Benedict en The New World Order

SINDS de wereldeconomie begon te zwaaien als een dronken zeeman op volle zee, zijn er oproepen van verschillende wereldleiders voor een 'nieuwe wereldorde' (zie Het schrijven aan de muur). Het heeft ertoe geleid dat veel christenen, misschien terecht, wantrouwend zijn geworden over de rijpingsomstandigheden voor een wereldwijde totalitaire macht, wat sommigen zelfs zouden kunnen identificeren als het "beest" van Openbaring 13.

Daarom waren sommige katholieken geschokt toen paus Benedictus XVI zijn nieuwe encycliek uitbracht, Caritas in Veritate, dat leek niet alleen toe te geven aan een nieuwe wereldorde, maar het zelfs aan te moedigen. Het leidde tot een golf van artikelen van fundamentalistische groeperingen, die met 'het rokende pistool' zwaaiden, wat suggereert dat Benedictus samenzwerft met de Antichrist. Evenzo leken zelfs enkele katholieken klaar om het schip te verlaten met een mogelijke "afvallige" paus aan het roer.

En dus heb ik ten slotte een paar weken de tijd genomen om de encycliek zorgvuldig te lezen - niet slechts een paar koppen of citaten die uit hun verband zijn gehaald - in een poging te begrijpen wat er door de Heilige Vader wordt gezegd.

 

Sommigen zullen misschien verbaasd zijn te weten dat veel van de pausen, tot op zekere hoogte - van Leo XIII, Johannes XXIII, Paulus VI, tot Johannes Paulus II - het opkomende fenomeen van globalisering in de afgelopen eeuw .:

Na al deze wetenschappelijke en technische vooruitgang, en zelfs daardoor, blijft het probleem: hoe bouw je een nieuwe maatschappelijke orde op, gebaseerd op een meer evenwichtige menselijke relatie tussen politieke gemeenschappen op nationaal en internationaal niveau? — PAUS JOHANNES XXIII, Moeder en leraar, Encycliek, n. 212

Paus Benedictus merkt in zijn nieuwe encycliek het verbluffende tempo van deze nieuwe orde op.

De belangrijkste nieuwe functie is de explosie van wereldwijde onderlinge afhankelijkheid, algemeen bekend als globalisering. Paulus VI had het gedeeltelijk voorzien, maar het woeste tempo waarin het zich ontwikkelde, kon niet worden voorzien. -Caritas in Veritate, N. 33

In navolging van Johannes XXIII riep paus Johannes Paulus II openlijk op tot een christocentrische nieuwe wereldorde:

Broeders en zusters, wees niet bang om Christus te verwelkomen en zijn macht te aanvaarden… Zet de deuren wijd open voor Christus. Op zijn reddende kracht open de grenzen van staten, economische en politieke systemen, de uitgestrekte velden van cultuur, beschaving en ontwikkeling ... —POPE JOHANNES PAULUS II, Inaugurele preek van zijn pontificaat, 22 oktober 1978; ewtn.com

En hij zou later het onderscheid benadrukken tussen een wereldwijde broederschap versus een wereldwijd imperium. 

Is dit niet de tijd voor iedereen om samen te werken aan een nieuwe constitutionele organisatie van de menselijke familie, die werkelijk in staat is om vrede en harmonie tussen volkeren te verzekeren, evenals hun integrale ontwikkeling? Maar laat er geen misverstand over bestaan. Dit betekent niet dat de grondwet van een mondiale superstaat moet worden geschreven. —POPE JOHANNES PAULUS II, Boodschap voor de Wereldvrededag, 2003; vaticaan.va

Hierin schuilt dus het gevaar en de onderliggende waarschuwing in de hele nieuwe encycliek van paus Benedictus: zal deze nieuwe wereldorde in feite de deuren openen voor Christus, of ze sluiten? De mensheid bevindt zich op een serieus kruispunt:

Paulus VI begreep duidelijk dat de sociale kwestie wereldwijd was geworden en hij begreep het verband tussen de impuls tot eenmaking van de mensheid en het christelijke ideaal van een enkele familie van volkeren in solidariteit en broederschap.. -Caritas in Veritates, N. 13

We zien hier dat er een duidelijk onderscheid wordt gemaakt: dat tussen een loutere eenmaking van de mensheid en die van een "familie van volkeren" gebaseerd op het christelijke ideaal van naastenliefde die in waarheid wordt geleefd. Eenvoudige eenwording is niet genoeg:

Naarmate de samenleving steeds meer geglobaliseerd wordt, worden we buren, maar niet broeders. —PAUS BENEDICTUS XVI, Caritas in Veritates, N. 19

Het seculier humanisme probeert ons naasten te maken, maar niet noodzakelijkerwijs goede; Het christendom probeert in feite een gezin van ons te maken. Kunnen we in feite niet eens zeggen dat Jezus deze visie voor een nieuwe wereldorde precies in de evangeliën uiteenzet?

Ik bid niet alleen voor hen, maar ook voor hen die door hun woord in mij zullen geloven, zodat zij allemaal één mogen zijn, zoals u, Vader, in mij bent en ik in u, dat zij ook in ons mogen zijn, dat de wereld gelooft misschien dat je me hebt gestuurd. (Johannes 17: 20-21)

Een nieuwe wereldorde is dus niet 'slecht' op zichzelf of simpelweg omdat het een wereldwijde beweging is. Zoals Johannes Paulus II zei:

Globalisering, a priori, is niet goed of slecht. Het zal zijn wat mensen er van maken. -Adres aan de Pauselijke Academie voor Sociale Wetenschappen, 27e april, 2001

En dus heeft paus Benedictus een heldere en profetische visie opgesteld in de hoop dat het een "goede" beweging zal zijn, een die de geest van Christus weerspiegelt die in de evangeliën wordt uitgedrukt en verder wordt toegelicht in de sociale leer van de Kerk. Maar vergis je niet: paus Benedictus ziet duidelijk de mogelijkheid dat wat al begint te verschijnen met veel obstakels te maken heeft en alle mogelijkheid heeft om erg slecht te worden.

 

HET MENSELIJK CENTRUM

De encycliek van paus Benedictus kan worden samengevat in de woorden van zijn voorganger:

… Individuele mensen zijn de basis, de oorzaak en het doel van elke sociale instelling. — PAUS JOHANNES XXIII, Moeder en leraar219

Hier hebben paus Benedictus en de pausen voor hem een ​​visie van een zich ontvouwende Nieuwe Wereldorde die duidelijk afwijkt van de meeste moderne denkers: het is een visie ten dienste van de menselijke vrijheid, die van de 'hele mens' die is niet alleen een fysiek-emotioneel wezen, maar ook spiritueel.

De mens is geen verloren atoom in een willekeurig universum: hij is Gods schepsel, dat God heeft uitgekozen om te begiftigen met een onsterfelijke ziel en van wie hij altijd heeft gehouden. Als de mens slechts de vrucht was van toeval of noodzaak, of als hij zijn aspiraties moest verlagen tot de beperkte horizon van de wereld waarin hij leeft, als alle werkelijkheid slechts geschiedenis en cultuur was, en de mens geen natuur had die voorbestemd was om zichzelf overstijgen in een bovennatuurlijk leven, dan zou men kunnen spreken van groei of evolutie, maar niet van ontwikkeling. -Caritas in Veritate29

Zonder deze 'transcendente' dimensie die in aanmerking wordt genomen bij de ontwikkeling van naties en volkeren, lopen we het risico een 'grote kans' te blazen (nr. 33), zoals Benedictus het stelt, om een ​​echte menselijk wereldwijde familie.

... zonder de leiding van liefdadigheid in waarheid, zou deze wereldwijde kracht ongekende schade kunnen aanrichten en nieuwe verdeeldheid creëren binnen de menselijke familie ... de mensheid loopt nieuwe risico's van slavernij en manipulatie ... - n.33, 26

Hoe kan er geen duidelijkere waarschuwing zijn tegen de verkeerde soort mondiale orde?

 

DE VERENIGDE NATIES

Toch zijn velen van streek en beweren dat paus Benedictus oproept tot een Verenigde Naties met "tanden". De zorg is dat het algemeen bekend is dat de VN veel agenda's heeft die in strijd zijn met de leer van de Kerk, en actief alle macht gebruikt die ze heeft om een ​​anti-leven agenda te bevorderen (terwijl weer anderen van mening zijn dat de VN een instrument zou kunnen worden van 'de beest ”…) Maar een meer zorgvuldige lezing van de woorden van de Heilige Vader is hier nodig:

In het licht van de niet-aflatende groei van de mondiale onderlinge afhankelijkheid, bestaat er, zelfs midden in een wereldwijde recessie, een sterk gevoelde behoefte aan een hervorming van de Organisatie van de Verenigde Naties, en evenzo van economische instellingen en internationale financiën, zodat het concept van de familie van naties echte tanden kan krijgen. - n.67

Ten eerste roept paus Benedictus op tot een "hervorming" van de VN - niet een versterking van de bestaande staat, aangezien hij lang voordat hij paus werd, de fundamentele problemen heeft erkend die vaak met de VN worden geassocieerd:

… Pogingen om aan de toekomst te bouwen zijn gedaan door pogingen die min of meer diepgaand putten uit de bron van de liberale traditie. Onder de titel New World Order krijgen deze inspanningen een configuratie; ze hebben steeds meer betrekking op de VN en haar internationale conferenties ... die op transparante wijze een filosofie van de nieuwe mens en van de nieuwe wereld onthullen ... —Kardinaal Joseph Ratzinger (POPE BENEDICT XVI), Het evangelie: de confrontatie met wereldstoornissen, door Msgr. Michel Schooyans, 1997

Een filosofie die soms diep in strijd is met de natuurwet en de morele wet.

Ten tweede is het een "concept van de familie van naties" waarvan hij denkt dat ze tanden krijgen. Dat wil zeggen, een echte familie van vele verschillende culturen, die elkaar steunen in een geest van solidariteit, vrijgevigheid en ware vrijheid, gebaseerd op liefdadigheid in waarheid en een authentieke gerechtigheid die altijd het algemeen belang hoog houdt. Hij is niet roept op tot een unieke macht om totale controle uit te oefenen over elk aspect van deze familie van naties, maar een georganiseerde spreiding van macht of "subsidiariteit".

Om geen gevaarlijke universele macht van tirannieke aard te produceren, de governance van de globalisering moet worden gekenmerkt door subsidiariteit, gearticuleerd in verschillende lagen en met verschillende niveaus die kunnen samenwerken. Globalisering vereist zeker gezag, voor zover het het probleem van een mondiaal algemeen belang stelt dat moet worden nagestreefd. Dit gezag moet echter op een ondergeschikte en gestratificeerde manier worden georganiseerd, wil het geen inbreuk maken op de vrijheid.. -Caritas in Veritate, n.57

 

 EEN VOLLEDIG MENSELIJKE VISIE

De encycliek van de paus lijkt misschien overdreven optimistisch in onze "cultuur van de dood". Maar het is haalbaar, herinnert hij ons, alleen door de kracht van God.

Aan de andere kant vormen ideologische verwerping van God en een atheïsiem van onverschilligheid, die de Schepper niet kent en het risico loopt evenmin bewust te worden van menselijke waarden, enkele van de belangrijkste obstakels voor ontwikkeling in deze tijd. Een humanisme dat God uitsluit, is een onmenselijk humanisme. -Caritas in Veritate, n. 78

En daardoor heeft God in onze tijd profeten doen opstaan, de belangrijkste onder hen zijn Moeder, om ons te waarschuwen dat onze samenleving inderdaad "onmenselijk" is geworden. Dat zonder een holistische visie op de menselijke persoon die niet alleen verantwoordelijk is voor zijn spirituele dimensie, maar ook voor de Bron en het leven van die dimensie, we een onzekere toekomst tegemoet gaan. Zoals Johannes XXIII zei: "Afgescheiden van God is een mens slechts een monster, in zichzelf en jegens anderen ..." (M. et M., n. 215).

Een monster ... en mogelijk een beest.

 

 

GERELATEERDE LEZING:

 

 

 

 

Bedankt!