IMAGINE het is kerstochtend, je partner buigt zich voorover met een glimlach en zegt: 'Hier. Dit is voor jou." Je pakt het cadeau uit en vindt een kleine houten kist. Je opent hem en een vleugje parfum stijgt op uit kleine harsbrokken.
"Wat is het?" je vraagt.
'Het is mirre. Het werd in de oudheid gebruikt om een lijk te balsemen en als wierook te branden bij begrafenissen. Ik dacht dat het op een dag geweldig zou zijn bij je wake.
"Uh... bedankt... bedankt, schat."
DE ECHTE KERSTMIS
In veel delen van de wereld is Kerstmis een soort pseudo-romantische vakantie geworden. Het is het seizoen van warme fuzzies en stromende gevoelens, van fijne feestdagen en warme creditcards. Maar de eerste kerst was heel anders.
Het laatste waar een vrouw, bijna negen maanden na haar zwangerschap, aan denkt, is reizen. Op een ezel. Maar dat is precies 
wat Jozef en Maria moesten doen omdat de Romeinse volkstelling verplicht was. Toen ze in Bethlehem aankwamen, was een stinkende stal het beste dat Joseph voor zijn vrouw kon bieden. En toen, op dat meest besloten moment, kwam er een hele reeks bezoekers opdagen. Onbekenden. Smerige herders, ruikend naar geiten, porren naar de pasgeborene. En toen kwamen die wijze mannen en hun gaven. Wierook... lekker. Goud... hard nodig. En mirre?? Het laatste waar een nieuwe moeder aan wil denken terwijl ze de zijdezachte huid van haar pasgeboren baby snuffelt, is van hem begrafenis. Maar die profetische gave van mirre overstijgt het moment en voorafschaduwt dat deze kleine baby een holocaust voor de mensheid zou worden, geofferd op een kruis en in een graf gelegd.
Dat was kerstavond.
Wat volgde was niet veel beter. Joseph maakt zijn vrouw wakker om haar te vertellen dat ze niet langer naar huis kunnen gaan naar het comfort en de vertrouwdheid van hun eigen muren, waar een houten wieg die hij heeft gemaakt op hun kind wacht. Een engel verscheen aan hem in een droom, en ze moeten onmiddellijk naar Egypte vluchten (terug op die ezel). Als ze aan hun reis naar een vreemd land beginnen, beginnen ze verhalen te horen over Herodes 'soldaten die mannelijke jongens vermoorden onder de leeftijd van twee. Ze ontmoeten jammerende moeders langs de weg… de gezichten van verdriet en pijn.
Dat was de echte kerst.
DE REALITEIT VAN KERSTMIS
Broeders en zusters, ik schrijf dit niet om een 'feestneus' te zijn, zoals ze zeggen. Maar deze kerst kunnen alle lichtjes en bomen en cadeautjes, maretak, chocolade, kalkoen en jus niet verbergen dat, net als Jozef en Maria, de Lichaam van Jezus-de Kerk - ondergaat enorme weeën. Zoals we zien a groeiende onverdraagzaamheid voor het christendom wereldwijd, kan men in steden en dorpen de geur van opstijgende mirre beginnen te ruiken. De onverdraagzaamheid van de Herodes van de wereld borrelt onder de oppervlakte. En toch is deze vervolging van de Kerk zeer pijnlijk omdat het ook afkomstig is van binnen.
Het is een jaar van "grote beproevingen" geweest, zei paus Benedictus XVI deze week in zijn kerstgroet aan de Romeinse Curie. Hij herinnerde zich een visioen van St. Hildegard waar ze de kerk zag als een mooie
vrouw wiens kleding en gezicht door de zonde vervuild en bezoedeld waren.
… Een visie die op schokkende wijze beschrijft wat we het afgelopen jaar hebben meegemaakt [met schandalen over seksueel misbruik in het priesterschap die aan de oppervlakte komen]… In het visioen van de heilige Hildegard is het gezicht van de kerk bevlekt met stof, en dit is hoe we het hebben gezien. Haar kleed is gescheurd - door de zonden van priesters. De manier waarop ze het zag en uitdrukte, is de manier waarop we het dit jaar hebben ervaren. We moeten deze vernedering aanvaarden als een aansporing tot de waarheid en een oproep tot vernieuwing. Alleen de waarheid redt —POPE BENEDICT XVI, kerstadres aan de Romeinse curie, 20 december 2010, catholic.org
De waarheid, die Benedictus vorig jaar zei, vervaagt over de hele wereld als een vlam die op het punt staat uit te flakkeren Bovendien, terwijl we over het wereldwijde landschap kijken, wankelen extreem weer en dreiging van oorlog en terrorisme, we blijven de opzettelijk deconstructie van soevereine naties (door economische ineenstorting en een groeiende sociaal-politieke chaos) en de opkomst van een wereldwijd neo-heidens rijk die geen plaats zal hebben voor de Kerk in haar “herbergen”. In feite is er niet veel ruimte voor velen in onze samenleving die als "dood gewicht" worden beschouwd. De geest van Herodes zweeft opnieuw boven de kwetsbaren in deze doodscultuur.
De farao van weleer, achtervolgd door de aanwezigheid en toename van de kinderen van Israël, onderwierp hen aan elke vorm van onderdrukking en beval dat elk mannelijk kind geboren uit de Hebreeuwse vrouwen moest worden gedood (vgl. Ex 1: 7-22). Tegenwoordig handelen niet weinigen van de machtigen van de aarde op dezelfde manier. Ook zij worden achtervolgd door de huidige demografische groei ... Bijgevolg, in plaats van deze ernstige problemen onder ogen te willen zien en op te lossen met respect voor de waardigheid van individuen en gezinnen en voor het onschendbare recht op leven van elke persoon, geven ze er de voorkeur aan om op welke manier dan ook een enorm programma van anticonceptie. —POPE JOHANNES PAULUS II, Evangelium Vitae, "The Gospel of Life", N. 16
Net als de Heilige Familie die naar Egypte vluchtte, is er een “Ballingschap" komt eraan…
De nieuwe messianisten zullen, in hun poging om de mensheid om te vormen tot een collectief wezen dat is losgekoppeld van zijn Schepper, onbewust de vernietiging van het grootste deel van de mensheid teweegbrengen. Ze zullen ongekende verschrikkingen ontketenen: hongersnoden, plagen, oorlogen en uiteindelijk Goddelijke Gerechtigheid. In het begin zullen ze dwang gebruiken om de bevolking verder te verminderen, en als dat niet lukt, zullen ze geweld gebruiken —Michael D. O'Brien, Globalisering en de nieuwe wereldorde, 17 maart 2009
Maar om vandaag meer te zeggen, is het ultieme perspectief te verliezen….
HET ULTIEME PERSPECTIEF
... En dat is dat tijdens alle strijd en beproevingen van die eerste kerst, Jezus was aanwezig.
Jezus was erbij toen de volkstelling de plannen van Maria en Jozef verpestte. Hij was erbij toen ze geen plaats in de herberg konden vinden. Hij was daar in die onaangename en kille stal. Hij was erbij toen het geschenk van mirre werd gegeven, een herinnering aan het altijd aanwezige lijden van de menselijke conditie en de kruisweg. Hij was erbij toen de Heilige Familie in ballingschap werd gestuurd. Hij was erbij als er meer vragen dan antwoorden waren.
En Jezus is hier nu bij jou. Hij is bij je midden in een kerst die misschien meer naar mirre ruikt dan naar wierook, die meer doornen dan goud presenteert. En misschien is uw hart brozer en armer door zonde en vermoeidheid, als een stal, dan zeggen dat het Holiday Inn.
Toch is Jezus hier! Hij is aanwezig! De fontein van genade en barmhartigheid stroomt zelfs in het holst van de winter. Net als Jozef en Maria is jouw pad er een van overgave na overgave aan tegenspraak na tegenspraak, tegenslag na tegenslag, geen antwoord na geen antwoord. Omdat echt de wil van God is het antwoord. En zijn wil komt tot uiting in zowel lijden als troost, pijn en vreugde.
Mijn zoon, als je de HEER komt dienen, bereid je dan voor op beproevingen. Wees oprecht van hart en standvastig, ongestoord in tijden van tegenspoed. Houd hem vast, verlaat hem niet; zo zal je toekomst geweldig zijn. Aanvaard wat je overkomt, wees geduldig in het verpletterende ongeluk; want in vuur wordt goud getest, en waardige mannen in de smeltkroes van vernedering. Vertrouw op God en hij zal je helpen; maak uw wegen recht en hoop op hem. Jij die de HEER vreest, wacht op zijn genade, wijk niet af, anders val je. Jij die de HEER vreest, vertrouw op hem en je beloning zal niet verloren gaan. U die de HEER vreest, hoopt op goede dingen, op blijvende vreugde en barmhartigheid... Zij die de HEER vrezen, bereiden hun hart voor en vernederen zich voor hem. Laten we in de handen van de HEER vallen en niet in de handen van mensen, want gelijk aan zijn majesteit is de genade die hij betoont. (Sirach 2:1-9, 17-18)
Hoe bereidt iemand zijn hart voor als het, net als een oude stal, bedekt is met de mest van de zonde en leunt onder het gewicht van menselijke zwakheid? De beste die er is. Dat wil zeggen, door zich tot Hem te wenden in het Sacrament van de Biecht, Hij die onze Priester is die komt om de zonden van de wereld weg te nemen. Maar vergeet niet dat hij ook timmerman is. En het door termieten geteisterde hout van menselijke zwakheid kan worden versterkt door de Heilige Eucharistie wanneer we Hem benaderen in vertrouwen, openheid en een hart dat bereid is te wandelen in Zijn Heilige Wil.
Die Heilige Wil die altijd ten goede werkt, net zoals een vlam kan opwarmen of branden, koken of verteren. Zo is het met Gods wil, het volbrengt in jou wat nodig is, verteert wat goddeloos is en verfijnt wat goed is. Alles, zoals zelfs dat kleine houten kistje met mirre, is een 'geschenk'. Het moeilijke is om je over te geven aan Gods plan, vooral als het niet past in je agenda, je 'plan'. Om zelfs die God te vertrouwen heeft een plan!
Ik weet in mijn hart het geschenk dat ik deze kerst zal vragen, terwijl ik kniel naast die kribbe waar mijn priester, mijn koning en timmerman ligt. En dat is de gave om zijn wil te aanvaarden en op Hem te vertrouwen wanneer ik me zo vaak in de steek gelaten en verward voel. Het antwoord is om in de ogen van dat Christuskind te kijken en te weten dat Hij aanwezig is; en dat als Hij bij me is - en me nooit zal verlaten - waarom ben ik dan bang?
Maar Sion zei: "De HEER heeft mij verlaten; mijn Heer is mij vergeten.” Kan een moeder haar kind vergeten, zonder tederheid zijn voor het kind van haar schoot? Zelfs als ze het zou vergeten, zal ik je nooit vergeten. Zie, in de palmen van mijn handen heb ik uw naam geschreven... Ik ben altijd bij u, tot het einde der tijden. (Jesaja 49:14-16, Matt 8:20)
