Katholieke fundamentalist?

NU een lezer:

Ik heb uw serie "zondvloed van valse profeten" gelezen, en om u de waarheid te zeggen, ben ik een beetje bezorgd. Laat me het uitleggen ... Ik ben een recente bekering tot de kerk. Ik was ooit een fundamentalistische protestantse predikant van de "gemeenste soort" - ik was een fanaticus! Toen gaf iemand me een boek van paus Johannes Paulus II - en ik werd verliefd op het schrijven van deze man. Ik nam ontslag als predikant in 1995 en in 2005 trad ik toe tot de kerk. Ik ging naar de Franciscan University (Steubenville) en behaalde een master in theologie.

Maar terwijl ik je blog las - ik zag iets dat ik niet leuk vond - een beeld van mezelf 15 jaar geleden. Ik vraag me af, want ik heb gezworen toen ik het fundamentalistische protestantisme verliet dat ik niet het ene fundamentalisme door het andere zou vervangen. Mijn gedachten: pas op dat je niet zo negatief wordt dat je de missie uit het oog verliest.

Is het mogelijk dat er zoiets bestaat als "Fundamentalistisch Katholiek?" Ik maak me zorgen over het heteronomische element in uw bericht.

De lezer stelt hier een belangrijke vraag: zijn mijn geschriften overdreven negatief? Ben ik, na over "valse profeten" geschreven te hebben, misschien zelf een "valse profeet", verblind door een geest van "onheil en somberheid" en daardoor zo losgeslagen van de werkelijkheid dat ik mijn missie uit het oog heb verloren? Ben ik, na alles wat er gezegd en gedaan is, gewoon een "fundamentalistische katholiek?"

WANNEER DE TITANIC ZINKT

Er is een populair gezegde dat het weinig zin heeft om "de ligstoelen op de Titanic te herschikken". Dat wil zeggen, wanneer het schip naar beneden gaat, wordt het belangrijkste op dat moment overleven: anderen helpen in de veiligheidsboten en erin stappen voordat het schip zinkt.  Crisis krijgt van nature een urgentie.

Het bovenstaande is een passend beeld voor zowel wat er vandaag in de Kerk gebeurt als voor de missie van dit apostolaat: zielen brengen in de veilige toevlucht van Christus in deze moeilijke tijden. Maar voordat ik nog een woord zeg, wil ik erop wijzen dat dit zo is niet de mening van sommigen, zo niet veel bisschoppen in de kerk vandaag. In feite is er bij de meeste bisschoppen weinig gevoel van urgentie of zelfs crisis. Hetzelfde kan echter niet worden gezegd van de "bisschop van Rome", de Heilige Vader. In werkelijkheid is het de paus die ik jarenlang zorgvuldig volg als een vuurtoren in de duisternis. Want ik heb nergens anders zo'n krachtige mix van realiteit en hoop, waarheid en harde liefde, autoriteit en zalving gevonden zoals ik heb gehoord van de pausen. Om het kort te houden, wil ik me in de eerste plaats concentreren op zijne Heiligheid, paus Benedictus XVI.

In een interview met Peter Seewald in 2001 zei kardinaal Ratzinger:

Om te beginnen zal de kerk 'numeriek worden verkleind'. Toen ik deze bevestiging deed, werd ik overweldigd door verwijten van pessimisme. En vandaag de dag, wanneer alle verboden achterhaald lijken, zijn de verboden die verwijzen naar wat wel pessimisme wordt genoemd ... vaak niets anders dan gezond realisme ... - (PAUS BENEDICT XVI) Over de toekomst van het christendom, Zenit News Agency, 1 oktober 2001; www.thecrossroadsinitiative.com

Dit 'gezonde realisme' kwam het meest levendig tot uitdrukking enkele weken voordat hij tot paus werd gekozen, toen hij - opnieuw onze Titanic-referentie gebruikt - zei dat de katholieke kerk is als ...

… Een boot die op het punt staat te zinken, een boot die aan alle kanten water drinkt. —Kardinaal Ratzinger, 24 maart 2005, Goede Vrijdag-meditatie over de derde val van Christus

We weten echter uiteindelijk dat de boot dat doet niet wastafel. Dat de "poorten van de hel haar niet zullen overweldigen". ^[1]Matt 16: 18 En toch betekent dit niet dat de kerk geen lijden, vervolging, schandalen en uiteindelijk ...

