Muziek is een deuropening ...

Een jongerenretraite leiden in Alberta, Canada

 

Dit is een voortzetting van Marks getuigenis. U kunt deel I hier lezen: "Blijf en wees licht".

 

AT op hetzelfde moment dat de Heer mijn hart weer in vuur en vlam zette voor Zijn Kerk, riep een andere man ons jeugd voor een "nieuwe evangelisatie". Paus Johannes Paulus II maakte dit tot een centraal thema van zijn pontificaat, door stoutmoedig te stellen dat een "herevangelisatie" van eens christelijke naties nu noodzakelijk was. "Hele landen en naties waar religie en het christelijke leven vroeger floreerden", zei hij, leefden nu "alsof God niet bestond". "^[1]De lay, zn. 34; vaticaan.va

 

DE NIEUWE EVANGELISATIE

Inderdaad, overal waar ik keek in mijn eigen land, Canada, zag ik niets dan zelfgenoegzaamheid, secularisme en zelfs een groeiende afvalligheid. Terwijl de zendelingen die we hadden naar Afrika, het Caribisch gebied en Zuid-Amerika vertrokken, zag ik mijn eigen stad weer als zendingsgebied. Dus toen ik de diepere waarheden van mijn katholieke geloof leerde kennen, voelde ik ook dat de Heer mij riep om Zijn wijngaarden binnen te gaan - om te reageren op Het grote vacuüm dat was mijn generatie aan het opzuigen in geestelijke slavernij. En Hij sprak zeer bondig door Zijn Plaatsvervanger, Johannes Paulus II:

Op dit moment zijn de lekengelovigen, op grond van hun deelname aan de profetische zending van Christus, dat wel geheel onderdeel van dit werk van de kerk. —POPE ST. JOHANNES PAULUS II, De lay, zn. 34; vaticaan.va

De paus zou ook zeggen:

Kijk naar de toekomst met toewijding aan een nieuwe evangelisatie, een die nieuw is in zijn enthousiasme, nieuw in zijn methoden en nieuw in zijn uitdrukking. - toespraak tot de bisschoppenconferenties van Latijns-Amerika, 9 maart 1983; Haïti

 

MUZIEK IS EEN DEURWEG ...

Op een dag besprak ik met mijn schoonzus de geloofscrisis en de massale uittocht van jongeren uit de katholieke kerk. Ik vertelde haar hoe ontroerend ik dacht dat de Baptistenmuziekbediening was (zie Blijf en wees Licht​ 'Welnu, waarom niet u een lof- en aanbiddingsband beginnen? " Haar woorden waren donder, een bevestiging van de kleine storm die in mijn hart broeide en die verfrissende buien voor mijn broers en zussen wilde brengen. En daarmee hoorde ik van binnenuit een tweede sleutelwoord dat kort daarna kwam: 

Muziek is een doorgang om te evangeliseren. 

Dit zou de 'nieuwe methode' worden die de Heer mij wil laten gebruiken "Blijf en wees licht voor mijn broers. ' Het zou lof- en aanbiddingsmuziek gebruiken, “nieuw in zijn uitdrukking”, om anderen in Gods aanwezigheid te lokken waar Hij hen zou kunnen genezen.

Het probleem is dat ik liefdesliedjes en ballades schreef - geen aanbiddingsliederen. Ondanks al de schoonheid van onze oude hymnen en gezangen, was de schat aan muziek in de katholieke kerk daar tekort op nieuwe uitdrukking van lof- en aanbiddingsmuziek die we onder de evangelicalen zagen. Hier heb ik het niet over Kumbaya, maar over aanbiddingsliederen uit het hart, vaak ontleend aan de Schrift zelf. We lezen in zowel de Psalmen als in Openbaring hoe God wil dat er een “nieuw lied” voor Hem wordt gezongen.

Zing voor de Heer een nieuw lied, zijn lof in de vergadering van de gelovigen ... O God, een nieuw lied zal ik voor u zingen; op een tiensnarige lier zal ik voor je spelen. (Psalm 149: 1, 144: 9; vgl.Op 14: 3)

Zelfs Johannes Paulus II nodigde enkele Pinkstermensen uit om dit “nieuwe lied” van de Geest naar het Vaticaan te brengen. ^[2]cf. De kracht van lof, Terry wet Dus leenden we hun muziek, veel ervan subliem, persoonlijk en diep ontroerend.

