Reis naar het beloofde land

HET NU WOORD OVER MASSAMETINGEN
voor 18 augustus 2017
Vrijdag van de negentiende week in gewone tijd

Liturgische teksten hier.

HET Het hele Oude Testament is een soort metafoor voor de Nieuw Testamentische Kerk. Wat zich in het fysieke rijk voor het volk van God ontvouwde, is een "gelijkenis" van wat God geestelijk in hen zou doen. Dus in het drama, verhalen, triomfen, mislukkingen en reizen van de Israëlieten, zijn de schaduwen verborgen van wat is en zal komen voor Christus 'Kerk ... 

Dit zijn schaduwen van de dingen die komen gaan; de werkelijkheid behoort Christus toe. (Kol 2:17)

Denk aan de Onbevlekte schoot van Maria als het begin van een nieuwe hemelen en een nieuwe aarde. Het was in die vruchtbare grond dat Christus werd verwekt, de nieuwe Adam. Denk aan de eerste dertig jaar van zijn leven als voorbereiding op de tijd dat Hij zijn volk zou bevrijden. Dit wordt voorafgegaan door Noach, aan Jozef, aan Abraham, aan Mozes - alle typen van Christus. Net zoals Mozes de Rode Zee scheidde en tenslotte Zijn volk verloste uit de slavernij van Farao, zo werd ook het hart van Christus opengescheurd door de speer, waardoor Zijn volk werd verlost van de macht van de zonde en Satan. 

Maar de bevrijding van de Israëlieten uit Egypte was slechts het begin. Ze werden naar de woestijn geleid waar God hen veertig jaar lang zou zuiveren en hen voorbereiden om het Beloofde Land binnen te gaan. Daar, in de woestijn, zou God hun hun verharde hart openbaren, terwijl Hij hun manna voedde en hun dorst lessen van het water van een rots. Evenzo was het kruis slechts de openingshandeling van de verlossing van de mensheid. God zou dan Zijn volk, de Kerk, door de lange woestijnweg van zuivering leiden, hen voedend met Zijn Kostbaar Lichaam en Bloed, totdat ze het "Beloofde Land" zouden bereiken. Maar wat is dit "beloofde land" van het Nieuwe Testament? We zouden in de verleiding kunnen komen om "hemel" te zeggen. Maar dat is slechts gedeeltelijk waar ...

Zoals ik heb uitgelegd Het plan der eeuwen, het plan van verlossing is om tot stand te brengen in de harten van Gods volk een "beloofd land" waarin de oorspronkelijke harmonie van de schepping wordt hersteld. Maar net zoals de Israëlieten niet zonder beproevingen, verleidingen en ontberingen waren in het Beloofde Land, zo zal het "tijdperk van vrede" waarnaar God de Kerk leidt ook niet zonder die staat van menselijke zwakheid, vrije wil en begeerte zijn die is een eeuwigdurend aspect van de menselijke conditie sinds de val van de eerste Adam. Hoewel Johannes Paulus II vaak sprak over een "nieuwe dageraad", een "nieuwe lente" en "nieuw Pinksteren" voor de mensheid, gaf hij zich ook niet over aan een nieuwe dageraad. millenarisme, alsof een komende tijd van vrede de verwezenlijking van het fysieke paradijs op aarde zou zijn. 

Het menselijk leven zal doorgaan, mensen zullen blijven leren over successen en mislukkingen, momenten van glorie en stadia van verval, en Christus onze Heer zal altijd, tot het einde der tijden, de enige bron van redding zijn. —POPE JOHN PAUL II, Nationale Conferentie van bisschoppen, 29 januari 1996;www.vatican.va 

Nog steeds als De leer van de katholieke kerk zeg, we zijn niet zonder ...

… Een hoop op een of andere machtige triomf van Christus hier op aarde vóór de uiteindelijke voleinding van alle dingen. Zo'n gebeurtenis is niet uitgesloten, is niet onmogelijk, het is niet allemaal zeker dat er voor het einde geen langdurige periode van zegevierend christendom zal zijn ... Als er voor dat laatste einde een min of meer verlengde periode van triomferende heiligheid zal zijn, zal een dergelijk resultaat niet worden bereikt door de verschijning van de persoon van Christus in majesteit, maar door de werking van die krachten van heiliging die zijn nu aan het werk, de Heilige Geest en de sacramenten van de kerk. -De leer van de katholieke kerk: een samenvatting van de katholieke leer, London Burns Oates & Washbourne, p. 1140

In de eerste lezing van vandaag vertelt Jozua de vervulling van de zegeningen van het beloofde land. 

Ik heb je een land gegeven dat je niet had bewerkt en steden die je niet had gebouwd om in te wonen; je hebt gegeten van wijngaarden en olijfboomgaarden die je niet hebt geplant.

Deze zijn analoog aan de "triomferende heiligheid" die God in petto heeft voor Zijn bruid om zich voor te bereiden op zichzelf ...

... de kerk in pracht, zonder vlek of rimpel of iets dergelijks, opdat ze heilig zou zijn en zonder smet ... (Ef 5:27)

Voor de trouwdag van het Lam is gekomen, heeft zijn bruid zich gereed gemaakt. Ze mocht een helder, schoon linnen kledingstuk dragen. (Openbaring 19: 7-8)

Toen Jezus door de Farizeeën in het evangelie van vandaag werd ondervraagd waarom Mozes echtscheiding toestond, antwoordde Hij:

Vanwege de hardheid van uw hart stond Mozes u toe van uw vrouw te scheiden, maar vanaf het begin was dat niet zo. 

Jezus bevestigde vervolgens opnieuw wat God vanaf het begin altijd van plan was: dat een man en een vrouw getrouw verenigd blijven tot de dood hen scheidt. Hier zien we ook de voorafschaduwing van de vereniging van Christus met zijn kerk:

Heb je dat niet vanaf het begin van de Schepper gelezen? maakte ze mannelijk en vrouwelijk en zei, Om deze reden zal een man zijn vader en moeder verlaten en zich bij zijn vrouw voegen, en de twee zullen één vlees worden​ (Evangelie van vandaag)

God heeft in zekere zin overspel en afgoderij van het Lichaam van Christus in de afgelopen 2000 jaar over het hoofd gezien vanwege onze eigen hardheid van hart. Ik zeg "over het hoofd gezien" in de zin dat Hij een onzuivere bruid heeft getolereerd. Maar nu zegt de Heer: "Niet meer. Ik verlang voor mezelf een zuivere en trouwe bruid die van me houdt met heel haar hart, ziel en kracht. " En daardoor zijn we aan het einde van dit tijdperk aangekomen, en het begin van het volgende, als we “de drempel van hoop” beginnen over te steken… een drempel waarover de Bruidegom Zijn Bruid naar een Tijdperk van Vrede zal brengen. Dus door zuivering, vervolging… kortom, het kruis… moet de kerk zelf passeren om de bruid te worden die ze moet zijn. Jezus legde deze vooruitgang van de Kerk door de eeuwen uit, dwz. "De woestijn", tot dienaar van God Luisa Piccarreta. 

Aan een groep mensen heeft hij de weg gewezen om bij zijn paleis te komen; naar een tweede groep heeft hij de deur gewezen; aan de derde heeft hij de trap laten zien; naar de vierde de eerste kamers; en voor de laatste groep heeft hij alle kamers geopend ... —Jesus to Luisa, Vol. XIV, 6 november 1922, Heiligen in de goddelijke wil door Fr. Sergio Pellegrini, met goedkeuring van de aartsbisschop van Trani, Giovan Battista Pichierri, p. 23-24

Dank de Heer der heren ... die zijn volk door de woestijn leidde ... die grote koningen versloeg ... en hun land tot een erfenis maakte, want zijn barmhartigheid is eeuwig ... (Psalm van vandaag)