Communie in de hand? Deel II

 

SAINT Faustina vertelt hoe de Heer ongelukkig werd met bepaalde dingen die in haar klooster gebeurden:

Op een dag zei Jezus tegen mij: Ik ga dit huis verlaten…. Omdat er hier dingen zijn die mij mishagen. En de Hostie kwam uit de tabernakel en kwam tot rust in mijn handen en ik plaatste hem met vreugde terug in de tabernakel. Dit werd een tweede keer herhaald, en ik deed hetzelfde. Ondanks dit gebeurde het een derde keer, maar de Hostie veranderde in de levende Heer Jezus, die tegen mij zei: ik zal hier niet langer blijven! Hierop kwam er een krachtige liefde voor Jezus op in mijn ziel, ik antwoordde: "En ik, ik zal U dit huis niet laten verlaten, Jezus!" En opnieuw verdween Jezus terwijl de Hostie in mijn handen bleef. Opnieuw stopte ik het terug in de kelk en sloot het weer in de tabernakel. En Jezus bleef bij ons. Ik verbond mij ertoe om drie dagen van aanbidding te houden bij wijze van genoegdoening. -Goddelijke genade in mijn ziel, Dagboek, n. 44

Een andere keer woonde St. Faustina de mis bij met de bedoeling eer te bewijzen overtredingen tegen God. Zij schreef:

It was my duty to make amends to the Lord for all offenses and acts of disrespect and to pray that, on this day, no sacrilege be committed. This day, my spirit was set aflame with special love for the Eucharist. It seemed to me that I was transformed into a blazing fire. When I was about to receive Holy Communion, a second Host fell onto the priest’s sleeve, and I did not know which host I was to receive. After I had hesitated for a moment, the priest made an impatient gesture with his hand to tell me I should receive the host. When I took the Host he gave me, the other one fell onto my hands. The priest went along the altar rail to distribute Communion, and I held the Lord Jesus in my hands all that time. When the priest approached me again, I raised the Host for him to put it back into the chalice, because when I had first received Jesus I could not speak before consuming the Host, and so could not tell him that the other had fallen. But while I was holding the Host in my hand, I felt such a power of love that for the rest of the day I could neither eat nor come to my senses. I heard these words from the Host: Ik wilde in uw handen rusten, niet alleen in uw hart. En op dat moment zag ik de kleine Jezus. Maar toen de priester naderbij kwam, zag ik weer alleen de Hostie. -Goddelijke genade in mijn ziel, Dagboek, n. 160

Voordat ik op het bovenstaande commentaar geef, wil ik het herhalen voor degenen die deel I niet hebben gelezen hier. De richtlijnen van de kerk zijn duidelijk: de normatieve praktijk voor katholieken over de hele wereld is dat zij de heilige eucharistie ontvangen op de tong. Ten tweede: dit is hoe ik Jezus jarenlang heb ontvangen, en ik zal dat blijven doen zolang ik maar kan. Ten derde, als ik paus zou zijn (en godzijdank ben ik dat niet), zou ik elke parochie in de wereld vragen om opnieuw een nederige communiebank te installeren waarmee parochianen het Heilig Sacrament kunnen ontvangen op een manier die eigen is aan Wie het is dat ze ontvangen : knielend (voor wie kan) en op de tong. Zoals het gezegde gaat: lex orandi, lex credendi: “De wet van gebed is de wet van geloof”. Met andere woorden, de manier waarop we aanbidden, moet in overeenstemming zijn met wat we geloven. Daarom is dit de reden dat katholieke kunst, architectuur, heilige muziek, de manier van onze eerbied en alle ornamenten van de liturgie die door de eeuwen heen zijn gegroeid, op zichzelf een mystieke taal die sprak zonder woorden. Geen wonder dus dat Satan veel hiervan in de afgelopen vijftig jaar heeft aangevallen om het goddelijke het zwijgen op te leggen (zie Over het bewapenen van de mis).

