DAAR is de afgelopen week een verschuiving geweest in het spirituele rijk en het is in de zielen van veel mensen gevoeld.
Vorige week kwam er een sterk woord bij me op:
Ik breng mijn profeten samen.
Ik heb een opmerkelijke toestroom van brieven uit alle hoeken van de kerk gehad met het gevoel dat: "Nu is het tijd om te spreken! "
Er lijkt een rode draad te zijn van "zwaarte" of "last" die wordt gedragen onder Gods evangelisten en profeten, en ik neem aan dat er vele anderen zijn. Het is een gevoel van onheil en verdriet, en toch een innerlijke kracht om hoop op God te behouden.
Inderdaad! Hij is onze kracht, en zijn liefde en barmhartigheid zijn eeuwig! Ik wil je nu aanmoedigen wees niet bang om uw stem te verheffen in een geest van liefde en waarheid. Christus is met u, en de Geest die Hij u heeft gegeven, is er niet een van lafheid, maar van energie en liefde en zelfbeheersing (2 Tim 1: 6-7).
Het is tijd dat we allemaal opstaan - en met onze gecombineerde longen helpen om de waarschuwende bazuinen te blazen. —Van een lezer in centraal Canada
