Over radicaal traditionalisme

 

 

 

Nooit eerder in haar lange geschiedenis heeft de Rooms-Katholieke Kerk zo’n wanorde gekend als nu. De rituelen en disciplines, de pracht en het onveranderlijke vertrouwen, juist die kenmerken die in het verleden zoveel bekeerlingen aantrokken, lijken moedwillig te zijn opgegeven. Het gezag van de paus wordt in twijfel getrokken. Een stroom van veelbesproken priesters en nonnen heeft hun geloften verworpen. De mis en de catechismus hebben vreemde nieuwe vormen gekregen. Geestelijken in ten minste één heel land lijken op de rand van een schisma te staan. Er heerst diepe nood en verwarring onder de gelovigen. Voor sommigen zijn deze veranderingen een teken van vernieuwing; maar voor vele anderen, niet minder loyaal, lijkt de Kerk plotseling gek geworden en haar 2000-jarige erfenis te verkwisten. -van Is de katholieke kerk gek geworden? (omslaghoes), The Catholic Book Club, 1973

 

 

Dit is een van de meest ademloos herhaalde beweringen, maar weten mensen wel wat ze bedoelen als ze Vaticanum II de schuld geven? Ze bieden vrijwel nooit specifieke inhoudelijke bewijzen, behalve misschien een handvol dubbelzinnige uitspraken in documenten uit het Tweede Vaticanum II die net zo gemakkelijk kunnen worden geïnterpreteerd. in overeenstemming met Heilige Traditie. Sterker nog, als er onduidelijkheid is, is dat zo Dan moet je worden geïnterpreteerd volgens een hermeneutiek van continuïteit met het verleden.

Paus Benedictus geloofde sterk in de continuïteit van het leergezag, geleid door de Heilige Geest. Voor hem moet de enige hermeneutiek van het Concilie die van continuïteit zijn, en niet van breuk... Het is duidelijk dat toen hij zei: “We moeten blijven trouw aan het heden van de Kerk”, hij bedoelde trouw aan het heden dat gegarandeerd trouw is aan het gisteren. Een Concilie van vandaag is trouw aan alle Concilies van gisteren, omdat de actor van het Concilie van vandaag eigenlijk de Heilige Geest is, dezelfde Geest die alle voorgaande Concilies heeft geleid; Hij kan zichzelf niet ontkennen.

…Aan welke 'gisteren' wil jij trouw blijven? Naar het Eerste Vaticaans Concilie? Of naar het Concilie van Trente? Vertrouwt u meer op de Heilige Geest van de vorige Concilies? Denkt u niet dat de Heilige Geest misschien iets nieuws heeft gezegd tegen alle voorgaande Concilies en ons vandaag nieuwe dingen te vertellen heeft (uiteraard niets dat in tegenspraak is met eerdere Concilies)? –Kardinaal Joseph Zen, 28 mei 2024; oldyosef.hkdavc.com

Kardinaal Zen wijst vervolgens terecht op het verkeerd geïnterpreteerde begrip van wat er na het Concilie plaatsvond en vraagt ​​zich af of de uitzaaiing van het modernisme een gevolg was van “Het Concilie zelf of van de situatie van de Kerk na het Concilie?”

In werkelijkheid waren er vóór Vaticanum II al ernstige waarschuwingen voor afvalligheid. Velen herhalen de mantra dat als we gewoon terugkeren naar de Tridentijnse Mis, dit onze problemen zou oplossen. Ze vergeten echter of zijn zich er niet van bewust dat dit precies zo was op de hoogte over de glorie van de Latijnse Mis – toen de kerken vol waren en pracht en vroomheid volop tentoongespreid waren – zei paus St. Pius X:

Wie kan niet zien dat de samenleving in deze tijd, meer dan ooit tevoren, lijdt aan een verschrikkelijke en diepgewortelde ziekte die, zich elke dag ontwikkelend en tot in het diepst van haar wezen doordringend, haar naar de ondergang sleurt? U begrijpt, Eerwaarde Broeders, wat deze ziekte is: afvalligheid van God... Als u dit alles in overweging neemt, is er goede reden om te vrezen dat deze grote perversiteit als het ware een voorproefje zal zijn, en misschien het begin van al het kwaad dat is voorbehouden aan de laatste dagen; en dat er al in de wereld de "Zoon des verderfs" kan zijn over wie de apostel spreekt. — PAUS ST. PIUS X, E Supremi, Encycliek over het herstel van alle dingen in Christus, n. 3, 5; 4 oktober 1903

Zes jaar eerder waarschuwde paus Leo XIII:

Het is duidelijk dat de pausen iets zagen broeien onder de façade van volksvroomheid. Toen de seksuele revolutie in volle bloei kwam, werden veel katholieken, zowel leken als geestelijken, snel weggevaagd, die “aandacht schonken aan geesten van dwaling en de leerstellingen van duivels.” Advertentie oriëntatieCommuniebanken, sluiers en Latijn waren niet voldoende om te voorkomen dat de afval zich binnen de gelederen van de Kerk verspreidde. Het is precies waarom paus Johannes XXIII het Tweede Vaticaans Concilie bijeenriep, zodat de Heilige Geest de Kerk opnieuw zou leiden en haar zou voorbereiden om na de komende dagen van verdrukking een tijdperk van vrede in te luiden.

De taak van de nederige paus Johannes is om 'een volmaakt volk voor de Heer te bereiden', wat precies hetzelfde is als de taak van de Baptist, zijn beschermheer en van wie hij zijn naam ontleent. En het is niet mogelijk om een ​​hogere en kostbaardere perfectie voor te stellen dan die van de overwinning van de christelijke vrede, namelijk vrede in hart en nieren, vrede in de sociale orde, in het leven, in welzijn, in wederzijds respect en in de broederschap van naties . —POPE ST. JOHANNES XXIII, Ware christelijke vrede, 23 december 1959; www.katholiekcultuur.org

Daarom: “Het is onzin om over de geest van het Concilie te praten”, schrijft kardinaal Zen, “als je de documenten van het Concilie negeert. Waren de lange sessies van felle discussie een zinloze exercitie? De zorgvuldige analyse van zinnen? Zelfs het minutieus nadenken over een enkel woord? De Documenten zijn de vrucht van de samenwerking tussen de leiding van de Heilige Geest en het harde werk van de Concilievaders met de hulp van vele vooraanstaande theologen. Alleen door het aandachtig lezen van de Raadsdocumenten kun je de echte geest van het Concilie doorgronden.”^[1]Mei 28, 2024; oldyosef.hkdavc.com

 

 

 

Het was niet alleen Johannes XXIII die een nieuwe uitstorting van de Heilige Geest opriep, maar paus Leo XIII zo'n 65 jaar eerder:

Tientallen jaren later zei paus Paulus VI, die Vaticanum II sloot, zelf:

In 1967, twee jaar na de officiële sluiting van Vaticanum II, had een groep studenten van de Duquesne Universiteit zich verzameld in The Ark and Dover Retreat House. Na een lezing eerder op de dag over Handelingen Hoofdstukr 2 begon zich een geweldige ontmoeting te ontvouwen toen de studenten de kapel op de bovenverdieping binnengingen voor het Heilig Sacrament:

… Toen ik binnenkwam en neerknielde in de aanwezigheid van Jezus in het Heilig Sacrament, beefde ik letterlijk van ontzag voor Zijn majesteit. Ik wist op een overweldigende manier dat Hij de Koning der Koningen is, de Heer der Heren. Ik dacht: "Je kunt maar beter snel weggaan voordat er iets met je gebeurt." Maar mijn angst overwinnen was een veel groter verlangen om mezelf onvoorwaardelijk aan God over te geven. Ik bad: 'Vader, ik geef u mijn leven. Wat je ook van me vraagt, ik accepteer het. En als het lijden betekent, accepteer ik dat ook. Leer me gewoon om Jezus te volgen en lief te hebben zoals Hij liefheeft. " Het volgende moment merkte ik dat ik op de grond lag, plat op mijn gezicht en overspoeld met een ervaring van de barmhartige liefde van God… een liefde die totaal onverdiend is, maar toch rijkelijk gegeven. Ja, het is waar wat St. Paulus schrijft: "De liefde van God is in onze harten uitgestort door de Heilige Geest." Mijn schoenen zijn daarbij losgeraakt. Ik bevond me inderdaad op heilige grond. Ik had het gevoel dat ik wilde sterven en bij God wilde zijn… Binnen een uur trok God soeverein veel studenten de kapel binnen. Sommigen lachten, anderen huilden. Sommigen baden in tongen, anderen (zoals ik) voelden een branderig gevoel door hun handen ... Het was de geboorte van de Katholieke Charismatische Vernieuwing! —Patti Gallagher-Mansfield, studentooggetuige en deelnemer, http://www.ccr.org.uk/duquesne.htm

Het was misschien wel Gods directe antwoord op de pauselijke gebeden voor een “nieuw Pinksteren” dat de Kerk zou treffen en haar zou helpen tegen de toenemende ketterijen die door individuele bisschoppen en leken zouden worden omarmd. Maar Rad Trads beweren dat dit een protestantse uitvinding is. Integendeel, de charisma’s van de Heilige Geest en de zogenaamde “doop in de Heilige Geest” zijn door en door Bijbels en geworteld in de Heilige Traditie.^[2]cf. Charismatisch? De beweging zelf is gesteund door alle laatste pausen:

Hoe kan deze 'geestelijke vernieuwing' geen kans zijn voor de Kerk en de wereld? En hoe zou men in dit geval niet alle middelen kunnen nemen om ervoor te zorgen dat het zo blijft ...? – PAUS PAULUS VI, Internationaal Congres van de Katholieke Charismatische Vernieuwing, 19 mei 1975, Rome, Italië, www.ewtn.com

Ik ben ervan overtuigd dat deze beweging een zeer belangrijke component is in de totale vernieuwing van de Kerk, in deze geestelijke vernieuwing van de Kerk.. – PAUS JOHANNES PAULUS II, speciale audiëntie bij kardinaal Suenens en de raadsleden van het International Charismatic Renewal Office, 11 december 1979, archdpdx.org

De opkomst van de Vernieuwing na het Tweede Vaticaans Concilie was een bijzondere gave van de Heilige Geest aan de Kerk…. Aan het einde van dit tweede millennium moet de kerk zich meer dan ooit in vertrouwen en hoop wenden tot de Heilige Geest ... —POPE JOHANNES PAULUS II, Toespraak tot de Raad van het International Catholic Charismatic Renewal Office, 14 mei 1992

De institutionele en charismatische aspecten zijn als het ware co-essentieel voor de constitutie van de Kerk. Ze dragen, hoewel anders, bij aan het leven, de vernieuwing en de heiliging van Gods volk​ —Toespraak voor het Wereldcongres van kerkelijke bewegingen en nieuwe gemeenschappen, www.vatican.va

Ik ben echt een vriend van bewegingen - Communione e Liberazione, Focolare en de Charismatische Vernieuwing. Ik denk dat dit een teken is van de lente en van de aanwezigheid van de Heilige Geest. —Kardinaal Ratzinger (PAUS BENEDICT XVI), Interview met Raymond Arroyo, EWTN, De wereld voorbij, September 5th, 2003

De Charismatische Vernieuwing, die zich in de Kerk heeft ontwikkeld door de wil van God, vertegenwoordigt, om Sint Paulus VI te parafraseren, “een grote kans voor de Kerk”… Deze drie dingen – de doop in de Heilige Geest, eenheid in het lichaam van Christus en dienstbaarheid aan de armen – zijn de vormen van getuigenis die wij, krachtens de doop, allemaal moeten geven voor de evangelisatie van de wereld. —PAUS FRANCISCUS, toespraak, 8 juni 2019; vaticaan.va

De meest trouwe katholieken die ik vandaag de dag over de hele wereld ken, hebben wortels in de Charismatische Vernieuwing. Het is omarmd en officieel goedgekeurd door de Kerk – dat is een magistraal feit. Het is ook een feit dat het net als iedere andere beweging in de Kerk een groot aantal gebrekkige mensen en implementaties heeft gekend (zie mijn serie over de wortels van de Vernieuwing in de Heilige Traditie: Charismatisch?).

 

 

 

 

De manier waarop sommige extreme conservatieven in dit opzicht het leergezag omzeilen, is door eenvoudigweg te verklaren dat de pausen sinds Vaticanum II (en zelfs eerder) niet geldig zijn en dat de zetel van Petrus vacant is. Het was precies dit sedevacantisme waar de Heer mij jaren geleden voor leek te waarschuwen (zie Stortvloed van valse profeten), en het begint zich nu als een kankergezwel te verspreiden. De waarschuwingen van Onze Lieve Vrouw dat a schisma komt eraan^[3]zien hier, hier, hier, hier en hier lijkt steeds dichterbij te komen. Als het gebeurt, zie ik het vooral als de extreme conservatieven die zich terugtrekken van de extreme liberalen… en daar tussenin zullen degenen zijn die eenvoudigweg vasthouden aan 2000 jaar waarheid, maar toch in eenheid blijven met de huidige paus, ondanks de duidelijke tekortkomingen van dit pausdom.

 

Geen enkele katholiek heeft de bevoegdheid om eenzijdig een pausdom ongeldig te verklaren, behalve de paus zelf, aangezien ‘de Eerste Stoel door niemand wordt beoordeeld’.^[4]kerkelijk Recht, 1404 De rad trad zal echter eenvoudigweg beweren dat paus “Die en die” ontspoorde, en een toekomstige paus zal hun standpunt alleen maar rechtvaardigen. Deze schismatici kunnen het echter niet eens onder elkaar eens worden over wie de laatste geldige paus was, waardoor de uiterste subjectiviteit van hun praktijk aan het licht komt (vgl. Maarten Luther).

 

Het pausdom van Franciscus heeft echter alleen maar meer vastberadenheid gegeven aan een nieuw sedevacantisme, nu er volop gespeculeerd wordt dat de zogenaamde “St. De maffia van Gallen bemoeide zich met de recente pauselijke verkiezingen.^[5]cf. Wie is de ware paus? Toch heeft geen enkele kardinaal die bij de verkiezingen heeft gestemd ook maar in de verste verte laten doorschemeren dat er iets ongewoons was dat de verkiezing van kardinaal Jorge Bergoglio ‘vastlegde’. Als zodanig moeten katholieken die deze theorieën openlijk overnemen, oppassen dat ze zelf geen verwarring veroorzaken, of zichzelf onbedoeld uitsluiten van de Barque of Salvation:

Ze bewandelen daarom het pad van gevaarlijke dwalingen, die geloven dat ze Christus als het Hoofd van de Kerk kunnen aanvaarden, zonder trouw te zijn aan Zijn Plaatsvervanger op aarde. ​PAUS PIUS XII, Mystici Corporis Christi (On the Mystical Body of Christ), 29 juni 1943; n. 41; vaticaan.va

Houd in gedachten dat dit loyaliteit is aan het ‘authentieke leergezag’ van de paus – en niet noodzakelijkerwijs zijn kant-en-klare verklaringen of media-interviews waarin hij persoonlijke meningen en standpunten naar voren brengt die zelfs buiten de pervus van zijn pausdom vallen.

 

 

 

Misschien wel de meest schadelijke en schandelijke berichten op sociale media gaan over de algehele veroordeling van elke katholiek die blijft deelnemen aan de Ordo missae van Paulus VI (vaak de ‘Novus Ordo’-mis genoemd). Voordat ik verder ga, wil ik nogmaals mijn persoonlijke liefde voor kaarsen, wierook, iconen, bellen, soutane, alben, gregoriaans, polyfonie, hoogaltaren, communiebanken herhalen... Ik ben er dol op alle! ik waardeer allen de rituelen binnen ons katholieke erfgoed.

 

Hoewel het katholicisme de schoonheid van drama en kunst als geen andere religie begrijpt en gebruikt, blijft de mis een deelname aan de enkele akte van Golgotha:

Zeker, een van de gevolgen van de slechte implementatie van de ‘hervorming’ van de Mis is een echte degradatie van het mystieke geweest – het transcendente dat men gemakkelijk waarneemt in de Latijnse en Oosterse rituelen. Het is dan ook geen verrassing dat veel jongeren recentelijk vanuit het oppervlakkige theater van de wereld (en de relatief alledaagse nieuwe Ordo Missae) naar de schoonheid van de Tridentijnse ritus zijn getrokken.

 

Maar dit rechtvaardigt niet de letterlijke vervolging van die katholieken die in hun plaatselijke parochies blijven om Jezus lief te hebben en te aanbidden. geldig wijding van de “Novus Ordo.” In dat opzicht is de kritiek van paus Franciscus op dit soort mentaliteit volledig begrijpelijk, aangezien hij oproept…

... degenen die uiteindelijk alleen vertrouwen op hun eigen krachten en zich superieur voelen aan anderen omdat ze bepaalde regels naleven of onverzettelijk trouw blijven aan een bepaalde katholieke stijl uit het verleden [en een] veronderstelde deugdelijkheid van doctrine of discipline [die] in plaats daarvan leidt tot een narcistische en autoritair elitarisme ... -Evangelii Gaudium, n. 94

Ik ben er getuige van geweest dat zowel familie als kennissen hun neus optrokken terwijl ze hun sluiers aantrokken, tot het punt dat ze de communicatie hebben verbroken. Ze spreken alsof er bij elke Novus Ordo-liturgie ‘clownmissen’ plaatsvinden. Ze bespotten “gitaarmissen” alsof het orgel de Tien Geboden heeft gekregen en elke gitarist Kumbaya zingt. Ze beschuldigen werkelijk vrome katholieken van heiligschennis omdat ze (geldig) de communie in de hand ontvangen, hoewel dit – of het nu verstandig is of niet – ooit in de vroege kerk werd beoefend (lees: Communie in de hand – Deel I en Part II). Ze schijnen te denken dat jonge katholieken die in vuur en vlam staan ​​van liefde voor Jezus en tijdens de mis hun hand opsteken in aanbidding een publieke uitbrander waard zijn (hoewel St. Paulus juist daartoe opriep in 1 Timotheüs 2:8: “Het is mijn wens, dan moeten de mannen overal bidden, heilige handen opheffend, zonder woede of ruzie.”)

 

Het farizeïsme steekt opnieuw zijn lelijke kop op.

 

Als reizend evangelist in de katholieke kerk die meer parochies heeft bezocht dan waarschijnlijk welke bisschop ter wereld dan ook, kan ik getuigen dat de gevallen van liturgisch misbruik die ik heb gezien zeldzaam zijn. Het is een volslagen leugen en een schandaal voor katholieken om “regenboog”- en “radicaal-feministische” liturgieën online te plaatsen – hoe betreurenswaardig ook – alsof dit de norm is. Je vervolgt Jezus opnieuw door zowel trouwe geestelijken als leken te belasteren!

 

Ja, ik zou het graag willen zien advertentie oriëntatie (de priester kijkt naar het altaar) keert terug; Communiebanken en Communie op de tong moeten in onze context volledig hersteld worden; en vragen over het ‘verwateren’ van mislezingen en -gebeden moeten opnieuw worden bekeken in a waar geest van synodaliteit. Maar de veroordeling van de nieuwe Mis als ongeldig is misschien wel de meest lastige en schandalige uiting van extreem conservatisme.

 

Feit is dat de Latijnse Mis op een punt was gekomen waarop de gebedsvolle deelname van de gelovigen ontbrak; hun aandacht werd duidelijk getrokken door de “glamour van Satan”, zoals de pausen een halve eeuw eerder waarschuwden. Kardinaal Avery Dulles vat de gedachte van kardinaal Joseph Ratzinger (de toekomstige paus Benedictus) samen en merkt op dat Ratzinger aanvankelijk zeer positief was over 'de pogingen om het isolement van de celebrant te doorbreken en de actieve deelname van de congregatie te bevorderen. Hij is het eens met de grondwet wat betreft de noodzaak om meer belang te hechten aan het Woord van God in de Schrift en in de verkondiging. Hij is blij met de bepaling in de grondwet dat de Heilige Communie onder beide soorten [zoals de oosterse rituelen] en… het gebruik van de volkstaal wordt verspreid. ‘De muur van de latiniteit’, schreef hij, ‘moest worden doorbroken als de liturgie weer zou gaan functioneren als verkondiging of als uitnodiging tot gebed.’ Hij stemde ook in met de oproep van het concilie om de eenvoud van de vroege liturgieën te herstellen en overbodige middeleeuwse toevoegingen te verwijderen.'^[6]“Van Ratzinger tot Benedictus”, Eerste dingen, februari 2002 Dat wil zeggen, overbodige lagen die ook de eenvoud en kernessentie van de Mis, die de Concilievaders probeerden te herstellen en te verjongen, ondermijnden.^[7]zien De massa die vooruit gaat

 

 

 

Als je het bovenstaande leest, kun je begrijpen waarom extreme conservatieven nog een stap verder gaan en bijna alle privé-openbaringen buiten Fatima verwerpen. In het bijzonder hebben ze een merkwaardig appeltje te schillen met de verschijningen van Medjugorje, waar jaarlijkse jeugdbijeenkomsten de vermenging zien van Maria-devotie, eucharistische aanbidding en charismatische expressie – uiteraard gecentreerd rond de ‘Novus Ordo’-mis. we vinden dat deze rad-trads volledig in strijd zijn met het Magisterium.

 

De Ruini-commissie, opgericht door paus Benedictus XVI, concludeerde dat de eerste zeven van deze Baltische verschijningen van 'bovennatuurlijke' oorsprong waren, met een neutraal besluit over de resterende en lopende verschijningen.^[8]17 mei 2017; Nationaal Katholiek Register; Cf. Medjugorje… Wat je misschien niet weet ik heb geantwoord ad nauseam andere bezwaren en onwaarheden rond deze verschijningen hier en hier.

 

Het belangrijkste argument dat wordt aangevoerd is dat Medjugorje niet kan worden beoordeeld op basis van de goede ‘vruchten’: minstens 600 roepingen tot het priesterschap, duizenden nieuwe lekenapostolaten en talloze bekeringen. Sceptici beweren namelijk: “Satan kan ook goede vruchten voortbrengen!” Ze baseren dit op de waarschuwing van St. Paul:

… Zulke mensen zijn valse apostelen, bedrieglijke werkers, die zich voordoen als apostelen van Christus. En geen wonder, want zelfs Satan vermomt zich als een engel des lichts. Het is dus niet vreemd dat zijn ministers zich ook voordoen als ministers van gerechtigheid. Hun einde komt overeen met hun daden. (2 Voor 11:13-15)

Eigenlijk is St. Paul dat wel tegenstrijdige hun argument, want hij herhaalt ook de leer van Onze Heer dat je een boom aan zijn vruchten zult herkennen: "Hun einde zal overeenkomen met hun daden." De bekeringen, genezingen, wonderen en roepingen die we de afgelopen veertig jaar vanuit Medjugorje hebben gezien, hebben op overweldigende wijze bewezen authentiek te zijn. En degenen die de zieners kennen, getuigen van hun nederigheid, integriteit, toewijding en trouw. Nee, Satan kan de goede vruchten van deugd en heiligheid niet voortbrengen; welke Schrift werkelijk zegt is dat hij valse “tekenen en wonderen” kan vervaardigen.^[9]cf. Markus 13:22

Is het woord van Christus waar of niet?

De Heilige Congregatie voor de Geloofsleer heeft inderdaad het idee weerlegd dat deze vruchten niet relevant zijn. Er werd specifiek verwezen naar het belang dat een dergelijk fenomeen... 

... vrucht dragen waardoor de kerk zelf later de ware aard van de feiten zou kunnen onderscheiden ... - “Normen betreffende de manier van handelen bij het onderscheiden van veronderstelde verschijningen of openbaringen” nr. 2, vaticaan.va

Wat alle persoonlijke openbaringen betreft, is het volkomen in strijd met de Schrift en de geest van de Kerk om deze ronduit te verwerpen.^[10]zien Profetie in perspectief Integendeel, ons wordt door Gods Woord geboden om...

…de woorden van profeten niet verachten, maar alles testen; houd vast aan het goede... (1 Thessalonicenzen 5: 20-21)

Zo leerde Benedictus XIV:

 

Er is hier veel gezegd en er zou nog veel meer over geschreven kunnen worden giftig traditionalisme. En ik herhaal: sommige mensen kunnen enkele van de bovenstaande standpunten aanhangen zonder in radicalisme te vervallen. Daarom benadruk ik het woord 'giftig', omdat ik mezelf als een traditionalist beschouw. Is het niet de bedoeling dat elke katholiek zich aan de Heilige Traditie houdt?

 

Als we de vruchten van deze groeiende beweging gaan beoordelen – en daarmee bedoel ik niet de katholieken die van de Latijnse Mis houden en toch in eenheid en naastenliefde met hun broeders blijven – dan zijn de vruchten vaak ranzig. Ik heb gelezen dat een aantal mensen beschrijven hoe sommige Latijnse parochies zijn vijandig en cultisch, veroordelend en oppervlakkig – giftig. Enkele van de meest brutale brieven die ik heb ontvangen, komen van Rad Trads. Eén priester, die de “Novus Ordo” had verlaten, schreef mij herhaaldelijk onbarmhartige en bijtende e-mails totdat ik op een dag terugschreef en zei: “Beste pater, als u mij als een vijand beschouwt, bent u dan niet geroepen om “uw liefde lief te hebben?” vijanden”? Hoe kun je mij voor je winnen zonder liefdadig te zijn? Hij heeft nog een e-mail geschreven – deze keer prettig – en sindsdien heb ik nooit meer iets van hem gehoord.

 

Maar ik wil afsluiten met wat nu ongetwijfeld een levend ‘nu-woord’ is dat tot mij kwam in de twee weken na de pensionering van Benedictus:

 

Het feit is – en we moeten hier nuchter over nadenken – dat de bark van Peter op dit moment zoiets is als…

De verwarring, interne verdeeldheid en het omarmen van wereldse agenda's hebben een enorme breuk in de romp van dit Grote Schip veroorzaakt.^[11]zie het visioen van St. John Bosco: De droom leven? Velen zijn net als de apostelen begonnen te roepen: “Meester, meester, we vergaan!” (Lukas 8:24). Het antwoord op dit alles is om te volgen In de voetstappen van St. John… om ons hoofd weer op de borst van Christus te leggen en rustig te bidden: “Jezus, ik vertrouw op U”; om ons dagelijks brood (gebed) niet in de steek te laten; het Woord van God lezen, zo vaak mogelijk deelnemen aan de Eucharistie en regelmatig biechten; om de Rozenkrans te bidden, en ten slotte, heel duidelijk, om gewoon rustig vol te houden (volharden) voor je dierbare leven.

 

Eeuwig leven.