 

JEZUS AANRAKEN

Dat gezegd hebbende, kunnen we ook veel afleiden uit de verslagen van St. Faustina. Ten eerste: hoewel de Heer ontevreden was over bepaalde dingen in het huis van de non, was er kennelijk een daarvan niet het idee in de handen van iemand te zijn die van hem hielden. Hij stond er zelfs op driemaal op het feit dat ze in haar niet-toegewijde (dwz niet sacramenteel gewijde) handen is. Ten tweede, tijdens de mis waar St. Faustina genoegdoening doet voor "alle overtredingen en daden van gebrek aan respect", voelt de Heer zich niet beledigd dat ze haar handen heeft aangeraakt. In feite "verlangde" Hij het. Dit wil echter niet zeggen dat Jezus een voorkeur gaf aan een verandering in de liturgische praktijk van de dag (communie op de tong), maar dat Onze Eucharistische Heer simpelweg 'rust' bij degene die liefdes eerbiedig Hij, en ja, zelfs in hun handen.

Aan degenen die geschokt zijn door deze verslagen, wil ik ook uw aandacht vestigen op de Heilige Schrift waar Jezus na zijn opstanding aan de Twaalf verschijnt. Terwijl alsnog in twijfel, Jezus nodigt Thomas uit om te plaatsen zijn vingers in Zijn zijde, precies de plaats waar het bloed en water uitstroomde (symbolisch voor de sacramenten).

Toen zei hij tegen Thomas: 'Leg je vinger hier en zie mijn handen; en steek je hand uit en leg die in mijn zij; wees niet trouweloos, maar geloof. " (Johannes 20:27)

En toen was er een vrouw “die een zondares was” die het huis binnenging waar Jezus was. Zij…

... bracht een albasten flesje zalf, en stond achter hem aan zijn voeten, huilend, begon ze zijn voeten nat te maken met haar tranen, en ze droogde ze af met het haar van haar hoofd, kuste zijn voeten en smeerde ze in met de zalf. (Lukas 7:39)

De Farizeeën walgden ervan. 'Als deze man een profeet was geweest, zou hij hebben geweten wie en wat voor soort vrouw dit is aandoenlijk hem, want zij is een zondares. "^[1]v. 39

Evenzo brachten veel mensen 'kinderen bij hem om ze aan te raken', en de discipelen werden 'verontwaardigd'. Maar Jezus antwoordde:

Laat de kinderen bij mij komen, hinder ze niet; want aan hen behoort het koninkrijk van God. (Marcus 10:14)

Dit alles wil zeggen dat de liturgische praktijk om Jezus op de tong te ontvangen wordt onderwezen: niet omdat Onze Lieve Heer ons niet wil aanraken, maar zodat we onthouden Wie dat is we zijn aanraken.

 

UW BRIEVEN BEANTWOORDEN

Ik wil het punt van deze serie over communie in de hand herhalen: om uw vragen te beantwoorden over de vraag of het immoreel of onwettig is om de heilige eucharistie in uw handen te ontvangen waar bisdommen dit nu verplicht stellen vanwege COVID-19.

Afgezien van de positieve opmerkingen van zowel priesters als leken na lezing Deel I, anderen voelden dat ik op de een of andere manier de communie in de hand "licht" maakte. Sommigen hebben erop aangedrongen dat ze de eucharistie toch zullen weigeren en in plaats daarvan een "spirituele communie" zullen houden. Anderen probeerden het Catechetische lezingen van St. Cyrillus als mogelijk niet zijn woorden of echt niet indicatief voor oude praktijken. 

Feit is dat er weinig geschreven is over de praktijk van hoe de eucharistie werd in vroege tijden ontvangen. Maar waar geleerden het unaniem over eens zijn, is dat het Laatste Avondmaal een typische Joodse Seder-maaltijd zou zijn geweest, met de uitzondering van Jezus niet deelnemen aan de "vierde beker".^[2]cf. "Op jacht naar de vierde beker", dr. Scott Hahn Dit wil zeggen dat de Heer het ongezuurde brood zou hebben gebroken en het op normale wijze zou hebben uitgedeeld - elke apostel nam de broden in zijn handen en consumeren. Daarom zou dit waarschijnlijk enige tijd de gewoonte van de eerste christenen zijn geweest.

De eerste christenen waren allemaal joods en ze bleven jarenlang het Pascha vieren, in ieder geval totdat de tempel in Jeruzalem rond 70 na Christus werd verwoest. —Marg Mowczko, MA in vroegchristelijke en joodse studies; cf.  "Het Paasmaal, de Seder en de Eucharistie"

In feite weten we zeker dat christenen gedurende ten minste de eerste drie tot vier eeuwen op verschillende manieren de eucharistie op de palm van hun hand ontvingen.

In de vroege kerk moesten de gelovigen, voordat ze het gewijde Brood ontvingen, hun handpalmen wassen. - bisschop Athanasius Scheider, Dominus Est, pg. 29

St. Athanasius (298-373), St. Cyprianus (210-258), St. John Chrysostomus (349-407) en Theodorus van Mopsuestia (350-428) kunnen allemaal getuigen van de praktijk van de communie in de hand. De heilige Athanasius verwijst naar het wassen van de handen voor ontvangst. St. Cyprianus, St. John Chrysostomus en Theodorus van Mopsuestia noemen soortgelijke dingen zoals ontvangen in de rechterhand, dan Hem aanbidden en Hem kussen. —André Levesque, "Hand of tong: het eucharistische ontvangstdebat"

Een van de meest opvallende getuigenissen rond dezelfde periode als St. Cyrus kwam uit St. Basil de Grote. En zoals ik zo dadelijk zal uitleggen, is het vooral van toepassing op tijden van vervolging.

Het is goed en heilzaam om elke dag te communiceren en deel te nemen aan het heilige lichaam en bloed van Christus. Want hij zegt duidelijk: Hij die mijn vlees eet en mijn bloed drinkt, heeft eeuwig levene ... Het is onnodig erop te wijzen dat het geen ernstig misdrijf is om in tijden van vervolging gedwongen te worden om de communie in eigen hand te nemen, zonder de aanwezigheid van een priester of predikant, zolang de gewoonte deze praktijk bestraft vanaf de feiten zelf. Alle eenlingen in de woestijn, waar geen priester is, nemen zelf de communie en houden de communie thuis. En in Alexandrië en in Egypte houdt elk van de leken voor het grootste deel de communie, in zijn eigen huis, en neemt eraan deel wanneer hij wil ... En zelfs in de kerk, wanneer de priester het deel geeft, zal de ontvanger neemt het met volledige kracht over, en brengt het zo met zijn eigen hand naar zijn lippen. -Letter 93

Opvallend is dat de eucharistie mee naar huis werd genomen en dat de leken de Hostie uiteraard met hun handen zouden moeten hanteren (er wordt aangenomen dat dit alles met de grootste eerbied en zorg is gedaan). Ten tweede merkt Basil op dat dit "zelfs in de kerk" het geval was. En ten derde zegt hij vooral in "tijden van vervolging": "het is geen ernstige overtreding" om in de hand te krijgen. Nou, wij zijn leven in tijden van vervolging. Want het zijn in de eerste plaats de staat en de "wetenschap" die deze beperkingen opleggen en eisen, waarvan sommige ongegrond en tegenstrijdig lijken.^[3]Communie in de hand? Pt. ik

Niets van wat ik zojuist heb gezegd, is een luchthartig excuus om zijn toevlucht te nemen tot het ontvangen in de hand wanneer u nog steeds op de tong kunt ontvangen. Het is eerder om twee punten te maken. De eerste is dat de communie in de hand geen uitvinding van de calvinisten is, ook al hebben ze later deze vorm aangenomen om het geloof in de werkelijke aanwezigheid te ondermijnen.^[4]Bisschop Athanasius Schneider, Dominus Est, p. 37-38  Ten tweede is het niet uw priester, noch uw bisschop, maar de Heilige Stoel zelf dat heeft het indult voor de communie in de hand verleend. Dit alles om te zeggen dat het noch immoreel, noch onwettig is om de communie in de hand te ontvangen. De paus blijft soeverein in deze kwestie, of men het nu goedkeurt of niet.

 

GEESTELIJKE COMMUNIE?

Sommigen hebben erop aangedrongen dat ik in plaats van communie in de hand, "spirituele communie" zou moeten promoten. Bovendien hebben sommige lezers gezegd dat hun priesters dat zijn vertellen hen om dit te doen. 

Nou, heb je niet gehoord dat de evangelicals dit al verderop in de straat doen? Ja, elke zondag is er een “altaaroproep” en je kunt naar voren komen en Jezus geestelijk in je hart uitnodigen. In feite zouden de evangelicalen zelfs kunnen zeggen: "Bovendien hebben we geweldige muziek en krachtige predikers." (De ironie is dat sommigen erop aandringen niet in de hand ontvangen om de “protestantisering” van de Kerk te weerstaan).

Luister nog eens naar wat Onze Lieve Heer zei: "Mijn vlees is echt voedsel en mijn bloed is echte drank." ^[5]John 6: 55 En toen zei Hij: "Neem en eet." ^[6]Matt 26: 26 Het gebod van Onze Lieve Heer was niet te staren, te mediteren, te wensen of een “Spirituele communie” - hoe mooi deze ook zijn - maar dan wel eten. Daarom moeten we doen wat onze Heer gebiedt, op welke manier dan ook, vroom en legaal. Hoewel het jaren geleden is dat ik Jezus in mijn handpalm heb ontvangen, was het zo St. Cyril beschreven​ Ik boog voor mijn middel (waar er geen communie-reling was); Ik plaatste het "altaar" van mijn handpalm naar voren en plaatste Jezus met grote liefde, toewijding en weloverwogenheid op mijn tong. Daarna onderzocht ik mijn hand voordat ik wegging om dat zeker te weten elk deeltje van My Lord werd verteerd.

Want vertel me eens, als iemand je goudkorrels zou geven, zou je ze dan niet met alle zorg vasthouden, op je hoede zijn om er geen van te verliezen en verlies te lijden? Wilt u dan niet veel zorgvuldiger waken, dat er geen kruimel van u valt van wat kostbaarder is dan goud en edelstenen? —St. Cyrillus van Jeruzalem, 4e eeuw; Catechetische lezing 23, nr. 21

Ik moet bekennen dat ik persoonlijk worstel met de wetenschap dat sommige priesters hun kudde van de eucharistie zouden beroven omdat de bisschop deze "tijdelijke" vorm van ontvangen in de hand heeft gelegd. Zoals Ezechiël klaagde:

Wee, herders van Israël die uzelf hebben gevoed! Zouden herders de schapen niet moeten weiden? U eet het vet, u kleedt u met de wol, u slacht het gemeste vlees; maar je voedt de schapen niet. De zwakken heb je niet gesterkt, de zieken heb je niet genezen, de kreupelen heb je niet vastgebonden, de verdwaalde heb je niet teruggebracht, de verlorenen heb je niet gezocht, en met geweld en hardheid heb je over hen geregeerd. (Ezechiël 34: 2-4)

Het is niet liberalisme wordt hier maar aangepakt wetticisme. Een priester schreef me een paar ogenblikken geleden en merkte op:

Het komt op het punt dat de mondstreek van bijzonder belang is voor de overdracht van [van het coronavirus] ... De bisschoppen overwegen dit zeer zorgvuldig ... Mensen moeten zich afvragen: zullen ze erop staan ​​dat eerbied voor Jezus wordt uitgedrukt door te ontvangen op de tong - een oud gebruik - of op het altaar gevormd door de handen - ook een oud gebruik. De vraag is hoe wil Jezus zichzelf aan hen geven, niet hoe ze erop staan ​​Hem te ontvangen. We mogen nooit de baas zijn van Jezus die ernaar verlangt ons te vullen met Zijn aanwezigheid.

In dat licht is hier nog een andere overweging. Misschien is het indult dat de Communie aan de hand toestaat, zo'n vijftig jaar geleden door de paus verleend, de voorziening van de Heer Precies voor deze dagen zodat Hij Zijn kudde kon blijven voeden terwijl de regering anders de eucharistie helemaal zou verbieden als er "op de tong" werd aangedrongen?

Zo zegt de Here God: “Zie… niet langer zullen de herders zichzelf voeden. Ik zal mijn schapen uit hun mond redden, zodat ze geen voedsel voor hen zijn. " (Ezechiël 34:10)

God kan en zal ervoor zorgen dat alle dingen ten goede werken. Maar sommigen van jullie hebben gezegd: “Ah, maar het misbruik in de hand! De heiligschennis! "

 

DE SACRILEGES

Ja, het lijdt geen twijfel dat de eucharistie talloze keren is geschonden door de communie "in de hand". En hier heb ik het niet alleen over satanisten die ermee weglopen, maar ook over de gemiddelde katholiek die terloops de hostie ontvangt zonder acht te slaan op of zelfs maar te geloven in wat ze doen. Maar laten we dan ook spreken over een andere tragedie: de kolossale mislukking van de catechese in onze tijd. Er zijn maar weinig homilieën over de Echte Aanwezigheid, laat staan ​​hoe ze ontvangen moeten worden, hoe ze zich moeten kleden tijdens de mis, enz. Dus als katholieken in strandkleding aankomen en met kauwgom in hun mond naar het gangpad slenteren, wie is dan de schuldige?

Bovendien zou een deel van de oprechte pijn die velen van jullie op dit moment voelen verzacht kunnen worden door pastors die niet alleen nieuwe regels aankondigen, maar ook met tederheid en begrip de moeilijkheden uitleggen die dit met zich meebrengt; door de indult van de Heilige Stoel uit te leggen en dan hoe om correct te ontvangen op de hand waar de bisschop dit formulier heeft opgelegd. We zijn een gezin en een beetje communicatie gaat een lange weg.

In de jaren zeventig voelde de Japanse visionaire zuster Agnes Sasagawa de pijnlijke stigmata in haar linkerhand, waardoor ze niet op die manier de communie kon ontvangen. Ze voelde dat het een teken was dat ze op de tong zou ontvangen. Als gevolg daarvan keerde haar hele klooster terug naar die praktijk. Vr. Joseph Marie Jacque van de Paris Foreign Mission Society was een van de ooggetuigen (van de wonderbaarlijke tranen van het beeld van Onze-Lieve-Vrouw) en een theoloog die diep te weten kwam over de spirituele toestand van de nonnen in Akita. "Betreffende dit voorval", p. Joseph concludeerde: "de aflevering op 1970 juli laat ons zien dat God wil dat leken en nonnen de communie op de tong ontvangen, omdat de communie door hun niet-toegewijde handen het potentiële gevaar met zich meebrengt om het geloof in de werkelijke tegenwoordigheid te kwetsen en te ondermijnen."^[7]Akita, door Francis Mutsuo Fukushima

Sinds de Heilige Stoel de communie in de hand heeft toegestaan, kunnen pastoors "het potentiële gevaar van het kwetsen en ondermijnen van het geloof in de Werkelijke Aanwezigheid" vermijden door dit moment te gebruiken om de gelovigen opnieuw te catechiseren over de Heilige Eucharistie en hoe ze Jezus met gepaste eerbied kunnen ontvangen. Ten tweede kunnen de gelovigen van deze gelegenheid gebruik maken om de inhoud van deze serie te bespreken en uw toewijding aan het Heilig Sacrament te heroverwegen, te vernieuwen en nieuw leven in te blazen.

En als laatste, mogen we dit allemaal overwegen. Zoals gedoopte christenen, zei St.Paul, "Je lichaam is een tempel van de Heilige Geest" ^[8]1 Cor 6: 19 - en dat geldt ook voor uw handen en uw tong. De waarheid is dat veel meer mensen hun handen gebruiken om op te bouwen, te strelen, lief te hebben en te dienen dan hun tongen, die vaak afbreken, belachelijk maken, uitschelden en oordelen.

Op welk altaar u uw Heer ook ontvangt ... moge het een passend altaar zijn.

 

GERELATEERDE LEZING

Over het bewapenen van de mis

Communie in de hand? - Deel I

 

Om met Mark mee te reizen De Nu Word,
klik op onderstaande banner om abonneren.
Uw e-mail wordt met niemand gedeeld.