In de voetsporen van St. John

Johannes rustend op de borst van Christus, (John 13: 23)

 

AS u leest dit, ik ben op een vlucht naar het Heilige Land om op pelgrimstocht te gaan. Ik ga de komende twaalf dagen de tijd nemen om op de borst van Christus te leunen tijdens Zijn Laatste Avondmaal… om Getsemane binnen te gaan om te “waken en bidden”… en om in de stilte van Golgotha ​​te staan ​​om kracht te putten uit het Kruis en Onze Lieve Vrouw. Dit zal mijn laatste schrijven zijn totdat ik terugkom.

De hof van Getsemane is de plaats die het "omslagpunt" vertegenwoordigt toen Jezus eindelijk Zijn Passie binnenging. Het lijkt erop dat ook de kerk naar deze plek is gekomen.

… Peilingen over de hele wereld laten nu zien dat het katholieke geloof zelf in toenemende mate wordt gezien, niet als een kracht ten goede in de wereld, maar eerder als een kracht voor het kwaad. Dit is waar we nu zijn. —Dr. Robert Moynihan, "Letters", 26 februari 2019

Terwijl ik bad waar ik de komende week op zou moeten focussen, voelde ik dat ik dat zou moeten doen Treed in de voetsporen van St. John. En hier is waarom: hij zal ons leren hoe we trouw kunnen blijven als al het andere, inclusief "Peter", in chaos lijkt te verkeren.

Net voordat hij de tuin binnenging, zei Jezus:

'Simon, Simon, zie, Satan heeft geëist jullie allemaal te zeven als tarwe, maar ik heb gebeden dat je eigen geloof niet zou falen; en als je eenmaal bent teruggekeerd, moet je je broers versterken. " (Lukas 22: 31-32)

Volgens de Schrift vluchtten alle apostelen de tuin toen Judas en de soldaten kwamen. En toch keerde Johannes alleen terug naar de voet van het Kruis, naast de Moeder van Jezus. Waarom, of liever, hoe bleef hij trouw tot het einde wetende dat ook hij gekruisigd had kunnen worden ...?

 

DE CONTEMPLATIEVE JOHANNES

In zijn evangelie vertelt Johannes:

Jezus was diep verontrust en getuigde: "Voorwaar, voorwaar, ik zeg u, een van u zal mij verraden." De discipelen keken elkaar aan en wisten niet wie hij bedoelde. Een van zijn discipelen, degene van wie Jezus hield, lag naast Jezus te liggen. (Johannes 13: 21-23)

Heilige kunst heeft door de eeuwen heen Johannes afgebeeld als leunend op de borst van Christus, zijn Heer aanschouwend, luisterend naar de slagen van Zijn Heilig Hart. ^[1]cf. Johannes 13:25 Hier, broeders en zusters, ligt de sleutel tot hoe St. John zou zijn weg vinden naar Golgotha ​​om deel te nemen aan de Passie van de Heer: door een diepe en blijvende persoonlijke relatie met Jezus, gevoed door contemplatief gebed, werd St. John gesterkt door de hartslagen van Perfecte liefde.

Er is geen angst in liefde, maar volmaakte liefde drijft angst uit. (1 Johannes 4:18)

Toen Jezus aankondigde dat een van de discipelen Hem zou verraden, merk dan op dat de heilige Johannes er niet aan dacht te vragen die​ Het was alleen in gehoorzaamheid aan Petrus 'aansporing dat Johannes vroeg.

Simon Peter knikte naar hem om erachter te komen wie hij bedoelde. Hij leunde achterover tegen Jezus 'borst en zei tegen hem: "Meester, wie is het?" Jezus antwoordde: "Het is degene aan wie ik het stuk geef nadat ik het heb gedoopt." (Johannes 13: 24-26)

Ja, iemand die deelde in de eucharistiemaaltijd. We kunnen hier veel van leren, dus laten we hier even stilstaan.

Net zoals St. John zich niet liet meeslepen en zijn rust verloor bij de aanwezigheid van Judas-een "wolf" binnen de hiërarchie - zo moeten we ook onze blik op Jezus gericht houden en nooit onze vrede verliezen. John sloeg geen oog dicht en verborg zijn hoofd niet in het zand van lafheid. Zijn antwoord was wijs, gevuld met de moed van het geloof ...

... een vertrouwen dat niet is gebaseerd op menselijke ideeën of voorspellingen, maar op God, de "levende God". PAUS BENEDICT XVI, Preek, 2 april 2009; L'Osservatore Romano, April 8, 2009

Helaas hebben sommigen vandaag, net als de andere apostelen, hun blik van Christus afgewend en gefocust op de "crises". Het is moeilijk om het niet te doen wanneer de bark van Peter op de lijst staat, enorme golven van controverse over haar dekken slaan.

