Jezus, het doel

HET NU WOORD OVER MASSAMETINGEN
voor woensdag 4 februari 2015

Liturgische teksten hier

DISCIPLINE, versterving, vasten, opoffering… dit zijn woorden die ons de neiging doen ineenkrimpen omdat we ze associëren met pijn. Maar Jezus deed dat niet. Zoals St. Paul schreef:

Omwille van de vreugde die voor hem lag, verdroeg Jezus het kruis ... (Heb 12: 2)

Het verschil tussen een christelijke monnik en een boeddhistische monnik is precies dit: het einde voor de christen is niet de versterving van zijn zintuigen, of zelfs maar vrede en sereniteit; het is eerder God zelf. Alles wat minder is, schiet niet in vervulling, net zo goed als het gooien van een steen in de lucht niet het raken van de maan. Vervulling voor de christen is om God toe te staan ​​hem te bezitten, opdat hij God kan bezitten. Het is deze vereniging van harten die de ziel transformeert en herstelt naar het beeld en de gelijkenis van de Heilige Drie-eenheid. Maar zelfs de meest diepgaande vereniging met God kan ook gepaard gaan met een dichte duisternis, geestelijke droogheid en een gevoel van verlatenheid - net zoals Jezus, hoewel in volledige overeenstemming met de wil van de Vader, verlating aan het Kruis ervoer.

Zo schrijft St.Paul vandaag:

Mijn zoon, minacht de discipline van de Heer niet en verlies de moed niet wanneer hij door hem wordt terechtgewezen; voor wie de Heer liefheeft, tuchtigt hij; hij geselt elke zoon die hij erkent ... Op dat moment lijkt alle discipline niet een oorzaak van vreugde maar van pijn, maar later brengt het de vredige vrucht van gerechtigheid naar degenen die erdoor zijn getraind. (Eerste lezing)

We moeten als gelovigen een andere kijk op lijden hebben, anders zal het onze geest verpletteren. Hoe vaak roepen we "Waarom !!?" naar God als alles fout gaat in plaats van: "Hoe?" Hoe wil je, Heer, dat ik leef in dit huidige moment? Niets dat tot ons komt, gaat niet eerst door de handen van onze liefdevolle hemelse Vader, zoals elke zweep, elke doorn, elke vloek, elke spijker het vlees en het hart van Christus niet raakte zonder de toegestane wil van de Vader. In deze geest van vertrouwen werd dus al het lijden van Christus geordend in de richting van de vreugde die voor Hem lag. En wat was dat voor vreugde? Om de poorten van de hemel open te duwen; om het tijdperk van de Heilige Geest in te luiden; om niet alleen broeders en zusters te verwelkomen, maar ook om maak ze opnieuw naar zijn eigen beeld. De vreugde van Jezus was volkomen bevolen onze vreugde.

Als je mijn geboden onderhoudt, blijf je in mijn liefde, net zoals ik de geboden van mijn Vader heb onderhouden en in zijn liefde blijf. Ik heb je dit verteld zodat mijn vreugde in jou mag zijn en je vreugde volledig kan zijn. (Johannes 15: 10-11)

Dus als we Jezus tot ons doel maken, als we van zijn goddelijke wil onze gids maken - wat inhoudt dat we streng moeten zijn, moeten doden en ons onthouden van de buitensporige hartstochten van het vlees - dan zal de vredige vrucht hiervan vreugde zijn. Maar is het probleem niet dat, in de hitte van het moment - wanneer je naar je derde stuk chocoladetaart staart, of een onvriendelijk woord op je lippen wordt gevormd, of je muiscursor boven een goddeloze link zweeft - als we het doel uit het oog verliezen? Van een afstand ziet Golgotha ​​eruit als een mooie, schilderachtige heuvel. Maar als we daar zijn, aan het kruis, hoe snel vergeten we dan waar Golgotha ​​allemaal over gaat! Volharden, mijn broer en zus. Ruil goddelijke vreugde en vrede, inderdaad God zelf, niet in voor een schijntje.

Daarom, aangezien Christus in het vlees heeft geleden, wapent u dan ook met dezelfde houding (want wie in het vlees lijdt, heeft met zonde gebroken), om de rest van uw leven in het vlees niet te besteden aan menselijke verlangens, maar aan de wil. van God. (1 Pet 4: 1-2)

Tot slot, begrijp dat het geen schande is om uw zwakheid toe te geven, in feite geen schaamte in lopend van verleiding. In het Evangelie vandaag, de mensen 'die [Jezus] hoorden waren stomverbaasd. Ze zeiden: 'Waar heeft deze man dit allemaal vandaan? Wat voor wijsheid is hem gegeven? '' Het antwoord is dat Jezus gehoorzaam was. De woestijn van verleiding en gehoorzaamheid bracht de vrucht van wijsheid voort. Evenzo waren de "woestijnvaders" mannen die letterlijk de verleidingen van de wereld ontvluchtten en hun toevlucht zochten in de buitenlanden van Egypte. En daar bloeide de vrucht van wijsheid, die de basis vormde voor het kloosterleven en de innerlijke kaart naar eenheid met God. Voor,

Vrees voor de Heer is het begin van kennis; dwazen verachten wijsheid en discipline. (Prov 1: 7)

… De toekomst van de wereld staat in gevaar tenzij er wijzere mensen komen. —POPE ST. JOHANNES PAULUS IIVertrouwd Consortio, N. 8