DAAR is misschien geen beweging in de kerk die zo algemeen aanvaard is - en gemakkelijk verworpen - als de 'charismatische vernieuwing'. Grenzen werden doorbroken, comfortzones werden verplaatst en de status quo werd verbroken. Net als Pinksteren is het allesbehalve een nette en opgeruimde beweging geweest, mooi passend in onze vooropgezette kaders over hoe de Geest onder ons zou moeten bewegen. Niets is misschien ook zo polariserend geweest… net als toen. Toen de Joden hoorden en zagen dat de apostelen de bovenkamer uitkwamen, in tongen spraken en vrijmoedig het evangelie verkondigden ...
Ze waren allemaal stomverbaasd en verbijsterd en zeiden tegen elkaar: "Wat betekent dit?" Maar anderen zeiden spottend: 'Ze hebben te veel nieuwe wijn gedronken. (Handelingen 2: 12-13)
Dat is ook de verdeling in mijn brievenzak ...
De charismatische beweging is een hoop gebrabbel, ONZIN! De Bijbel spreekt over de gave van tongen. Dit verwees naar het vermogen om te communiceren in de gesproken talen van die tijd! Het betekende niet idioot gebrabbel ... Ik wil er niets mee te maken hebben. —TS
Het doet me verdriet om deze dame op deze manier te zien spreken over de beweging die me terugbracht naar de kerk ... - MG
Toen mijn dochter en ik deze week langs de eilandkust van West-Canada liepen, wees ze naar de ruige kustlijn en merkte op dat “Schoonheid is vaak de combinatie van chaos en orde. Aan de ene kant is de kustlijn willekeurig en chaotisch… aan de andere kant hebben de wateren hun limiet en gaan ze niet verder dan hun vastgestelde grenzen… ”Dat is een passende beschrijving van de Charismatische Vernieuwing. Toen de Geest op het Duquesne-weekend viel, werd de gebruikelijke stilte van de eucharistiekapel verbroken door huilen, lachen en de plotselinge gave van tongen onder sommige deelnemers. De golven van de Geest braken op de rotsen van ritueel en traditie De rotsen blijven staan, want ook zij zijn een werk van de Geest; maar de kracht van deze goddelijke golf heeft de stenen van apathie losgeschud; het heeft hardheid van hart weggehakt en slapende leden van het lichaam tot actie aangezet. En toch, zoals St. Paulus keer op keer predikte, hebben de gaven allemaal hun plaats in het lichaam en een juiste volgorde voor hun gebruik en doel.
Voordat ik de charisma's van de Geest bespreek, wat is precies deze zogenaamde "doop in de Geest" die de charisma's in onze tijd heeft doen herleven - en talloze zielen?
EEN NIEUW BEGIN: "DOOP IN DE GEEST"
De terminologie komt uit de evangeliën waar Johannes onderscheid maakt tussen de "doop van berouw" met water en een nieuwe doop:
Ik doop je met water, maar er komt er een die machtiger is dan ik. Ik ben het niet waard om de riemen van zijn sandalen los te maken. Hij zal je dopen met de Heilige Geest en vuur. (Lukas 3:16)
Binnen deze tekst ligt de zaailing van de sacramenten van de doop en Bevestiging. In feite was Jezus de eerste, als hoofd van Zijn lichaam, de Kerk, die werd “gedoopt in de Geest”, en door een andere man (Johannes de Doper):
… De Heilige Geest daalde op hem neer in lichamelijke vorm als een duif… Vervuld met de Heilige Geest keerde Jezus terug van de Jordaan en werd door de Geest naar de woestijn geleid… God zalfde Jezus van Nazareth met de Heilige Geest en kracht. (Lukas 3:22; Lukas 4: 1; Handelingen 10:38)
Vr. Raneiro Cantalamessa heeft sinds 1980 de voorname rol van prediking tot de pauselijke huishouding, met inbegrip van de paus zelf. Hij werpt een cruciaal historisch feit op over het toedienen van het sacrament van de doop in de vroege kerk:
