb ik deze dodelijke vijand berispt. Als vader en hoofd van mijn huis heb ik het gezag over boze geesten overgenomen wanneer ik mijn familie aanviel. Ik heb mijn kinderen letterlijk midden in de nacht over de vloer zien rollen met buikpijn om twee minuten later helemaal in orde te zijn na een zegening met wijwater en een paar gebeden waarin ze de vijand berispten.
Maar hier was ik... ja, echt geschokt en bang. We baden samen en ik bekeerde me van deze angst. Voor de duidelijkheid, de (gevallen) engelen zijn krachtiger dan wij mensen - alleen. Maar…
Jullie behoren God toe, kinderen, en jullie hebben ze overwonnen, want Degene die in jullie is, is groter dan degene die in de wereld is. (1 Johannes 4:4)
Mijn rust begon terug te keren, maar niet helemaal. Er klopte nog steeds iets niet. Ik stond op het punt te vertrekken toen Jerry tegen me zei: "Heb je een kruis?" Ja, zei ik, wijzend naar die om mijn nek. "Je moet dit altijd dragen", zei hij. "Het kruis moet altijd voor en achter je gaan." Toen hij dat zei, ontbrandde er iets in mijn ziel. Ik wist dat Jezus tegen mij sprak...
De les
Toen ik zijn kantoor verliet, greep ik mijn kruis vast. Nu moet ik iets heel triests zeggen. Dat prachtige katholieke retraitecentrum waar we waren, zoals zovele anderen, is gastheer geworden voor vele New Age seminars en praktijken zoals Reiki, enz. Terwijl ik door de gang naar mijn kamer liep, hield ik mijn kruis voor me. En terwijl ik dat deed, zag ik, zoals schaduwen, boze geesten beginnen de gang te bezetten. Toen ik ze passeerde, bogen ze voor het kruis om mijn nek. Ik was sprakeloos.
Toen ik terugkeerde naar mijn kamer, stond mijn ziel in brand. Ik deed iets wat ik normaal nooit zou doen, en ik raad het ook niemand aan om het te doen. Maar een heilige woede kwam in mij op. Ik pakte het hangende kruisbeeld 
op de muur en liep naar het raam. Woorden kwamen in me op die ik niet had kunnen stoppen als ik had gewild, terwijl ik de kracht van de Heilige Geest voelde opwellen. Ik hield het kruis omhoog en zei: "Satan, in de naam van Jezus, beveel ik je om naar dit raam te komen en voor dit kruis te buigen." Ik herhaalde het... en ik "zag" hem snel komen en buigen op de hoek buiten mijn raam. Deze keer was hij veel kleiner. Toen zei ik, “Elke knie zal buigen en elke tong zal belijden dat Jezus Heer is! Ik gebied je te bekennen dat Hij Heer is!” En ik hoorde hem in mijn hart zeggen: "Hij is Heer" - bijna pathetisch. En daarmee berispte ik hem en hij vluchtte.
Ik ging zitten en elk spoor van angst was volkomen verdwenen. Ik voelde toen dat de Heer wilde spreken - zoals Hij al duizend keer heeft gedaan in deze bediening. Dus pakte ik mijn pen en dit stroomde mijn hart binnen: “Satan moet knielen voor Mijn Kruis, want wat hij dacht dat de overwinning was, werd zijn nederlaag. Hij moet altijd knielen voor Mijn Kruis, omdat het het instrument is van Mijn Macht en het symbool van Mijn liefde - en de liefde faalt nooit. IK BEN LIEFDE, en daarom symboliseert het Kruis de liefde van de Heilige Drie-eenheid die de wereld is ingegaan om de verloren lammeren van Israël te verzamelen.”
want ik zwaai je als een zeis om te verzamelen
maar Licht op een volk in duisternis.
— twee balken van hout —
en aldus de veroordeling van allen aan deze boom genageld.
de Boom des Levens, de Bron van het Leven.
en werd zo de meest vruchtbare boom van allemaal.
en alle geestelijke zegeningen.
met het Bloed van het Lam.
op je splinters lag de Mensenzoon,
de broeder van allen, de God van de schepping.
wat de sleutel is die alle kettingen ontgrendelt, die hun schakels verbreekt,
Voor hen is het kruis hun veroordeling; het is hun straf;
het is hun spiegel waarin ze kijken
de perfecte weerspiegeling van hun rebellie.
want daarmee heb Ik de zielen van Mijn broeders vrijgekocht,
Afsluitende gedachten
Iedereen die ernaar keek, zou genezen zijn van een slangenbeet. Dit was natuurlijk een voorafschaduwing van het kruis van Christus.[5]"Ze zullen hem aanschouwen die ze hebben doorstoken." (Johannes 19:37) Maar hoe zullen ze zijn, deze bedienden, deze slaven, deze kinderen van Maria? …Zij zullen het tweesnijdende zwaard van het woord van God in hun mond hebben en de met bloed bevlekte standaard van het kruis op hun schouders. Ze zullen het kruisbeeld in hun rechterhand dragen en de rozenkrans in hun linkerhand, en de heilige namen van Jezus en Maria op hun hart. -NS. Louis de Montfort, Ware toewijding aan Maria, n. 56,59
nadat hij ons al onze overtredingen heeft vergeven;
het uitwissen van de band tegen ons, met zijn juridische claims,
die tegen ons was, heeft hij ook uit ons midden verwijderd,
het aan het kruis nagelen;
de vorstendommen en de machten plunderen,
hij maakte er een openbaar schouwspel van,
hen er in triomf door wegleiden.
(Kol 2: 13-15)
Steun Marks volletijdbediening:
Met Nihil Obstat
Om met Mark mee te reizen De Nu Word,
klik op onderstaande banner om abonneren.
Uw e-mail wordt met niemand gedeeld.
Nu op Telegram. Klik:
Volg Mark en de dagelijkse "tekenen des tijds" op MeWe:
Volg Mark's geschriften hier:
Luister naar het volgende:
voetnoten
| ↑1 | cf. Johannes 8:44 |
|---|---|
| ↑2 | Tijdens mijn retraite zei mijn vader dat er een grote wolf door de voortuin slenterde waar hij woont. Twee dagen later kwam het weer. In zijn woorden: "Zeer ongebruikelijk om een wolf te zien." Dit verbaast me niet, aangezien een deel van de retraite genezing brengt aan onze "stamboom". |
| ↑3 | Toen Jezus dit zei, dacht ik eigenlijk dat dit misschien ketterij was of uit mijn eigen hoofd kwam. Dus ik zocht het op in de catechismus, en ja hoor, Jezus heeft de ingewanden van de hel leeggemaakt van alle rechtvaardig toen Hij na Zijn dood neerdaalde in de dood: zie CCC, 633 |
| ↑4 | cf. Filippenzen 4: 7 |
| ↑5 | "Ze zullen hem aanschouwen die ze hebben doorstoken." (Johannes 19:37) |