Zijn we een hoek omgegaan?

 

Opmerking: sinds ik dit heb gepubliceerd, heb ik enkele ondersteunende citaten van gezaghebbende stemmen toegevoegd, terwijl de reacties over de hele wereld blijven stromen. Dit is een te cruciaal onderwerp om niet gehoord te kunnen worden door de collectieve zorgen van het Lichaam van Christus. Maar het raamwerk van deze reflectie en argumenten blijven ongewijzigd. 

 

HET nieuws schoot als een raket over de hele wereld: “Paus Franciscus keurt het goed dat katholieke priesters paren van hetzelfde geslacht mogen zegenen” (ABC News). Reuters verklaard: "Vaticaan keurt zegeningen voor koppels van hetzelfde geslacht goed in baanbrekende uitspraak.“Voor één keer verdraaiden de krantenkoppen de waarheid niet, ook al zit er meer achter het verhaal…

 

De verklaring

A "Verklaring', vrijgegeven door het Vaticaan, bevestigt en bevordert het idee dat echtparen in 'onregelmatige' situaties een zegen van een priester kunnen vragen (zonder dat dit wordt verward met de zegen die eigen is aan het sacramentele huwelijk). Dit, zei Rome, is een “nieuwe ontwikkeling… in het leergezag.” Vatican News meldde dat “23 jaar zijn verstreken sinds het voormalige ‘Heilige Officie’ een Verklaring publiceerde (de laatste was in augustus 2000 met ‘Dominus Jezus’), een document van zo’n leerstellig belang.”^[1]18 december 2023, vaticaannieuws.va

Sommige geestelijken en pauselijke apologeten beweerden echter op de sociale media dat er niets veranderd is. En weer anderen, zoals het hoofd van de Oostenrijkse Bisschoppenconferentie, zeiden dat priesters “niet langer nee kunnen zeggen” tegen het verzoek van een homoseksueel koppel om een ​​zegen. Hij ging verder.

Ik geloof dat de Kerk erkent dat een relatie tussen twee [mensen] van hetzelfde geslacht niet geheel zonder waarheid is: er is liefde, er is trouw, er is ook ontbering die gedeeld wordt en in trouw geleefd wordt. Dit moet ook worden erkend. —Aartsbisschop Franz Lackner, 19 december 2023; lifesitenews.com 

En natuurlijk de immer controversiële Fr. James Martin ging er onmiddellijk mee aan de slag Twitter (X) om zijn zegen te publiceren over wat een koppel van hetzelfde geslacht lijkt te zijn dat zeer toegewijd is aan hun levensstijl (zie foto hierboven).

Wat staat er precies in het document? En zal het er toe doen, gezien wat miljarden mensen op de planeet nu geloven dat waar is: dat de katholieke kerk relaties tussen mensen van hetzelfde geslacht goedkeurt?

 

Een nieuwe ontwikkeling

Een priester om een ​​zegen vragen is ongeveer het minst controversiële in de katholieke kerk – of dat was het tenminste. Iedereen die een priester om zijn zegen heeft gevraagd, heeft er bijna altijd een gekregen. Bijna. Het was bekend dat St. Pio weigerde absolutie in de biecht te geven, laat staan ​​een zegen, aan iemand die niet eerlijk was. Hij had de gave zielen te lezen, en deze genade bracht velen tot een diep en oprecht berouw toen hij hun gebrek aan oprechtheid ter discussie stelde.

Zondaars uit alle lagen van de bevolking hebben om de zegen van een priester gesmeekt – inclusief de zondaar die dit typt. En tot die groep mensen behoren ongetwijfeld mensen die zich aangetrokken voelen tot hetzelfde geslacht. Met andere woorden: de Kerk heeft de genade van een zegen altijd verleend aan individuen, echtparen en gezinnen die om een ​​bijzondere genade vragen, omdat er doorgaans geen voorafgaande ‘morele test’ vereist is. De loutere presentatie van jezelf in een neutraal situatie vraagt ​​er niet om.

Bovendien heeft paus Franciscus de noodzaak benadrukt om de ‘periferie’ van de samenleving te bereiken en dat de Kerk een ‘veldhospitaal’ voor gewonde zielen moet worden. Dit zijn treffende beschrijvingen van die van Onze Heer bediening voor de ‘verloren schapen’. In dat opzicht bevestigde de Kerk in 2021 opnieuw:

De christelijke gemeenschap en haar herders zijn geroepen om met respect en gevoeligheid mensen met homoseksuele neigingen te verwelkomen, en zullen weten hoe ze de meest geschikte manieren kunnen vinden, in overeenstemming met de leer van de Kerk, om hen het Evangelie in zijn volheid te verkondigen. Tegelijkertijd moeten zij de werkelijke nabijheid van de Kerk erkennen – die voor hen bidt, hen vergezelt en hun reis van het christelijk geloof deelt – en de leringen met oprechte openheid ontvangen. -antwoord van de Congregatie voor de Geloofsleer over een dubium over de zegening van de verbintenissen van personen van hetzelfde geslacht, 22 februari 2021

Maar datzelfde document vermeldt ook duidelijk:

Het antwoord op het voorgestelde twijfelachtig [“Heeft de Kerk de macht om de zegen te geven aan verbintenissen van personen van hetzelfde geslacht?”] sluit de zegeningen niet uit die worden gegeven aan individuele personen met homoseksuele neigingen, die de wil tonen om in trouw te leven aan de geopenbaarde plannen van God, zoals voorgesteld door de leer van de kerk. In plaats daarvan wordt het illegaal verklaard elke vorm van zegening die de neiging heeft hun verbintenissen als zodanig te erkennen.

Dus wat is er veranderd? Wat is de “nieuwe ontwikkeling”? 

In de recente verklaring staat dat er nu…

…de mogelijkheid van zegen paren in onregelmatige situaties en van hetzelfde geslacht paren zonder hun status officieel te bevestigen of op enigerlei wijze de eeuwige leer van de Kerk over het huwelijk te veranderen. -Fiducia Supplicans, Presentatie over de pastorale betekenis van zegeningen

Met andere woorden, het gaat hier niet om individuen die de priester benaderen, maar om paren actief betrokken bij een homoseksuele of ‘onregelmatige’ relatie waarin om een ​​‘zegen’ wordt gevraagd. En daarin schuilt de controverse: dit is niet langer een neutrale situatie. Alle andere haarkloverijen in het document om te zeggen dat deze zegen op geen enkele manier de schijn van een huwelijk kan wekken, zijn goocheltrucs, al dan niet opzettelijk.

De vraag is niet of een priester de vakbond zelf zal zegenen, wat hij niet kan, maar op de een of andere manier stilzwijgend de relatie tussen mensen van hetzelfde geslacht goedkeuren...

 

Een nieuwe sofisterij

In het antwoord Voor de dubia zijn twee dingen duidelijk: de persoon die zichzelf presenteert, manifesteert “de wil om te leven in trouw aan de geopenbaarde plannen van God, zoals voorgesteld door de leer van de kerk.” Het vereist niet dat de persoon moreel perfect is – want dat is niemand. Maar de context is duidelijk: de persoon vraagt ​​niet om een ​​zegen met de bedoeling dat te doen blijven in een objectief ongeordende levensstijl. Ten tweede kan deze zegening in “geen enkele vorm” de neiging hebben om “hun vakbonden als zodanig te erkennen” als moreel geoorloofd.