 

DE ZALF

Een van de eerste evenementen voor jongeren die mijn ontluikende bediening hielp organiseren, was een 'Life in the Spirit Seminar' in Leduc, Alberta, Canada. Ongeveer 80 jongeren kwamen bijeen waar we zongen, het evangelie predikten en baden om een ​​nieuwe uitstorting van de Heilige Geest als een "nieuw Pinksteren" ... iets waarvan Johannes Paulus II dacht dat het intrinsiek was verbonden met de nieuwe evangelisatie​ Aan het einde van onze tweede avond van de retraite waren we getuige van veel jonge mensen, ooit verlegen en bang, plotseling vervuld van de Geest en overstroomd van licht, lof en vreugde van de Heer. 

Een van de leiders vroeg of ik ook gebeden wilde worden. Mijn ouders hadden dit al vele jaren eerder gedaan met mijn broers en zussen en ik. Maar wetende dat God Zijn Geest keer op keer op ons kan uitstorten (vgl. Handelingen 4:31), zei ik: “Zeker. Waarom niet." Toen de leider zijn handen uitstrekte, viel ik plotseling als een veer om - iets wat me nog nooit eerder was overkomen ('rusten in de Geest' genoemd). Onverwachts was mijn lichaam kruisvormig, mijn voeten gekruist en mijn handen uitgestrekt terwijl wat voelde als "elektriciteit" door mijn lichaam stroomde. Na een paar minuten stond ik op. Mijn vingertoppen tintelden en mijn lippen waren gevoelloos. Pas later zou duidelijk worden wat dit betekende…. 

Maar hier is het ding. Vanaf die dag begon ik te schrijven lof en aanbiddingsliederen per dozijn, soms twee of drie in een uur. Het was gek. Het was alsof ik de rivier van liederen die van binnenuit stroomde niet kon stoppen.

Wie in mij gelooft, zoals de Schrift zegt: 'Rivieren van levend water zullen van binnenuit stromen.' (Johannes 7:38)

 

EEN STEM IS GEBOREN

Daarmee begon ik een formele band samen te stellen. Het was een heerlijk voorrecht - misschien een kijkje in hoe Jezus zijn twaalf apostelen koos. Plots plaatste de Heer mannen en vrouwen voor mij, van wie Hij eenvoudig in mijn hart zou zeggen: "Ja, deze ook." Achteraf gezien kan ik zien dat er verschillende, zo niet wij allemaal zijn gekozen, niet zozeer vanwege onze muzikale capaciteiten of zelfs onze trouw, maar omdat Jezus gewoon discipelen van ons wilde maken.

Omdat ik de geestelijke droogte van de gemeenschap kende die ik in mijn eigen parochie doormaakte, was de eerste orde van de dag dat we niet alleen samen zouden zingen, maar ook zouden bidden en spelen. Christus vormde niet alleen een band, maar ook een gemeenschap… een familie van gelovigen. Vijf jaar lang zijn we van elkaar gaan houden, zodat onze liefde de 'sacrament”Waardoor Jezus anderen naar onze bediening zou trekken.

Dit is hoe iedereen zal weten dat u mijn discipelen bent, als u liefde voor elkaar hebt. (Johannes 13:35)

… De christelijke gemeenschap zal een teken worden van Gods aanwezigheid in de wereld. -Ad Gentes Divinitus, Vaticanum II, nr.15

Halverwege de jaren negentig was onze band, Een stem, trok op zondagavond honderden mensen naar ons evenement genaamd 'Een ontmoeting met Jezus'. We zouden mensen gewoon door middel van muziek naar Gods aanwezigheid leiden en dan het evangelie met hen delen. We sloten de avond af met liedjes die mensen hielpen hun hart steeds meer aan Jezus over te geven, zodat Hij hen kon genezen. 

 

EEN ONTMOETING MET JEZUS

Maar zelfs voordat het formele deel van de avond begon, bad ons bedieningsteam voor het Heilig Sacrament in een zijkapel, terwijl ze Jezus zongen en aanbaden in Zijn Echte Aanwezigheid. Ironisch genoeg, een jong Doper man begon onze evenementen bij te wonen. Hij werd uiteindelijk katholiek en ging naar het seminarie.^[3]Murray Chupka had een buitengewone liefde voor Jezus en de Heer voor hem. Murray's passie voor Christus heeft een onuitwisbare stempel op ons allemaal gedrukt. Maar zijn reis naar het priesterschap werd afgebroken. Toen Murray op een dag naar huis reed, bad hij de rozenkrans en viel achter het stuur in slaap. Hij maakte een semi-vrachtwagen vast en raakte vanaf zijn middel verlamd. Murray bracht de daaropvolgende jaren door in een rolstoel als slachtofferziel voor Christus, totdat de Heer hem naar huis riep. Ikzelf en enkele leden van Een stem zong op zijn begrafenis.  Hij vertelde me later dat het zo was hoe we baden en aanbaden Jezus vaardigheden onze gebeurtenis die zijn reis naar de katholieke kerk initieerde.

We werden een van de eerste bands in Canada die een groep mensen leidde in de eredienst voor het Heilig Sacrament met lofprijs en aanbidding, iets wat bijna ongehoord was in de jaren 90.^[4]We leerden deze "manier" van Aanbidding door de Franciscaner Broeders van New York, die naar Canada kwamen om een ​​"Jeugd 2000" -evenement te geven ter voorbereiding op het Jubeljaar. Een stem was dat weekend de muziek van de bediening. Maar in de beginjaren plaatsten we een afbeelding van Jezus in het midden van het heiligdom… een soort voorloper van de eucharistische aanbidding. Het was een hint van waar de bediening die God mij gaf, naartoe ging. In feite, zoals ik schreef in Blijf en wees Licht, het was die Baptisten lof- en aanbiddingsgroep die mijn vrouw en ik zagen die echt de mogelijkheid van dit soort toewijding inspireerde.

Vijf jaar nadat onze band was geboren, kreeg ik een onverwacht telefoontje.

"Hallo daar. Ik ben een van de assistent-pastors van de Baptistenvergadering. We vroegen ons af of Een stem zou onze volgende lof- en aanbiddingsdienst kunnen leiden ... "

Oh, een volledige cirkel waren we gekomen!

En hoe ik het wilde. Maar helaas antwoordde ik: 'We zouden heel graag komen. Onze band maakt echter een aantal grote veranderingen door, dus ik zal voorlopig nee moeten zeggen. " In werkelijkheid, het seizoen van Een stem kwam tot een pijnlijk einde ... 

Wordt vervolgd ...

-------------

Onze oproep om steun gaat deze week verder. Ongeveer 1-2% van ons lezerspubliek heeft een donatie gedaan en we zijn zo dankbaar voor uw steun. Als deze volletijddienst een zegen voor u is en u bent in staat, klik dan op de Doneren knop hieronder en help me om verder te gaan "Blijf en wees licht" aan mijn broers en zussen over de hele wereld ... 

Vandaag de dag blijft mijn openbare bediening mensen leiden in een "ontmoeting met Jezus". Op een stormachtige nacht in New Hampshire gaf ik een parochiemissie. Slechts elf mensen kwamen opdagen vanwege de sneeuw. We besloten de avond in Adoration te beginnen in plaats van te eindigen. Ik zat daar en begon stilletjes gitaar te spelen. Op dat moment voelde ik dat de Heer zei: "Er is hier iemand die niet in Mijn eucharistische aanwezigheid gelooft." Plots zette hij woorden in het lied dat ik speelde. Ik was letterlijk een nummer aan het schrijven terwijl Hij me zin na zin gaf. De woorden van het refrein waren:

U bent de graankorrel, voor ons uw lammeren om te eten.
Jezus, hier ben je.

In de vermomming van brood, het is precies zoals U zei. 
Jezus, hier ben je. 

Naderhand kwam er een vrouw naar me toe, de tranen stroomden over haar wangen. “Twintig jaar zelfhulpbandjes. Twintig jaar therapeuten. Twintig jaar psychologie en counseling ... maar vanavond, 'riep ze,' vanavond Ik ben genezen. " 

Dit is dat liedje ...

 

 

'Stop nooit met wat je voor de Heer doet. Je bent en blijft een waar licht in deze donkere en chaotische wereld. " —RS

"Uw geschriften zijn een constante weerspiegeling voor mij en ik herhaal uw werken regelmatig, en ik print zelfs uw blogs voor de mannen in de gevangenis die ik elke maandag bezoek." —JL

"In deze cultuur waarin we leven, waar God bij elke bocht" onder de bus wordt gegooid ", is het zo belangrijk om een ​​stem als die van jou te laten horen." — Diaken A.

Zegen u en dank u!

 

Om met Mark in de De Nu Word,
klik op onderstaande banner om abonneren.
Uw e-mail wordt met niemand gedeeld.

 

Een verzameling van Mark's lof- en aanbiddingsmuziek: