Zomer landschap door George Inness, 1894
Ik heb ernaar verlangd u het Evangelie te geven, en meer dan dat, u mijn leven te geven; je bent me erg dierbaar geworden. Mijn lieve kinderen, ik ben als een moeder die jullie baart, totdat Christus in jullie is gevormd. (1 Thess 2: 8; Gal 4:19)
IT is bijna een jaar geleden sinds mijn vrouw en ik onze acht kinderen hebben opgehaald en zijn verhuisd naar een klein perceel land op de Canadese prairies in the middle of nowhere. Het is waarschijnlijk de laatste plaats die ik zou hebben gekozen ... een wijd open oceaan van akkers, weinig bomen en veel wind. Maar alle andere deuren gingen dicht en dit was degene die openging.
Terwijl ik vanmorgen bad, nadenkend over de snelle, bijna overweldigende verandering van richting voor ons gezin, kwamen er woorden bij me terug die ik was vergeten dat ik had gelezen kort voordat we ons geroepen voelden om te verhuizen ... Ezechiël, hoofdstuk 12.
VLUCHT
In 2009 woonden we in een kleine stad, waar we pas twee jaar daarvoor waren verhuisd. We waren niet in de stemming om ons gezin opnieuw te ontwortelen. Maar zowel mijn vrouw als ik voelden een onherroepelijke roeping naar het platteland. Op dat moment kwam ik een passage in de Schrift tegen die van de pagina sprong, maar pas nu, ik durf te zeggen, is het logisch.
Mensenzoon, je leeft temidden van een opstandig huis; ze hebben ogen om te zien maar niet te zien, en oren om te horen maar niet te horen, want ze zijn een opstandig huis. (Ezechiël 12: 2)
Inderdaad, toen Jezus mij tot dit apostolaat riep door middel van een krachtige ervaring vóór het Heilig Sacrament, Had ik ook voorgelezen uit het boek Jesaja:
Toen hoorde ik de stem van de Heer zeggen: "Wie zal ik zenden? Wie zal voor ons gaan?" "Hier ben ik," zei ik; "stuur mij!" En hij antwoordde: Ga en zeg tot dit volk: Luister goed, maar je zult het niet begrijpen! Kijk aandachtig, maar je zult niets weten! (Jesaja 6: 8-9)
De timing van dit apostolaat is gedurende rebellie in het huis van God: afvalligheid.
De staart van de duivel functioneert in het uiteenvallen van de katholieke wereld. De duisternis van Satan is binnengedrongen en heeft zich door de katholieke kerk verspreid, zelfs tot aan haar top. Afvalligheid, het verlies van het geloof, verspreidt zich over de hele wereld en naar de hoogste niveaus binnen de kerk. —POPE PAULUS VI, toespraak over de zestigste verjaardag van de verschijningen in Fatima, 13 oktober 1977
De Heer zei vervolgens tegen de profeet Ezechiël:
Nu, mensenzoon, bereid overdag, terwijl ze toekijken, je bagage voor alsof voor ballingschap, en opnieuw terwijl ze toekijken, migreer je van waar je woont naar een andere plaats; misschien zullen ze zien dat ze een opstandig huis zijn. Je zult je bagage naar buiten brengen als een balling overdag terwijl ze toekijken ... want Ik heb je een teken gemaakt voor het huis van Israël. (Ezechiël 12: 3-6)
Zonder de genade en zalving in mijn ziel op dit moment, zou ik dit niet durven schrijven; maar ik voel dat ik moet ...
EEN BORD?
Zowel mijn vrouw als mijn gezin wonen in een andere Canadese provincie. We zijn uren verwijderd van degenen die we liefhebben en koesteren. We zijn in the middle of nowhere, ver van vrienden, winkelcentra en verreweg de meest pijnlijke dagelijkse mis. Ik heb me hier vaak over verwonderd omdat de dagelijkse mis de ziel was en is van mijn apostolaat, de bron en het hoogtepunt van elke genade. Ik vroeg mijn geestelijk leidsman waarom God ons hierheen zou hebben geleid, verbannen van de steunen die we altijd hebben gehad. Hij antwoordde zonder een adem te verliezen: "God bereidt je voor wanneer deze ondersteuning niet langer beschikbaar zal zijn." En dus zoek ik Hem waar Hij is, daar, verborgen in mijn arme ziel ... en door mijn Helper, de Heilige Geest, Ik vind Hem naar wie ik verlang.
En dus, gepresenteerd met de taken die voor ons liggen, hebben mijn vrouw en ik het afgelopen jaar besteed aan het veranderen van het ene gebouw in een schuur en het andere in een kippenhok; we kochten een melkkoe, enkele kippen en vleeskuikens, en legden een enorme tuin aan. We hebben onze weiden omheind, een oude sikkelmaaier, hark en balenpers gekocht en zullen binnenkort wat hooi gaan maken. We vulden onze kleine graanschuren met haver en tarwe en maakten onze waterput schoon. Het is alsof God ons naar ons toe beweegt zelfvoorziening, zo min mogelijk afhankelijk van 'het systeem', dat in de westerse wereld steeds moeilijker is geworden om gewoon in te overleven. Het is alsof Hij ons voorbereidt op de tijden die voor ons liggen - de meest pijnlijke beproevingen die de wereld ooit heeft meegemaakt . We doen dit bij 'daglicht', niet in het geheim. We bereiden ons geestelijk en ja lichamelijk voor op de komende dagen. Nederig, vraag ik, schrijft de Heer u een boodschap, deze keer zonder woord, maar in de daden die Hij ons ertoe heeft aangezet te ondernemen?
