VOOR nu zes maanden, is de Heer grotendeels "stil" gebleven in mijn leven. Het is een reis door een woestijn in het binnenland waar grote zandstormen wervelen en de nachten koud zijn. Velen van jullie begrijpen wat ik bedoel. Want de Goede Herder leidt ons met Zijn staf en staf door de vallei van de dood, de vallei van het strippen, de Vallei van Achor.
DE WOESTIJN VAN PROBLEEM
Het Hebreeuwse woord Achor betekent "moeite", en het wordt gevonden in deze passage in Hosea, die in een paar woorden de volledige geschriften van deze website bevat. Sprekend over zijn bruid, Israël, zegt God:
Daarom zal ik haar met doornen omhullen en een muur tegen haar oprichten, zodat ze haar paden niet kan vinden. Als ze haar minnaars achterna rent, zal ze ze niet inhalen; als ze ze zoekt, zal ze ze niet vinden. Dan zal ze zeggen: "Ik ga terug naar mijn eerste echtgenoot, want het was toen beter met mij dan nu." Dus ik zal haar verleiden; Ik zal haar de woestijn in leiden en tot haar hart spreken. Van daaruit zal ik haar de wijngaarden geven die ze had, en de vallei van Achor als een deur van hoop. (Hosea 2: 8,9, 16, 17; NAB)
Paus Johannes Paulus sprak over een nieuwe lente in de Kerk die we zouden bereiken door "de drempel van hoop te overschrijden". Maar vóór die lente komt er een winter. Voordat we die drempel overschrijden omarm de hoop, we moeten door de woestijn gaan:
Voor de wederkomst van Christus moet de Kerk een laatste beproeving doorstaan die het geloof van veel gelovigen zal doen wankelen. De vervolging die haar pelgrimstocht op aarde vergezelt, zal het "mysterie van ongerechtigheid" onthullen in de vorm van een religieus bedrog dat de mensen een schijnbare oplossing biedt voor hun problemen ten koste van afvalligheid van de waarheid. De allerhoogste religieuze misleiding is die van de Antichrist, een pseudo-messianisme waarmee de mens zichzelf verheerlijkt in plaats van God en dat zijn Messias in het vlees komt. -Catechismus van de Katholieke Kerk, n. 675
Deze woestijn heeft veel dimensies. Degene die volgens mij velen nu meemaken is een interieur woestijn (de exterieur woestijn komt eraan God is begonnen de weg van Zijn bruid in te dekken met doornen; Hij heeft een muur tegen ons opgetrokken zodat we onze paden niet kunnen vinden. Dat wil zeggen dat er een einde komt aan de oude manier van werken in de Kerk gedurende vele eeuwen. Ik hoor weer het woord dat ik een tijdje geleden ontving:
Het tijdperk van bedieningen loopt ten einde.
Dat wil zeggen, de paden die we eerder zijn ingeslagen, de oude methoden en middelen waarop we hebben vertrouwd, de werkwijzen, administratie en delegatie lopen ten einde. De bruid van Christus zal binnenkort volledig door geloof wandelen en niet langer door zien, niet langer door zekerheid volgens de opvattingen van de wereld. Jezus leidt ons naar binnen de woestijn van strippen waar de interne en externe krukken, aannames, afgoden en zekerheden waarop we hebben vertrouwd, naar beneden vallen. Dat wil zeggen, we worden teruggebracht tot een tarwekorrel, klein, klein, niets. We worden naar een dorre plek getrokken waar we naakt voor de Waarheid zullen staan. Ons niets zal de bron worden van bespotting en spot van een wereld die in de schaduw is geworpen, en voor een tijdje zal het lijken alsof zelfs God ons in de steek heeft gelaten.
Maar het is op deze plaats, deze plaats van droogte, van zwakte, van totale afhankelijkheid van God dat een druppel uit de oceaan van goddelijke barmhartigheid zal vallen op de tarwekorrel die op de grond is gevallen en aan zichzelf is gestorven, en de woestijn. zal beginnen bloesem De "deur van hoop" gaat open en de Kerk zal de drempel van hoop oversteken omarm de hoop in een tijdperk dat alleen kan worden omschreven als de Rechtvaardiging van wijsheid triomf van Justitie overwinning van vrede.
Maar we moeten eerst door de Desert of Trouble gaan.
WEES STIL
Terwijl ik voor het Heilig Sacrament bad, werden de woorden uit Jesaja 30 voor mij het "lied van de woestijn":
Door te wachten en door kalmte zult u worden gered, in stilte en in vertrouwen ligt uw kracht. (Jesaja 30:15)
Terwijl de wereld "zoals wij die kennen" in een razend tempo blijft instorten, lijkt de noodzaak om te evangeliseren absoluut noodzakelijk. En het is. Maar hoe we evangeliseren is cruciaal. De kerk heeft niet meer programma's nodig. Het heeft heiligen nodig.
HAlleen alle mensen kunnen de mensheid vernieuwen. —POPE JOHANNES PAULUS II, Boodschap aan de jeugd van de wereld, Wereld Jeugd Dag; n. 7; Keulen Duitsland, 2005
Kun je jezelf heilig maken? Nee, en dat kan ik ook niet. Maar de woestijn kan; die plaats van beproevingen, vervolgingen en allerlei moeilijkheden. Paus Benedictus zei:
Christus beloofde geen gemakkelijk leven. Degenen die comfort wensen, hebben het verkeerde nummer gekozen. Hij wijst ons eerder de weg naar grote dingen, het goede, naar een authentiek leven. —POPE BENEDICT XVI, Toespraak tot Duitse pelgrims, 25 april 2005.
Mensen luisteren gewilliger naar getuigen dan naar leraren, en als mensen naar leraren luisteren, is dat omdat ze getuigen zijn. Het is daarom vooral door het gedrag van de Kerk, door een levend getuigenis van trouw aan de Heer Jezus, dat de Kerk de wereld zal evangeliseren. Deze eeuw hunkert naar authenticiteit… Predik je wat je leeft? De wereld verwacht van ons eenvoud van leven, de geest van gebed, gehoorzaamheid, nederigheid, onthechting en zelfopoffering. —POPE PAULUS VI, Evangelisatie in de moderne wereld, n. 41, 76
Dus we moeten deze woestijn omarmen als een gift, want daaruit zal in je ziel de bloem van heiligheid bloeien. Deze bloem zal je leven niet alleen met deugd en vreugde sieren, maar het zal ook zijn geur verspreiden in een verarmde wereld. Ik hoorde Jezus in mijn gebed zeggen:
Accepteer alles wat er naar je toe komt, uiterlijk en innerlijk, met liefde, geduld en gehoorzaamheid. Twijfel er niet aan, maar accepteer het aangezien de doek de scherpe punt van de naald accepteert. Het weet niet hoe deze nieuwe draad er uiteindelijk uit zal zien, maar door stil te blijven, in kalmte en stilte, zal de ziel langzaamaan tot een goddelijk tapijt worden omgevormd.
NET BEGINNEN ...
Weet, broeders en zusters, dat ik bij jullie ben in deze woestijn door mijn gebed
s, via deze geschriften en via mijn webcast voor zover de Heer dat toestaat. Velen van u hebben zich afgevraagd waarom ik de laatste tijd "verdwenen" ben. Het antwoord is tweeledig; een daarvan is gewoon dat ik niet veel "woorden" heb gekregen om te schrijven. Misschien is dit zo dat u daadwerkelijk kunt bijpraten en lezen wat er al is gezegd! Ook heb ik de hele zomer doorgebracht met het verhuizen van mijn gezin en bediening. Dit heeft 99 procent van mijn tijd gekost.
Maar zoals ik een tijdje geleden schreef, lijkt het erop dat mijn missie 'nog maar net begint'. Ik kan dit op dit moment niet volledig uitleggen (en ik begrijp het ook niet volledig), maar naarmate het werk van hervestiging ten einde loopt, wordt al het andere op zijn plaats gezet. Mijn boek is verzonden en zal binnenkort beschikbaar zijn. Dit boek zal naar mijn mening een belangrijk instrument zijn om de kerk wakker te schudden, aangezien het gebaseerd is op het gezag van het leergezag. Ook is de webcaststudio bijna klaar. Er zijn ook andere werken, en ik heb ze aangeroerd hier Ik zal meer schrijven als de tijd rijp is.
