LENTE RETRAITE
dag 11
HET derde pad, dat de weg opent naar Gods aanwezigheid en actie in iemands leven, is intrinsiek verbonden met het sacrament van verzoening. Maar hier heeft het te maken met de genade die u ontvangt, maar met de genade die u ontvangt geven.
Toen Jezus zijn lammeren om zich heen verzamelde op een heuvel aan de noordwestelijke oever van het Meer van Galilea, keek Hij hen aan met de ogen van barmhartigheid en zei:
Zalig zijn de barmhartigen, want hun zal barmhartigheid worden betoond. (Matt 5: 7)
Maar alsof hij de ernst van deze zaligspreking wilde onderstrepen, keerde Jezus even later op dit thema terug en herhaalde:
Als u anderen hun overtredingen vergeeft, zal uw hemelse Vader u vergeven. Maar als u anderen niet vergeeft, zal uw Vader uw overtredingen ook niet vergeven. (Johannes 6:14)
Dit wil zeggen dat zelfs als we - in het licht van zelfkennis, de geest van ware nederigheid en de moed van de waarheid - een goede belijdenis afleggen ... het voor de ogen van de Heer nietig is als we zelf weigeren barmhartigheid te betonen. aan degenen die ons kwaad hebben gedaan.
In de gelijkenis van de dienaar in de schulden, vergeeft een koning de schuld van een dienaar die om genade had gesmeekt. Maar dan gaat de knecht naar een van zijn eigen slaven en eist dat de schulden die hij hem verschuldigd is, onmiddellijk worden terugbetaald. De arme slaaf riep zijn meester toe:
'Heb geduld met mij en ik zal je betalen. 'Hij weigerde en ging hem in de gevangenis zetten totdat hij de schuld had betaald. (Matt 18: 29-30)
Toen de koning te horen kreeg hoe de man wiens schuld hij zojuist had kwijtgescholden, zijn eigen dienaar had behandeld, gooide hij hem in de gevangenis totdat alle cent zou zijn terugbetaald. Toen besloot Jezus, zich tot Zijn vervoerde gehoor, te concluderen:
Zo zal ook mijn hemelse Vader met ieder van u doen, als u uw broeder niet vanuit uw hart vergeeft. (Matt 18:35)
Hier is er geen voorbehoud, geen beperking van de genade die we anderen moeten tonen, ongeacht hoe diep de wonden zijn die ze ons hebben toegebracht. Inderdaad, bedekt met bloed, doorboord met spijkers en misvormd door slagen, riep Jezus uit:
Vader, vergeef het hun, ze weten niet wat ze doen. (Lucas 23:34)
Als we zo gewond zijn, vaak door degenen die het dichtst bij ons staan, hoe kunnen we dan onze broeder 'van harte' vergeven? Hoe kunnen we, als onze emoties schipbreuk lijden en onze geest in verwarring is, de ander vergeven, vooral als ze niet van plan zijn om vergeving van ons te vragen of een verlangen om ons te verzoenen?
Het antwoord is dat vergeven vanuit het hart een is daad van de wil, niet de emoties. Onze eigen redding en vergeving komt letterlijk uit het doorboorde Hart van Christus - een hart dat voor ons open was gescheurd, niet door gevoelens, maar door een wilsdaad:
Niet mijn wil, maar de jouwe geschiede. (Lucas 22:42)
Vele jaren geleden vroeg een man mijn vrouw om een logo voor zijn bedrijf te ontwerpen. De ene dag zou hij dol zijn op haar ontwerp, de volgende dag zou hij om veranderingen vragen. En dit ging uren en weken door. Uiteindelijk stuurde mijn vrouw hem een kleine rekening voor een deel van het werk dat ze tot dan toe had gedaan. Een paar dagen later liet hij een vervelende voicemail achter en noemde mijn vrouw elke smerige naam onder de zon. Ik was woedend. Ik stapte in mijn auto, reed naar zijn werk en legde mijn visitekaartje voor hem neer. "Als je ooit weer op die manier met mijn vrouw praat, zal ik ervoor zorgen dat je bedrijf alle bekendheid krijgt die het verdient." Ik was destijds een nieuwsverslaggever en dat was natuurlijk een ongepast gebruik van mijn positie. Ik stapte in mijn auto en reed kokend weg.
Maar de Heer overtuigde me ervan dat ik deze arme man moest vergeven. Ik keek in de spiegel en wetende wat een zondaar ik was, zei ik: "Ja, natuurlijk Heer ... ik vergeef hem." Maar elke keer dat ik in de komende dagen langs zijn zaken reed, rees de angel van onrecht in mijn ziel op, het gif van zijn woorden sijpelde in mijn geest. Maar terwijl de woorden van Jezus uit de Bergrede ook in mijn hart weergalmden, herhaalde ik: "Heer, ik vergeef deze man."
Maar niet alleen dat, ik herinnerde me de woorden van Jezus toen Hij zei:
Heb je vijanden lief, doe goed aan degenen die je haten, zegen degenen die je vervloeken, bid voor degenen die je slecht behandelen. (Lukas 6:26)
En dus vervolgde ik: 'Jezus, ik bid voor deze man dat u hem, zijn gezondheid, zijn gezin en zijn bedrijf wilt zegenen. Ik bid ook dat, als Hij u niet kent, Hij u zal vinden. " Nou, dit ging maanden zo door, en elke keer dat ik langs zijn bedrijf kwam, voelde ik me gekwetst, zelfs woede ... daad van de wil vergeven.
Toen op een dag hetzelfde patroon van pijn opnieuw werd herhaald, vergaf ik hem opnieuw 'vanuit het hart'. Plotseling overspoelde een uitbarsting van vreugde en liefde voor deze man mijn gewonde hart. Ik voelde geen woede jegens hem en wilde in feite naar zijn bedrijf rijden en hem vertellen dat ik van hem hield met de liefde van Christus. Vanaf die dag was er opmerkelijk genoeg geen bitterheid meer, geen verlangen meer naar wraak, alleen vrede. Mijn gekwetste emoties waren eindelijk genezen - op de dag dat de Heer vond dat ze genezen moesten worden - niet een minuut eerder of een seconde later.
Als we op deze manier liefhebben, ben ik ervan overtuigd dat de Heer ons niet alleen onze eigen overtredingen vergeeft, maar dat Hij veel van onze eigen fouten over het hoofd ziet vanwege zijn grote vrijgevigheid. Zoals St. Peter zei,
Laat bovenal uw liefde voor elkaar intens zijn, want liefde bedekt een groot aantal zonden. (1 Pet. 4: 8)
Als deze vastenretraite doorgaat, denk dan aan degenen die je hebben verwond, afgewezen of genegeerd; degenen die u door hun daden of woorden pijn hebben gedaan. Houd vervolgens de doorboorde hand van Jezus stevig vast, kiezen om hen te vergeven - keer op keer winst. Voor wie weet? Misschien is de reden dat sommige pijnen zoals deze langer aanhouden dan andere, omdat die persoon ons nodig heeft om meer dan eens voor hem te zegenen en voor hem te bidden. Jezus hing enkele uren aan het kruis, niet slechts een of twee. Waarom? Welnu, wat als Jezus was gestorven een paar minuten nadat hij aan die boom was genageld? Dan zouden we nooit hebben gehoord van Zijn grote geduld op Golgotha, Zijn genade jegens de dief, Zijn kreten om vergeving en zijn aandacht en mededogen jegens Zijn Moeder. Zo moeten we ook aan het kruis van ons verdriet hangen zolang God het wil, zodat onze vijanden door ons geduld, barmhartigheid en gebeden - verenigd met die van Christus - de genaden zullen ontvangen die ze nodig hebben van Zijn doorboorde zijde, anderen zullen ontvangen. ons getuigenis… en we zullen de zuivering en zegeningen van het Koninkrijk ontvangen.
Barmhartigheid door barmhartigheid.
SAMENVATTING EN SCHRIFT
Barmhartigheid komt tot ons door de barmhartigheid die we anderen tonen.
Vergeef en je zult vergeven worden. Geven en geschenken zullen aan u worden gegeven; een goede maat, samengepakt, geschud en overlopend, zal in je schoot worden gegoten. Want de maat waarmee u meet, wordt aan u afgemeten. (Lukas 6: 37-38)
Om mee te doen met Mark in deze vastenretraite,
klik op onderstaande banner om abonneren.
Uw e-mail wordt met niemand gedeeld.
NOTITIE: Veel abonnees hebben onlangs gemeld dat ze geen e-mails meer ontvangen. Controleer uw map met ongewenste e-mail of spam om er zeker van te zijn dat mijn e-mails daar niet terechtkomen! Dat is meestal in 99% van de gevallen het geval. Probeer ook opnieuw te abonneren hier. Als dit allemaal niet helpt, neem dan contact op met uw internetprovider en vraag hen om e-mails van mij toe te staan.
PODCAST VAN DIT GESCHREVEN HIERONDER:
Podcast: Spelen in een nieuw venster | Downloaden
