Menselijke tradities

ELKE 's ochtends is het hetzelfde ritueel voor miljoenen mensen: douchen, aankleden, een kop koffie inschenken, ontbijten, tanden poetsen, enz. Als ze thuiskomen, is het vaak een ander ritme: de post openen, van werk wisselen kleren aan, het avondeten beginnen, enz. Bovendien wordt het menselijk leven gekenmerkt door andere "tradities", of het nu gaat om het opzetten van een kerstboom, het bakken van een kalkoen op Thanksgiving, het schilderen van je gezicht voor een speeldag of het plaatsen van een kaars voor het raam. Ritualisme, of het nu heidens of religieus is, lijkt het leven van menselijke activiteit in elke cultuur te markeren, of het nu dat van buurtgezinnen is of dat van de kerkelijke familie van de kerk. Waarom? Omdat symbolen een taal op zichzelf zijn; ze dragen een woord, een betekenis die iets diepers overbrengt, of het nu gaat om liefde, gevaar, herinnering of mysterie.

Daarom is het vaak verrassend om te horen dat fundamentalisten katholieken soms veroordelen en beweren dat onze aanbidding ‘lege rituelen’ en ‘menselijke tradities’ is die Jezus zelf veroordeelde. Maar deed hij dat?

Je negeert Gods gebod maar houdt je vast aan de menselijke traditie ... Hoe goed heb je het gebod van God terzijde geschoven om je traditie hoog te houden!

Een nauwkeuriger onderzoek van Christus 'woorden geeft aan dat Hij de menselijke traditie niet veroordeelde, maar degenen die menselijke tradities, wetten of eisen stellen vóór Gods wil uitgedrukt in de geboden. In die zin is het waar: degenen die denken dat het gewoon genoeg is om elke zondag naar de mis te komen, wat kaarsen aan te steken, wat klokken te luiden ... maar dan te leven zoals ze willen van maandag tot zaterdag en God en de naaste negeren - dat zijn ook zij. rituelen boven relaties plaatsen, gebruiken boven geboden. Voor, “Het geloof van zichzelf, als het geen werken heeft, is dood. ' ^[1]vgl. Jam 2:17 Evenzo vergeten degenen die devoties en rituelen als een kosmische automaat behandelen (als ik dit doe, begrijp ik dit) vergeten dat het “door genade bent u gered door geloof, en dit is niet van u; het is de gave van God." ^[2]cf. Efeze 2:8

U vernietigt het woord van God ten gunste van uw traditie die u heeft doorgegeven.

Maar dat wil niet zeggen dat de rijke symboliek en rituelen op zich dus verkeerd zijn. De kerk is in de eerste plaats een gezin - een gezin waarvan de voorvaders de joden waren. Het is van hen dat liturgische symbolen werden getekend, van de wierook, tot kaarsen, tot gewaden, tot het gebruik van een gebouw als een verzamelplaats. Dit zijn de familietradities. Jezus zei:

Denk niet dat ik ben gekomen om de wet of de profeten af ​​te schaffen. Ik ben niet gekomen om af te schaffen, maar om te vervullen. (Mat 5:17)

Het christendom ontleent zijn oude rijkdom aan het Oude Testament; het schaft het niet af. Plots krijgen de symbolen in de Torah een nieuwe betekenis. Jezus wordt het "lam" dat de zonden van de mensen wegneemt; Van hem is het bloed dat wordt gesymboliseerd in het offer van Mozes; de tempel wordt het lichaam van Christus, zowel zijn aardse als mystieke lichaam; de menora symboliseert het "licht van de wereld" op een kandelaar in het Nieuwe Testament; het manna in de woestijn is een voorloper van het Brood des Levens, enz. De vroege Kerk schafte deze symbolen niet af, maar ontdekte hun nieuwe betekenis. Zo werden heilige symbolen en tradities een manier om te wijzen op het transcendente, op het mysterie van Emmanuel - 'God met ons'.

Dit is hoe we de heilige symbolen, kunst en architectuur van de kerk moeten begrijpen. Het is dezelfde uiting van verwondering over de pracht van God die Salomo ook voelde als in de eerste lezing van vandaag toen hij de tempel had gebouwd:

Kan het inderdaad zo zijn dat God op aarde woont? Als de hemelen en de hoogste hemelen u niet kunnen bevatten, hoeveel te min deze tempel die ik heb gebouwd!

Hoeveel groter is dan ons verlangen om creatief uit te drukken door middel van symbolen dat God nog steeds bij ons woont! Ik herinner me een kleine gemeenschap in voormalig Joegoslavië die ik enkele jaren geleden bezocht. Er woonden verschillende vluchtelingenfamilies in hutten met tinnen muren en gescheurde gordijnen voor raambekleding. ^[3]cf. Hoe koud is het in uw huis? Ze waren zo arm! En toch, in overeenstemming met de pastoor, drongen ze er allemaal op aan dat er een kleine kerk zou worden gebouwd. Het was een prachtige uiting van zowel hun liefde voor God als Gods liefde voor hen. In het begin is men een beetje verbaasd over de marmeren vloeren, de prachtige kunst en de sierlijke Tabernakel en vraagt ​​zich af of dat niet beter aan huisvesting zou zijn besteed. Maar hun hart klopte in de tijd met Salomo's: Kan het inderdaad zo zijn dat God op aarde woont?

Ten slotte kunnen we niet vergeten dat het Christus Zelf was die vele tradities heeft ingesteld: "Doe dit ter nagedachtenis aan mij", Zei hij bij het laatste avondmaal. "Ga daarom en doop", Hij zei, waaronder het doopritueel waaraan Hij zelf deelnam. Hij tekende symbolen in de grond toen de overspelige vrouw op het punt stond gestenigd te worden (geschreven woorden); Hij mengde speeksel tot klei om op de ogen van een blinde man te leggen (sacramentaliën); Hij waste de voeten van de apostel (rituelen); Hij wijdde zowel brood als wijn (sacramenten); en Hij gebruikte constant symboliek in de gelijkenissen die Hij elke dag vertelde (liturgie van het woord). Jezus was de meester in het creëren van tradities! Is de incarnatie niet het krachtigste symbool van allemaal?

Ja, de incarnatie wordt de referentiepunt voor al onze tradities. God ging de tijd binnen; Hij ging de schering en inslag van het menselijk leven binnen. Hij doet daarom in Zijn goddelijke natuur alles wat menselijk is, doen opstaan; alles wat we doen in waarheid, schoonheid en goedheid wordt zelf reukwerk dat opstijgt naar de hemelse Vader.

Nee, Jezus veroordeelde niet alleen tradities niet, maar die tradities die betrekking hadden op geloof en moraal, beval Hij ons te volgen.

Ik prijs u omdat u zich mij in alles herinnert en vasthoudt aan de tradities, net zoals ik ze aan u heb doorgegeven. (1 Kor 11: 2)

Dus, broeders, blijf standvastig en houd vast aan de tradities die u door ons werd onderwezen, hetzij door ons gesproken woord, hetzij door onze brief. (2 Thess 2:15)

Laten we opmerken dat de traditie, de leer en het geloof van de katholieke kerk vanaf het begin, die de Heer gaf, werd gepredikt door de apostelen en werd bewaard door de kerkvaders. Hierop werd de kerk opgericht; en als iemand hiervan afwijkt, hij wordt noch een christen genoemd, noch behoort hij meer te worden genoemd ... —St. Athanasius (360 na Christus), Vier brieven aan Serapion van Thmius 1, 28

GERELATEERDE LEZING

• Over het interpreteren van de Schrift: Het fundamentele probleem

• Schrift en traditie begrijpen… niet het een zonder het ander. De zich ontvouwende pracht van waarheid

• Twee redenen om katholiek te worden