… Een laatste beproeving die het geloof van veel gelovigen zal doen wankelen. —Catechismus van de Katholieke Kerk (CCC), 675

De missie van de Heilige Vader (en dus in veel opzichten die van mijzelf) was om "reddingsvesten" (de waarheid) naar degenen aan boord te werpen, om uit te reiken naar degenen die in het water zijn gevallen (boodschap van genade), en om te helpen in de "Reddingsboot" (de Grote Ark) zoveel mogelijk zielen. Maar hier is een cruciaal punt: waarom zouden anderen een reddingsvest aantrekken of in een reddingsboot stappen als ze ervan overtuigd zijn dat niet alleen het schip niet zinken, maar dat de ligstoelen er veel beter uitzien met uitzicht op het zwembad?

Als we kort de woorden van de Heilige Vader onderzoeken, is het duidelijk dat er een is ernstige crisis in grote delen van de kerk en de bredere samenleving zelf, en velen beseffen het nog niet. En niet alleen de Kerk, maar het grote vat van de mensheid zelf 'neemt van alle kanten water in'. We zijn nu in een noodtoestand. 

ZEGGEN ZOALS HET IS

Hier is dan een samenvatting van de beschrijving van de Heilige Vader, in zijn woorden, van deze "noodtoestand". Wacht even voor wat "gezond realisme" - dit is het niet voor bangeriken ...

In navolging van zijn voorganger waarschuwde paus Benedictus dat er een "groeiende dictatuur van het relativisme" is waarin "de laatste maatstaf van alle dingen niets anders is dan het zelf en zijn begeerten". ^[2]Kardinaal Ratzinger, Opening preek bij conclaaf, 18e april, 2004 Deze moraal het relativisme, zo waarschuwde hij, resulteert in "een ontbinding van het beeld van de mens, met buitengewoon ernstige gevolgen". ^[3]Kardinaal Ratzinger in een toespraak over Europese identiteit, 14 mei 2005, Rome De reden, zo legde hij in 2009 duidelijk uit aan de bisschoppen van de wereld, is dat 'in uitgestrekte delen van de wereld het geloof dreigt uit te sterven als een vlam die geen brandstof meer heeft'. Hij vervolgde met te zeggen: 'Het echte probleem op dit moment van onze geschiedenis is dat God aan de menselijke horizon verdwijnt, en met het dimmen van het licht dat van God komt, verliest de mensheid haar koers, met steeds duidelijker wordende destructieve gevolgen. . ' ^[4]Brief van Zijne Heiligheid Paus Benedictus XVI aan alle bisschoppen van de wereld, 10 maart 2009; Katholiek online

Een van deze destructieve effecten is het nieuwe potentieel voor de mens om zichzelf uit te wissen: “Vandaag de dag lijkt het vooruitzicht dat de wereld door een zee van vuur in as zou kunnen worden gebracht niet langer pure fantasie: de mens zelf heeft met zijn uitvindingen het vlammende zwaard gesmeed. [van het visioen van Fatima]. "  ^[5]Kardinaal Ratzinger, De boodschap van Fatima, van de Vaticaan's website Vorig jaar betreurde hij dit gevaar in een homilie in Spanje: "De mensheid is erin geslaagd een cyclus van dood en terreur te ontketenen, maar slaagde er niet in om er een einde aan te maken ..." ^[6]Homilie, Esplanade van het Heiligdom van Onze-Lieve-Vrouw van Fátima, 13 mei 2010 In zijn encycliek over hoop waarschuwde paus Benedictus: 'Als technische vooruitgang niet gepaard gaat met overeenkomstige vooruitgang in de ethische vorming van de mens, in de innerlijke groei van de mens, dan is het helemaal geen vooruitgang, maar een bedreiging voor de mens en voor de wereld.' ^[7]Encycliek, Spe salvi, N. 22 In feite wees hij er in zijn eerste encycliek op - in een directe verwijzing naar een opkomende goddeloze nieuwe wereldorde - dat 'zonder de leiding van waarheidlievende naastenliefde, deze wereldwijde kracht ongekende schade zou kunnen aanrichten en nieuwe verdeeldheid zou kunnen creëren binnen de menselijke familie ... de mensheid loopt nieuwe risico's van slavernij en manipulatie. ' ^[8]Caritas in Veritate, n. 33, 26 Dit was in wezen een echo van wat het Tweede Vaticaans Concilie decennia eerder verklaarde: 'de toekomst van de wereld staat in gevaar tenzij er wijzere mensen komen'. ^[9]cf. Vertrouwd Consortio, n. 8 Een ander verschrikkelijk vernietigend effect van het ongebreidelde relativisme in onze tijd is de verkrachting van het milieu. Paus Benedictus waarschuwde dat technologische vooruitgang een trend is die vaak "hand in hand gaat met sociale en ecologische rampen". Hij vervolgde met te zeggen: "Elke regering moet zich inzetten voor de bescherming van de natuur om" het verbond tussen de mensheid en de natuur te beschermen, zonder welke de menselijke familie het risico loopt te verdwijnen. " ^[10]KatholiekeCulture.org, Juni 9, 2011

Keer op keer heeft de Heilige Vader de wereldwijde crisis gekoppeld aan een geestelijk crisis, te beginnen met de kerk, te beginnen met de binnenlandse kerk, de familie. 'De toekomst van de wereld en van de kerk gaat door het gezin', zei de zalige Johannes Paulus II. ^[11]JOHANNES PAULUS II, Vertrouwd Consortio, N. 75 Afgelopen weekend heeft paus Benedictus in dit opzicht opnieuw alarm geslagen: "Helaas moeten we de verbreiding erkennen van een secularisatie die leidt tot de uitsluiting van God van het leven en de toenemende desintegratie van het gezin, vooral in Europa." ^[12]Toronto zon, 5 juni 2011, Zagreb, Kroatië De kern van de crisis gaat terug naar de kern van het evangelie: de noodzaak om zich te bekeren en opnieuw in het goede nieuws te geloven. In een nogal verrassende waarschuwing aan het begin van zijn pausdom stuurde Benedictus bericht: "De dreiging van oordeel betreft ook ons, de Kerk in Europa, Europa en het Westen in het algemeen ... de Heer roept ook tot onze oren ... "Als je geen berouw hebt, zal ik naar je toe komen en je kandelaar van zijn plaats halen." Het licht kan ook van ons worden weggenomen en we doen er goed aan deze waarschuwing met volle ernst in ons hart te laten klinken, terwijl we tot de Heer roepen: "Help ons ons te bekeren!" ^[13]Opening preek, Bisschoppensynode, 2 oktober 2005, Rome Daarmee gaf de Heilige Vader een scherp signaal af dat de Kerk en de wereld met een grote crisis worden geconfronteerd en dat "het verplaatsen van de ligstoelen" niet langer een optie is: "Niemand die realistisch naar onze wereld kijkt, zou kunnen denken dat christenen het zich kunnen veroorloven om ga gewoon door met zaken, negeer de diepe geloofscrisis die onze samenleving heeft ingehaald, of vertrouw er gewoon op dat het erfgoed van waarden dat door de christelijke eeuwen is overgedragen, de toekomst van onze samenleving zal blijven inspireren en vormgeven. " ^[14]PAUS BENEDICT XVI, Londen, Engeland, 18 september 2010; Zenit

En zo waarschuwde de Heilige Vader eind 2010 duidelijk voor de gevaarlijke afgrond waarop de mensheid balanceert. Door onze tijd te vergelijken met de ineenstorting van het "Romeinse Rijk", wees de Heilige Vader erop dat onze tijd de ineenstorting van een "morele consensus" ziet over wat goed en wat fout is. Hij vervolgde met te zeggen: “Om deze verduistering van de rede te weerstaan ​​en haar vermogen te behouden om het essentiële te zien, om God en de mens te zien, om te zien wat goed is en wat waar is, is het gemeenschappelijk belang dat alle mensen van het goede moet verenigen. zullen. De toekomst van de wereld staat op het spel. " ^[15]PAUS BENEDICT XVI, Toespraak tot de Romeinse curie, 20 december 2010

GEZOND REALISME

Er zijn veel andere dingen die de Heilige Vader heeft gezegd, hier geciteerd in meditatie na meditatie, maar het bovenstaande kadert het beeld dat in de afgelopen twee eeuwen door verschillende pausen is geschilderd. Het is gewoon dat deze generatie in het bijzonder is op een cruciaal moment aangekomen: de toekomst van de wereld staat op het spel. Klinkt dit nogal kommer en kwel? Is de Heilige Vader dan een "fundamentalistische katholiek"? Of spreekt hij profetisch tot de wereld en de kerk? Ik veronderstel dat iemand ervan zou kunnen worden beschuldigd alleen de negatieve opmerkingen van de paus aan te nemen en ze in mijn geschriften te benadrukken. En toch, hoe kan men dergelijke waarschuwingen, zoals we zojuist hebben gelezen, eenvoudigweg verdoezelen? Dit zijn geen onbelangrijke opmerkingen wanneer "de toekomst van de wereld staat op het spel."

Je zou al het bovenstaande kunnen samenvatten in de eenvoudige zin van St. Paul:

Hij is vóór alle dingen, en in hem houden alle dingen samen. (Kol 1:17)

Dat wil zeggen dat Jezus door Zijn leven, dood en opstanding de "lijm" is die de wereld bijeenhoudt, die voorkomt dat de zonde haar loon voortbrengt, wat totale vernietiging is - de dood. ^[16]Cf. Romeinen 6:23 Dus hoe meer we Christus uit onze families, instellingen, steden en naties halen, hoe meer chaos neemt zijn plaats in. En daarom hoop ik dat mijn lezer, die misschien nieuw is op deze website, begrijpt dat de missie hier is Precies om anderen voor te bereiden door eerst ze wakker maken naar de tijd waarin we leven. Helaas is het probleem dat velen gewoon niet wakker willen worden, of ze vinden dat de boodschap van deze website te 'hard', te 'negatief', te 'donker en somber' is . "

Het is onze slaperigheid voor de aanwezigheid van God die ons ongevoelig maakt voor het kwaad: we horen God niet omdat we niet gestoord willen worden, en dus blijven we onverschillig voor het kwaad ... de slaperigheid van de discipelen is daar geen probleem van het ene moment, in plaats van de hele geschiedenis, is 'de slaperigheid' van ons, van degenen onder ons die niet de volle kracht van het kwaad willen zien en niet zijn Passie willen aangaan​ —POPE BENEDICT XVI, Catholic News Agency, Vaticaanstad, 20 april 2011, Algemene audiëntie

Zulke gezindheden, voegde hij eraan toe, kunnen leiden tot "een zekere ongevoeligheid van de ziel ten opzichte van de macht van het kwaad".

Maar laat me ook opmerken dat de bijna 700 geschriften op deze website ook het geweldige behandelen hoop in onze tijd. Van Gods liefde en vergeving, tot de visie van de Vroege Kerkvader van een tijd van rust en herstel voor de Kerk, tot de troostende woorden van Onze Moeder en de boodschap van goddelijke barmhartigheid: hoop is hier het essentiële thema. Ik begon zelfs een webcast genaamd Hop omarmene om de genoemde crisis in de context van onze persoonlijke reactie op God te plaatsen - een reactie van hoop en vertrouwen.

Paus Benedictus verzekert ons dat de "overwinning van het Onbevlekt Hart van Maria", en dus de Kerk, zal komen. ^[17]cf. Light of the World: de paus, de kerk en de tekenen des tijds, Een gesprek met Peter Seewald, P. 166 Kwaad en rampspoed zijn niet het laatste woord. Maar we zijn echt blind of slapen als we de stroom van afval die door de portalen van de kerk stroomt en als een tsunami over de hele wereld opstijgt, niet opmerken. De Titanic gaat ten onder, dat wil zeggen, de kerk zoals we het kennen​ Ze zal een tijdlang in kleinere, bescheidener reddingsboten leven -verspreide geloofsgemeenschappen​ En dat is niet per se “slecht” nieuws.

De Kerk zal worden verkleind in haar afmetingen, het zal nodig zijn om opnieuw te beginnen. Hieruit echter proef er zou een Kerk ontstaan ​​die gesterkt zal zijn door het vereenvoudigingsproces dat ze ervoer, door haar hernieuwde vermogen om in zichzelf te kijken ... We moeten nota nemen, met eenvoud en realisme. De massakerk mag dan iets moois zijn, maar het is niet noodzakelijk de enige manier van zijn van de Kerk. ​ —Kardinaal Ratzinger (POPE BENEDICT XVI), God en de wereld, 2001; Interview met Peter Seewald; Over de toekomst van het christendom, Zenit News Agency, 1 oktober 2001; thecrossroadsinitiative.com

Als het voorbereiden van anderen op deze "test" mij "negatief" maakt, dan ben ik negatief; als het vaak herhalen van deze dingen "donker en somber" is, dan is dat zo; en als het waarschuwen van anderen voor deze huidige en komende crisis en triomf mij een "fundamentalistische katholiek" maakt, dan ben ik dat ook. Omdat het niet om mij gaat (God maakte dit heel duidelijk toen dit schrijfapostolaat begon); het gaat over de redding van zielen drijvend in de duistere wateren van relativisme ... of slapend op de ligstoelen van de bark van Peter. Tijd is kort (wat dat ook mag betekenen), en ik zal blijven schreeuwen zolang de Heer me dwingt - ongeacht het label dat me onderdrukt.