Er kwam een ​​hevige storm op zee, zodat de boot overspoeld werd door golven ... Ze kwamen en maakten Jezus wakker en zeiden: “Heer, red ons! We vergaan! " Hij zei tegen hen: "Waarom ben je doodsbang, kleingelovigen?" (Matt 8: 25-26)

We Dan moet je houd onze ogen op Jezus gericht, vertrouwend op zijn plan en voorzienigheid. De waarheid verdedigen? Absoluut - vooral als onze herders dat niet zijn.

Belijd het geloof! Alles, geen deel ervan! Bescherm dit geloof, zoals het tot ons kwam, door middel van traditie: het hele geloof! -PAUS FRANCISCUS, Zenit.org, 10 januari 2014

Maar optreden als hun rechter en jury? Er gebeurt op dit moment iets heel vreemds waarbij, tenzij men de geestelijkheid aanvalt en de "paus van verwarring" aan de kaak stelt ... men op de een of andere manier minder dan katholiek is.

[Onze Lieve Vrouw] praat altijd over wat we moeten doen voor [priesters]. Ze hebben je niet nodig om ze te beoordelen en te bekritiseren; ze hebben uw gebeden en uw liefde nodig, want God zal hen oordelen zoals ze waren als priesters, maar God zal u beoordelen zoals u uw priesters behandelde. —Mirjana Soldo, ziener uit Medjugorje, waar het Vaticaan onlangs officiële bedevaarten heeft toegestaan ​​en zijn eigen aartsbisschop heeft benoemd

Het gevaar is om in dezelfde val te trappen die zo velen in het verleden hebben gedaan: om subjectief te verklaren wie 'Judas' is. Voor Maarten Luther was het de paus - en de geschiedenis vertelt de rest. Gebed en onderscheidingsvermogen kunnen nooit in een luchtbel zijn; we moeten altijd onderscheiden Met de "gezindheid van Christus", dat wil zeggen met de kerk - anders zou men onbedoeld in Luthers voetstappen kunnen treden, niet in die van Johannes. ^[2]Niet weinigen hebben "onderscheiden" dat de zogenaamde "St. Gallen Mafia ”- een groep progressieve kardinalen die wilden dat Jorge Bergoglio tijdens het conclaaf van kardinaal Ratzinger tot paus werd gekozen - hebben zich ook bemoeid met de verkiezing van paus Franciscus. Sommige katholieken hebben eenzijdig besloten, zonder enige autoriteit, om zijn verkiezing ongeldig te verklaren. Het feit dat geen enkele van de 115 kardinalen die hem hebben gekozen zoiets heeft gesuggereerd, heeft hun inquisitie niet afgeschrikt. Maar hoeveel je ook onderzoekt, bidt en overweegt, je kunt zo'n verklaring niet afleggen zonder het leergezag. Anders kunnen we onbedoeld het werk van Satan beginnen te doen, namelijk verdelen. Bovendien moet zo iemand zich afvragen of de verkiezing van paus Benedictus ook ongeldig was. Eigenlijk, modernist De tendensen waren op hun hoogtepunt toen Johannes Paulus II werd gekozen, waarvoor verschillende stemmen nodig waren voordat een paus werd gekozen. Misschien moeten we teruggaan en ons afvragen of de inmenging van de verkiezingen de stemmen in beide verkiezingen splitste, en dat de laatste drie pausen dus anti-pausen zijn. Zoals je kunt zien, is dit een konijnenhol. Men moet altijd onderscheid maken met de 'geest van de Kerk' - en laat Jezus - niet subjectieve samenzweringstheorieën - onthullen wie Judas onder ons is, opdat we niet zelf veroordeeld worden omdat we verkeerd oordelen. 

De heilige Catharina van Siena wordt tegenwoordig vaak genoemd als iemand die niet bang was om de paus te confronteren. Maar critici missen een kernpunt: ze heeft nooit de gemeenschap met hem verbroken, en nog minder als een bron van verdeeldheid gediend door twijfels te zaaien in zijn gezag en zo het respect dat zijn ambt verschuldigd was, te verzwakken.

Zelfs als een paus zich niet gedroeg als 'de lieve Christus op aarde', geloofde Catherine dat de gelovigen hem moesten behandelen met het respect en de gehoorzaamheid die ze aan Jezus zelf zouden tonen. "Zelfs als hij een vleesgeworden duivel was, zouden we niet onze hoofden tegen hem moeten opheffen - maar rustig op zijn boezem gaan liggen." Ze schreef aan de Florentijnen, die in opstand kwamen tegen paus Gregorius XI: “Hij die rebelleert tegen onze Vader, Christus op aarde, wordt ter dood veroordeeld, want wat we hem aandoen, doen we Christus in de hemel - we eren Christus als we eren de paus, we onteren Christus als we de paus onteren ...  —Van Anne Baldwin's Catherine of Siena: A Biography. Huntington, IN: OSV Publishing, 1987, blz. 95-6

… Oefen en observeer dus wat ze je vertellen, maar niet wat ze doen; want zij prediken, maar oefenen niet uit. (Mattheüs 23: 3)

Als je denkt dat ik sommigen van jullie hard ben vanwege giftige negativiteit, het vertrouwen in de Petrine-beloften van Christus verlies en dit pausdom constant benaderd door een "hermeneutiek van wantrouwen", lees dan verder:

Zelfs als de paus de geïncarneerde Satan was, zouden we onze hoofden niet tegen hem moeten opheffen ... Ik weet heel goed dat velen zichzelf verdedigen door op te scheppen: "Ze zijn zo corrupt en werken allerlei kwaad!" Maar God heeft geboden dat, zelfs als de priesters, de herders en Christus op aarde geïncarneerde duivels waren, wij gehoorzaam en onderworpen aan hen zijn, niet ter wille van hen, maar ter wille van God en uit gehoorzaamheid aan Hem. . —St. Catharina van Siena, SCS, p. 201-202, blz. 222, (geciteerd in Apostolische Digest, door Michael Malone, Boek 5: "The Book of Obedience", Hoofdstuk 1: "Er is geen redding zonder persoonlijke onderwerping aan de paus")

Wie naar je luistert, luistert naar mij. Wie jou afwijst, wijst mij af. En wie mij afwijst, verwerpt degene die mij heeft gestuurd. (Lukas 10:16)

 

DE SLAPERIGE JOHN

Niettemin viel John samen met Peter en James in slaap in de tuin, zoals zo velen vandaag de dag zijn.

Het is onze slaperigheid voor de aanwezigheid van God die ons ongevoelig maakt voor het kwaad: we horen God niet omdat we niet gestoord willen worden, en dus blijven we onverschillig voor het kwaad ... de slaperigheid van de discipelen is geen probleem van dat ene moment, maar van de hele geschiedenis; 'de slaperigheid' is van ons, van degenen onder ons die niet de volle kracht van het kwaad willen zien en zijn Passie niet willen aangaan​ —POPE BENEDICT XVI, Katholiek persbureau, Vaticaanstad, 20 april 2011, algemene audiëntie

Toen de bewakers kwamen, vluchtten de discipelen in chaos, angst en verwarring. Waarom? Was Johannes niet degene die zijn ogen op Jezus gericht had? Wat is er gebeurd?

Toen hij zag dat Peter begon te rennen, en toen James, en dan de anderen ... volgde hij de menigte. Ze vergaten allemaal dat Jezus er nog was.

De bark van Peter is niet zoals andere schepen. De bark van Petrus blijft ondanks de golven stevig omdat Jezus binnen is en hij zal hem nooit verlaten. —Kardinaal Louis Raphael Sako, patriarch van de Chaldeeën in Bagdad, Irak; 11 november 2018, 'Verdedig de kerk tegen degenen die haar proberen te vernietigen', mississippicathholic.com

Johannes en de apostelen vluchtten omdat ze dat niet deden "Waak en bid" zoals de Heer hen had gewaarschuwd. ^[3]cf. Markus 14:38 Door te kijken komt kennis​ door gebed komt wijsheid en begrip. Zonder gebed kan kennis dus niet alleen onvruchtbaar blijven, maar het kan voor de vijand een grond worden om onkruid van verwarring, twijfel en angst te zaaien. 

Ik kan me alleen maar voorstellen dat John van een afstand toekijkt, vanachter een boom komt en zichzelf afvraagt: “Waarom ben ik zojuist weggelopen voor Jezus? Waarom ben ik doodsbang en heb ik zo weinig geloof? Waarom ben ik de anderen gevolgd? Waarom liet ik mezelf manipuleren om te denken zoals de rest? Waarom heb ik toegegeven aan deze groepsdruk? Waarom gedraag ik me zoals zij? Waarom schaam ik me zo om bij Jezus te blijven? Waarom lijkt hij nu zo machteloos en machteloos? Toch weet ik dat Hij dat niet is. Ook dit schandaal is toegestaan ​​in Zijn Goddelijke Wil. Vertrouw, John, gewoon vertrouwen…. '

Op een gegeven moment haalde hij diep adem en wendde zijn blik weer naar zijn Heiland. 

