Het Prodigal Hour binnengaan

 

DAAR ik heb de komende dagen veel op mijn hart om over te schrijven en te spreken, dat is serieus en belangrijk in het grote geheel van dingen. Ondertussen blijft paus Benedictus helder en openhartig spreken over de toekomst van de wereld. Het is geen verrassing dat hij de waarschuwingen van de Heilige Maagd Maria, die in haar persoon een prototype en spiegel van de Kerk. Dat wil zeggen, er moet een samenhang zijn tussen haar en de Heilige Traditie, tussen het profetische woord van het lichaam van Christus en haar authentieke verschijningen. De centrale en synchrone boodschap is er een van zowel waarschuwing als hoop: waarschuwing dat de wereld zich op de afgrond van een ramp bevindt vanwege haar huidige koers; en hoop dat, als we ons tot God keren, Hij onze naties kan genezen. Ik wil meer schrijven over de krachtige preek van paus Benedictus in het licht van de afgelopen Paaswake. Maar voorlopig kunnen we de ernst van zijn waarschuwing niet onderschatten:

De duisternis die een reële bedreiging vormt voor de mensheid is tenslotte het feit dat hij tastbare materiële dingen kan zien en onderzoeken, maar niet kan zien waar de wereld heen gaat of waar ze vandaan komt, waar ons eigen leven naartoe gaat, wat goed is en wat is slecht. De duisternis die God omhult en waarden verduistert, is de echte bedreiging voor ons bestaan en voor de wereld in het algemeen. Als God en morele waarden, het verschil tussen goed en kwaad, in duisternis blijven, dan zijn alle andere "lichten" die zulke ongelooflijke technische hoogstandjes binnen ons bereik brengen, niet alleen vooruitgang, maar ook gevaren die ons en de wereld in gevaar. —PAUS BENEDICTUS XVI, Paaswake Homilie, 7 april 2012 (nadruk van mij)

En zo is de wereld aangekomen Het verloren uur: een periode van hoop en waarschuwing ...

 

Voor het eerst gepubliceerd op 15 maart 2011:

ZELFS nadat hij volledig blut was en zijn hele erfenis had verpest, zou de verloren zoon niet naar huis komen. Zelfs nadat een hongersnood door het land was getrokken, wilde hij niet naar huis komen. Zelfs nadat hij - een joodse jongen - alleen een baan kon vinden als voeding varkens, hij zou niet naar huis komen. Pas toen hij tot aan zijn knieën in het varkensslot van de zonde zat, kreeg de verloren zoon eindelijk een “verlichting van het geweten”(Vgl. Lucas 15: 11-32). Pas toen, toen hij totaal gebroken was, kon hij eindelijk kijken innerlijk… en dan huiswaarts weer.

En het is deze plaats van armoede die leidt tot zelfkennis waar de wereld nu heen moet voordat ook zij haar ‘verlichting’ kan ontvangen ...

 

NACHT MOET VALLEN

Vanmorgen in gebed voelde ik dat de Vader zei:

Mijn kind, zet je ziel schrap voor de gebeurtenissen die moeten plaatsvinden. Wees niet bang, want angst is een teken van een zwak geloof en onreine liefde. Vertrouw in plaats daarvan van ganser harte op alles wat ik op aarde tot stand zal brengen. Alleen dan, in de "volheid van de nacht", zal Mijn volk het licht kunnen herkennen ... —Dagboek, 15 maart 2011; (zie 1 Johannes 4:18)

Het is niet dat God wil dat we lijden. Hij heeft ons nooit voor lijden geschapen. Door de zonde heeft de mensheid lijden en dood in de wereld gebracht ... maar door het kruis van Jezus kan lijden nu worden gebruikt als een instrument van zuivering en correctie om een ​​groter goed tot stand te brengen: redding​ Als barmhartigheid niet overtuigt, zal gerechtigheid dat wel doen.

De tranen vloeien gemakkelijk wanneer men begint na te denken over het lijden dat plaatsvindt in Japan, Nieuw-Zeeland, Chili, Haïti, China, enz. Waar verschrikkelijke aardbevingen hebben toegeslagen. Maar dan, terwijl ik zielen over de hele wereld bedien tijdens mijn reizen en correspondentie, vindt er in bijna elke regio weer een ander lijden plaats, maar vooral in westerse culturen. Het is het verdriet van a geestelijk aardbeving die begon met de dwalende filosofieën van de verlichtingsperiode - uiteindelijk het geloof in Gods bestaan ​​aan het wankelen - en die als een morele tsunami door onze tijd heen. 

De slang spuwde echter een stortvloed van water uit zijn mond achter de vrouw om haar met de stroom mee te slepen. (Openbaring 12:15)

ZIJN eerste tsunami trekt zich nu terug en laat in zijn kielzog het bloedbad achter van een "cultuur van de dood, "Waar zelfs de waarde van een mensenleven nu openlijk wordt bediscussieerd, openlijk aangevallen, openlijk vermoord - en dan worden dergelijke acties openlijk beroemd als een ‘recht’ voor de echt dove en blinde verloren zonen en dochters van onze tijd.