SPOEDIG…
De profeet Ezechiël schrijft verder:
Zo kwam het woord van de HEER tot mij: mensenkind, wat is dit spreekwoord dat je in het land Israël hebt: "De dagen slepen voort, en er komt nooit iets uit"? Zeg daarom tegen hen: Zo zegt de Heere HEERE: Ik zal een einde maken aan deze spreuk; zij zullen het in Israël nooit meer citeren. Zeg liever tegen hen: de dagen zijn nabij, en ook de vervulling van elk visioen. Wat ik ook zeg, het is definitief en het zal zonder verder uitstel gebeuren. In uw dagen, opstandig huis, wat ik ook zeg, ik zal teweegbrengen, zegt de Here God ... Mensenzoon, luister naar het huis van Israël die zegt: "Het visioen dat hij ziet is ver weg; hij profeteert over de verre toekomst! " Zeg daarom tegen hen: Zo zegt de Here God: Geen van mijn woorden zal langer worden uitgesteld; wat ik ook zeg, het is definitief en het zal gebeuren, zegt de Here God. (Ezechiël 12: 21-28)
Hoewel ik beweer dat we de timing van Gods plan eenvoudigweg niet zeker weten, zou ik niet waarheidsgetrouw zijn als ik je niet zou vertellen dat ik in mijn botten voel dat we momenten weg van wereldwijd veranderende gebeurtenissen, zo niet een goddelijke interventie dat zal de koers bepalen voor het einde van dit tijdperk.
Natuurlijk zijn er velen die zullen zeggen: "We hebben dit al eerder gehoord! Je bent nog een andere stem, die het goed bedoelde of niet, creëert meer angstwekkende, ongezonde obsessie met de eindtijd, en een afleiding van dat wat doet er echt toe." Mijn antwoord is vrij eenvoudig:
De Heer stelt zijn belofte niet uit, zoals sommigen "uitstel" beschouwen, maar Hij heeft geduld met u en wenst niet dat er iemand verloren gaat, maar dat iedereen tot bekering komt. Maar de dag van de Heer zal komen als een dief ... (2 Pet 3: 9-10)
Het zijn mijn zaken niet wanneer de Heer te werk zal gaan de laatste beproeving dat de Catechismus leert, de Tijdperk van vrede verwacht door de kerkvaders en moderne pausen, of de
komst van die antagonist die de traditie de 'antichrist. 'Maar het is onze hele zaak om te waken en te bidden dat de weeën die ermee gepaard gaan - en dat zal in veel gevallen onmiddellijk eisen miljoenen levens- Verras ons niet "als een dief" in de nacht.
Als je een wolk in het westen ziet opkomen, zeg je meteen dat het gaat regenen - en dat doet het ook ... Hypocrieten! Je weet hoe je het uiterlijk van de aarde en de lucht moet interpreteren; waarom weet je niet hoe je de huidige tijd moet interpreteren? (Lukas 12:54, 56)
FIAT!
Mijn vrienden, ik voel me net als St. Bonifatius ooit deed, wiens monument we vandaag herdenken. Kijkend naar de omstandigheden van zijn toekomst, die na verloop van tijd waarschijnlijk het martelaarschap zou worden (en dat was het ook), zei hij:
Ik ben doodsbang als ik aan dit alles denk. Angst en beven kwamen over mij en de duisternis van mijn zonden bedekte me bijna Ik zou graag de taak van het leiden van de kerk die ik heb aanvaard, opgeven als ik zou kunnen vinden dat een dergelijke actie gerechtvaardigd is door het voorbeeld van de vaderen of door de heilige Schrift. -Liturgie van de uren, Vol. III, blz. 1456
Ja, ik zou graag stoppen met praten over de dingen die komen gaan als Ik kon in het voorbeeld van de heiligen en profeten uit de oudheid vinden dat "zo'n actie gerechtvaardigd was". Maar ik kan niet. In plaats daarvan merk ik dat de juiste reactie keer op keer die van geloof is: "Laat het met mij gebeuren volgens uw woord " (Lukas 1:38). En dus,
Laten we geen honden zijn die niet blaffen, noch stille toeschouwers, noch betaalde bedienden die voor de wolf wegrennen. Laten we in plaats daarvan voorzichtig zijn met herders die over Christus 'kudde waken. Laten we het hele plan van God prediken aan de machtigen en nederigen, aan rijken en aan armen, aan mannen van elke rang en leeftijd, voor zover God ons de kracht geeft, in seizoen en buiten het seizoen ... —St. Bonifatius, Getijdengebed, Vol. III, blz. 1457
En dus, op mijn reis tussen de wei en het apostolaat, zal ik door Gods genade doorgaan met het spreken van de woorden die in mijn hart opwellen. We zijn nu in het hooiseizoen, dus vergeef me als ik iets minder vaak schrijf of uitzend. Maar dan, als deze plaats waar God mijn gezin naartoe heeft gebracht in Zijn wil is, dan maken deze tijden van stilte ook deel uit van Zijn plan. Ik reken meer dan wat dan ook op uw gebeden, en ik ben ontroerd door de genereuze uitstorting van uw brieven en donaties die de wolf letterlijk van de deur hebben gehouden. Je bent mij zo dierbaar, wie je ook bent die deze 'spirituele wei' bezoekt.
Houd van Jezus met heel je hart, en al het andere komt goed.
Bid voor mij, dat ik niet vlucht uit angst voor de wolven. —POPE BENEDICT XVI, 24 april 2005, Sint-Pietersplein, Homilie