Over het bekritiseren van de geestelijkheid

 

WE leven in superbeladen tijden. Het vermogen om gedachten en ideeën uit te wisselen, van mening te verschillen en te debatteren, is bijna voorbij. ^[1]zien Onze giftige cultuur overleven en Tot het uiterste gaan Het maakt deel uit van de Grote storm en Duivelse desoriëntatie die de wereld overspoelt als een orkaan die steeds intenser wordt. De kerk is geen uitzondering, aangezien de woede en frustratie tegen de geestelijkheid blijft toenemen. Een gezond discours en debat hebben hun plaats. Maar al te vaak, vooral op sociale media, is het allesbehalve gezond. 

 

SPREEK DE WANDELING 

Als we moeten Loop met de kerk mee, dan moeten we ook oppassen hoe we praten over de kerk. De wereld kijkt toe, duidelijk en eenvoudig. Ze lazen onze commentaren; ze merken onze toon op; ze kijken of we alleen in naam christenen zijn. Ze wachten om te zien of we zullen vergeven of dat we zullen oordelen; als we barmhartig zijn of als we toornig zijn. Met andere woorden, om te zien als we zijn zoals Jezus.

Het is vaak niet wat we zeggen, maar hoe we het zeggen. Maar wat we zeggen, telt ook. 

Hierdoor kunnen we er zeker van zijn dat we in hem zijn: hij die zegt dat hij in hem blijft, moet op dezelfde manier wandelen als hij liep. (1 Johannes 2: 5-6)

In het licht van de seksuele schandalen die in de kerk zijn opgedoken, de passiviteit of dekmantels door sommige bisschoppen en de verschillende controverses rond het pausdom van paus Franciscus, is de verleiding groot om naar de sociale media te gaan, of in discussie met anderen, en gebruik te maken van de mogelijkheid om te ‘luchten’. Maar zouden we?

 

EEN ANDERE CORRIGEREN

De “correctie” van een broeder of zuster in Christus is niet alleen moreel, maar wordt beschouwd als een van de zeven Geestelijke werken van barmhartigheid​ St. Paul schrijft:

Broeders, zelfs als iemand op een of andere overtreding wordt betrapt, moet u die geestelijk bent, die met een zachte geest corrigeren, naar uzelf kijkend, zodat u ook niet in de verleiding komt. (Galaten 6: 1)

Maar daar zijn natuurlijk allerlei kanttekeningen bij. Voor een:

Oordeel niet, dat u niet beoordeeld wordt ... Waarom ziet u het stipje dat in het oog van uw broer zit, maar let u niet op het blok dat in uw eigen oog zit? (Matt 7: 1-5)

Een "vuistregel", geboren uit de wijsheid van de heiligen, is om eerst de eigen fouten in overweging te nemen alvorens bij die van anderen stil te staan. In aanwezigheid van de eigen waarheid, heeft toorn een grappige manier om eruit te sputteren. Soms, vooral met betrekking tot andermans persoonlijke fouten en zwakheden, is het beter om gewoon 'hun naaktheid te bedekken',^[2]cf. Gods gezalfde slaan of zoals St. Paul zei, "Draag elkaars lasten, en zo zult u de wet van Christus vervullen." ^[3]Galaten 6: 2

Iemand anders corrigeren moet zo gebeuren dat het de waardigheid en reputatie van die persoon respecteert. Als het een ernstige zonde is die een schandaal veroorzaakt, gaf Jezus instructies in Matt 18: 15-18 hoe ermee om te gaan. Zelfs dan is de "correctie" begint privé, van aangezicht tot aangezicht. 

 

KLERISCHE CORRECTIE

Hoe zit het met het corrigeren van priesters, bisschoppen of zelfs de paus?

Ze zijn in de eerste plaats onze broeders in Christus. Alle bovenstaande regels zijn van toepassing voor zover liefdadigheid en het juiste protocol worden gehandhaafd. Bedenk dat de kerk geen seculiere organisatie is; het is de familie van God, en we behoren elkaar ook zo te behandelen. Zoals kardinaal Sarah zei:

We moeten de paus helpen. We moeten naast hem staan, net zoals we zouden staan ​​met onze eigen vader. —Kardinaal Sarah, 16 mei 2016, Brieven uit het Journal of Robert Moynihan

Overweeg dit: als uw eigen vader of uw pastoor een beoordelingsfout heeft gemaakt of iets verkeerds heeft geleerd, zou u dan naar Facebook gaan voor al uw 'vrienden', waaronder mogelijk mede-parochianen en mensen in uw gemeenschap, en hem allemaal noemen soorten namen? Waarschijnlijk niet, want je moet hem die zondag onder ogen zien, en dat zou behoorlijk ongemakkelijk zijn. En toch is dit precies wat mensen tegenwoordig online doen met de huidige herders van onze kerk. Waarom? Omdat het gemakkelijk is om stenen te werpen naar mensen die je nooit zult ontmoeten. Het is niet alleen lafheid, maar het is ook zondig als de kritiek onrechtvaardig of liefdeloos is. Hoe weet je of dat het geval is?

 

DE RICHTLIJNEN 

Deze imperatieven van de Catechismus zouden onze toespraak moeten leiden als het gaat om de geestelijkheid of iemand die we online of via roddels willen kleineren:

Respect voor de reputatie van personen verbiedt elke houding en elk woord dat hen onrechtvaardig letsel kan toebrengen. Hij wordt schuldig:

- van een overhaast oordeel dat, zelfs stilzwijgend, de morele fout van een naaste zonder voldoende grondslag als waar aanneemt;

- van afkeuring die, zonder objectief geldige reden, andermans fouten en tekortkomingen onthult aan personen die ze niet kenden; 

- van laster die, door tegen de waarheid strijdige opmerkingen, de reputatie van anderen schaadt en aanleiding geeft tot valse oordelen over hen.

Om een ​​overhaast oordeel te vermijden, moet iedereen voorzichtig zijn om de gedachten, woorden en daden van zijn naaste voor zover mogelijk op een gunstige manier te interpreteren:

Elke goede christen zou meer bereid moeten zijn om een ​​gunstige interpretatie te geven aan de uitspraak van een ander dan om haar te veroordelen. Maar als hij dat niet kan, laat hem dan vragen hoe de ander het begrijpt. En als de laatste het slecht begrijpt, laat de eerste hem dan liefdevol corrigeren. Als dat niet voldoende is, laat de christen dan alle geschikte manieren proberen om de ander tot een juiste interpretatie te brengen, zodat hij kan worden gered. 

Afleiding en laster vernietigen de reputatie en eer van de naaste. Eer is het sociale getuigenis van de menselijke waardigheid, en iedereen geniet een natuurlijk recht op eer van zijn naam en reputatie en op respect. Dus afleiding en laster zijn in strijd met de deugden van gerechtigheid en naastenliefde. -Catechismus van de katholieke kerk2477-2478

 

VERANDER CHRISTUS

Er is hier iets nog delicater met betrekking tot onze geestelijkheid. Het zijn niet slechts beheerders (hoewel sommigen dat inderdaad doen). Theologisch gezien maakt hun wijding dan een Christus veranderen- "een andere Christus" - en tijdens de mis zijn ze daar "in de persoon van Christus het hoofd".

Van [Christus] ontvangen bisschoppen en priesters de missie en het vermogen ("de heilige macht") om te handelen in persona Christi Capitis. -Catechismus van de katholieke kerk875

Als alter Christus is de priester diep verenigd met het Woord van de Vader, die, toen hij geïncarneerd werd in de vorm van een dienaar, een dienaar werd (Fil. 2: 5-11). De priester is een dienaar van Christus, in de zin dat zijn bestaan, ontologisch gevormd naar Christus, een wezenlijk relationeel karakter krijgt: hij is in Christus, voor Christus en met Christus, ten dienste van de mensheid. —POPE BENEDICT XVI, Algemeen publiek, 24 juni 2009; vaticaan.va

Maar sommige priesters, bisschoppen en zelfs pausen slagen er niet in deze grote verantwoordelijkheid na te komen - en falen soms jammerlijk. Dit is een oorzaak van verdriet en schandaal en mogelijk het verlies van redding voor sommigen die de kerk helemaal afwijzen. Dus hoe reageren we in situaties als deze? Over de "zonden" van onze herders gesproken mogen  wees rechtvaardig en zelfs noodzakelijk als het gaat om schandalen of het corrigeren van een valse leer. ^[4]Onlangs heb ik bijvoorbeeld gereageerd op de Verklaring van Abu Dhabi dat de paus ondertekende en die verklaarde dat "God het wilde" een verscheidenheid aan religies, enz. Op het eerste gezicht is de bewoording misleidend, en in feite is de paus deed corrigeer dit begrip toen bisschop Athanasius Schneider hem persoonlijk zag en zei dat het Gods ‘toegeeflijke’ wil was. [7 maart 2019; lifesitenews.com] Zonder in een "overhaast oordeel" te komen, kan men eenvoudig duidelijkheid brengen zonder het karakter of de waardigheid van een geestelijke aan te vallen of hun motieven in twijfel te trekken (tenzij u hun gedachten kunt lezen). 

Maar wat een delicaat iets is dit. In de woorden van Jezus aan de heilige Catharina van Siena:

[Het] is mijn bedoeling dat priesters met gepaste eerbied worden gehouden, niet voor wat ze in zichzelf zijn, maar ter wille van Mij, vanwege het gezag dat Ik ze heb gegeven. Daarom mogen de deugdzamen hun eerbied niet verminderen, zelfs als deze priesters tekortschieten in deugd. En wat de deugden van mijn priesters betreft, ik heb ze voor je beschreven door ze voor je te stellen als rentmeesters van… het lichaam en bloed van mijn zoon en van de andere sacramenten. Deze waardigheid behoort aan allen die als zodanig zijn aangesteld, zowel aan de slechte als aan de goeden… [Vanwege] hun deugdzaamheid en vanwege hun sacramentele waardigheid moet je van hen houden. En je zou de zonden moeten haten van degenen die een slecht leven leiden. Maar misschien stelt u onszelf niet als hun rechters op; dit is niet Mijn Wil, omdat zij Mijn Christus zijn, en u behoort de autoriteit die Ik hen heb gegeven lief te hebben en te eerbiedigen.

U weet heel goed dat als iemand die smerig of slecht gekleed is, u een grote schat zou aanbieden die u leven zou geven, u de drager niet zou minachten uit liefde voor de schat, en de heer die hem had gestuurd, ook al was de drager haveloos. en smerig ... Je moet de zonden van de priesters verachten en haten en proberen ze in de kleren van naastenliefde en heilig gebed te kleden en hun vuiligheid met je tranen weg te wassen. Inderdaad, ik heb ze aangesteld en aan jullie gegeven om engelen op aarde en zonnen te zijn, zoals ik jullie heb verteld. Als ze minder zijn, moet u voor ze bidden. Maar je mag ze niet beoordelen. Laat het oordeel aan Mij over, en Ik zal hen genadig zijn vanwege uw gebeden en mijn eigen verlangen. —Catherine van Siena; De dialoog, vertaald door Suzanne Noffke, OP, New York: Paulist Press, 1980, pp. 229-231 

Eens werd St. Franciscus van Assissi uitgedaagd vanwege zijn onwankelbare eerbied voor priesters toen iemand erop wees dat de plaatselijke pastoor in zonde leefde. De vraag werd aan Franciscus gesteld: "Moeten we in zijn leer geloven en de sacramenten die hij verricht respecteren?" Als antwoord ging de heilige naar het huis van de priester en knielde voor hem neer en zei:

Ik weet niet of deze handen bevlekt zijn zoals de andere man zegt dat ze zijn. [Maar] ik weet dat, zelfs als dat zo is, dat op geen enkele manier de kracht en doeltreffendheid van de sacramenten van God vermindert ... Daarom kus ik deze handen uit respect voor wat ze doen en uit respect voor Hem die de zijne heeft gegeven. autoriteit aan hen. - "Het gevaar van kritiek op bisschoppen en priesters" door ds. Thomas G. Morrow, hprweb.com

 

KRITISERENDE CLERGIE

Het is gebruikelijk om degenen die paus Franciscus van dit of dat beschuldigen te horen zeggen: “We kunnen niet zwijgen. Het is alleen maar om de bisschop en zelfs de paus te bekritiseren! " Maar het is ijdelheid om te denken dat een geestelijke die in Rome woont, daar aan het lezen is jouw reacties. Wat heb je dan aan vitriool loslaten? Het is één ding om verward en zelfs boos te zijn over enkele van de echt raadselachtige dingen die tegenwoordig uit het Vaticaan komen. Het is een ander om dit online te ventileren. Op wie proberen we indruk te maken? Hoe helpt dat het Lichaam van Christus? Hoe geneest dat de verdeeldheid? Of veroorzaakt het niet meer verwondingen, meer verwarring of mogelijk een verdere verzwakking van het geloof van degenen die al geschokt zijn? Hoe weet u wie uw opmerkingen leest en of u ze door overhaaste uitspraken uit de kerk duwt? Hoe weet u dat iemand die misschien overweegt om katholiek te worden, niet plotseling bang wordt voor uw woorden als uw tong de hiërarchie met een monsterlijk breed penseel schildert? Ik overdrijf niet als ik zeg dat ik dit soort opmerkingen bijna elke dag lees.

Je zit en spreekt tegen je broer en belastert je moeders zoon. Moet ik zwijgen als je deze dingen doet? (Psalm 50: 20-21)

Aan de andere kant, als iemand spreekt tot degenen die worstelen en hen eraan herinnert dat geen enkele crisis, hoe ernstig ook, groter is dan de grondlegger van onze kerk, dan doet u twee dingen. U bevestigt de kracht van Christus in elke beproeving en verdrukking. Ten tweede erkent u de problemen zonder het karakter van een ander te betwisten. 

Het is natuurlijk ironisch dat ik dit schrijf op de dag dat aartsbisschop Carlo Maria Viganò en paus Franciscus een pijnlijke openbare uitwisseling zijn aangegaan en elkaar beschuldigen van liegen over voormalig kardinaal Theodore McCarrick.^[5]cf. cruxnow. com Dit zijn inderdaad de soorten beproevingen die de komende dagen alleen maar zullen toenemen. Nog steeds…

 

EEN CRISIS VAN GELOOF

... Ik denk dat wat Maria Voce, president van Focolare een tijdje geleden zei, zo wijs en waar is:

Christenen moeten in gedachten houden dat het Christus is die de geschiedenis van de kerk leidt. Daarom is het niet de benadering van de paus die de kerk vernietigt. Dit is niet mogelijk: Christus staat niet toe dat de kerk wordt vernietigd, zelfs niet door een paus. Als Christus de kerk leidt, zal de paus van onze tijd de nodige stappen ondernemen om vooruit te komen. Als we christenen zijn, zouden we als volgt moeten redeneren ... Ja, ik denk dat dit de belangrijkste oorzaak is, niet geworteld zijn in geloof, niet zeker weten of God Christus heeft gezonden om de kerk te stichten en dat hij zijn plan door de geschiedenis heen zal vervullen door mensen die stellen zich voor hem beschikbaar. Dit is het geloof dat we moeten hebben om te kunnen oordelen over alles wat er gebeurt, niet alleen de paus. -Vaticaan Insider, 23 december 2017

Ik ga akkoord. De kern van een liefdeloze verhandeling is de angst dat Jezus niet echt de leiding heeft over Zijn Kerk. Dat de Meester na 2000 jaar in slaap is gevallen. 

Jezus lag in het achterschip te slapen op een kussen. Ze maakten hem wakker en zeiden tegen hem: "Meester, kan het u niet schelen dat we omkomen?" Hij werd wakker, bestrafte de wind en zei tegen de zee: 'Stil! Wees stil!" De wind hield op en er was een grote rust. Toen vroeg hij hen: 'Waarom ben je doodsbang? Heb je nog geen geloof? " (Matt 4: 38-40)

Ik hou van het priesterschap. Er is geen katholieke kerk zonder het priesterschap. Ik hoop zelfs kort te schrijven hoe het priesterschap is in het hart van de plannen van Onze-Lieve-Vrouw voor haar Triomf. Als iemand zich tegen het priesterschap keert, als hij zijn stem verheft in onrechtvaardige en liefdeloze kritiek, helpt hij het schip tot zinken te brengen, niet om het te redden. In dat opzicht denk ik dat veel van de kardinalen en bisschoppen, zelfs degenen die meer kritisch staan ​​tegenover paus Franciscus, de rest van ons een goed voorbeeld geven. 

Absoluut niet. Ik zal de katholieke kerk nooit verlaten. Wat er ook gebeurt, ik ben van plan om als rooms-katholiek te sterven. Ik zal nooit deel uitmaken van een schisma. Ik zal gewoon het geloof behouden zoals ik het ken en op de best mogelijke manier reageren. Dat is wat de Heer van mij verwacht. Maar ik kan je dit verzekeren: je zult me ​​niet vinden als onderdeel van een schismatische beweging of, God verhoede, mensen ertoe brengen zich los te maken van de katholieke kerk. Wat mij betreft is het de kerk van onze Heer Jezus Christus en de paus is zijn plaatsvervanger op aarde en daar ga ik niet van gescheiden worden. —Kardinaal Raymond Burke, LifeSiteNews, 22 augustus 2016

Er is een front van traditionalistische groeperingen, net als bij de progressivisten, die mij graag zien als het hoofd van een beweging tegen de paus. Maar ik zal dit nooit doen…. Ik geloof in de eenheid van de kerk en ik zal niemand toestaan ​​gebruik te maken van mijn negatieve ervaringen van de afgelopen maanden. Aan de andere kant moeten kerkelijke autoriteiten luisteren naar degenen die ernstige vragen of gerechtvaardigde klachten hebben; ze niet negeren, of erger nog, ze vernederen. Anders kan, zonder het te verlangen, het risico van een langzame scheiding toenemen, wat zou kunnen resulteren in het schisma van een deel van de katholieke wereld, gedesoriënteerd en gedesillusioneerd. —Kardinaal Gerhard Müller, Corriere della Sera, 26 november 2017; citaat uit de Moynihan Letters, # 64, 27 november 2017

Mijn gebed is dat de Kerk in deze huidige Storm een ​​manier mag vinden om een ​​getuige te worden van waardige communicatie. Dat betekent het luisteren aan elkaar - van boven naar beneden - zodat de wereld ons kan zien en gaan geloven dat hier iets groters is dan retoriek. 

Hierdoor zullen alle mensen weten dat u mijn discipelen bent, als u liefde voor elkaar hebt. (Johannes 13:35)

 

GERELATEERDE LEZING

Onze giftige cultuur overleven

Tot het uiterste gaan

Gods gezalfde slaan

Dus je zag hem ook?

 

Mark komt naar Ottawa en Vermont
in het voorjaar van 2019!
Bekijk hier voor meer informatie.

Mark speelt het prachtige geluid
McGillivray handgemaakte akoestische gitaar.

Bekijk
mcgillivrayguitars.com