NU een lezer:
Dus wat moet ik doen als ik vergeet dat lijden Zijn zegeningen zijn om me dichter bij Hem te brengen, als ik er middenin sta en ongeduldig en boos en grof en opvliegend word ... als Hij niet altijd op de voorgrond van mijn geest staat en Ik raak verstrikt in emoties en gevoelens en de wereld en dan is de kans om het juiste te doen verloren? Hoe houd ik Hem ALTIJD in de voorhoede van mijn hart en geest en niet (opnieuw) handelen zoals de rest van de wereld die niet gelooft?
Deze kostbare brief vat de wond in mijn eigen hart samen, de felle strijd en letterlijke oorlog die in mijn ziel is uitgebroken. Er staat zoveel in deze brief dat de deur opent voor licht, te beginnen met zijn rauwe eerlijkheid ...
DE WAARHEID MAAKT ONS VRIJ
Beste lezer, u moet worden aangemoedigd, want bovenal zie je. Dat is misschien wel het grootste verschil tussen jou en 'de rest van de wereld'. U zien uw armoede; u ziet uw grote behoefte aan genade, voor God. Het grote gevaar van onze tijd dat zich als een plaag heeft verspreid, is dat er steeds minder zielen zijn zien hun acties en levensstijlen voor wat ze zijn. Paus Pius XII zei:
De zonde van de eeuw is het verlies van het gevoel van zonde —1946 toespraak voor het Catechese Congres van de Verenigde Staten
Aan de ene kant lijk je heel erg op de wereld; dat is, je hebt nog steeds een Redder nodig. Aan de andere kant zie je dit en verlang je ernaar, en dat is de splitsing in de weg tussen hemel en hel.
De allereerste waarheid die mij vrijmaakt, is de waarheid van wie ik ben en wie ik niet ben. Ik ben blut; Ik ben niet deugdzaam; Ik ben niet wie ik wil zijn ... maar "boos en grof en opvliegend". Wanneer je zien dit in jezelf en belijd het openlijk aan God (zelfs als het de duizendste keer is), je brengt je wond in het Licht, Christus het Licht, die je kan genezen. God heeft dat natuurlijk altijd Ik heb deze zwakte in jou gezien, en daarom is het geen verrassing. En Hij weet ook dat de beproevingen die Hij in uw leven toelaat, deze zwakheden zullen triggeren. Dus waarom laat Hij deze ontberingen toe die ervoor zorgen dat je valt? Vroeg St. Paul zich ook af en smeekte God zelfs om hem van zijn zwakheid te bevrijden. Maar de Heer antwoordde:
Mijn genade is voldoende voor jou, want kracht wordt volmaakt in zwakheid. (2 Kor 12: 9)
Paulus antwoordt met een opmerkelijke openbaring, een sleutel tot dit dilemma:
Daarom ben ik tevreden met zwakke punten, beledigingen, ontberingen, vervolgingen en dwangmaatregelen ter wille van Christus; want als ik zwak ben, dan ben ik sterk. (2 Kor 12:10)
De heilige Paulus onthult dat de sleutel tot tevredenheid niet is: zoals ik de vorige keer schreef, de afwezigheid van zwakheden, ontberingen en beperkingen, maar in overgave naar hen. Hoe is dit mogelijk!? Hoe kan iemand tevreden zijn met een opvliegend karakter, hartstochten en zwakheden? Het antwoord is niet dat u tevreden moet zijn met uw zonde. Helemaal niet. Maar dat jouw pad voorwaarts is er een van enorm nederigheid voor God omdat u niets kunt doen zonder Hem. Zonder uw eigen verdiensten bent u nu afhankelijk absoluut op zijn genade - een pelgrim, zou je kunnen zeggen, die met haar gezicht naar de grond reist.
De 17e-eeuwse Franse monnik, broeder Lawrence, vergat vaak de aanwezigheid van God en maakte onderweg veel fouten. Maar hij zou zeggen: 'Daar ga ik weer, Heer, ik ben U vergeten en heb mijn eigen ding gedaan. Vergeef mij alstublieft." En dan rustte hij weer in de tegenwoordigheid en wil van God, in plaats van nog meer tijd te besteden aan het klagen over zijn zwakheid. Er is grote nederigheid voor nodig om niet langer te kijken naar hoe onvolmaakt iemand is! Zijn praktijk om in Gods aanwezigheid te zijn, was niet beperkt tot wanneer hij ongestoord was, maar ...
... te allen tijde en op elk moment nederig en liefdevol met Hem praten, zonder vaste regel of vastgelegde methode, in alle tijden van onze verleiding en verdrukking, in alle tijden van onze droogheid van ziel en gebrek aan liefde voor God, ja, en zelfs wanneer we vervallen tot ontrouw en daadwerkelijke zonde. —Broer Lawrence, De praktijk van de tegenwoordigheid van God, Spiritual Maxims, p. 70-71, Spire Books
Hierover valt meer te zeggen vernieuwing van de geest, maar laat me eraan toevoegen dat hoe meer iemand een heilige wil worden, hoe meer hij of zij op genade moet vertrouwen - niet andersom! In tegenstelling tot een kind dat 18 wordt en vervolgens volwassen wordt en het huis verlaat, is spirituele volwassenheid er een van meer en meer afhankelijkheid op God. Daarom zeg ik dat het pad voorwaarts er een is van steeds kleiner worden. Jezus zei hetzelfde toen Hij volwassen volwassenen vertelde dat ze als kleine kinderen moesten worden om het koninkrijk binnen te gaan.
INNERLIJKE OORLOG
Het is, zoals u zegt, moeilijk om God op de voorgrond te houden in ons dagelijks leven, dat wil zeggen, Hem lief te hebben met heel ons hart, ziel, verstand en kracht. Inderdaad, vrede komt door de aanwezigheid van God te zoeken, niet door de afwezigheid van kruisen Maar bij God zijn, moment voor moment in Zijn aanwezigheid rusten (“de beoefening van de aanwezigheid van God”) is moeilijk vanwege onze gewonde menselijke natuur. We zijn gemaakt voor gemeenschap met God, maar de erfzonde heeft onze lichamen, deze aarden vaten, een slag toegebracht, waardoor ze in opstand kwamen tegen Gods wetten. Onze geest, gereinigd in de doop, is nieuw gemaakt en bevrijd van slavernij aan het vlees door de kracht van de Heilige Geest. Maar we moeten voortdurend ons hart openen voor deze Geest! Dat wil zeggen, we kunnen ons huis openstellen voor een uitgenodigde gast, maar dan ons eigen ding doen en hem negeren. Zo ook is de Heilige Geest onze uitgenodigde gast, maar we kunnen Hem ook negeren en in plaats daarvan het vlees onderhouden. Dat zijn wij wel opnieuw onderworpen worden aan het vlees. Zoals St. Paul zegt,
Voor vrijheid heeft Christus ons vrijgemaakt; Sta dus vast en onderwerp u niet opnieuw aan het juk van de slavernij. (Gal 5: 1)
Maar ik hoor je uitroepen: “Ik wil me niet meer onderwerpen! Ik wil goed zijn, ik wil heilig zijn, maar ik kan het niet! " Nogmaals, St. Paul huilt samen met jou:
Wat ik doe, begrijp ik niet. Want ik doe niet wat ik wil, maar ik doe wat ik haat ... Want ik weet dat het goede niet in mij woont, dat wil zeggen in mijn vlees. De wil is bij de hand, maar het goede doen is dat niet. Want ik doe niet het goede dat ik wil, maar ik doe het kwade dat ik niet wil ... de ellendige die ik ben! Wie zal mij verlossen van dit sterfelijke lichaam?
God zij dank door Jezus Christus, onze Heer. (Romeinen 7: 15-25)
Misschien hebben velen van ons het einde voor de weg aangezien. Dat wil zeggen, we hebben een verhaal gelezen van een heilige die in de lucht zweefde en volkomen perfect reageerde op elk incident in zijn of haar leven. Dat kan heel goed zijn, maar dat zou een buitengewoon ziel gegeven buitengewoon genade voor buitengewoon doeleinden. De gewone ziel en het gewone pad van heiligheid in de kerk is 'door Jezus Christus, onze Heer', dat wil zeggen de kruisweg. "Welke slaaf is groter dan zijn meester?" Als Jezus de moeilijke en smalle weg moest nemen, zullen wij dat ook. Ik herhaal:
Het is noodzakelijk dat we veel ontberingen ondergaan om het koninkrijk van God binnen te gaan. (Handelingen 14:22)
De meest pijnlijke ontbering die de meesten van ons zullen moeten doorstaan, is die van het dagelijks onder ogen zien van onze geestelijke armoede, ons totale gebrek aan godsvrucht, die grote afgrond in onze ziel die alleen God kan vullen. Het pad voorwaarts is dus geen sprong, maar kleine stapjes, letterlijk, als een klein kind dat constant naar zijn moeder reikt. En we moeten voortdurend naar Gods aanwezigheid reiken, omdat we in die armen kracht, bescherming en ons voedsel vinden aan de borst van genade.
Het gebedsleven is de gewoonte om in de aanwezigheid van de driemaal heilige God en in gemeenschap met hem te zijn. -Catechismus van de katholieke kerk2565
Maar we verwerven deze gewoonte alleen door 'babystapjes'.
We kunnen niet 'te allen tijde' bidden als we niet op specifieke tijden bidden, het bewust willen. -CCC2697
Nederigheid en vertrouwen
Gelukkig hebben we in dit tijdperk van zonde een heilige die haar ellende beschrijft en vervolgens de mondelinge antwoorden opschreef die ze onze Heer haar hoorde geven. Ik heb eerder over deze dagboekaantekeningen geschreven, maar - als u mij wilt excuseren - ik moet ze nog een keer horen. In dit gesprek liggen twee kernpunten die onze Heer zachtjes openbaart aan St. Faustina: de behoefte aan nederigheid (het tegenovergestelde van eigenliefde) en de noodzaak om vertrouwen in Zijn genade absoluut, zelfs als iemands fouten zich opstapelen naar de hemelen.
