JEZUS neemt onze kruisen niet weg - Hij helpt ons ze te dragen.

Als we lijden, hebben we zo vaak het gevoel dat God ons in de steek heeft gelaten. Dit is een vreselijke onwaarheid. Jezus beloofde bij ons te blijven "tot het einde van de leeftijd."

OLIE VAN LIJDEN

God laat zeker lijden in ons leven toe, met de precisie en zorg van een schilder. Hij laat een vleugje blues toe (smart​ Hij mengt een beetje rood (onrecht​ Hij mengt een beetje grijs (gebrek aan troost) ... en zelfs zwart (tegenslag).

We verwarren de slag van de grove borstelharen met afwijzing, verlating en straf. Maar God gebruikt in zijn mysterieuze plan de oliën van lijden- door onze zonde in de wereld geïntroduceerd - om een ​​meesterwerk te creëren, als we hem dat toelaten.

Maar niet alles is verdriet en pijn! God voegt ook geel toe aan dit canvas (troost), Purper (vrede te brengen.) en groen (genade).

Als Christus Zelf de verlichting ontving van Simon die zijn kruis droeg, de troost van Veronica die zijn gezicht afveegde, de troost van de wenende vrouwen van Jeruzalem, en de aanwezigheid en liefde van zijn moeder en geliefde vriend Johannes, zal Hij, die ons gebiedt neem ons kruis op en volg Hem, ook onderweg niet ook troost toestaan?

MAAR kunnen we echt naar de hemel vliegen met slechts de lift van ons geloof (zie de post van gisteren)?

Nee, we moeten ook vleugels hebben: liefdadigheid, dat is liefde in actie. Geloof en liefde werken samen, en normaal gesproken laat de een zonder de ander ons aan de aarde gebonden, geketend aan de zwaartekracht van onze eigen wil.

Maar liefde is de grootste hiervan. De wind kan een kiezelsteen niet van de grond tillen, en toch kan een jumbo-romp met vleugels naar de hemel stijgen.

En wat als mijn geloof zwak is? Als liefde, uitgedrukt in dienstbaarheid aan de naaste, sterk is, komt de Heilige Geest als een machtige wind, die ons opheft als het geloof dat niet kan.

If I have faith to move mountains, but have not love, I am nothing. –St. Paul, 1 Kor 13

NEDERIGHEID is ons toevluchtsoord.

Het is die veilige plek waar Satan onze ogen niet kan lokken, omdat ons gezicht naar de grond is gericht. We dwalen niet af, omdat we op de grond liggen. En we verwerven wijsheid, omdat onze tong verstild is.

GEDURENDE gebed de afgelopen week, ben ik zo afgeleid in mijn gedachten dat ik nauwelijks een zin kan bidden zonder weg te dwalen.

Vanavond, terwijl ik mediteerde voor de lege kribbe in de kerk, riep ik de Heer om hulp en genade. Zo snel als een vallende ster kwamen de woorden bij me op:

"Zalig zijn de armen van geest".

DRUIVEN zal het meest groeien, niet in het koele vocht, maar op de hitte van de dag. Hetzelfde geldt voor het geloof wanneer de zon van beproevingen erop neerdaalt.

WANNEER Ik ben een tijdje vrij geweest van beproevingen en verleidingen, ik geef toe dat ik dacht dat dit een teken was van groeien in heiligheid… eindelijk wandelen in de passen van Christus!

… Totdat de Vader zachtjes mijn voeten op de grond liet zakken beproeving​ En opnieuw besefte ik dat ik in mijn eentje alleen maar kleine stapjes zette, struikelend en mijn evenwicht verloor.

God zet me niet neer omdat Hij niet langer van me houdt, noch om me in de steek te laten. In plaats daarvan erken ik dat de grootste stappen in het spirituele leven worden gemaakt, niet naar voren springen, maar omhoog, terug in Zijn armen.