I herinner me een jonge man die enkele jaren geleden naar mijn huis kwam met huwelijksproblemen. Hij wilde mijn advies, dat zei hij tenminste. "Ze luistert niet naar me!" hij klaagde. 'Moet ze zich niet aan mij onderwerpen? Zegt de Schrift niet dat ik het hoofd van mijn vrouw ben? Wat is haar probleem !? " Ik kende de relatie goed genoeg om te weten dat zijn kijk op zichzelf ernstig scheef was. Dus ik antwoordde: "Wel, wat zegt St. Paul opnieuw?":
Mannen, heb uw vrouwen lief, zoals Christus de kerk liefhad en zichzelf overgaf voor haar om haar te heiligen, haar te reinigen door het bad van water met het woord, zodat hij zichzelf de kerk zou kunnen presenteren in pracht, zonder vlek of rimpel of wat dan ook. zoiets, dat ze heilig en zonder smet zou kunnen zijn. Dus moeten (ook) echtgenoten hun vrouw liefhebben als hun eigen lichaam. Wie zijn vrouw liefheeft, heeft zichzelf lief. (Ef 5: 25-28)
'Dus u ziet', vervolgde ik, 'u wordt geroepen om uw leven op te geven voor uw vrouw. Om haar te dienen zoals Jezus haar diende. Om haar lief te hebben en voor haar op te offeren zoals Jezus voor jou hield en offerde. Als je dat doet, zal ze waarschijnlijk geen problemen hebben om zich aan je te 'onderwerpen'. " Dat verontwaardigde de jongeman die prompt het huis uit stormde. Wat hij echt wilde, was dat ik hem munitie gaf om naar huis te gaan en zijn vrouw als een deurmat te blijven behandelen. Nee, dit is niet wat St. Paul toen of nu bedoelde, afgezien van culturele verschillen. Waar Paulus naar verwees, was een relatie gebaseerd op het voorbeeld van Christus. Maar dat model van echte mannelijkheid is aan de schandpaal genageld ...
ONDER AANVAL
Een van de grootste aanvallen van de afgelopen eeuw was gericht tegen het geestelijk hoofd van het gezin, de echtgenoot en vader. Deze woorden van Jezus zouden heel goed van toepassing kunnen zijn op het vaderschap:
Ik zal de herder slaan, en de schapen van de kudde zullen verstrooid worden. (Matt 26:31)
Wanneer de vader des huizes zijn doel en ware identiteit verliest, weten we zowel ervaringsgericht als statistisch dat dit een diepgaande invloed op het gezin heeft. En daarom, zegt paus Benedictus:
De crisis van het vaderschap waarin we nu leven, is een element, misschien wel de belangrijkste, bedreigende man in zijn menselijkheid. De ontbinding van het vader- en moederschap houdt verband met de ontbinding van onze zoons en dochters —POPE BENEDICT XVI (kardinaal Ratzinger), Palermo, 15 maart 2000
Zoals ik hier eerder heb geciteerd, schreef de zalige Johannes Paulus II profetisch:
De toekomst van de wereld en van de kerk gaat door het gezin. -Vertrouwd Consortio, n. 75
Je zou dus tot op zekere hoogte ook kunnen zeggen dat de toekomst van de wereld en de kerk passeert de vader Want net zoals de kerk niet kan overleven zonder het sacramentele priesterschap, zo is ook de vader een essentieel onderdeel van een gezond gezin. Maar hoe weinig mannen begrijpen dit vandaag de dag! Want de populaire cultuur heeft het beeld van echte mannelijkheid gestaag weggevaagd. Radicaal feminisme en al zijn uitlopers hebben mannen teruggebracht tot louter meubels in huis; populaire cultuur en amusement hebben het vaderschap tot een grap gemaakt; en de liberale theologie heeft het verantwoordelijkheidsgevoel van de mens vergiftigd als spiritueel model en leider die in de voetsporen treedt van Christus, het offerlam.
Om maar één voorbeeld te geven van de krachtige invloed van de vader: kijk naar kerkbezoek. Uit een in 1994 in Zweden uitgevoerd onderzoek bleek dat als zowel vader als moeder regelmatig naar de kerk gaan, 33 procent van hun kinderen als gewone kerkbezoeker zal eindigen en 41 procent onregelmatig naar de kerk gaat. Nu, als de vader onregelmatig is en moeder regelmatig, alleen 3 procent van de kinderen zal daarna zelf stamgasten worden, terwijl nog eens 59 procent ongeregeld zal worden. En hier is wat verbluffend is:
Wat gebeurt er als de vader regelmatig is, maar de moeder onregelmatig of niet oefent? Buitengewoon is dat het percentage kinderen dat regelmatig wordt, stijgt van 33 procent naar 38 procent bij de onregelmatige moeder en naar 44 procent bij de niet-praktiserende [moeder], alsof loyaliteit aan vaders toewijding toeneemt in verhouding tot moeders laksheid, onverschilligheid of vijandigheid . -Tde waarheid over mensen en kerk: over het belang van vaders in de kerk door Robbie Low; gebaseerd op studie: "De demografische kenmerken van de taalkundige en religieuze groepen in Zwitserland" door Werner Haug en Phillipe Warner van het Federal Statistical Office, Neuchatel; Deel 2 van Population Studies, nr.31
Vaders hebben een aanzienlijke geestelijke impact op hun kinderen Precies vanwege hun unieke rol in de volgorde van creatie ...
HET VADERLIJKE PRIESTERSCHAP
De Catechismus leert:
Het christelijk gezin is de plaats waar kinderen de eerste geloofsverkondiging ontvangen. Om deze reden wordt het ouderlijk huis met recht "de huiskerk" genoemd, een gemeenschap van genade en gebed, een school van menselijke deugden en van christelijke naastenliefde. -Catechismus van de Katholieke Kerk, n. 1666
Dus een man kan worden overwogen een priester in zijn eigen huis. Zoals St.Paul schrijft:
Want de man is het hoofd van zijn vrouw, zoals Christus het hoofd is van de kerk, hijzelf de redder van het lichaam. (Ef 5:23)
Wat houdt dit in? Welnu, zoals mijn verhaal hierboven illustreert, weten we dat deze Schrift door de jaren heen misbruik heeft gemaakt. Vers 24 gaat verder met te zeggen: "Zoals de kerk ondergeschikt is aan Christus, zo zouden vrouwen in alles ondergeschikt moeten zijn aan hun man." Want wanneer mannen hun christelijke plicht naleven, zullen vrouwen zich onderwerpen aan iemand die deelt in en hen naar Christus leidt.
Als echtgenoten en mannen zijn we dus geroepen tot een uniek spiritueel leiderschap. Vrouwen en mannen zijn inderdaad verschillend - emotioneel, fysiek, en in de spirituele orde. Zij zijn complementair. En zij zijn onze gelijken als mede-erfgenamen van Christus: [1]cf. Catechismus van de katholieke kerk, N. 2203
Evenzo zouden jullie mannen met je vrouwen moeten leven in begrip en eer betonen aan het zwakkere vrouwelijke geslacht, aangezien we mede-erfgenamen zijn van de gave van het leven, zodat je gebeden niet verhinderd worden. (1 Petr 3: 7)
Maar denk aan de woorden van Christus aan Paulus dat "kracht wordt volmaakt in zwakheid". [2]1 Cor 12: 9 Dat wil zeggen, de meeste mannen zullen toegeven dat hun kracht, hun rots zijn hun vrouwen. En nu zien we hier een mysterie ontvouwen: het heilige huwelijk is een symbool van het huwelijk van Christus met de Kerk.
Dit is een groot mysterie, maar ik spreek met betrekking tot Christus en de kerk. (Ef.5: 32)
Christus legde Zijn leven af voor Zijn bruid, maar Hij machtigt de Kerk en verheft haar naar een nieuwe bestemming "door het bad van water met het woord". In feite verwijst hij naar de kerk als funderingsstenen en Petrus als 'de rots'. Deze woorden zijn echt ongelooflijk. Want wat Jezus zegt is dat Hij wil dat de Kerk samen met Hem verlost; om te delen in Zijn macht; om letterlijk “het lichaam van Christus” te worden, één met Zijn lichaam.
… De twee zullen één vlees worden. (Ef 5:31)
Christus 'motief is liefde, een ondoorgrondelijke liefde uitgedrukt in een goddelijke vrijgevigheid die elke liefdesdaad in de geschiedenis van de mensheid te boven gaat. Dat is de liefde waartoe mannen voor hun vrouw worden geroepen. We zijn geroepen om onze vrouw en kinderen te baden in het Woord van God 
dat ze op een dag voor God mogen staan "zonder vlek of rimpel". Je zou kunnen zeggen dat we, net als Christus, de ‘sleutels van het koninkrijk’ aan onze rots, aan onze vrouwen, overhandigen, zodat ze op hun beurt het huis kunnen onderhouden en voeden in een heilige en gezonde sfeer. We moeten ze bekrachtigen, niet overweldigen Hen.
Maar dit betekent niet dat mannen whimps moeten worden - kleine schaduwen in de hoek die elke verantwoordelijkheid tegenover hun vrouw verzuimen. Maar dat is in feite wat er in veel gezinnen is gebeurd, vooral in de westerse wereld. De rol van mannen is uitgemergeld. Het zijn meestal de vrouwen die hun gezin in gebed leiden, die hun kinderen naar de kerk brengen, die als buitengewone dienaren dienen en zelfs de parochie leiden, zodat de priester slechts een ondertekenaar van haar beslissingen is. En al deze rollen van vrouwen in het gezin en de kerk hebben een plaats zolang het niet ten koste gaat van het door God gegeven spirituele leiderschap van mensen. Het is één ding voor een moeder om te catechiseren en haar kinderen in het geloof groot te brengen, wat iets geweldigs is; het is iets anders voor haar om dit te doen zonder de steun, het getuigenis en de medewerking van haar man uit eigen nalatigheid of zondigheid.
DE ROL VAN DE MAN
In een ander krachtig symbool is het echtpaar in wezen een beeld van de Heilige Drie-eenheid. De Vader houdt zo veel van de Zoon dat hun liefde een derde persoon voortbrengt, de Heilige Geest. Zo ook, een man houdt zo volkomen van zijn vrouw, en een vrouw van haar man, dat hun liefde een derde persoon voortbrengt: een kind. Een man en een vrouw worden dus geroepen om in hun woorden en daden de weerspiegeling van de Heilige Drie-eenheid voor elkaar en voor hun kinderen te zijn. Kinderen en echtgenotes dienen in hun vader een weerspiegeling van de hemelse Vader te zien; ze zouden in hun moeder een weerspiegeling van de Zoon moeten zien en Moederkerk, dat is Zijn lichaam. Op deze manier kunnen de kinderen ontvangen via hun ouders de vele genaden van de Heilige Geest, net zoals we sacramentele genaden ontvangen door het Heilige Priesterschap en de Moederkerk.
Het christelijk gezin is een gemeenschap van personen, een teken en beeld van de gemeenschap van de Vader en de Zoon in de Heilige Geest. -Catechismus van de katholieke kerk, N. 2205
Hoe ziet het vaderschap en de veehouderij eruit? Helaas is er tegenwoordig nauwelijks een model van vaderschap dat het onderzoeken waard is
Het lijkt erop dat mannelijkheid tegenwoordig slechts een goede balans is tussen vulgariteit, alcohol en regelmatige televisiesporten met een beetje (of veel) lust voor een goede dosis. Tragisch genoeg is geestelijk leiderschap in de kerk grotendeels van de preekstoel verdwenen met een predikant die bang was om de status quo uit te dagen, hun geestelijke kinderen tot heiligheid aan te sporen en het onverdunde evangelie te prediken, en het natuurlijk na te leven op een manier die een krachtige voorbeeld. Maar dat betekent niet dat we geen voorbeelden hebben om aan te gaan. Jezus blijft ons grootste en meest perfecte voorbeeld van mannelijkheid. Hij was teder, maar standvastig; zachtaardig, maar compromisloos; respectvol voor vrouwen, maar waarheidsgetrouw; en met zijn geestelijke kinderen gaf Hij alles. Terwijl Hij hun voeten waste, zei Hij:
Als ik daarom, de meester en de leraar, uw voeten heb gewassen, zou u elkaars voeten moeten wassen. Ik heb je een model gegeven om te volgen, zodat jij dat ook zou moeten doen, zoals ik voor jou heb gedaan. (Johannes 13: 14-15)
Wat betekent dit praktisch? Dat zal ik in mijn volgende schrijven behandelen, alles van gezinsgebed en discipline tot mannelijk gedrag. Omdat als wij mannen niet beginnen het geestelijke gezag op zich te nemen, dat onze plicht is; als we nalaten onze vrouw en kinderen in het Woord te baden; als we uit luiheid of angst niet de verantwoordelijkheid en eer op ons nemen die de onze zijn als mensen ... dan zal deze cyclus van zonde die "de mens in zijn menselijkheid bedreigt" doorgaan, en de "ontbinding van ons zonen en dochters zijn" van de Allerhoogste zal doorgaan, niet alleen in onze gezinnen, maar ook in onze gemeenschappen, waarbij de toekomst van de wereld op het spel staat.
Waartoe God ons mensen vandaag roept, is geen kleinigheid. Het zal van ons grote opoffering vergen als we echt onze christelijke roeping willen beleven. Maar we hebben niets te vrezen, want de leider en perfecter van ons geloof, Jezus - de Man van alle mensen - zal onze hulp, onze gids en onze kracht zijn. En terwijl Hij Zijn leven aflegde, zo nam Hij het ook weer op in eeuwig leven ...
VERDERE LEZING:
Klik hieronder om deze pagina in een andere taal te vertalen:
