Al zijn

HET NU WOORD OVER MASSAMETINGEN
voor 9 juni - 14 juni 2014
Gewone tijd

Elia slaapt, door Michael D. O'Brien

HET Het begin van het ware leven in Jezus is het moment waarop je erkent dat je volkomen verdorven bent - arm in deugdzaamheid, heiligheid, goedheid. Dat lijkt het moment te zijn, zou je denken, ondanks alle wanhoop; het moment waarop God verklaart dat je terecht verdoemd bent; het moment waarop alle vreugde instort en het leven niets meer is dan een uitgesponnen, hopeloze lofrede…. Maar dat is precies het moment waarop Jezus zegt: "Kom, ik wil in uw huis dineren"; wanneer Hij zegt: "Heden zult u met mij in het paradijs zijn"; wanneer Hij zegt: “Houd je van mij? Voed dan mijn schapen. " Dit is de paradox van verlossing die Satan voortdurend probeert te verbergen voor de menselijke geest. Want terwijl hij uitroept dat je waardig bent om verdoemd te worden, zegt Jezus dat je, omdat je verdoemd bent, waardig bent om gered te worden.

Maar broeders en zusters, ik wil ook zeggen dat de stem van Jezus in dit opzicht niet is als "een sterke en zware wind ... een aardbeving ... of een vuur", maar ...

… Een piepklein fluisterend geluid. (Eerste lezing van vrijdag)

De uitnodiging van God is altijd delicaat, altijd subtiel, alsof Hij voor onze menselijke wil met zijn gezicht naar de grond buigt. Dat is op zichzelf een mysterie, maar het leert ons hetzelfde te doen - om zo te zeggen ter aarde te liggen voor de wil van God. Dat is echt wat de zaligspreking betekent toen Jezus beloofde:

Zalig zijn de armen van geest, want hunner is het Koninkrijk der hemelen. (Evangelie van maandag)

De “arme van geest” is niet degene die alles bij elkaar heeft, maar juist degene die erkent dat hij niets heeft. Maar hij zal arm blijven tenzij hij deze eerlijke staat voorlegt aan de Schepper, en als een klein kind dat volkomen afhankelijk is van zijn ouder, roept hij uit: "Ik heb je nodig voor alles, zelfs om mij het verlangen te geven om naar U te verlangen!" Dat is het begin, het mosterdzaadje als het ware dat in de ziel zal groeien als een enorme boom als we maar volharden op dat pad van totale afhankelijkheid van God. Hoe ziet dat eruit?

God beveelt Elia om in de Wadi Cherith te gaan wonen.

Je zult uit de stroom drinken, en ik heb raven geboden je daar te voeden. (Eerste lezing van maandag)

En dat deed Elia ook, maar niet voordat hij in de geest profeteerde dat er gedurende die jaren geen dauw of regen zou zijn. Als gevolg van het vervullen van Gods gebod om te profeteren en volledig afhankelijk te zijn van de goddelijke voorzienigheid, bevindt Elia zich plotseling in een zeer tegenstrijdige situatie. Dezelfde stroom waarin God nu voorzag, begint precies op te drogen vanwege Elia's trouw!

Hoe vaak heb je tegen jezelf gezegd: “Ik heb Gods wil gevolgd, gedaan wat ik kan om een ​​goed mens te zijn, anderen lief te hebben, enz., En nu dit  or dat het gebeurt mij??" Dit is het moment van testen, en daarvoor moeten we het zien. Want God verlaat ons nooit, nooit.

Hij sluimert of slaapt inderdaad niet, de bewaker van Israël. (Psalm van maandag)

Maar Hij staat beproevingen toe, zodat we niet voor de rivier beginnen te buigen of de raaf aanbidden. En inderdaad, omdat Elia getrouw is, zegent God Hem met nog iets beters.

Weet dat de Heer wonderen doet voor zijn getrouwe ... (Psalm van dinsdag)

Het doel van deze beproevingen is dus niet om ons pijn te doen, maar juist om ons in die staat van geestelijke armoede te laten, want "Van hen is het Koninkrijk der hemelen." Dit is misschien wel een van de grootste valkuilen voor christenen die proberen te groeien in heiligheid: we voelen dat we vooruitgaan, heiligen worden, staan ​​in een heiligheid die we hebben verdiend met opoffering en tranen…. alleen om blindelings te worden door een verleiding en te ontdekken dat we net zo arm zijn als in het begin! Kijk, we zijn stof, en dat verandert niet. De kerk verhoogt haar gebed niet elke Aswoensdag tot: "Vorig jaar was je stof, maar nu ben je mooier stof…." Nee, ze kruist ons met as en herinnert ons eraan dat we echt en altijd arm zijn; dat we zonder Christus "niets kunnen doen". ^[1]cf. Joh 15: 5

… Met hem aan mijn rechterhand zal ik niet gestoord worden. (Psalm van zaterdag)

Maar dan moeten we ook een soort fatalistische houding vermijden, een die zegt dat ik echt ben als een weggegooide koffiekop waar God even van geniet en dan weggooit. Nee! U bent een kind van de Allerhoogste. Zeggen dat "u stof bent" betekent niet dat uw waarde is stof. In plaats daarvan bent u in en van uzelf hulpeloos. Nee, het grote mysterie dat Satan tot afgunst en een bloeddorstige aanval op het menselijk ras drijft, is dat we hebben "Kom om te delen in de goddelijke natuur." ^[2]cf. 2 Petr 1: 4 Je bent "zout" en "licht", zegt Jezus in het evangelie van dinsdag. Dat wil zeggen, we hebben nu ook deel aan zijn goddelijke missie om zielen te redden. Maar om zout te zijn dat smaak brengt en licht dat de duisternis doordringt, moeten we werkelijk de staat van arm van geest binnengaan.

Daarom roept Jezus ons op dit late uur op om ons van alles los te maken en Hem onvoorwaardelijk te volgen. Voor “zonder kosten die u heeft ontvangen; zonder kosten moet je geven " ^[3]cf. Evangelie van woensdag Zoals Elisa, die stopte met het ploegen van zijn eigen velden, zijn ossen offerde op een vuur dat hij van zijn eigen ploeg had gemaakt, en erop uit ging om Gods velden te oogsten. ^[4]cf. Zaterdag eerste lezing Zoals Barnabas en Saulus die vastten en baden om de piepkleine, fluisterende stem van God te horen om Zijn wil en Zijn wil alleen te volgen. ^[5]cf. Woensdag eerste lezing

Zalig zijn de armen van geest -degenen die deze wereld inruilen voor de volgende. Het koninkrijk des hemels zal van hen zijn. En ze zullen allemaal van Hem zijn.

Daarom is mijn hart blij en mijn ziel verheugt zich, ook mijn lichaam blijft in vertrouwen; Omdat u mijn ziel niet aan de onderwereld zult overlaten, noch zult u toestaan ​​dat uw getrouwe corruptie ondergaat. (Psalm van zaterdag)