En dus, Het verloren uur is gekomen. Want het is onmogelijk voor een mensheid die zich tegen zichzelf heeft gekeerd om te overleven. En daardoor staan ​​het milieu, de hulpbronnen, de vrijheden en de vrede van de naties op het spel. Kon de Heilige Vader in zijn meest recente encycliek nog duidelijker zijn geweest?

… We moeten de verontrustende scenario's die onze toekomst bedreigen, of de krachtige nieuwe instrumenten waarover de "cultuur van de dood" beschikt niet onderschatten. Aan de tragische en wijdverbreide plaag van abortus zullen we in de toekomst wellicht moeten toevoegen - het is inderdaad al heimelijk aanwezig - de systematische eugenetische programmering van geboorten. Aan de andere kant van het spectrum dringt een pro-euthanasie-mentaliteit door als een even schadelijke bewering van controle over het leven dat onder bepaalde omstandigheden niet langer de moeite waard wordt geacht om geleefd te worden. Aan deze scenario's ten grondslag liggen culturele standpunten die de menselijke waardigheid ontkennen. Deze praktijken bevorderen op hun beurt een materialistisch en mechanistisch begrip van het menselijk leven. Wie zou de negatieve effecten van dit soort mentaliteit op ontwikkeling kunnen meten? Hoe kunnen we verrast zijn door de onverschilligheid die wordt getoond ten opzichte van situaties van menselijke ontaarding, wanneer die onverschilligheid zelfs zich uitstrekt tot onze houding ten opzichte van wat wel en niet menselijk is? Wat verbazingwekkend is, is de willekeurige en selectieve bepaling van wat vandaag naar voren moet worden gebracht als respectwaardig. Onbelangrijke zaken worden als schokkend beschouwd, maar ongekende onrechtvaardigheden lijken algemeen te worden getolereerd. Terwijl de armen van de wereld aan de deuren van de rijken blijven kloppen, loopt de welvaartswereld het risico die kloppen niet meer te horen, vanwege een geweten dat niet meer kan onderscheiden wat menselijk is. —PAUS BENEDICTUS XVI, Caritas in Veritate "Charity in Truth", N. 75

Het schudden van de natuur, zou je kunnen zeggen, is het gevolg van de verschuiving en scheiding tussen de spirituele en morele tektonische platen; want schepping en moraliteit zijn intrinsiek met elkaar verbonden: ^[1]Rome 8: 18-22

De achteruitgang van de natuur is in feite nauw verbonden met de cultuur die het menselijk samenleven vormgeeft: wanneer de ‘menselijke ecologie’ wordt gerespecteerd binnen de samenleving profiteert ook de ecologie van het milieu. Net zoals menselijke deugden met elkaar verbonden zijn, zodat de verzwakking van de een anderen in gevaar brengt, zo is het ecologische systeem gebaseerd op respect voor een plan dat zowel de gezondheid van de samenleving als haar goede relatie met de natuur beïnvloedt ... Als er een gebrek aan respect is voor het recht op leven en een natuurlijke dood, als menselijke conceptie, zwangerschap en geboorte kunstmatig worden gemaakt, als menselijke embryo's worden opgeofferd voor onderzoek, verliest het geweten van de samenleving uiteindelijk het concept van de menselijke ecologie en daarmee ook dat van milieu-ecologie… Hierin schuilt een ernstige tegenstelling in onze mentaliteit en praktijk van vandaag: een die de persoon vernedert, het milieu ontwricht en de samenleving beschadigt. — PAUS BENEDICTUS XVI, Ibid. zn. 51

 

EEN "VERLICHTING" IS NODIG

Maar wat is er nodig voordat de mensheid 'wakker wordt' uit de gevaarlijke richting die we opgaan? Blijkbaar veel meer dan wat we hebben gezien. We hebben onze "erfenis" opgeblazen - dat wil zeggen, we hebben onszelf uitgegeven vrije wil over het ontwikkelen van een wereld zonder God die heeft geleid tot democratieën zonder gerechtigheid, economieën zonder evenwicht, amusement zonder terughoudendheid en genoegens zonder matiging. Maar zelfs als we moreel bankroet zijn (en de wijdverbreide vernietiging van huwelijken en gezinnen is hiervan het bewijs), was het niet genoeg om het geweten van de mensheid te corrigeren. Nee ... het lijkt erop dat er ook een "hongersnood" en een geweldige strippen en het breken van een trots ^[2]zien Tde nieuwe toren van Babel dat zich tegen God onze Vader heeft verzet. Pas als de naties op hun knieën zitten in de varkenspoel van zelfgemaakte vernietiging, lijkt het erop dat ze in staat zullen zijn om een verlichting van het geweten​ En vandaar de Zeven zegels van Openbaring moet definitief worden verbroken opdat de barmhartige gerechtigheid van God - dat wil zeggen, ons laten oogsten wat we hebben gezaaid ^[3]Gal 6: 7-8- bewust worden van hoe ver we uit de gratie zijn gevallen.

En dus moet de nacht vallen; de duisternis van dit nieuwe heidendom moet zijn beloop hebben. En dan, alleen dan, zo lijkt het, zal de moderne mens in staat zijn om het "licht van de wereld" te onderscheiden van de "prins van de duisternis".

 

DE ZIEL BRACHTEN ... VOOR GENADE

Uiteindelijk is dit een boodschap van hoop: dat God niet zal toestaan ​​dat de mensheid zichzelf volledig vernietigt. Hij zal op een zeer soevereine en mooie manier ingrijpen. De komst Verlichting van geweten, misschien wat wordt genoemd "Zesde zegel" van Openbaring, wordt een kans voor de verloren zoons en dochters om naar huis terug te keren. In plaats van in toorn op de wereld neer te dalen, zal de Vader naar iedereen toe rennen die aan de reis naar huis begint en hen verwelkomen, ongeacht hoe ernstig of verloren zondaar ze ook zijn geweest. ^[4]cf. De komende openbaring van de Vader

Terwijl hij nog op een afstand was, zag zijn vader hem en had medelijden, en hij rende en omhelsde hem en kuste hem. (Lucas 15:20)

Welke man onder u die honderd schapen heeft en er een verliest, zou de negenennegentig niet in de woestijn achterlaten en achter de verloren gaan aan gaan totdat hij het vindt? (Lukas 15: 4)

Beschadig het land, de zee of de bomen niet totdat we het zegel op het voorhoofd van de dienaren van onze God hebben aangebracht. (Openbaring 7: 3)

Waar ik ook bedien, ik kom voortdurend ouders tegen van wie de kinderen de kerk hebben verlaten. Ze hebben een gebroken hart en zijn bang dat hun kinderen voor altijd verloren zullen gaan. Ik ben er zeker van dat dit het geval is voor velen van u die dit nu lezen. Maar luister goed ...

Toen de HEER zag hoe groot de slechtheid van de mens op aarde was, en hoe geen verlangen dat zijn hart kreeg ooit iets anders was dan slecht, had hij spijt dat hij de mens op aarde had gemaakt, en zijn hart was bedroefd. Daarom zei de HEER: "Ik zal de mannen die Ik heb geschapen van de aarde wegvagen ... Het spijt me dat ik ze heb gemaakt." Maar Noach vond genade bij de Heer. (Gen 6: 5-8)

Noach was de enige rechtvaardige ziel die God kon vinden, maar Hij redde Noach en zijn gezin. ^[5]zie ook Het komende herstel van het gezin

Ga de ark binnen, jij en je hele gezin, want alleen jij in dit tijdperk heb gemerkt dat ik echt rechtvaardig bent. (Gen 7: 1)

Dus degenen onder u wiens kinderen, broers en zussen, echtgenoten, enz. Van het geloof zijn afgevallen: wees als Noach. U bent de rechtvaardige, leeft in trouw aan Gods Woord en doet voorbede en bidt namens hen, en ik geloof dat God hen de gelegenheid en de genaden zal geven om - net als de verloren zoon - naar huis te komen, ^[6]zien Het komende herstel van het gezin voor de laatste helft van de Grote storm gaat over de mensheid: ^[7]zien Het verloren uur

Ik zal opstaan ​​en naar mijn vader gaan en tegen hem zeggen: 'Vader, ik heb gezondigd tegen de hemel en tegen u verdien ik het niet langer uw zoon genoemd te worden; behandel mij zoals u een van uw ingehuurde arbeiders zou behandelen. (Lukas 15: 18-19)

Maar dit verloren uur is niet het begin van een nieuw tijdperk van vrede - nog niet. Want we lezen ook in de gelijkenis van de verloren zoon dat de oudste zoon was niet openstaan ​​voor de genade van de Vader. Zo zullen velen ook de genade van de Verlichting weigeren, die dus zal dienen om zielen tot Gods genade te trekken, of ze in de duisternis achter te laten. De schapen zullen van de bokken worden gezeefd, de tarwe van het kaf. ^[8]cf. De grote zuivering Zo zal het toneel worden gevormd voor "de laatste confrontatie" tussen de machten van het licht en de machten van de duisternis. ^[9]cf. Het boek Openbaring naleven  Het is deze oprukkende duisternis waarvoor paus Benedictus onze generatie waarschuwt in zijn profetische leringen.

Maar God zal degenen die zijn genade ontvangen een ark van toevlucht in de tijden die komen dat ze hun weg door de duisternis kunnen zien ... ^[10]zien De grote ark en Een wonder van barmhartigheid

 

 

Bedankt voor het helpen om deze bediening draaiende te houden!

Klik hier om Afmelden or Inschrijven bij dit tijdschrift.

Tweet