Maar deze “nieuwe ontwikkeling” stelt dat een echtpaar samenleeft in objectieve doodzonde^[2]d.w.z. de kwestie van de zonde is objectief gezien ernstig, hoewel de schuld van de deelnemers een andere zaak is. kunt vragen naar de anders aspecten van hun relatie die goed kunnen voortbrengen en gezegend kunnen worden:

In dergelijke gevallen kan een zegen worden gegeven… aan degenen die – in het besef dat ze berooid zijn en zijn hulp nodig hebben – geen legitimatie van hun eigen status claimen, maar die smeken dat alles waar, goed en menselijk geldig is. in hun leven en hun relaties verrijkt, genezen en verheven worden door de aanwezigheid van de Heilige Geest.

Daarin schuilt de sofisterij van dit alles: een heel subtiele valkuil. Om jezelf te presenteren als een koppel zonder de intentie om te hervormen vanuit een toestand van objectief ernstige zonde, en dan om een ​​zegen te vragen voor de andere zogenaamd ‘ware’ en ‘goede’ aspecten van de relatie, is moreel en intellectueel oneerlijk.

Zegeningen zonder de juiste innerlijke instelling van de beheerder en de ontvanger zijn ineffectief omdat zegeningen niet werken af fabriek bediend (van het uitgevoerde werk) zoals de sacramenten. —Bisschop Marian Eleganti, 20 december 2023; lifesitenews.com oppompen van kat.net

Door willens en wetens in een staat van doodzonde te blijven, wordt iemand feitelijk gescheiden van de allerbelangrijkste zegening: heiligende genade.

Doodzonde is een radicale mogelijkheid van menselijke vrijheid, net als de liefde zelf. Het resulteert in het verlies van naastenliefde en het ontbreken van heiligende genade, dat wil zeggen, van de staat van genade. Als het niet wordt verlost door bekering en Gods vergeving, veroorzaakt het uitsluiting uit het koninkrijk van Christus en de eeuwige dood van de hel, want onze vrijheid heeft de macht om voor altijd keuzes te maken, zonder terug te keren. -Catechismus van de Katholieke Kerk, n. 1861

Toch stelt de Verklaring: “Deze vormen van zegening drukken een smeekbede uit dat God die hulp mag verlenen die voortkomt uit de impulsen van zijn Geest… dat ze zich mogen uiten in de steeds groter wordende dimensie van de goddelijke liefde.” Maar hoe kan er sprake zijn van groei in ‘goddelijke liefde’ als ik opzettelijk vasthoud aan ernstige zonde? De Catechismus zegt inderdaad: “Doodzonde vernietigt de liefde in het hart van de mens door een ernstige overtreding van Gods wet; het keert de mens af van God, die zijn uiteindelijke doel en zijn zaligheid is, door een inferieur goed boven hem te verkiezen.’^[3]n. 1855 Met andere woorden: hoe geef je een zegen aan degenen die uiteindelijk de Gezegende afwijzen?^[4]Let op: de kwestie van relaties tussen mensen van hetzelfde geslacht is objectief gezien ernstig, hoewel de schuld van de deelnemers een andere zaak is.

Bovendien, als iemand oprecht smeekt om ‘verrijkt, genezen en verheven te worden door de aanwezigheid van de Heilige Geest’, moet hij of zij dan niet vriendelijk gericht worden op de absolutie van de bekentenis in tegenstelling tot de zegen van de status quo in deze manifest zondige staat?

In al het bovenstaande is sprake van de schijn van rede, maar ook van veel jargon, drogredenen en bedrog. Hoewel 'Over de pastorale betekenis van zegeningen' misschien goed bedoeld is, richt het grote schade aan aan de aard van zegeningen. Zegeningen zijn de Geestvervulde genaden die de Vader schenkt aan zijn geadopteerde kinderen die in zijn Zoon, Jezus Christus, blijven, en ook aan degenen van wie Hij wenst dat ze zo blijven. Pogingen om op immorele wijze Gods zegeningen te exploiteren, zijn een aanfluiting van zijn goddelijke goedheid en liefde. —Fr. Thomas G. Weinandy, OFM, cap., 19 december 2023; Het katholieke ding

Als zodanig is de antwoord die paus Franciscus twee jaar geleden terecht aan de kardinalen gaf ondubbelzinnig luidt als volgt:

“…we zijn belangrijker voor God dan alle zonden die we kunnen begaan”. Maar Hij zegent de zonde niet en kan dat ook niet doen. In feite ‘neemt Hij ons zoals we zijn, maar laat ons nooit zoals we zijn.’

