Dynastie, geen democratie - Deel I

DAAR is verwarring, zelfs onder katholieken, over de aard van de kerk die Christus heeft gevestigd. Sommigen vinden dat de kerk hervormd moet worden om een ​​meer democratische benadering van haar doctrines mogelijk te maken en om te beslissen hoe om te gaan met hedendaagse morele kwesties.

Ze zien echter niet in dat Jezus geen democratie heeft gevestigd, maar een dynastie.

NIEUW VERBOND

De Heer beloofde David:

Hiervan ben ik er zeker van, dat uw liefde eeuwig duurt, dat uw waarheid stevig bevestigd is als de hemelen. 'Met mijn uitverkorene heb ik een verbond gesloten; Ik heb mijn dienaar David gezworen: Ik zal uw dynastie voor altijd vestigen en uw troon door alle eeuwen heen. " (Psalm 89: 3-5)

David stierf, maar zijn troon niet. Jezus is zijn afstammeling (Matt. 1: 1; Lc. 1:32) en de eerste woorden van Zijn prediking kondigden dit koninkrijk aan:

Dit is de tijd van vervulling. Het koninkrijk van God is nabij. (Marcus 1:15)

Het koninkrijk is definitief gevestigd in Christus door het vergieten van Zijn bloed. Het is een geestelijk koninkrijk, een dynastie die "door alle eeuwen heen" zal blijven bestaan. De Kerk, Zijn lichaam, is de belichaming van dit koninkrijk:

Christus, hogepriester en unieke middelaar, heeft van de Kerk "een koninkrijk, priesters voor zijn God en Vader ..." gemaakt. De gelovigen oefenen hun dooppriesterschap uit door, ieder volgens zijn eigen roeping, deel te nemen aan de zending van Christus als priester, profeet, en koning. -Catechismus van de katholieke kerk, N. 1546

Als God beloofde dat Davids koninkrijk door alle eeuwen heen zou blijven bestaan ​​- en Christus is de vervulling van dat koninkrijk - zou Davids koninkrijk dan niet een voorafschaduwing zijn van dat van onze Heer?

HIËRARCHIE

David was koning, maar in Jesaja 22 zien we dat hij een andere man met zijn eigen gezag bekleedt - iemand die de rentmeester, meester of premier zou worden van Davids eigen huis:

Op die dag zal ik mijn dienstknecht Eljakim, zoon van Hilkia, oproepen; Ik zal hem uw mantel aantrekken, hem uw gordel omgorden en uw macht aan hem overgeven. Hij zal een vader zijn voor de inwoners van Jeruzalem en voor het huis van Juda; Ik zal de sleutel van het huis van David op zijn schouder leggen; wanneer hij opent, zal niemand sluiten, wanneer hij sluit, zal niemand openen. Ik zal hem als een pin op een vaste plek bevestigen om een ​​ereplaats te zijn voor zijn familie ... (Jesaja 22: 20-23)

Het is dus onmiskenbaar dat Jezus naar deze passage verwijst wanneer Hij zich tot Petrus wendt, in navolging van Jesaja's eigen woorden:

Ik zeg je, je bent Petrus, en op deze rots zal ik mijn kerk bouwen, en de poorten van de onderwereld zullen haar niet overweldigen. Ik zal je de sleutels van het koninkrijk der hemelen geven. Wat u ook op aarde bindt, zal in de hemel gebonden zijn; en alles wat u op aarde ontbindt, zal in de hemel worden ontbonden. (Matt 16: 18-19)

Jezus kwam niet om het Oude Testament af te schaffen, maar om het te vervullen (Matt. 5:17). Daarom overhandigt Hij de sleutels van Zijn koninkrijk aan Petrus als rentmeester:

Voed mijn schapen. (Johannes 21:17)

Dat wil zeggen, Peter bekleedt nu een rol als vervanging voor de koning over zijn huis. Daarom noemen we de Heilige Vader de "Plaatsvervanger van Christus." Vicar komt uit het Latijn plaatsvervanger wat 'plaatsvervanger' betekent. Zie bovendien hoe Jesaja's woorden worden vervuld in de kerkelijke kleding die door de eeuwen heen wordt gedragen: "Ik zal hem kleden met uw mantel, en hem omgorden met uw gordel.​ In feite zegt Jesaja dat deze plaatsvervanger van David een "vader" over de inwoners van Jeruzalem zal worden genoemd. Het woord "paus" komt uit het Grieks pappas wat 'vader' betekent. De paus is dan een vader over het "nieuwe Jeruzalem", dat reeds aanwezig is in de harten van de gelovigen die "de stad van God" vormen. En net zoals Jesaja profeteert dat Eljakim “als een pin op een vaste plek, om een ​​ereplaats te zijn voor zijn familiey, ”zo is ook de paus een“ rots ”, en tot op de dag van vandaag geliefd en geëerd door de gelovigen over de hele wereld.

Wie kan er niet inzien dat Christus Zijn dynastie in de Kerk heeft gevestigd, met de Heilige Vader als haar rentmeester?

IMPLICATIES

De implicaties hiervoor zijn enorm. Dat wil zeggen, Eljakim was geen koning; hij was rentmeester. Hij werd beschuldigd van het uitvoeren van de wil van de koning met betrekking tot het koninkrijk, niet het creëren van zijn eigen orde. De Heilige Vader is niet anders:

De paus is geen absolute soeverein, wiens gedachten en verlangens de wet zijn. Integendeel, de bediening van de paus is de garantie voor de gehoorzaamheid aan Christus en zijn woord​ —POPE BENEDICT XVI, Preek van 8 mei 2005; San Diego Union-Tribune

Natuurlijk zei Jezus ook tegen de andere elf apostelen dat ze delen in Zijn leergezag om “te binden en los te maken” (Matt. 18:18). We noemen deze leerautoriteit het “magisterium”.

… Dit leergezag is niet superieur aan het Woord van God, maar is zijn dienaar. Het leert alleen wat eraan is overhandigd. Op goddelijk bevel en met de hulp van de Heilige Geest luistert het hier toegewijd naar, bewaakt het met toewijding en legt het getrouw uit. Alles wat het voorstelt om te geloven dat het goddelijk geopenbaard is, wordt ontleend aan deze enkele afzetting van geloof​ (CCC, 86)

Zo delen de Heilige Vader en de bisschoppen in gemeenschap met hem, evenals de lekengelovigen, in de “koninklijke” rol van Christus door de waarheid te prediken die ons vrijmaakt. Maar deze waarheid is niet iets dat we verzinnen. Het is niet iets dat we door de eeuwen heen vervaardigen, zoals critici van de kerk blijven beweren. De waarheid die we doorgeven - en de waarheden die we vandaag spreken om de nieuwe morele uitdagingen van onze tijd aan te pakken - zijn ontleend aan het onveranderlijke woord van God en de natuurlijke en morele wet, wat we het 'depot van geloof' noemen. Het geloof en de moraal van de kerk liggen dus niet voor het oprapen; ze zijn niet onderworpen aan een democratisch proces waarbij ze worden gevormd volgens de grillen van een bepaalde generatie, of helemaal worden afgewezen. Niemand - de paus inbegrepen - heeft de autoriteit om de wil van de koning terzijde te schuiven. Liever, "waarheid is stevig bevestigd als de hemelen​ Die waarheid wordt bewaakt door een "dynastie… door de eeuwen heen. '

De Kerk ... is van plan haar stem te blijven verheffen ter verdediging van de mensheid, zelfs wanneer het beleid van staten en de meerderheid van de publieke opinie in de tegenovergestelde richting beweegt. De waarheid put inderdaad kracht uit zichzelf en niet uit de hoeveelheid instemming die ze oproept​ —POPE BENEDICT XVI, Vaticaanstad, 20 maart 2006

ZELFS IN SCHANDAAL

Ondanks de seksuele schandalen die de Kerk blijven opschudden, is de waarheid van Christus 'woorden niet minder krachtig: "...de poorten van de hel zullen haar niet overweldigen.'We moeten de verleiding weerstaan ​​om de baby met het badwater weg te gooien; om de corruptie van een paar leden van het lichaam te zien als een corruptie van het geheel; om ons geloof in Christus en zijn vermogen om te regeren te verliezen. Degenen met ogen kunnen zien wat er vandaag gebeurt: dat wat corrupt is, wordt op de grondvesten geschud. Wat er overblijft, kan er uiteindelijk heel anders uitzien. De kerk zal kleiner zijn; ze zal nederiger zijn; ze zal zuiverder worden.

Maar vergis u niet: ze zal ook worden bestuurd door een vicaris. Want de dynastie zal duren tot het einde der tijden ... en de waarheid die ze leert, zal ons altijd bevrijden.

... met betrekking tot de goddelijke geschriften ... niemand kan, vertrouwend op zijn eigen wijsheid, aanspraak maken op het voorrecht de Schriften overhaast te verdraaien naar zijn eigen betekenis, in tegenstelling tot de betekenis die de heilige moederkerk heeft en heeft. Het was alleen de Kerk die Christus opdroeg om de nederzetting van het geloof te bewaken en om de ware betekenis en interpretatie van de goddelijke uitspraken te bepalen.​ —POPE PIUS IX, Nostis en Nobiscum, Encycliek, n. 14 8 DECEMBER 1849

VERDERE LEZING: