DAAR er gebeurt veel in de wereld dat eerlijk gezegd deprimerend lijkt. Of het kan in ieder geval zijn zonder ernaar te kijken door de lens van de goddelijke voorzienigheid. Het herfstseizoen kan voor sommigen somber zijn omdat de bladeren vervagen, op de grond vallen en bederven. Maar voor wie vooruitziend is, is dit afgevallen gebladerte de meststof die een glorieuze lente van kleur en leven zal voortbrengen.
Deze week was ik van plan in deel III van de profetie in Rome te spreken over "de val" waarin we leven. Afgezien van de gebruikelijke geestelijke oorlogvoering was er echter nog een andere afleiding: er kwam een nieuw lid van de familie.
Mijn vrouw en onze acht kinderen wonen op een kleine boerderij in the middle of nowhere (ook bekend als Saskatchewan, Canada). We hebben de afgelopen maanden hard gebeden over hoe we deze tijden van stijgende voedselprijzen, dure verzekeringen, hoge brandstofprijzen, enz. Kunnen overleven. We hebben berekend dat onze bediening / gezinsuitgaven ongeveer $ 7000 per maand bedragen! Tot nu toe hebben donateurs zich gecommitteerd aan in totaal $ 500 / maand - veel minder om in onze behoeften te voorzien.
Wanhopige tijden vragen om wanhopige maatregelen!
Dus de afgelopen week heb ik het grootste deel van mijn tijd in onze schuur doorgebracht om dit op te bouwen, om dat op te bouwen, allemaal ter voorbereiding op een melkkoe. En ze kwam aan: Nessa, een hele lieve tweeënhalf jaar oude Jersey. We denken dat we meer dan $ 300 per maand aan voedseluitgaven kunnen elimineren door onze eigen melk te drinken, onze eigen boter, room, enz. Te maken. Om nog maar te zwijgen over het feit dat we iets veel gezonder consumeren dan wat er in de winkelrekken wordt verkocht.
GODDELIJKE VERBINDINGEN
Er is iets levengevend aan 's ochtends opstaan, een melkkruk omhoog trekken en de schepping in een emmer spuiten. Vanmorgen was ik overweldigd door dankbaarheid dat God in zo'n geschenk heeft voorzien: vandaag hebben we onze eigen melk gedronken - iets waar zoveel armen in onze wereld geen toegang toe hebben.
Ik herinnerde me de woorden in Genesis, hoe God de mensheid over de schepping heeft aangesteld om haar rentmeester te zijn. Er is een soort dans met het Goddelijke wanneer we direct beginnen te putten uit Zijn schepping… iets transcendent, heilzaam, heilig. Ik heb eerder vorig jaar deze goddelijke wals ervaren toen ik onbehandeld water rechtstreeks uit onze put dronk, ons weiland bewerkte, hekken bouwde en een tuin plantte. Het is alsof mijn hele wezen in harmonie is met de goddelijke orde. Het was een geweldige ervaring voor een stadskind dat een plattelandsjongen in hart en nieren is.
Mijn vrouw, Lea, melkt Nessa
IETS FOUT
Er is in onze moderne tijd iets vreselijks misgegaan. De schepping is een beetje als een diamantmijn geworden waar de mensheid graaft en scheurt en alle edelstenen verwijdert die er zijn, waarbij niets dan hopen vuil, gemorste brandstof en roestend materiaal achterblijft.
Daarom sterven oceanen door overbevissing; zoetwatermeren zijn vervuild; en akkers zijn verkracht van voedingsstoffen. Ja, er wordt in verschillende landen weinig gezegd over een relatief nieuwe landbouwpraktijk: zero-tillage. In plaats van de grond te bewerken (wat wel bijdraagt aan bodemerosie, maar dat al duizenden jaren gebeurt), "injecteren" boeren nu zaadkorrels in de grond. 
Dit vereist echter het gebruik van meststoffen om de groei te bevorderen en chemicaliën om onkruid te doden. In het begin zorgden veel boeren voor geweldige opbrengsten. Maar nu nemen die opbrengsten af naarmate de grond harder en harder wordt van de kunstmest. Om nog maar te zwijgen van het feit dat veel boeren nu afhankelijk zijn van genetisch gemodificeerd zaad dat resistent is tegen onkruidverdelger. Het eindresultaat is dat niet alleen de bodem wordt beschadigd, maar dat boeren afhankelijk worden van bedrijven om hen te voorzien van zaad en chemicaliën. Het is een vicieuze cirkel van wederzijdse afhankelijkheid geworden, waarbij de controle over onze voedselvoorziening in handen is van CEO's.
Er dreigt ook nog een andere crisis: veel boeren verkopen hun kuddes koeien, althans in Canada (varkens werden een paar jaar geleden in de steek gelaten, behalve door grote producenten). Veel boeren hebben het gewoon gehad en laten het helemaal achter zich. De familieboerderij verdwijnt! Er is nog geen tekort aan rundvlees (of hoge prijzen), maar veehouders die al een tijdje bestaan, praten erover.
Hongersnood komt - en vanuit verschillende invalshoeken. De uitersten in de natuur verergeren de situatie alleen maar.
Bijna iedereen is afhankelijk geworden van multinationale ondernemingen om ons te voeden, vooral in de westerse landen. Erger nog, deze bedrijven hebben vaak geëxperimenteerd met onze voedselvoorziening door Gods plannen te 'verbeteren' door genetische modificatie, hormonale injecties en andere onnatuurlijke wendingen. God heeft niet alleen mijn ziel, maar ook vele, vele mensen bewust gemaakt van de realiteit dat wij geen rentmeesters van de schepping zijn geweest, maar misbruikers, als de 'krachten die zijn' experimenteren met het leven op nogal huiveringwekkende en egoïstische manieren.
Ja, ik herinner me een paar jaar geleden dat de Heer mij dit in mijn hart liet zien en zei dat Hij onder meer hiervoor de aarde moest reinigen. We hebben de natuur vergiftigd en de schepping vervuild - vaak met het oog op winst.
Hoe lang moet de aarde rouwen, het groen van het hele platteland verdorren? Voor de goddeloosheid van degenen die erin wonen, verdwijnen dieren en vogels, omdat ze zeggen: "God ziet onze wegen niet." (Jeremia 12: 4)
IN HET BEGIN
Niet iedereen kan een melkkoe managen of kippen fokken (wat we voor de lente plannen). Maar het lijkt me dat de huidige systemen die de schepping vaak verkrachten in plaats van ermee te dansen, ophouden. We gaan terug naar een veel eenvoudigere levensstijl. Het komt eraan, misschien eerder dan de meeste mensen beseffen. Het is geen reden tot wanhoop ... maar bereid je gewoon voor.
Volgende week valt er meer te zeggen in deel III van mijn webcast.
Li'l Jimmy & ik
Draag bij aan het "melkfonds":