Gesprek van de barmhartige God
met een ziel die naar perfectie streeft.
Jezus: Ik ben blij met je inspanningen, o ziel die naar perfectie streeft, maar waarom zie ik je zo vaak verdrietig en depressief? Vertel me, mijn kind, wat is de betekenis van dit verdriet en wat is de oorzaak ervan?
Ziel: Heer, de reden voor mijn verdriet is dat ik, ondanks mijn oprechte voornemens, opnieuw in dezelfde fouten val. Ik neem 's ochtends besluiten, maar' s avonds zie ik hoeveel ik daarvan ben afgeweken.
Jezus: Zie je, mijn kind, wat je van jezelf bent. De oorzaak van je val is dat je teveel op jezelf en te weinig op Mij vertrouwt. Maar laat dit u niet zo bedroefd maken. U hebt te maken met de God van barmhartigheid, die uw ellende niet kan uitputten. Bedenk dat ik niet slechts een bepaald aantal gratie heb verleend.
Ziel: Ja, dat weet ik allemaal, maar grote verzoekingen overvallen mij, en verschillende twijfels ontwaken in mij en bovendien irriteert en ontmoedigt alles mij.
Jezus: Mijn kind, weet dat de grootste obstakels voor heiligheid ontmoediging en overdreven bezorgdheid zijn. Deze zullen je het vermogen ontnemen om deugd te beoefenen. Alle verleidingen die samen zijn verenigd, mogen uw innerlijke rust niet verstoren, zelfs niet tijdelijk. Gevoeligheid en ontmoediging zijn de vruchten van eigenliefde. Je moet niet ontmoedigd raken, maar ernaar streven om Mijn liefde te laten regeren in plaats van je eigenliefde. Heb vertrouwen, mijn kind. Geef de moed niet op om vergeving te vragen, want ik sta altijd klaar om u te vergeven. Zo vaak als je erom smeekt, verheerlijk je Mijn genade.
Ziel: Ik begrijp wat het beste is om te doen, wat U meer bevalt, maar ik stuit op grote obstakels bij het handelen naar dit inzicht.
Jezus: Mijn kind, het leven op aarde is inderdaad een strijd; een grote strijd om mijn koninkrijk. Maar wees niet bang, want je bent niet de enige. Ik steun je altijd, dus steun op Mij terwijl je worstelt, zonder bang te zijn voor niets. Neem het vat van vertrouwen en put uit de bron van leven - voor jezelf, maar ook voor andere zielen, vooral degenen die mijn goedheid wantrouwen.
Ziel: O Heer, ik voel mijn hart gevuld worden met Uw liefde en de stralen van Uw genade en liefde doorboren mijn ziel. Ik ga, Heer, op Uw bevel. Ik ga zielen veroveren. Gesteund door Uw genade, ben ik bereid U te volgen, Heer, niet alleen naar Tabor, maar ook naar Golgotha.-genomen van Goddelijke genade in mijn ziel, Dagboek van St. Faustina, n. 1488
Net als bij St. Paul kwamen St. Faustina's vrede en vreugde - en zelfs ijver - niet omdat ze de Heer een lijst met successen presenteerde, maar omdat ze vertrouwde in zijn liefde en barmhartigheid. Ze had niets te laten zien behalve nederigheid. Dit is diepgaand. Wat ik je schrijf is erg belangrijk, want als je het niet accepteert, accepteer dan deze grenzeloze genade niet, dan loop je het risico dat je ziel afdwaalt in de gevaarlijke wateren van wanhoop, de scholen die Judas naar zijn ondergang brachten. Oh mijn god, beste lezer, Ik voel in mezelf de krachtige onderstroom van wanhoop die aan mijn eigen ziel trekt! En dus moeten we samen, jij en ik, vechten voor ons leven. Moreso, we moeten vechten voor onze Koning en de zielen die Hij wil aanraken Precies door onze zwakheid! Hij weet wat Hij doet, en zelfs in deze staat van volslagen niets waarin we ons bevinden, heeft Hij al gezegd dat Hij krachtige Onze plicht is dan op dit moment om onszelf op te rapen uit de plas van zelfmedelijden en weer te gaan lopen. In dit opzicht frequent bekentenis is een bescherming, kracht en constante hulp in tijden van verdriet. Wordt de genadeborst uiteindelijk niet gevonden aan de boezem van Moederkerk?
Maar ik moet je op één ding corrigeren. Bij God gaat niets verloren:
Dit vastberaden voornemen om een heilige te worden, is mij buitengewoon welgevallig. Ik zegen uw inspanningen en zal u de gelegenheid geven om uzelf te heiligen. Pas op dat je geen kans verliest die Mijn voorzienigheid je biedt voor heiliging. Als het je niet lukt om van een gelegenheid gebruik te maken, verlies dan je rust niet, maar verootmoedig jezelf diep voor Mij en dompel jezelf met groot vertrouwen volledig onder in Mijn genade. Op deze manier win je meer dan je hebt verloren, omdat er meer gunst wordt verleend aan een nederige ziel dan de ziel zelf vraagt.. -Goddelijke genade in mijn ziel, Dagboek van St. Faustina, n. 1360