Aan het begin van de kerk was de doop zo'n krachtige gebeurtenis en zo rijk aan genade dat er normaal gesproken geen nieuwe uitstroming van de Geest nodig was zoals we die nu hebben. De doop werd bediend aan volwassenen die zich bekeerden van het heidendom en die, naar behoren geïnstrueerd, in de positie waren om bij gelegenheid van de doop een daad van geloof en een vrije en volwassen keuze te maken. Het is voldoende om de mistagogische catechese over de doop te lezen die wordt toegeschreven aan Cyrillus van Jeruzalem om zich bewust te worden van de diepte van het geloof waartoe degenen die op de doop wachtten, werden geleid. In wezen kwamen ze tot de doop door een ware en werkelijke bekering, en dus was de doop voor hen een echte wassing, een persoonlijke vernieuwing en een wedergeboorte in de Heilige Geest. —Fr. Raneiro Cantalamessa, OFMCap, (pauselijke huisprediker sinds 1980); Doop in de Geest,www.catholicarismatic.us
Maar hij wijst erop dat de synchronisatie van genade vandaag de dag is verbroken, aangezien de kinderdoop het meest voorkomt. Maar als kinderen thuis zouden worden opgevoed om een christelijk leven te leiden (zoals de ouders en peetouders beloven), dan zou ware bekering een normaal proces zijn, zij het in een langzamer tempo, met momenten van genade of vrijlating van de Heilige Geest gedurende dat individu. leven. Maar de katholieke cultuur is tegenwoordig sterk heidens gemaakt; De doop wordt vaak behandeld als een culturele gewoonte, iets wat ouders “doen”, want dat is gewoon wat je “doet” als je katholiek bent. Veel van deze ouders gaan zelden naar de mis, laat staan dat ze hun kinderen catechiseren om een leven in de Geest te leiden en hen in plaats daarvan opvoeden in een seculiere omgeving. Aldus voegt Fr. Raneiro…
De katholieke theologie erkent het concept van een geldig maar “gebonden” sacrament. Een sacrament wordt gebonden genoemd als de vrucht die erbij hoort gebonden blijft vanwege bepaalde blokkades die de doeltreffendheid ervan verhinderen. —Ibid.
Dat blok in een ziel kan zoiets fundamenteels zijn als, nogmaals, een gebrek aan geloof of kennis in God of wat het betekent om een christen te zijn. Een andere blokkade zou de doodzonde zijn. In mijn ervaring is de blokkering van de beweging van genade in veel zielen eenvoudigweg de afwezigheid van evangelisatie en catechese.
Maar hoe kunnen ze een beroep doen op hem in wie ze niet hebben geloofd? En hoe kunnen ze in hem geloven van wie ze niet hebben gehoord? En hoe kunnen ze horen zonder dat iemand predikt? (Romeinen 10:14)
Zowel mijn zus als mijn oudste dochter ontvingen bijvoorbeeld de gave van talen onmiddellijk nadat ze het sacrament van het vormsel hadden ontvangen. Dat was omdat hun het juiste begrip van de charisma's werd geleerd, evenals de verwachting om te ontvangen hen. Zo was het in de vroege kerk. De sacramenten van christelijke inwijding - doopsel en bevestiging - gingen gewoonlijk gepaard met een manifestatie van de charisma's van de Heilige Geest (profetie, woorden van kennis, genezing, tongen, enz.) juist omdat dit was de verwachting van de vroege kerk: het was normatief. [1]cf. Christelijke inwijding en doop in de Geest - Bewijs uit de eerste acht eeuwen, Vr. Kilian McDonnell & Fr. George Montague
Als de doop in de Heilige Geest een integraal onderdeel is van de christelijke inwijding, van de constitutieve sacramenten, dan behoort het niet tot de persoonlijke vroomheid maar tot de openbare liturgie, tot de officiële eredienst van de kerk. Daarom is de doop in de Geest geen speciale genade voor sommigen, maar algemene genade voor iedereen. -Christelijke inwijding en doop in de Geest - Bewijs uit de eerste acht eeuwen, Vr. Kilian McDonnell & Fr. George Montague, Second Edition, p. 370
Dus, "doop in de Geest", dat wil zeggen, bidden om een "bevrijding" of "uitstorting" of "vervulling" van de Geest in een ziel, is vandaag echt Gods manier om de genaden van de sacramenten die zouden moeten "deblokkeren". normaal gesproken stromen als "levend water". [2]cf. Johannes 7:38 Zo zien we bijvoorbeeld in het leven van de heiligen en veel mystici deze 'doop met de Geest' als een natuurlijke groei in genade, vergezeld van het loslaten van charisma's, terwijl ze zichzelf volledig overgaven aan God in hun eigen ' fiat." Zoals kardinaal Leo Suenens opmerkte ...
… Hoewel deze manifestaties niet langer op grote schaal zichtbaar waren, waren ze nog steeds overal waar het geloof intens werd beleefd…. -Een nieuw Pinksteren, p. 28
Onze Gezegende Moeder was inderdaad de eerste 'charismatische', om zo te zeggen. Door haar "fiat" vertelt de Schrift dat ze "overschaduwd werd door de Heilige Geest". [3]cf. Lukas 1:35
Waaruit bestaat de doop met de Geest en hoe werkt het? In de doop met de Geest is er een geheime, mysterieuze beweging van God die Zijn manier is om aanwezig te worden, op een manier die voor iedereen anders is, omdat alleen Hij ons van binnen kent en hoe we naar onze unieke persoonlijkheid moeten handelen ... theologen zoeken naar een verklaring en verantwoordelijke mensen voor gematigdheid, maar eenvoudige zielen raken met hun handen de kracht van Christus aan in de doop met de Geest (1 Kor 12: 1-24). —Fr. Raneiro Cantalamessa, OFMCap, (pauselijke huisprediker sinds 1980); Doop in de Geest,www.catholicarismatic.us
MIDDELEN VAN DE DOOP IN DE GEEST
De Heilige Geest is niet beperkt tot hoe Hij komt, wanneer of waar. Jezus vergeleek de Geest met de wind die “blaast waar het wil. ' [4]cf. Johannes 3:8 We zien echter in de Schrift drie algemene manieren waarop personen in de geschiedenis van de kerk in de Geest zijn gedoopt.
I. Gebed
De Catechismus leert:
Gebed zorgt voor de genade die we nodig hebben voor verdienstelijke daden. -Catechismus van de katholieke kerk, N. 2010
Pinksteren was slechts een cenakel waar ze “wijdden zich eensgezind aan het gebed. ' [5]cf. Handelingen 1:14 Zo viel ook de Heilige Geest op degenen die gewoon kwamen bidden voor het Heilig Sacrament tijdens het Duquesne-weekend dat de geboorte van de katholieke charismatische vernieuwing was. Als Jezus de Wijnstok is en wij de ranken, dan is de Heilige Geest het "sap" dat stroomt als we door gebed in gemeenschap met God gaan.
Terwijl ze baden, schudde de plaats waar ze waren samengekomen, en ze werden allemaal vervuld met de Heilige Geest…. " (Handelingen 4:31)
Individuen kunnen en mogen verwachten vervuld te worden met de Heilige Geest, tot op zekere hoogte in overeenstemming met Gods voorzienige plannen, wanneer ze bidden.
II. Handoplegging
Simon zag dat de Geest werd verleend door de handoplegging van de apostelen ... (Handelingen 8:18)
Handoplegging is een essentiële katholieke leer [6]cf. http://www.newadvent.org/cathen/07698a.htm; Heb 6: 1 waarbij genade wordt gecommuniceerd door handoplegging aan de ontvanger, bijvoorbeeld in de sacramenten van wijding of bevestiging. Zo communiceert God ook duidelijk de "doop in de Geest" door middel van deze zeer menselijke en intieme interactie:
... Ik herinner je eraan om de gave van God die je hebt door de oplegging van mijn handen in vuur en vlam te zetten. Want God heeft ons niet een geest van lafheid gegeven, maar eerder van kracht, liefde en zelfbeheersing. (2 Tim 1: 6-7; zie ook Handelingen 9:17)
De lekengelovigen, op grond van hun aandeel in het 'koninklijke priesterschap' van Christus, [7]cf. Catechismus van de Katholieke Kerk, n. 1268 kunnen ook worden gebruikt als vaten van genade door het opleggen van hun handen. Dit is ook het geval bij genezingsgebed. Het verschil tussen 'sacramentele' genade en 'speciale' genade moet echter zorgvuldig worden begrepen, een afbakening die draait om Gezag. De handoplegging in het sacrament van de zieken, het vormsel, de wijding, de absolutie, het wijdingsgebed, enz. Behoren uitsluitend tot het sacramentele priesterschap en kunnen niet worden vervangen door de leken, aangezien het Christus was die het priesterschap instelde; dat wil zeggen dat de effecten anders zijn doordat ze hun sacramentele doel bereiken.
In de orde van genade is het geestelijke priesterschap van de lekengelovigen echter een deelname aan de Godheid volgens Christus 'eigen woorden om allen gelovigen:
Deze tekenen zullen degenen begeleiden die geloven: in mijn naam zullen ze demonen verdrijven, ze zullen nieuwe talen spreken. Ze zullen slangen oppakken [met hun handen], en als ze iets dodelijks drinken, zal het hun geen kwaad doen. Ze zullen de handen op de zieken leggen en ze zullen herstellen. (Markus 16: 17-18)
III. Het verkondigde woord
Paulus vergeleek het Woord van God met een tweesnijdend zwaard:
Inderdaad, het woord van God is levend en effectief, scherper dan enig tweesnijdend woord zwaard, doordringend zelfs tussen ziel en geest, gewrichten en merg, en in staat reflecties en gedachten van het hart te onderscheiden. (Heb 4:12)
De doop in de Geest of een nieuwe vervulling van de Geest kan ook plaatsvinden wanneer het Woord wordt gepredikt.
Terwijl Petrus deze dingen nog uitsprak, viel de Heilige Geest op allen die naar het woord luisterden. (Handelingen 10:44)
Inderdaad, hoe vaak heeft een “woord” onze ziel in vuur en vlam gezet als het van de Heer komt?
DE CHARISMEN
De term "charismatisch" komt van het Griekse woord charisma, wat 'elk goed geschenk is dat voortkomt uit Gods welwillende liefde (charis). ' [8]Katholieke Encyclopedie, www.newadvent.org Met Pinksteren kwamen ook buitengewone geschenken of charisma's. Vandaar dat de term "Charismatische Vernieuwing" verwijst naar de vernieuwing van deze charisma's in moderne tijden, maar ook, en vooral, de innerlijke vernieuwing van zielen.
Er zijn verschillende soorten geestelijke gaven, maar dezelfde Geest ... Aan elk individu wordt de manifestatie van de Geest gegeven voor enig voordeel. Aan iemand wordt door de Geest de uitdrukking van wijsheid gegeven; voor een ander de uitdrukking van kennis volgens dezelfde Geest; naar een ander geloof door dezelfde Geest; naar een andere gave van genezing door de ene Geest; naar een andere machtige daden; naar een andere profetie; naar een andere onderscheiding van geesten; naar andere soorten tongen; naar een andere uitleg van tongen. (1 Kor 12: 4-10)
Zoals ik schreef in Deel Ihebben de pausen de vernieuwing van de charisma's in de moderne tijd erkend en verwelkomd, in tegenstelling tot de dwaling die sommige theologen beweren dat de charisma's niet langer nodig waren na de eerste eeuwen van de Kerk. De Catechismus bevestigt niet alleen het eeuwige bestaan van deze gaven, maar ook de noodzaak van de charisma's voor de GEHELE Kerk - niet alleen bepaalde individuen of gebedsgroepen.
Er zijn sacramentele genaden, gaven die bij de verschillende sacramenten horen. Er zijn bovendien speciale genaden, ook wel charisma's genoemd naar de Griekse term die door Sint-Paulus wordt gebruikt en die "gunst", "gratis geschenk", "voordeel" betekent. Wat hun karakter ook is - soms is het buitengewoon, zoals de gave van wonderen of van tongen - charisma's zijn gericht op heiligende genade en zijn bedoeld voor het algemeen welzijn van de kerk. Ze staan in dienst van de naastenliefde die de kerk opbouwt. —CCC, 2003; vgl. 799-800
Het bestaan en de noodzaak van de charisma's werden opnieuw bevestigd in Vaticanum II, niet onbelangrijk, vaardigheden de katholieke charismatische vernieuwing was geboren:
Voor de uitoefening van het apostolaat schenkt hij de gelovigen bijzondere gaven…. Uit de ontvangst van deze charisma's of gaven, ook die welke minder dramatisch zijn, ontstaat voor elke gelovige het recht en de plicht om ze in de kerk en in de wereld te gebruiken voor het welzijn van de mensheid en voor de opbouw van de kerk. -Lumen Gentium, par. 12 (Documenten Vaticanum II)
Hoewel ik niet elk charisma in deze serie zal behandelen, zal ik het hebben over de gave van tongen hier, vaak het meest verkeerd begrepen van allemaal.
TALEN
… We horen ook veel broeders in de kerk die profetische gaven bezitten en die door de Geest allerlei talen spreken en die de verborgen dingen van mensen voor het algemeen nut aan het licht brengen en de geheimenissen van God verkondigen. -NS. Irenaeus, Tegen Heresies, 5: 6: 1 (189 n.Chr.)
Een van de algemene tekenen die met Pinksteren gepaard gingen en andere momenten waarop de Geest op gelovigen viel in de Handelingen van de Apostelen, was de gave waardoor de ontvanger in een andere, meestal onbekende taal begon te spreken. Dit is ook het geval geweest in de geschiedenis van de Kerk, evenals bij de Charismatische Vernieuwing. Sommige theologen hebben, in een poging dit fenomeen te verklaren, ten onrechte beweerd dat Handelingen 2 slechts een symbolisch literair middel was om te suggereren dat het Evangelie nu aan de heidenen, aan alle naties, werd verkondigd. Het is echter duidelijk dat er niet alleen iets mystieks van aard is gebeurd, maar tot op de dag van vandaag nog steeds gebeurt. De apostelen, allemaal Galileeërs, konden geen vreemde talen spreken. Dus ze spraken duidelijk in een "andere tongen" [9]cf. Handelingen 2:4 uit die ze hebben het waarschijnlijk zelf niet herkend Maar degenen die de apostelen hoorden, kwamen uit verschillende streken en begrepen wat er werd gezegd.
Amerikaanse priester, Fr. Tim Deeter vertelt in een openbare getuigenis hoe hij tijdens een mis in Medjugorje plotseling de preek begon te begrijpen die in het Kroatisch werd gehouden. [10]van de cd In Medjugorje vertelde hij me het geheim, www.childrenofmedjugorje.com Dit is een soortgelijke ervaring van degenen in Jeruzalem die de apostelen begonnen te begrijpen. Dit geldt echter meer voor de gave van begrip die aan de toehoorder wordt gegeven.
De gave van tongen is een vast taal, zelfs als die niet van deze aarde is. Vr. Denis Phaneuf, een familievriend en een lange tijd leider in de Canadese Charismatische Vernieuwing, vertelde hoe hij op een keer voor een vrouw in de Geest in tongen bad (hij begreep niet wat hij zei). Naderhand keek ze op naar de Franse priester en riep uit: "My, je spreekt perfect Oekraïens!"
Net als elke andere taal die de toehoorder vreemd is, kunnen tongen klinken als "wartaal". Maar er is nog een ander charisma dat St. Paulus de "interpretatie van tongen" noemt, waarbij een ander wordt gegeven om te begrijpen wat er werd gezegd door een innerlijk begrip. Dit "begrip" of dit woord is dan onderworpen aan de onderscheiding van het lichaam. De heilige Paulus wijst erop dat tongen een geschenk is dat de individuele persoon opbouwt; wanneer het echter gepaard gaat met de gave van interpretatie, kan het het hele lichaam opbouwen.
Nu zou ik jullie allemaal in tongen willen laten spreken, maar nog meer om te profeteren. Iemand die profeteert is groter dan iemand die in tongen spreekt, tenzij hij uitlegt, zodat de kerk kan worden opgebouwd ... . Maar als er geen tolk is, moet de persoon zwijgen in de kerk en tegen zichzelf en tegen God spreken. (1 Kor 14: 5, 27-28)
Het punt hier is er een van bestellen in de montage. (Inderdaad, het spreken in tongen vond plaats in de context van de mis in de vroege Kerk.)
Sommige mensen verwerpen de gave van tongen, omdat het voor hen klinkt als louter gebabbel. [11]cf. 1 Kor 14:23 Het is echter een geluid en taal die niet wartaal is voor de Heilige Geest.
Op dezelfde manier komt ook de Geest onze zwakheid te hulp; want we weten niet hoe we moeten bidden zoals we zouden moeten, maar de Geest zelf komt tussenbeide met onuitsprekelijk gekreun. (Rom 8:26)
Omdat iemand iets niet begrijpt, ontkracht daarmee niet datgene wat niet wordt begrepen. Degenen die het charisma van tongen en het mysterieuze karakter ervan verwerpen, zijn, niet verrassend, degenen die de gave niet hebben. Ze hebben vaak, te gemakkelijk, de bloedarme uitleg van sommige theologen begrepen die intellectuele kennis en theorieën overdragen, maar weinig ervaring hebben met de mystieke charisma's. Het is vergelijkbaar met iemand die nog nooit op de kust heeft gezwommen en zwemmers vertelt hoe het is om water te betreden - of dat het helemaal niet mogelijk is.
Nadat er was gebeden om een nieuwe uitstorting van de Geest in haar leven, had mijn vrouw de Heer om de gave van tongen gevraagd. De heilige Paulus moedigde ons tenslotte aan om dat te doen:
Streef liefde na, maar streef gretig naar de geestelijke gaven ... Ik zou graag willen dat jullie allemaal in tongen spreken ... (1 Kor 14: 1, 5)
Op een dag, enkele weken later, lag ze op haar knieën naast haar bed te bidden. Plots, zoals ze het vertelt,
… Mijn hart begon in mijn borst te bonzen. Toen begonnen net zo plotseling woorden uit het diepst van mijn wezen te stijgen, en ik kon ze niet stoppen! Ze stroomden uit mijn ziel toen ik in tongen begon te spreken!
Na die eerste ervaring, die een afspiegeling is van die van Pinksteren, blijft ze tot op de dag van vandaag in tongen spreken, waarbij ze de gave op eigen wil en onder leiding van de Geest gebruikt.
Een mede-katholieke missionaris die ik ken, vond een oud Gregoriaans gezangboek. Op de binnenkant van de omslag stond dat de hymnen daarin de codificatie waren van de "taal van engelen". Als iemand luistert naar een vergadering die in tongen zingt - iets dat echt prachtig is - lijkt het op de vloeiende cadans van gezangen. Zou het gregoriaans, dat een gewaardeerde plaats in de liturgie inneemt, in feite de afstammeling kunnen zijn van het charisma van de tongen?
Ten slotte, Fr. Raneiro Cantalemessa vertelde op een conferentie in Steubenville, waar priesters die ik persoonlijk ken aanwezig waren, hoe paus Johannes Paulus II kwam om in tongen te spreken, terwijl hij uit zijn kapel tevoorschijn kwam met vreugde dat hij het geschenk had ontvangen! Johannes Paulus II werd ook in tongen horen spreken terwijl hij in privé-gebed was. [12]Vr. Bob Bedard, de overleden stichter van de metgezellen van het kruis, was ook een van de aanwezige priesters om naar dit getuigenis te luisteren.
De gave van tongen is, zoals de Catechismus leert, 'buitengewoon'. Onder degenen die ik ken die de gave hebben, is het echter een gewoon onderdeel van hun dagelijks leven geworden - ook het mijne. Evenzo was de "doop in de Geest" een normatief onderdeel van het christendom dat verloren is gegaan door vele factoren, niet de minste: een afval binnen de kerk die de afgelopen eeuwen tot bloei is gekomen. Maar God zij dank, de Heer blijft Zijn Geest uitstorten wanneer en waar Hij maar wil.
Ik wil meer van mijn persoonlijke ervaringen met u delen in deel III, evenals enkele van de bezwaren en zorgen die in die eerste brief in Deel I.
Uw donatie op dit moment wordt enorm gewaardeerd!
Klik hieronder om deze pagina in een andere taal te vertalen:
voetnoten
↑1 | cf. Christelijke inwijding en doop in de Geest - Bewijs uit de eerste acht eeuwen, Vr. Kilian McDonnell & Fr. George Montague |
---|---|
↑2 | cf. Johannes 7:38 |
↑3 | cf. Lukas 1:35 |
↑4 | cf. Johannes 3:8 |
↑5 | cf. Handelingen 1:14 |
↑6 | cf. http://www.newadvent.org/cathen/07698a.htm; Heb 6: 1 |
↑7 | cf. Catechismus van de Katholieke Kerk, n. 1268 |
↑8 | Katholieke Encyclopedie, www.newadvent.org |
↑9 | cf. Handelingen 2:4 |
↑10 | van de cd In Medjugorje vertelde hij me het geheim, www.childrenofmedjugorje.com |
↑11 | cf. 1 Kor 14:23 |
↑12 | Vr. Bob Bedard, de overleden stichter van de metgezellen van het kruis, was ook een van de aanwezige priesters om naar dit getuigenis te luisteren. |