 

De weg naar afvalligheid

We zijn in de Kerk een weg ingeslagen als we woordspelletjes spelen met de ziel van mensen. Een lezer met een graad in kerkelijk recht verklaarde botweg: 

…genade zijn met een zegen is precies dat: een genade, een geschenk. Daar bestaat geen recht op, en er KAN NOOIT een RITE bestaan ​​voor een zegen die feitelijk, stilzwijgend of dubbelzinnig zonde in welke vorm dan ook vergoelijkt. Dat worden vloeken genoemd en komen van de boze. —Privé brief

Deze weg leidt naar afvalligheid. De barmhartigheid van Jezus is een eindeloze oceaan voor de zondaar… maar als we die afwijzen, is het een tsunami van oordeel. De Kerk heeft de plicht om de zondaar voor deze realiteit te waarschuwen. Het is van Christus waarheid en barmhartigheid die mij uit mijn donkerste dagen van zonde hebben geplukt – niet de vleierij van een priester of de casuïstiek van een oneerlijke zegen.

Paus Franciscus heeft absoluut gelijk in zijn aansporing aan ons om degenen die zich buitengesloten voelen door het Evangelie te bereiken – inclusief degenen die zich aangetrokken voelen tot hetzelfde geslacht – en hen werkelijk te “begeleiden” naar Christus. Maar zelfs Franciscus zegt dat begeleiding geen absoluut gegeven is:

Hoewel het vanzelfsprekend klinkt, moet spirituele begeleiding anderen steeds dichter bij God brengen, in wie we ware vrijheid bereiken. Sommige mensen denken dat ze vrij zijn als ze God kunnen vermijden; ze zien niet in dat ze existentieel wees, hulpeloos en dakloos blijven. Ze houden op pelgrims te zijn en worden zwervers, die rond zichzelf fladderen en nergens komen. Hen begeleiden zou contraproductief zijn als het een soort therapie zou worden die hun zelfingenomenheid ondersteunt en niet langer een pelgrimstocht met Christus naar de Vader is. -PAUS FRANCISCUS, Evangelii Gaudium, n. 170

Zr. Lucia van Fatima zei: “Er zal een tijd komen waarin de beslissende strijd tussen het koninkrijk van Christus en Satan over het huwelijk en het gezin zal gaan.”^[5]in een brief (in 1983 of 1984) aan kardinaal Carlo Caffarra, aletia.com Wat zou deze strijd meer kunnen benadrukken dan deze huidige casuïstiek? Sterker nog, op de Synode over het Gezin waarschuwde paus Franciscus de Kerk om te vermijden...

De verleiding tot een vernietigende neiging tot goedheid, die in naam van een bedrieglijke genade de wonden bindt zonder ze eerst te genezen en te behandelen; dat de symptomen behandelt en niet de oorzaken en de wortels. Het is de verleiding van de "weldoeners", van de angstigen, en ook van de zogenaamde "progressieven en liberalen". —Cf. De vijf correcties

Is dat niet precies wat zo’n zegen zou inhouden?

…paren in onregelmatige huwelijken of koppels van hetzelfde geslacht zegenen zonder de indruk te wekken dat de Kerk hun seksuele activiteit niet valideert, is een schertsvertoning.  —Fr. Thomas G. Weinandy, OFM, cap., 19 december 2023; Het katholieke ding

Kortom, de opzettelijke dubbelzinnigheid van Fiducia Supplicans opent de deur voor vrijwel elke ondermijning van het huwelijk die door de vijanden van het geloof wordt geëist, maar diezelfde dubbelzinnigheid betekent dat het document tandeloos is. —Fr. Dwight Longnecker, 19 december 2023; dwightlongecker.com

Daarom kan geen enkele, zelfs niet de mooiste, verklaring in deze Verklaring van de Heilige Stoel de verreikende en destructieve gevolgen minimaliseren die voortvloeien uit deze poging om dergelijke zegeningen te legitimeren. Met zulke zegeningen wordt de Katholieke Kerk, zo niet in theorie, dan toch in de praktijk, een propagandist van de globalistische en goddeloze ‘genderideologie’. —Aartsbisschop Tomash Peta en bisschop Athanasius Schneider, Verklaring van het aartsbisdom Sint-Maria in Astana, 18 december 2023; Katholieke heraut

Dit document is verwarrend en katholieken kunnen het bekritiseren omdat het bepaalde elementen mist, waaronder verwijzingen naar zaken als het zoeken naar Gods zegen, specifiek om mensen tot bekering van hun zonden te leiden... [er is] het schandaal dat het document de grenzen vervaagt tussen het zegenen van individuen die in een zondige relatie, om hen dichter bij God te brengen, en het creëren van een situatie waarin het lijkt alsof een priester de zondige relatie zelf zegent. Zelfs de uitdrukking homopaar kan deze indruk wekken, dus dit had vermeden moeten worden. —Trent Horn, Katholieke Antwoorden, De raadsman van Trente, 20 december 2023

Want in de Bijbel heeft een zegen te maken met de orde die God heeft geschapen en die Hij goed heeft verklaard. Deze orde is gebaseerd op het seksuele verschil tussen man en vrouw, geroepen om één vlees te zijn. Het zegenen van een realiteit die in strijd is met de schepping is niet alleen onmogelijk, het is godslastering. Kan een trouwe katholiek in het licht hiervan de leer aanvaarden van FS? Gegeven de eenheid van daden en woorden in het christelijk geloof, kan men alleen aanvaarden dat het goed is om deze verbintenissen te zegenen, zelfs op pastorale wijze, als men gelooft dat dergelijke verbintenissen niet objectief in strijd zijn met de wet van God. Hieruit volgt dat zolang paus Franciscus blijft bevestigen dat homoseksuele verbintenissen altijd in strijd zijn met Gods wet, hij impliciet bevestigt dat dergelijke zegeningen niet gegeven kunnen worden. Het onderricht van FS is derhalve in tegenspraak met zichzelf en behoeft derhalve verdere verduidelijking. – Voormalig prefect van de Congregatie voor de Geloofsleer, kardinaal Gerhard Müller, 21 december 2023, lifesitenews.com

Dit is een duivelse desoriëntatie die de wereld binnendringt en zielen misleidt! Het is noodzakelijk om ertegen op te staan. —Sr. Lucia van Fatima (1907-2005) aan haar vriendin Dona Maria Teresa da Cunha

 

... als het enige en enige ondeelbare leergezag van de Kerk,
de paus en de bisschoppen in eendracht met hem
dragen de zwaarste verantwoordelijkheid die dat met zich meebrengt
geen dubbelzinnig teken
of onduidelijke leer komt van hen,
de gelovigen in verwarring brengen of in slaap sussen
een vals gevoel van veiligheid.
—Gerhard Ludwig Kardinaal Müller, voormalig prefect van de
Congregatie voor de Geloofsleer; Eerste dingen, April 20, 2018

 

Kijk: Confronteer de storm

 

Bedankt voor al jullie gebeden en steun dit jaar.
Vrolijk kerstfeest!

 

Met Nihil Obstat

 

Om met Mark mee te reizen De Nu Word,
klik op onderstaande banner om abonneren.
Uw e-mail wordt met niemand gedeeld.

Nu op Telegram. Klik:

Volg Mark en de dagelijkse "tekenen des tijds" op MeWe:

Volg Mark's geschriften hier:

Luister naar het volgende: