Liefde baant de weg

HET NU WOORD OVER MASSAMETINGEN
voor 8 januari 2014

Liturgische teksten hier

Christus loopt op het water, Julius von Klever

 

DEEL van de reactie van een lezer op het Now Word van gisteren, Liefde voorbij de oppervlakte:

Wat je zei is heel waar ... Maar ik denk dat de enige focus van de Kerk sinds Vaticanum II liefde, liefde, liefde, liefde is geweest - met geen enkele focus op de gevolgen van zondige daden ... Ik denk dat het meest liefdevolle wat iemand kan doen voor een aids-patiënt (of overspeler, pornokijker, leugenaar enz.) vertelt hen dat ze de eeuwigheid in de donkerste afgrond van de hel zullen doorbrengen als ze zich niet bekeren. Ze zullen het niet leuk vinden om dat te horen, maar het is het Woord van God, en het Woord van God heeft de macht om de gevangenen te bevrijden ... Zondaars zijn verheugd om troostende vlezige woorden te horen, zich niet realiserend dat zachte, zachte woorden, tedere omhelzingen en een aangenaam gesprek zonder de harde waarheid is bedrieglijk en machteloos, een vals christendom, zonder kracht. —NC

Voordat we naar de mislezingen van vandaag kijken, waarom zouden we niet kijken naar hoe Jezus reageerde toen Hij deed "het meest liefdevolle wat iemand kan doen":

Niemand heeft grotere liefde dan deze, om zijn leven af ​​te leggen ... (Johannes 15:13)

Toen Jezus werd gekruisigd, zweeg Hij voor zondaars, vergaf Zijn vervolgers en deed voor hen voorbede. Hij bestrafte hen niet door te zeggen: “Zie je niet dat je je God kruisigt? Als je je niet bekeert, ga je naar de hel. " Toch was het door de totale daad van zelfgave van de Heer dat de hoofdman bekeerd werd. Bovendien werd Jezus gekruisigd tussen twee dieven, die beiden “op hun sterfbed” slechts enkele minuten verwijderd waren van mogelijk de eeuwige scheiding van God vanwege hun vorige levens. En toch zegt Jezus niets tegen hen, door zijn daad van liefde hun hart te laten openen​ In het geval van de ene dief reageerde Hij op de liefde van Christus en werd hij verwelkomd in het paradijs. Wat de andere dief betreft, we weten niet wat er van hem is geworden. Misschien heroverwoog hij op zijn laatste momenten alles wat hij zag en hoorde en bekeerde hij zich in zijn laatste adem ... ^[1]cf. Genade in Chaos

Jezus modelleert door deze zelfgave het hart van de evangelisatie, en dat is het genade.

De kerk houdt zich niet bezig met proselitisme. In plaats daarvan groeit ze door "attractie": zoals Christus 'alles tot zich trekt' door de kracht van zijn liefde, culminerend in het kruisoffer, zo vervult de Kerk haar missie in de mate dat ze, in eendracht met Christus, al haar werken volbrengt op spiritueel gebied. en praktische navolging van de liefde van haar Heer. —BENEDICT XVI, Homilie voor de opening van de vijfde algemene conferentie van de Latijns-Amerikaanse en Caribische bisschoppen, 13 mei 2007; vaticaan.va

Ik heb je een model gegeven om te volgen, zodat jij dat ook zou moeten doen, zoals ik voor jou heb gedaan. (Johannes 13: 14-15)

Paus Franciscus schrijft dat de eerste verkondiging van het evangelie of kerygma heeft een economie van prioriteiten; dat “het Gods reddende liefde moet uitdrukken die voorafgaat enige morele en religieuze verplichting van onze kant; het moet niet de waarheid opleggen, maar een beroep doen op vrijheid; het moet worden gekenmerkt door vreugde, aanmoediging, levendigheid en een harmonieus evenwicht ... toegankelijkheid, bereidheid tot dialoog, geduld, een warmte en welkom die niet oordelen. " ^[2]Evangelii Gaudium, n. 165 Dus ikt is liefde en waarheid, niet het een of het ander; maar liefde is wat de grond bereidt voor de zaden van waarheid.

Op deze manier bewijzen we niet alleen een liefdadigheidsinstelling die verlicht is door de waarheid, maar helpen we ook om de waarheid geloofwaardig te maken door haar overtuigende en authentieke kracht te demonstreren in de praktische omgeving van het sociale leven.​ —BENEDICT XVI, Caritas in Varitaat, N. 2

In het evangelie van vandaag loopt Jezus over het water in de richting van de apostelen die in een storm op het meer terechtkomen. Toen ze Hem zagen, ...

... waren doodsbang. Maar meteen sprak hij met hen: "Schep moed, ik ben het, wees niet bang!" … Ze hadden het incident met de broden niet begrepen. Integendeel, hun hart was verhard.

St. Marcus verbindt Jezus die op het water loopt met de vermenigvuldiging van de broden in het evangelie van gisteren. Wat is het verband? Het is de verklaring van Christus: Schep moed, ik ben het, wees niet bang! Dat was de onderliggende boodschap bij het voeden van de vijfduizend: Jezus komt, niet om te veroordelen, ^[3]vgl. Joh. 3:17 maar om iedereen tot leven te brengen; want zelfs de meest geharde zondaar kreeg brood te eten. Vaak zijn zondaars in feite doodsbang en bedroefd vanwege hun zonden uit het verleden sinds 'angst heeft te maken met straf. ' ^[4]1 Joh 4:18 Het is genade die verharde harten doet smelten en slapende zielen wakker maakt.

Wees barmhartig, net zoals uw Vader barmhartig is ... Kinderen, laten we niet liefhebben in woord of spraak, maar in daad en waarheid. (Lukas 6:36; 1 Johannes 3:18)

Ja, ik weet het, het argument kan worden aangevoerd dat angst voor de hel ook een koude douche is. Maar in Johannes 3:16, vaak door christenen gebruikt als de basis van hun evangelisatie, begint het: "Want God hield zoveel van de wereld…, ”Niet:“ Want God was de wereld zo zat… ”Hoe heeft God“ ons zo liefgehad ”? Niet door de zondaar, prostituee en belastinginner te vertellen dat ze naar de hel waren verdoemd als ze niet in Hem geloofden. In plaats daarvan door ze te laten weten dat ze dat waren absoluut bemind door Hem, hoe ernstig hun zondige toestand ook is. Ik herhaal dat: er wordt van je gehouden, hoe zondig je ook bent​ Het is deze onvoorwaardelijke liefde van de Heiland die ons hart opent voor hoop, de mogelijkheid van het paradijs en daarom de boodschap van bekering: 'Wie in Hem gelooft, zal niet verloren gaan, maar het eeuwige leven hebben ... Ga en zondig niet meer." ^[5]Joh. 3:16; 8:11

Een gekneusd riet zal hij niet breken, en een vaag brandende lont zal hij niet blussen. (Jes 42: 3)

Dus, St. John vertelt ons in de eerste lezing:

... als God ons zo heeft liefgehad, moeten wij ook elkaar liefhebben.

Door anderen te benaderen, niet zozeer als een ziel om te redden, maar een persoon om van te houden in het leven, roepen je acties uit: "Moed! Ik ben het niet meer, maar Jezus houdt van jou door mij. Wees niet bang!"

Mensen luisteren gewilliger naar getuigen dan naar leraren, en wanneer mensen naar leraren luisteren, is dat omdat ze getuigen zijn. Het is daarom in de eerste plaats door het gedrag van de Kerk, door een levend getuigenis van trouw aan de Heer Jezus, dat de Kerk de wereld zal evangeliseren. —POPE PAULUS VI, Evangelisatie in de moderne wereld, N. 41

Dat wil niet zeggen dat soms harde liefde is niet vereist, ^[6]cf. 1 Kor 5: 2-5; Matt 18: 16-17; Mat 23 noch om te zwijgen over de realiteit van eeuwige verdoemenis. Maar harde liefde is niet de standaard.

Hij behandelt ons niet naar onze zonden. (Ps 103: 10)

"Drive-by evangelisatie", waarbij je alleen maar de woorden "Bekeert je of omkomt" afschiet, is in onze tijd meestal contraproductief en een versterking van schadelijke stereotypen. 

Paul is een pontifex, een bruggenbouwer. Hij wil geen bouwer van muren worden. Hij zegt niet: "Afgodendienaars, ga naar de hel!" Dit is de houding van Paulus… Bouw een brug naar hun hart, om dan weer een stap te zetten en Jezus Christus aan te kondigen. —POPE FRANCIS, Preek, 8 mei 2013; Catholic News Service

Liefde vereist een investering van onszelf, aangezien een 'evangelisatiegemeenschap ook ondersteunend is, mensen bij elke stap van de weg bijstaat, hoe moeilijk of lang dit ook mag blijken te zijn ... Evangelisatie bestaat voornamelijk uit geduld en het negeren van tijdsbeperkingen. " ^[7]PAUS FRANCISCUS, Evangelii Gaudium, n.24

Liefde baant dus de weg voor de waarheid - en ja, soms zelfs voor de harde waarheid.

Hoewel het vanzelfsprekend klinkt, moet spirituele begeleiding anderen steeds dichter bij God brengen, in wie we ware vrijheid bereiken. Sommige mensen denken dat ze vrij zijn als ze God kunnen vermijden; ze zien niet in dat ze existentieel wees, hulpeloos en dakloos blijven. Ze houden op pelgrims te zijn en worden zwervers, die rond zichzelf fladderen en nergens komen. Hen begeleiden zou contraproductief zijn als het een soort therapie zou worden die hun zelfingenomenheid ondersteunt en niet langer een pelgrimstocht met Christus naar de Vader is. -PAUS FRANCISCUS, Evangelii Gaudium, N. 170

 

GERELATEERDE LEZING

• Liefde en waarheid

• De School of Compromise

• Een appel een perzik noemen

• De gezegende vredestichters

• Kenmerken van de ware apostel: In de naam van Jezus

• Over worden Levende putten