Op dit punt vragen we onszelf echter af: "Maar is er geen belofte, geen woord van troost ... Is de dreiging het laatste woord?" Nee! Er is een belofte, en dit is het laatste, essentiële woord:… ”Ik ben de wijnstok, jij bent de ranken. Hij die in mij leeft en ik in hem zal overvloedig produceren " (Joh 15: 5)​ Met deze woorden van de Heer illustreert Johannes voor ons de uiteindelijke, ware uitkomst van de geschiedenis van Gods wijngaard. God faalt niet. Uiteindelijk wint hij, liefde wint​ —POPE BENEDICT XVI, Opening preek, Synode van de bisschoppen, 2 oktober 2005, Rome.

EPILOOG: EEN OPMERKING OVER DE HUIDIGE TIJDEN

Het is gemakkelijk in te zien waarom sommigen zouden beginnen te twijfelen aan de urgentie van de uitspraken van de Heilige Vader. We staan ​​tenslotte 's ochtends op, we gaan aan het werk, we eten onze maaltijden… alles gaat gewoon door. En in deze tijd van het jaar op het noordelijk halfrond zijn het gras, de bomen en de bloemen allemaal tot leven gekomen, en men kan gemakkelijk rondkijken en zeggen: "Ah, de schepping is goed!" En het is! Het is geweldig! Het is een "tweede evangelie", zei Thomas van Aquino.

En toch is het niet allemaal geweldig. Afgezien van de spirituele crisis die door de Heilige Vader wordt beschreven, is er een enorme voedselcrisis nevelbeeld over de hele wereld. En hoewel westerlingen op dit moment relatieve vrede en welvaart genieten, kan hetzelfde niet gezegd worden voor miljarden over de hele wereld. Terwijl we op zoek zijn naar de nieuwste smartphone, zijn miljoenen vandaag nog op zoek naar hun eerste maaltijd. Het gebrek aan basisbehoeften en vrijheden kan hele naties in revolutie brengen, en daarom zien we de eerste stuiptrekkingen van een Wereldwijde revolutie.

… Het uitbannen van honger in de wereld is in het mondiale tijdperk ook een vereiste geworden om de vrede en stabiliteit van de planeet te waarborgen. -PAUS BENEDICTUS XVI, Caritas in Veritate, Encycliek, n. 27

Hoe, zou je kunnen vragen, zal de kerk worden "verkleind", "verstrooid" en gedwongen om "opnieuw te beginnen"? Vervolging is de smeltkroes die de bruid van Christus reinigt. Maar waar we het hier over hebben is op een wereldwijde schaal. Hoe kon zo'n universele vervolging plaatsvinden? Via een universeel systeem. Dat wil zeggen, een nieuwe wereldorde die heeft geen plaats voor het christendom. Maar hoe kan zo'n 'mondiale kracht' ontstaan? We zijn al getuige van het begin.

Ik deelde hier de schijnbaar 'profetische' woorden die begin 2008 in gebed tot mij kwamen:

Dit is de Jaar van de ontvouwing...

Die werden in het voorjaar gevolgd door de woorden:

Heel snel nu.

Het gevoel was dat gebeurtenissen over de hele wereld zich zeer snel zouden ontvouwen. Ik zag in mijn hart drie “ordes” instorten, de een op elkaar als dominostenen:

De economie, dan de sociale, dan de politieke orde.

Hieruit zou een nieuwe wereldorde ontstaan. Toen, in oktober van dat jaar, voelde ik dat de Heer zei:

 Mijn zoon, bereid u voor op de beproevingen die nu beginnen.

Zoals we nu weten, barstte de "economische zeepbel", en volgens veel economen moet het ergste nog komen. Dit zijn de krantenkoppen van de afgelopen week:

'We staan ​​aan de vooravond van een zeer grote, grote depressien'

'Afschuwelijke economische gegevens gaan door'

'Fijne lijn tussen vertraging en afslaan'

In termen van tijdlijnen kan niemand met zekerheid zeggen wanneer of zelfs wat er de komende maanden gaat gebeuren. Maar ik ben hier nooit bezig geweest met dates. De boodschap is simpelweg om het hart 'voor te bereiden' op de veranderingen die door de pausen zijn voorspeld en weerklinken in de verschijningen van de Heilige Moeder. Die voorbereiding is in wezen niet anders dan wat we zouden moeten doen dagelijks in een gezonde relatie met God: een bereidheid om Hem op elk moment te ontmoeten voor het eigen specifieke oordeel. 

Is het fundamentalistisch of negatief om te spreken over de op handen zijnde realiteit van onze tijd, toegelicht door de Heilige Vader?

Of zou het zelfs zo kunnen zijn liefdadig?

Klik hier om deze pagina in een andere taal te vertalen: