Van een lezer:
U noemt de charismatische vernieuwing (in uw schrijven De kerstapocalyps) in een positief daglicht. Ik snap het niet. Ik doe mijn uiterste best om een kerk bij te wonen die heel traditioneel is - waar mensen zich netjes kleden, stil blijven voor de Tabernakel, waar we worden gecatechiseerd volgens de traditie vanaf de kansel, enz.
Ik blijf ver weg van charismatische kerken. Ik zie dat gewoon niet als katholicisme. Er is vaak een filmscherm op het altaar met delen van de mis erop ("Liturgie", enz.). Vrouwen zijn op het altaar. Iedereen is heel nonchalant gekleed (spijkerbroek, gympen, korte broek, enz.). Iedereen steekt zijn hand op, roept, klapt - geen stilte. Er zijn geen knielende of andere eerbiedige gebaren. Het lijkt mij dat er veel hiervan geleerd is van de Pinksterdenominatie. Niemand denkt dat de ‘details’ van de traditie er toe doen. Ik voel daar geen vrede. Wat is er met de traditie gebeurd? Om het zwijgen op te leggen (zoals niet klappen!) Uit respect voor de Tabernakel ??? Te bescheiden kleden?
En ik heb nog nooit iemand gezien die een ECHTE gave van tongen had. Ze zeggen dat je onzin tegen ze moet zeggen…! Ik heb het jaren geleden geprobeerd, en ik zei NIETS! Kan dat soort dingen niet ELKE geest oproepen? Het lijkt erop dat het 'charismania' moet worden genoemd. De "tongen" waarin mensen spreken, zijn gewoon gekwetter! Na Pinksteren begrepen de mensen de prediking. Het lijkt alsof elke geest in dit spul kan kruipen. Waarom zou iemand handen willen krijgen die niet toegewijd zijn ??? Soms ben ik me bewust van bepaalde ernstige zonden waar mensen in zijn, en toch liggen ze daar op het altaar in hun spijkerbroek anderen de handen op te leggen. Worden die geesten niet doorgegeven? Ik snap het niet!
Ik zou veel liever een Tridentijnse mis bijwonen waar Jezus in het middelpunt van alles staat. Geen amusement - alleen aanbidding.
Geachte lezer,
U brengt enkele belangrijke punten naar voren die het waard zijn om te bespreken. Is de charismatische vernieuwing van God? Is het een protestantse uitvinding, of zelfs een duivelse? Zijn dit "gaven van de Geest" of goddeloze "genaden"?
De kwestie van de charismatische vernieuwing is zo belangrijk, zo belangrijk in feite voor wat God vandaag doet - in feite centraal in de eindtijden- dat ik uw vragen in een meerdelige serie ga beantwoorden.
Voordat ik uw specifieke vragen over oneerbiedigheid en de charisma's, zoals tongen, beantwoord, wil ik eerst de vraag beantwoorden: is de vernieuwing zelfs van God en is het "katholiek"?
HET UITGIETEN VAN DE GEEST
Hoewel de apostelen hadden drie jaar lang geleerd aan de voeten van Christus; Hoewel ze waren getuige geweest van zijn opstanding; Hoewel ze waren al op zending geweest; Hoewel Jezus had hun al geboden om “de hele wereld in te gaan en het evangelie te verkondigen”, tekenen en wonderen verrichtend, [1]cf. Marcus 16: 15-18 ze waren nog steeds niet uitgerust met energie om die missie uit te voeren:
… Ik zend de belofte van mijn Vader op jou; maar blijf in de stad totdat je bekleed bent met kracht van boven. (Lukas 24:49)
Toen Pinksteren kwam, veranderde alles. [2]cf. De dag van verschil! Plots kwamen deze timide mannen de straat op, predikend, genezend, profeterend en in tongen - en duizenden werden aan hun aantal toegevoegd. [3]cf. Handelingen 2:47 De kerk werd die dag geboren tijdens een van de meest bijzondere gebeurtenissen in de heilsgeschiedenis.
Maar wacht even, wat lezen we?
Terwijl ze baden, beefde de plaats waar ze waren samengekomen, en ze werden allemaal vervuld met de Heilige Geest en bleven het woord van God met vrijmoedigheid spreken. (Handelingen 4:30)
Telkens wanneer ik in kerken over dit onderwerp spreek, vraag ik hen waar deze bovengenoemde gebeurtenis in de Schrift naar verwijst. Het is onvermijdelijk dat de meeste mensen "Pinksteren" zeggen. Maar het is niet. Pinksteren was terug in hoofdstuk 2. Ziet u, Pinksteren, de komst van de Heilige Geest in kracht, is geen eenmalige gebeurtenis. God, die oneindig is, kan ons oneindig blijven vullen en opnieuw vullen. Doop en bevestiging, terwijl ze ons verzegelen met de Heilige Geest, beperken dus niet dat de Heilige Geest steeds weer in ons leven wordt uitgestort. De Geest komt naar ons toe als de onze pleiten voor, onze helper, zoals Jezus zei. [4]Joh 14:16 De Geest helpt ons in onze zwakheid, zei St. Paul. [5]Rome 8: 26 Zo kan de Geest keer op keer in ons leven worden uitgestort, vooral wanneer de Derde Persoon van de Heilige Drie-eenheid is ingeroepen en verwelkomd.
… We behoren tot de Heilige Geest te bidden en deze aan te roepen, want ieder van ons heeft zijn bescherming en hulp hard nodig. Hoe meer een mens gebrekkig is aan wijsheid, zwak in kracht, door moeilijkheden wordt gedragen, vatbaar voor zonde, zo zou hij des te meer naar Hem moeten vliegen die de nooit ophoudende bron van licht, kracht, troost en heiligheid is. —PAUS LEO XIII, Divinum Illud Munus, Encycliek over de Heilige Geest, n. 11
"KOM HEILIGE GEEST!"
Paus Leo XIII ging verder met een dergelijke aanroeping toen hij aan het begin van de 19e eeuw verordende en 'beval' dat de hele katholieke kerk dat jaar zou bidden -en elk daaropvolgend jaar daarna- een noveen voor de Heilige Geest. En geen wonder, want de wereld zelf raakte 'gebrekkig aan wijsheid, zwak van kracht, gebukt onder moeilijkheden, [en] vatbaar voor zonde':
… Hij die de waarheid door boosaardigheid weerstaat en zich ervan afkeert, zondigt zeer ernstig tegen de Heilige Geest. In onze dagen is deze zonde zo frequent geworden dat die donkere tijden schijnen te zijn gekomen die waren voorzegd door St. Paulus, waarin mensen, verblind door het rechtvaardige oordeel van God, leugen als waarheid zouden moeten beschouwen, en zouden moeten geloven in “de prins. van deze wereld, ”die een leugenaar is en de vader daarvan, als een leraar van de waarheid:“ God zal hen de operatie van dwaling sturen, om te geloven dat ze liegen (2 Thess. Ii., 10). In de laatste tijd zullen sommigen van het geloof afwijken, aandacht schenkende aan geesten van dwaling en de doctrines van duivels ” (1 Tim. Iv., 1). —PAUS LEO XIII, Divinum Illud Munus, N. 10
Dus wendde paus Leo zich tot de Heilige Geest, "de gever van het leven", om een "doodscultuur" tegen te gaan die aan de horizon aanwakkerde.. Hij werd daartoe geïnspireerd door vertrouwelijke brieven die hem werden gestuurd door de zalige Elena Guerra (1835-1914), stichtster van de Oblatenzusters van de Heilige Geest. [6]Paus Johannes XXIII noemde zr. Elena de “apostel van de toewijding aan de Heilige Geest” toen hij haar zalig verklaarde. Toen, op 1 januari 1901, zong paus Leo het Veni Schepper Spiritus dichtbij het venster van de Heilige Geest in St. Peter's Basillica in Rome. [7]http://www.arlingtonrenewal.org/history Diezelfde dag, viel de Heilige Geest… maar niet op de katholieke wereld! Het was eerder op een groep protestanten in Topeka, Kansas op het Bethel College en de Bijbelschool waar ze hadden gebeden om de Heilige Geest te ontvangen, net zoals de vroege Kerk deed, in Handelingen hoofdstuk 2. Deze uitstorting bracht de "charismatische vernieuwing" voort. in moderne tijden en de zaailing van de Pinksterbeweging.
Maar wacht even ... zou dit van God komen? Zou God Zijn Geest uitstorten? buiten van de katholieke kerk?
Denk aan het gebed van Jezus:
Ik bid niet alleen voor [de apostelen], maar ook voor degenen die door hun woord in mij zullen geloven, zodat zij allemaal één mogen zijn, zoals u, Vader, in mij bent en ik in u, zodat zij ook in mij mogen zijn. ons, opdat de wereld mag geloven dat u mij hebt gestuurd. (Johannes 17: 20-21)
Jezus voorspelt en profeteert in deze passage dat er gelovigen zullen zijn door de verkondiging van het evangelie, maar ook verdeeldheid - vandaar Zijn gebed dat "zij allemaal één mogen zijn." Hoewel er gelovigen zijn die niet in volledige eenheid zijn met de katholieke kerk, maakt hun geloof in Jezus Christus als de Zoon van God, verzegeld in de doop, hen tot broeders en zusters, zij het gescheiden broeders.
Toen zei John in antwoord: "Meester, we hebben iemand in uw naam demonen zien uitdrijven en we hebben geprobeerd hem te beletten omdat hij ons niet volgt." Jezus zei tegen hem: 'Houd hem niet tegen, want wie niet tegen u is, is voor u.' (Lukas 9: 49-50)
En toch zijn de woorden van Jezus duidelijk dat de wereld in Hem mag geloven als we 'allemaal één' mogen zijn.
ECUMENISME ... NAAR EENHEID
Ik kan me een aantal jaren geleden herinneren dat ik naast duizenden andere christenen op het gazon van een park in het centrum van een Canadese stad stond. We waren bijeengekomen voor een "Mars voor Jezus" om Hem eenvoudig uit te roepen als Koning en Heer van ons leven. Ik zal nooit het zingen en het prijzen van God vergeten Een stem met de niet-katholieken naast me. Die dag leken de woorden van St. Peter tot leven te komen: "liefde bedekt een groot aantal zonden. ' [8]1 huisdier 4: 8 Onze liefde voor Jezus, en onze liefde voor elkaar die dag, bedekte, althans voor een paar ogenblikken, de verschrikkelijke verdeeldheid die christenen ervan weerhoudt een gemeenschappelijk en geloofwaardig getuigenis te geven.
En niemand kan zeggen: "Jezus is Heer", behalve door de heilige Geest. (1 Kor 12: 3)
Valse oecumene [9]"Oecumene" is het voornaamste of doel van het bevorderen van de christelijke eenheid treedt op wanneer christenen zich wassen over theologische en leerstellige verschillen, waarbij vaak wordt gezegd: "Het belangrijkste is dat we in Jezus Christus als onze Heiland geloven." Het probleem is echter dat Jezus zelf zei: "Ik ben de waarheid, ”En dus zijn die waarheden van het geloof die ons naar vrijheid leiden niet onbelangrijk. Bovendien kunnen dwalingen of onwaarheden die als waarheid worden gepresenteerd, zielen tot ernstige zonde leiden, waardoor hun eigen verlossing in gevaar komt.
Men kan echter niet de zonde van de scheiding beschuldigen degenen die momenteel in deze gemeenschappen worden geboren [die het resultaat zijn van een dergelijke scheiding] en daarin zijn opgegroeid in het geloof van Christus, en de katholieke kerk aanvaardt ze met respect en genegenheid als broers…. Allen die gerechtvaardigd zijn door het geloof in de doop, worden in Christus ingelijfd; ze hebben daarom het recht christenen te worden genoemd, en worden terecht als broeders in de Heer aanvaard door de kinderen van de katholieke kerk. -Catechismus van de Katholieke Kerk, n. 818
Echte oecumene is wanneer christenen staan op wat ze hebben maar erken wat ons verdeelt, en dialoog naar volledige en ware eenheid. Als katholieken betekent dat vasthouden aan het “depot van geloof” dat ons door Jezus is toevertrouwd, maar ook open blijven staan voor de manier waarop de Geest beweegt en ademt om het evangelie altijd nieuw en toegankelijk te maken. Of zoals Johannes Paulus II het uitdrukte,
… Een nieuwe evangelisatie - nieuw in enthousiasme, methoden en expressie. -Ecclesia in Amerika, Apostolische exhortatie, n. 6
In dit opzicht kunnen we dit 'nieuwe nummer' vaak horen en ervaren [10]cf. Ps 96: 1 van de Geest buiten de katholieke kerk.
“Bovendien worden veel elementen van heiliging en waarheid” buiten de zichtbare grenzen van de katholieke kerk gevonden: “het geschreven Woord van God; het leven van genade; geloof, hoop en naastenliefde, met de andere innerlijke gaven van de Heilige Geest, evenals zichtbare elementen. " De Geest van Christus gebruikt deze kerken en kerkelijke gemeenschappen als middel tot verlossing, wier kracht voortkomt uit de volheid van genade en waarheid die Christus aan de katholieke kerk heeft toevertrouwd. Al deze zegeningen komen van Christus en leiden tot hem, en zijn op zichzelf oproepen tot “katholieke eenheid”." -Catechismus van de Katholieke Kerk, n. 818
De Geest van Christus gebruikt deze kerken… en zijn op zichzelf een oproep tot katholieke eenheid. Hierin ligt dan de sleutel om te begrijpen waarom de uitstorting van de Heilige Geest begon over die christelijke gemeenschappen die gescheiden waren van de katholieke kerk: om hen voor te bereiden op "katholieke eenheid". Inderdaad, vier jaar voordat het lied van paus Leo een uitstorting van charisma of "genade" [11]Kharisma uit het Grieks: "gunst, genade", schreef hij in zijn encycliek over de Heilige Geest dat de hele pontificaat, van Peter tot heden, is toegewijd aan het herstel van de vrede in de wereld (een tijdperk van vrede) en de christelijke eenheid:
We hebben geprobeerd en volhardend uitgevoerd tijdens een lang pontificaat naar twee hoofddoelen: in de eerste plaats naar het herstel, zowel bij heersers als bij volkeren, van de principes van het christelijk leven in de burgerlijke en huiselijke samenleving, aangezien er geen echt leven is. voor mannen behalve van Christus; en ten tweede om de hereniging te bevorderen van degenen die van de katholieke kerk zijn afgevallen, hetzij door ketterij of door schisma, aangezien het zeer ongetwijfeld de wil van Christus is dat allen verenigd zouden worden in één kudde onder één herder.. -Divinum Illud Munus, N. 10
Wat dus in 1901 begon, was Gods masterplan ter voorbereiding op de christelijke eenheid door de kracht van de Heilige Geest Vandaag hebben we al een massale migratie van evangelische christenen naar het katholicisme gezien - dit ondanks de schandalen die de kerk op zijn kop zetten. Inderdaad, de waarheid trekt zielen naar de waarheid. Ik zal hier in de laatste twee delen meer op ingaan.
DE KATHOLIEKE CHARISMATISCHE VERLENGING IS GEBOREN
God deed zijn van plan zijn Heilige Geest op een speciale manier uit te storten op de Katholieke Kerk, allemaal in Zijn timing, volgens een veel groter plan dat zich in deze laatste keren. Nogmaals, het was een paus die de komst van de Heilige Geest aanriep. Ter voorbereiding op Vaticanum II schreef de zalige paus Johannes XXIII het gebed:
Vernieuw uw wonderen in deze onze tijd, zoals bij een nieuw Pinksteren Sta aan Uw Kerk toe dat, door eensgezind te zijn en standvastig in gebed met Maria, de Moeder van Jezus, en in navolging van de gezegende Petrus, het bewind van onze Goddelijke Heiland, het bewind van waarheid en gerechtigheid, het bewind van liefde en vrede. Amen.
In 1967, twee jaar na de officiële sluiting van Vaticanum II, had een groep studenten van de Duquesne University zich verzameld in The Ark and Dover Retreat House. Na een lezing eerder op de dag over Handelingen hoofdstukr 2 begon zich een geweldige ontmoeting te ontvouwen toen de studenten de kapel op de bovenverdieping binnengingen voor het Heilig Sacrament:
… Toen ik binnenkwam en neerknielde in de aanwezigheid van Jezus in het Heilig Sacrament, beefde ik letterlijk van ontzag voor Zijn majesteit. Ik wist op een overweldigende manier dat Hij de Koning der Koningen is, de Heer der Heren. Ik dacht: "Je kunt maar beter snel weggaan voordat er iets met je gebeurt." Maar mijn angst overwinnen was een veel groter verlangen om mezelf onvoorwaardelijk aan God over te geven. Ik bad: 'Vader, ik geef u mijn leven. Wat je ook van me vraagt, ik accepteer het. En als het lijden betekent, accepteer ik dat ook. Leer me gewoon om Jezus te volgen en lief te hebben zoals Hij liefheeft. " Het volgende moment merkte ik dat ik op de grond lag, plat op mijn gezicht en overspoeld met een ervaring van de barmhartige liefde van God… een liefde die totaal onverdiend is, maar toch rijkelijk gegeven. Ja, het is waar wat St. Paulus schrijft: "De liefde van God is in onze harten uitgestort door de Heilige Geest." Mijn schoenen zijn daarbij losgeraakt. Ik bevond me inderdaad op heilige grond. Ik had het gevoel dat ik wilde sterven en bij God wilde zijn… Binnen een uur trok God soeverein veel studenten de kapel binnen. Sommigen lachten, anderen huilden. Sommigen baden in tongen, anderen (zoals ik) voelden een branderig gevoel door hun handen ... Het was de geboorte van de Katholieke Charismatische Vernieuwing! —Patti Gallagher-Mansfield, studentooggetuige en deelnemer, http://www.ccr.org.uk/duquesne.htm
DE PAUS OMHELZEN DE VERLENGING
De ervaring van het "Duquesne-weekend" verspreidde zich snel naar andere campussen en vervolgens door de katholieke wereld. Toen de Geest zielen in brand stak, begon de beweging zich te kristalliseren in verschillende organisaties. Velen van hen kwamen in 1975 bijeen op het Sint-Pietersplein in het Vaticaan, waar paus Paulus VI hen toesprak met de goedkeuring van wat de "Katholieke Charismatische Vernieuwing" werd genoemd:
Dit authentieke verlangen om jezelf in de Kerk te situeren is het authentieke teken van de actie van de Heilige Geest… Hoe zou deze 'geestelijke vernieuwing' geen kans kunnen zijn voor de Kerk en de wereld? En hoe zou men in dit geval niet alle middelen kunnen nemen om ervoor te zorgen dat het zo blijft ... —Internationale conferentie over de katholieke charismatische vernieuwing, 19 mei 1975, Rome, Italië, www.ewtn.com
Kort na zijn verkiezing aarzelde paus Johannes Paulus II niet om de vernieuwing te erkennen:
Ik ben ervan overtuigd dat deze beweging een zeer belangrijke component is in de totale vernieuwing van de Kerk, in deze geestelijke vernieuwing van de Kerk. - speciale audiëntie bij kardinaal Suenens en de leden van de Raad van het International Charismatic Renewal Office, 11 december 1979, http://www.archdpdx.org/ccr/popes.html
De opkomst van de Vernieuwing na het Tweede Vaticaans Concilie was een bijzondere gave van de Heilige Geest aan de Kerk…. Aan het einde van dit tweede millennium moet de Kerk zich meer dan ooit in vertrouwen en hoop wenden tot de Heilige Geest, die onophoudelijk gelovigen naar de trinitarische gemeenschap van liefde trekt, hun zichtbare eenheid opbouwt in het ene Lichaam van Christus, en zendt hen voort op missie in gehoorzaamheid aan het mandaat dat door de verrezen Christus aan de apostelen is toevertrouwd. —Adres aan de Raad van het International Catholic Charismatic Renewal Office, 14 mei 1992
In een toespraak die geen onduidelijkheid laat over het feit of de Vernieuwing al dan niet bedoeld is om een rol te spelen bij de GEHELE Kerk, zei de overleden paus:
De institutionele en charismatische aspecten zijn als het ware co-essentieel voor de constitutie van de Kerk. Ze dragen, hoewel anders, bij aan het leven, de vernieuwing en de heiliging van Gods volk —Toespraak voor het Wereldcongres van kerkelijke bewegingen en nieuwe gemeenschappen, www.vatican.va
Vr. Raniero Cantalemessa, die sinds 1980 de pauselijke huisprediker is, voegde eraan toe:
… De kerk… is zowel hiërarchisch als charismatisch, institutioneel en mysterieus: de kerk die niet leeft sacrament alleen maar ook door charisma De twee longen van het kerkelijk lichaam werken weer in volle overeenstemming samen. - Kom, Creator Spirit: meditaties over de Veni Creator, door Raniero Cantalamessa, P. 184
Ten slotte zei paus Benedictus XVI, terwijl hij kardinaal en prefect van de Congregatie voor de Geloofsleer was:
In het hart van een wereld doordrenkt met een rationalistisch scepticisme barstte plotseling een nieuwe ervaring van de Heilige Geest los. En sindsdien heeft die ervaring de breedte aangenomen van een wereldwijde vernieuwingsbeweging. Wat het Nieuwe Testament ons vertelt over de charisma's - die werden gezien als zichtbare tekenen van de komst van de Geest - is niet alleen de oude geschiedenis, voorbij en klaar, want het wordt opnieuw extreem actueel. -Vernieuwing en de krachten van de duisternis, door Leo Cardinal Suenens (Ann Arbor: Servant Books, 1983)
Als paus is hij doorgegaan met het prijzen en promoten van de vruchten die de Vernieuwing heeft gebracht en blijft hij brengen:
De vorige eeuw, besprenkeld met droevige bladzijden uit de geschiedenis, is tegelijkertijd vol prachtige getuigenissen van spiritueel en charismatisch ontwaken in elk rijk van het menselijk leven ... Ik hoop dat de Heilige Geest een steeds vruchtbaardere ontvangst zal krijgen in de harten van gelovigen. en dat de 'cultuur van Pinksteren' zich zal verspreiden, zo noodzakelijk in onze tijd. - adres voor een internationaal congres, Hoogtepunt, September 29th, 2005
… De kerkelijke bewegingen en nieuwe gemeenschappen die tot bloei kwamen na het Tweede Vaticaans Concilie, vormen een unieke gave van de Heer en een kostbare bron voor het leven van de Kerk. Ze moeten met vertrouwen worden aanvaard en gewaardeerd voor de verschillende bijdragen die ze op een geordende en vruchtbare manier ten dienste stellen van het algemeen belang. —Adres to the Catholic Fraternity of Charismatic Covenant Communities and Fellowships Hall of Blessings vrijdag 31 oktober 2008
CONCLUSIE BIJ DEEL I
De charismatische vernieuwing is een “geschenk” van God dat werd gesmeekt door de pausen, en vervolgens verder verwelkomd en aangemoedigd door hen. Het is een geschenk om de kerk - en de wereld - voor te bereiden op een komende "tijdperk van vrede", wanneer er één kudde, één herder, één verenigde kerk zal zijn. [12]cf. De komende heerschappij van de kerk en De komst van het koninkrijk van God
Toch heeft de lezer zich afgevraagd of de Vernieuwingsbeweging misschien wel of niet ontspoord is geraakt. In deel II zullen we kijken naar de charisma's of gaven van de Geest, en of deze vaak buitengewone uiterlijke tekenen inderdaad van God komen… of goddeloos.
Uw donatie op dit moment wordt enorm gewaardeerd!
Klik hieronder om deze pagina in een andere taal te vertalen:
voetnoten
↑1 | cf. Marcus 16: 15-18 |
---|---|
↑2 | cf. De dag van verschil! |
↑3 | cf. Handelingen 2:47 |
↑4 | Joh 14:16 |
↑5 | Rome 8: 26 |
↑6 | Paus Johannes XXIII noemde zr. Elena de “apostel van de toewijding aan de Heilige Geest” toen hij haar zalig verklaarde. |
↑7 | http://www.arlingtonrenewal.org/history |
↑8 | 1 huisdier 4: 8 |
↑9 | "Oecumene" is het voornaamste of doel van het bevorderen van de christelijke eenheid |
↑10 | cf. Ps 96: 1 |
↑11 | Kharisma uit het Grieks: "gunst, genade" |
↑12 | cf. De komende heerschappij van de kerk en De komst van het koninkrijk van God |