 

DE ONDERWIJZE JOHN

Wat dacht Johannes toen het nieuws door de koele nachtlucht verspreidde dat Petrus niet alleen was weggelopen, maar Jezus driemaal had verloochend? Zou John Peter ooit weer kunnen vertrouwen als de "rots" toen de man dat was? zo wispelturig? Per slot van rekening probeerde Petrus op een gegeven moment de Passie te voorkomen (Mat 16:23); hij zei dwaze dingen "uit de hand" (Matt. 17: 4); zijn geloof wankelde (Matt 14:30); hij was een erkende zondaar (Lucas 5: 8); zijn goede bedoelingen waren niettemin werelds (Johannes 18:10); hij verloochende de Heer ronduit (Marcus 14:72); hij zou leerstellige verwarring veroorzaken (Gl 2:14); en dan schijnheilig lijken, predikend tegen precies datgene wat hij had gedaan! (2 Pet. 2: 1)

Misschien uit de duisternis fluisterde een schorre stem in het oor van Johannes: "Als Petrus meer op zand lijkt dan op een rots, en je Jezus wordt gegeseld, bespot en bespuugd ... misschien is dit hele ding een grote leugen?" En het geloof van Johannes was geschokt. 

Maar het was niet kapot.

Hij sloot zijn ogen en richtte zijn innerlijke blik weer op Jezus ... Zijn leringen, Zijn voorbeeld, Zijn beloften ... de manier waarop Hij zojuist hun voeten had gewassen, zeggende: "Laat uw hart niet verontrust worden ... heb ook geloof in mij" ... ^[4]John 14: 1 en daarmee stond John op, veegde zichzelf af en antwoordde: "Kom achter me staan ​​Satan!"

Terwijl hij zijn ogen naar de Golgotha ​​richtte, zou Johannes hebben kunnen zeggen: "Petrus kan" de rots "zijn, maar Jezus is mijn Heer​ En daarmee vertrok hij naar Golgotha, wetende dat zijn Meester daar spoedig zou zijn.

 

DE GETROUWE JOHANNES

De volgende dag was de lucht donker. De aarde had geschud. De spot, haat en geweld waren tot een koortsachtige hoogte gestegen. Maar daar stond Johannes onder het kruis, de Moeder aan zijn zijde.

Sommigen hebben me verteld dat ze hun gezinsleden nauwelijks in de kerk houden, terwijl anderen al zijn vertrokken. De schandalen, het misbruik, de verwarring, de hypocrisie, het verraad, de sodomie, de laksheid, de stilte… ze konden er niet meer tegen. Maar vandaag laat het voorbeeld van John ons een ander pad zien: bij de moeder blijven, wie is een beeld van de Onbevlekte Kerk; en om bij Jezus te blijven, de gekruisigde Kerk. De Kerk is tegelijk heilig, maar toch vol zondaars.

Ja, John stond daar nauwelijks in staat om te denken, te voelen, te begrijpen ... het 'teken van tegenspraak' dat voor hem hing was te veel om te bevatten, te veel voor menselijke kracht. En plotseling sneed een stem door de verstikkende lucht:

"Vrouw, zie, uw zoon." Toen zei hij tegen de leerling: 'Zie, je moeder.' (Johannes 19: 26-27)

En John had het gevoel dat haar armen om hem heen waren, alsof hij in een ark zat. 

En vanaf dat moment nam de leerling haar bij zich in huis. (Johannes 19:27)

Johannes leert ons dat het nemen van Maria als onze moeder een zeker middel is om trouw te blijven aan Jezus. John, verenigd met Maria (die een beeld is van de Kerk), vertegenwoordigt de waar overblijfsel van de kudde van Christus. Dat wil zeggen, we zouden verenigd moeten blijven met de kerk, altijd. Haar ontvluchten, is Christus ontvluchten. Terwijl hij naast Maria staat, onthult Johannes dat trouw blijven aan Jezus betekent blijven gehoorzaam aan de Kerk, om in gemeenschap te blijven met de 'geest van Christus' - zelfs als alles verloren en een schandaal lijkt. Bij de Kerk blijven, is in Gods toevlucht blijven.

Want de Almachtige sluit de heiligen niet absoluut af van zijn verzoeking, maar biedt alleen onderdak aan hun innerlijke mens, waar het geloof verblijft, opdat zij door uiterlijke verzoeking kunnen groeien in genade. —St. Augustinus, Stad van God, Boek XX, Ch. 8

Als we in de voetsporen van John willen treden, dan moeten we Onze Lieve Vrouw in ons "huis" nemen, net zoals John deed. Terwijl de Kerk ons ​​beschermt en voedt in de waarheid en de sacramenten, “beschermt” de Heilige Moeder persoonlijk de innerlijke mens door voorbede en genade. Zoals ze beloofde in Fatima:

Mijn Onbevlekt Hart zal je toevlucht zijn en de weg die je naar God zal leiden.- Tweede verschijning, 13 juni 1917, The Revelation of the Two Hearts in Modern Times, www.ewtn.com

Terwijl ik deze week met St. John door het Heilige Land blijf wandelen, kan hij ons misschien meer leren. Voor nu laat ik je achter met de woorden van een andere "John" en Onze Lieve Vrouw ... 

 

GERELATEERDE LEZING

Het schudden van de kerk