Ten slotte wil ik je nogmaals bedanken voor al je gebeden en voor de donaties die ik heb ontvangen waardoor ik de studio heb kunnen afmaken en de apparatuur kan behouden die we nodig hebben om verder te gaan. Je bent zo'n ongelooflijke kleine gemeenschap, mijn lezerspubliek. U bent allemaal zo dicht bij mij, hoewel ik de meeste van uw gezichten niet heb gezien.
Weet dit: we zijn geliefd Jezus houdt van ons en begeleidt ons nauw in deze woestijn, zoals een herder dicht bij zijn kudde blijft. Wees niet bang of verontrust door deze "vuurproef", maar volhard, blijf trouw, en als je faalt, keer je onmiddellijk naar de oceaan van Zijn Goddelijke Barmhartigheid en weet dat absoluut niets je kan scheiden van Zijn liefde. Ren niet weg, want op dit moment daalt er een druppel van Goddelijke Barmhartigheid neer. Je hoeft alleen je hart erin te openen vertrouwen, in afwachting en in kalmte, en genade voor het huidige moment zal je kracht vernieuwen voor een andere dag, dan zal de bloem van heiligheid (die grotendeels voor je verborgen blijft) spoedig beginnen te bloeien als de Meester van de Seizoenen Zijn lammeren roept om te vernieuwen het gezicht van de aarde.
Ik verlaat u met een prachtig inzicht van St. Eucherius:
Kunnen we redelijkerwijs niet suggereren dat de woestijn een grenzeloze tempel is voor onze God? Want iemand die in stilte leeft, zal ongetwijfeld plezier beleven aan eenzame plaatsen. Daar maakt hij zich vaak aan zijn heiligen bekend; het is onder dekking van de eenzaamheid dat hij neerbuigt om mensen te ontmoeten.
Het was in de woestijn dat Mozes God zag, zijn gezicht badend in licht ... Daar werd hem toegestaan vertrouwd met de Heer te praten; hij sprak met hem; hij sprak met de Heer van de hemel, net zoals mensen gewoonlijk met hun medemensen praten. Daar ontving hij de staf die de macht had om wonderen te verrichten en, nadat hij de woestijn was binnengegaan als een herder van schapen, verliet hij de woestijn als een herder van volkeren. (Vb 3; 33,11; 34).
Evenzo, toen het volk van God bevrijd zou worden uit Egypte en verlost zou worden van hun aardse werken, gingen ze dan niet naar een afgezonderde plaats en zochten ze hun toevlucht in de eenzaamheid? Ja inderdaad, het was in de woestijn dat het tot deze God moest naderen die hen uit hun slavernij rukte ... En de Heer maakte van zichzelf de leider van zijn volk en leidde hen door de woestijn. Dag en nacht plaatste hij onderweg een pilaar, een brandende vlam of een stralende wolk, als een teken uit de hemel ... Zo bereikten de kinderen van Israël, terwijl ze in de eenzaamheid van de woestijn leefden, het visioen van Gods troon en hoorden ze zijn stem ...
Moet ik hieraan toevoegen dat ze het land dat ze wilden niet bereikten voordat ze in de woestijn hadden vertoefd? Opdat de mensen op een dag in het bezit zouden komen van een land waar melk en honing vloeiden, moesten ze eerst door droge en onbebouwde plaatsen gaan. Het is altijd door middel van kampen in de woestijn dat we onze weg banen naar ons ware vaderland. Laat degenen die 'de milddadigheid van de Heer in het land van de levenden' willen zien (Ps 27 [26]: 13) wonen in een onbewoonbaar land. Laat degenen die hemelburgers worden, gasten van de woestijn worden. —Sint Eucherius (ca. 450 n.Chr.), Bisschop van Lyon
GERELATEERDE LEZING:
