... elke particuliere kerk moet in overeenstemming zijn met de universele kerk
niet alleen met betrekking tot de leer van het geloof en de sacramentele tekens,
maar ook met betrekking tot de gebruiken die algemeen worden ontvangen uit de apostolische en ononderbroken traditie.
Deze moeten niet alleen in acht worden genomen om fouten te voorkomen,
maar ook opdat het geloof in zijn integriteit mag worden doorgegeven,
sinds de gebedsregel van de kerk (lex orandi) komt overeen
aan haar geloofsregel (lex geloofsbrieven).
—Algemene instructie van het Romeins Missaal, 3e druk, 2002, 397
IT Het lijkt misschien vreemd dat ik schrijf over de zich ontvouwende crisis tijdens de Latijnse Mis. De reden is dat ik nog nooit in mijn leven een regelmatige Tridentijnse liturgie heb bijgewoond.[1]Ik woonde wel een Tridentijnse ritusbruiloft bij, maar de priester leek niet te weten wat hij aan het doen was en de hele liturgie was verstrooid en vreemd. Maar dat is precies waarom ik een neutrale waarnemer ben met hopelijk iets nuttigs om toe te voegen aan het gesprek...
Voor degenen die niet op de hoogte zijn, hier is het kort. In 2007 vaardigde paus Benedictus XVI de Apostolische Brief uit Summorum Pontificum waarin hij de viering van de traditionele Latijnse mis veel gemakkelijker toegankelijk maakte voor de gelovigen. Hij verklaarde dat toestemming om zowel de huidige herziene Mis te vieren (Ordo missae) en/of de Latijnse liturgie was op geen enkele manier verdeeldheid zaaiend.
Deze twee uitdrukkingen van de kerk lex orandi zal op geen enkele manier leiden tot verdeeldheid in de kerk lex geloofsbrieven (geloofsregel); want het zijn twee gebruiken van de ene Romeinse ritus. -Kunst. 1, Summorum Pontificum
Paus Franciscus heeft echter een beslist andere mening geuit. Hij is gestaag de Benedictus aan het omkeren Motu Proprio 'in een poging ervoor te zorgen dat de liturgische hervorming 'onomkeerbaar' is.'[2]ncroline.com Op 16 juli 2021 gaf Francis zijn eigen document uit, Traditionis Cutodes, om een einde te maken aan wat hij ziet als een verdeeldheid zaaiende beweging in de kerk. Nu moeten priesters en bisschoppen opnieuw toestemming vragen aan de Heilige Stoel zelf om de oude ritus te vieren - een Heilige Stoel die er steeds strenger op tegen is.
Francis zei dat hij "bedroefd" was dat het gebruik van de oude mis "vaak wordt gekenmerkt door een afwijzing van niet alleen de liturgische hervorming, maar ook van het Tweede Vaticaans Concilie zelf, met ongegronde en onhoudbare beweringen dat het de Traditie en de 'ware kerk'.” -National Catholic Reporter, Juli 16th, 2021
Perspectieven
Toen ik halverwege de jaren 90 met mijn muziekbediening begon, was een van de eerste dingen die ik deed het doornemen van documenten van het Tweede Vaticaans Concilie over de visie van de Kerk op muziek tijdens de mis. Ik was verrast om te ontdekken dat veel van wat we deden tijdens de liturgie werd nooit in de documenten vermeld - integendeel. Vaticanum II riep eigenlijk op tot het behoud van heilige muziek, gezangen en het gebruik van Latijn tijdens de mis. Ook kon ik geen decreet vinden dat erop wees dat de priester niet naar het altaar mocht kijken advertentie oriëntatie, dat de communiebank moet ophouden, of dat de Eucharistie niet op de tong mag worden ontvangen. Waarom negeerden onze parochies dit, vroeg ik me af?
Ik was ook verbijsterd om te zien hoe onze Romaanse kerken steeds minder mooi werden gebouwd in vergelijking met de sierlijke kerken die ik af en toe bijwoonde in de oosterse riten (wanneer we mijn Baba bezochten, gingen we naar de Oekraïense katholieke kerk). Later hoorde ik priesters mij vertellen hoe in sommige parochies, na Vaticanum II, 
standbeelden werden vernield, iconen verwijderd, hoge altaren geketend, communie-rails rukten, wierook uitgedoofd, sierlijke gewaden stilgelegd en heilige muziek geseculariseerd. “Wat de communisten met geweld in onze kerken hebben gedaan”, merkten sommige immigranten uit Rusland en Polen op, “dat doen jullie zelf!” Verscheidene priesters vertelden me ook hoe ongebreidelde homoseksualiteit in hun seminaries, liberale theologie en vijandigheid jegens traditionele leer ervoor zorgden dat veel ijverige jonge mannen hun geloof helemaal verloren. Kortom, alles eromheen, en ook de liturgie, werd ondermijnd. Ik herhaal, als dit de “liturgische hervorming” was die door de Kerk bedoeld was, dan stond het zeker niet in de documenten van Vaticanum II.
Geleerde, Louis Bouyer, was een van de orthodoxe leiders van de liturgische beweging vóór het Tweede Vaticaans Concilie. In de nasleep van een explosie van liturgische misbruiken na het concilie, gaf hij deze grimmige beoordeling:
We moeten duidelijk spreken: er is tegenwoordig praktisch geen liturgie die deze naam waardig is in de katholieke kerk ... Misschien is er op geen enkel ander gebied een grotere afstand (en zelfs formele oppositie) tussen wat het concilie heeft uitgewerkt en wat we werkelijk hebben ... -van De verlaten stad, revolutie in de katholieke kerk, Anne Roche Muggeridge, blz. 126
De gedachte van kardinaal Joseph Ratzinger, de toekomstige paus Benedictus, samenvattend, merkt kardinaal Avery Dulles op dat Ratzinger aanvankelijk zeer positief was over 'de inspanningen om het isolement van de priestercelebrant te doorbreken en actieve deelname van de congregatie te bevorderen. Hij is het eens met de grondwet over de noodzaak om meer belang te hechten aan het woord van God in de Schrift en in de verkondiging. Hij is verheugd over de bepaling in de grondwet dat de Heilige Communie moet worden uitgedeeld onder beide soorten [zoals de oosterse riten] en... het gebruik van de volkstaal. "De muur van Latinity," schreef hij, "moest worden doorbroken als de liturgie weer zou functioneren als verkondiging of als uitnodiging tot gebed." Hij keurde ook de oproep van het concilie goed om de eenvoud van de vroege liturgieën te herstellen en overbodige middeleeuwse aangroeisels te verwijderen.'[3]“Van Ratzinger tot Benedictus”, Eerste dingen, februari 2002
In een notendop, dat is ook waarom ik geloof dat de herziening van de mis in de twintigste eeuw was niet zonder reden in een wereld die steeds meer werd aangevallen door het 'woord' van de massamedia en die vijandig stond tegenover het evangelie. Het was ook een generatie met een duidelijk kortere aandachtsspanne met de komst van de bioscoop,
televisie en binnenkort internet. Kardinaal Dulles vervolgt echter: “In latere geschriften als kardinaal probeert Ratzinger de huidige misinterpretaties uit de wereld te helpen. De concilievaders, benadrukt hij, waren niet van plan een liturgische revolutie te ontketenen. Ze waren van plan een gematigd gebruik van de volkstaal naast het Latijn in te voeren, maar dachten er niet aan om het Latijn, dat de officiële taal van de Romeinse ritus blijft, te elimineren. Met zijn oproep tot actieve deelname bedoelde de raad niet een onophoudelijk rumoer van spreken, zingen, lezen en handen schudden; gebedsvolle stilte zou een bijzonder diepe manier van persoonlijke deelname kunnen zijn. Hij betreurt vooral het verdwijnen van de traditionele sacrale muziek, tegen de bedoeling van het concilie in. Het concilie wilde evenmin een periode van koortsachtig liturgisch experimenteren en creativiteit inluiden. Het verbood zowel priesters als leken om de rubrieken op eigen gezag te wijzigen.'
Op dit punt wil ik gewoon huilen. Omdat ik het gevoel heb dat onze generatie is beroofd van de schoonheid van de heilige liturgie - en velen weten het niet eens. Daarom leef ik volledig mee met vrienden, lezers en familie die dol zijn op de Latijnse mis. Ik woon de Tridentijnse liturgie niet bij om de eenvoudige reden dat het nooit beschikbaar is geweest waar ik woon (hoewel, nogmaals, ik heb de Oekraïense en Byzantijnse liturgieën door de jaren heen, die meer oude riten zijn en net zo subliem. En natuurlijk leef ik niet in een vacuüm: ik heb de gebeden van de Latijnse mis gelezen, de veranderingen die zijn aangebracht, en talloze video's enz. van deze ritus gezien). Maar ik weet intuïtief dat het goed en heilig is en, zoals Benedictus XVI bevestigde, deel uitmaakt van onze heilige traditie en het 'ene Romeins missaal'.
Een deel van het geïnspireerde genie van de katholieke kerk door de eeuwen heen is haar scherpe gevoel voor kunst en, echt, hoog theater: wierook, kaarsen, gewaden, gewelfde plafonds, glas-in-loodramen en transcendente muziek. Tot op de dag van vandaag is de 
wereld blijft aangetrokken tot onze oude kerken vanwege hun buitengewone schoonheid Precies omdat deze heilige vertoning zelf een mystieke taal. Voorbeeld: mijn voormalige muziekproducent, niet bepaald een religieus man en inmiddels overleden, heeft enkele jaren geleden een bezoek gebracht aan de Notre Dame in Parijs. Toen hij terugkwam, vertelde hij me: “Toen we de kerk binnenliepen, wist ik dat… hier was iets aan de hand.Dat ‘iets’ is een heilige taal die naar God verwijst, een taal die de afgelopen vijftig jaar afschuwelijk is vervormd door een echte en verraderlijke revolutie in plaats van een herziening van de Heilige Mis om er een meer geschikte "uitnodiging tot gebed" van te maken.
Het is echter juist deze schade aan de mis die soms een reactie heeft veroorzaakt die echt... heeft verdeeldheid geweest. Om welke reden dan ook, heb ik aan de ontvangende kant gestaan van het meest radicale element van zogenaamde "traditionalisten" die op zichzelf al schadelijk zijn. Ik schreef hierover in Over het bewapenen van de mis. Hoewel deze personen niet de authentieke en nobele beweging vertegenwoordigen van degenen die willen herstellen en herstellen wat nooit verloren had mogen gaan, hebben ze enorme schade aangericht door het Tweede Vaticaans Concilie volledig te verwerpen, de spot te drijven met trouwe priesters en leken die bidden om Ordo missae, en in het uiterste geval de legitimiteit van het pausdom in twijfel trekken. Paus Franciscus is ongetwijfeld in de eerste plaats afgestemd op deze gevaarlijke sekten die inderdaad verdeeldheid zaaien en die onbedoeld schade hebben toegebracht aan hun zaak en de Latijnse liturgie.
Ironisch genoeg, terwijl Franciscus volledig in zijn recht staat om de liturgische hervorming van de kerk te sturen, veroorzaakt zijn grootschalige groepering van radicalen met oprechte aanbidders, en nu, de onderdrukking van de Latijnse mis, op zichzelf nieuwe en pijnlijke verdeeldheid sinds velen zijn gekomen om heb lief en groei in de oude mis sinds Benedictus' Motu Proprio.
Een verrassingsmis
In dat licht wil ik nederig een mogelijk compromis voor dit dilemma voorstellen. Aangezien ik geen priester of bisschop ben, kan ik alleen een ervaring met u delen die hopelijk zal inspireren.
Twee jaar geleden werd ik uitgenodigd voor een mis in Saskatoon, Canada, die naar mijn mening precies de vervulling was van de authentieke visie van de hervorming van Vaticanum II. Het 
was de novus Ordae Missae gezegd, maar de priester bad het afwisselend in het Engels en het Latijn. Hij stond met zijn gezicht naar het altaar terwijl de wierook vlakbij opwelde en de rook ervan door het licht van talloze kaarsen ging. De muziek en de mispartijen werden allemaal in het Latijn gezongen door een prachtig koor dat op het balkon boven ons zat. De lezingen waren in de volkstaal, evenals de ontroerende preek van onze bisschop.
Ik kan het niet uitleggen, maar vanaf de eerste momenten van de openingshymne werd ik overmand door emotie. De Heilige Geest was zo aanwezig, zo krachtig... het was een diep eerbiedige en mooie liturgie... en de hele tijd liepen de tranen over mijn wangen. Het was, geloof ik, precies wat de concilievaders bedoelden - althans sommigen van hen.
Op dit moment is het voor priesters onmogelijk om de Heilige Vader tegen te spreken over deze kwestie met betrekking tot de Tridentijnse ritus. Het is de taak van Franciscus om de richtlijnen te bepalen voor de viering van de liturgie als Paus. Het is ook duidelijk dat hij dat doet om het werk van het Tweede Vaticaans Concilie voort te zetten. Dus doe mee met dit werk! Zoals je hierboven hebt gelezen, staat er niets in de rubrieken van de Mis die zegt dat een priester niet naar het altaar kan kijken, geen Latijn kan gebruiken, geen altaarrail kan gebruiken, wierook, gezang, enz. Inderdaad, de documenten van Vaticanum II eisen dit expliciet en de rubrieken ondersteunen het. Een bisschop bevindt zich op zeer wankele grond om zich hiertegen te verzetten - zelfs als 'collegialiteit' hem daartoe onder druk zet. Maar hier moeten priesters „sluw als slangen en eenvoudig als duiven” zijn.[4]Matt 10: 16 Ik ken verschillende geestelijken die stilletjes de authentieke visie van Vaticanum II opnieuw implementeren - en daarbij werkelijk prachtige liturgieën creëren.
Vervolging is er al
Tot slot weet ik dat velen van jullie in gemeenschappen leven waar de mis momenteel een schipbreuk is en dat het bijwonen van de Latijnse ritus een reddingslijn voor jullie is geweest. Dit verliezen is erg pijnlijk. De verleiding om dit te laten etteren tot een bittere verdeeldheid tegen de paus en de bisschoppen is voor sommigen ongetwijfeld aanwezig. Maar er is een andere manier om te begrijpen wat er gebeurt. We bevinden ons midden in een groeiende vervolging door onze eeuwige vijand, Satan. We zien hoe het spook van het communisme zich in een nieuwe en zelfs meer bedrieglijke vorm over de hele planeet verspreidt. Zie deze vervolging voor wat het is en dat het soms van binnenuit de kerk zelf komt als een vrucht van zonde.
Het lijden van de kerk komt ook van binnenuit de kerk, want zonde bestaat in de kerk. Ook dit is altijd al bekend geweest, maar vandaag zien we het op een echt angstaanjagende manier. De grootste vervolging van de kerk komt niet van vijanden van buitenaf, maar wordt geboren in zonde binnen de kerk. De kerk heeft dus een diepe behoefte om boete opnieuw te leren, om zuivering te aanvaarden, om enerzijds vergeving te leren, maar ook de noodzaak van gerechtigheid. —PAUS BENEDICTUS XVI, 12 mei 2021; Pauselijk interview tijdens de vlucht
Sterker nog, ik wil weer afsluiten met een "nu-woord" dat enkele jaren geleden bij me opkwam terwijl ik op een dag naar de biecht reed. Als gevolg van de geest van compromis die de Kerk is binnengegaan, zal een vervolging de tijdelijke heerlijkheid van de Kerk verzwelgen. Ik was overweldigd door een ongelooflijke droefheid dat al de schoonheid van de kerk - haar kunst, haar gezangen, haar versieringen, haar wierook, haar kaarsen, enz. - allemaal in het graf moest verdwijnen; die vervolging komt eraan die dit alles zal wegnemen, zodat we niets meer over hebben dan Jezus.[5]cf. Profetie in Rome Ik kwam thuis en schreef dit korte gedicht:
HUILEN, O mensenkinderen! Huil om alles wat goed, waar en mooi is. Huil om alles wat naar het graf moet, je iconen en gezangen, je muren en torens.
Huil, o mensenkinderen! Voor alles wat goed, en waar, en mooi is. Huil om alles wat naar het graf moet gaan, je leringen en waarheden, je zout en je licht.
Huil, o mensenkinderen! Voor alles wat goed, en waar, en mooi is. Huil om allen die de nacht moeten binnengaan, uw priesters en bisschoppen, uw pausen en prinsen.
Huil, o mensenkinderen! Voor alles wat goed, en waar, en mooi is. Huil om allen die de beproeving, de geloofsbeproeving, het vuur van de raffinaderij moeten meemaken.
… Maar huil niet voor altijd!
Want de dageraad zal komen, het licht zal overwinnen, een nieuwe zon zal opkomen. En alles wat goed, en waar en mooi was, zal nieuwe adem inademen en weer aan zonen gegeven worden.
Tegenwoordig mogen veel katholieken in delen van Finland, Canada en elders de mis niet meer bijwonen zonder een “vaccinpaspoort”. En natuurlijk in andere 
plaatsen, is de Latijnse mis nu volledig verboden. We beginnen de realisatie van dit "nu-woord" beetje bij beetje te zien. We moeten ons voorbereiden op het opnieuw opdragen van de missen in de onderduik. In april 2008 verscheen de Franse heilige Thérèse de Lisieux in een droom aan een Amerikaanse priester die ik ken en die elke nacht de zielen in het vagevuur ziet. Ze droeg een jurk voor haar eerste communie en leidde hem naar de kerk. Bij het bereiken van de deur werd hem echter de toegang ontzegd. Ze draaide zich naar hem toe en zei:
Net als mijn land [Frankrijk], die de oudste dochter van de kerk was, haar priesters en gelovigen heeft vermoord, zo zal de vervolging van de kerk in uw eigen land plaatsvinden. Binnen korte tijd zullen de geestelijken in ballingschap gaan en zullen ze de kerken niet openlijk kunnen betreden. Ze zullen de gelovigen op clandestiene plaatsen dienen. De gelovigen zullen de "kus van Jezus" [heilige communie] worden onthouden. De leken zullen Jezus bij hen brengen in afwezigheid van de priesters.
Onmiddellijk, Fr. begreep dat ze verwees naar de Franse Revolutie en plotseling vervolging van de kerk die uitbarstte. Hij zag in zijn hart dat priesters gedwongen zullen worden om geheime missen op te dragen in huizen, schuren en afgelegen gebieden. En dan nog, in januari 2009, hoorde hij St. Thérèse haar boodschap met meer urgentie herhalen:
Wat in mijn geboorteland gebeurde, zal in korte tijd ook in het uwe plaatsvinden. De vervolging van de kerk staat voor de deur. Bereid je voor.
Ik had toen nog niet gehoord van de “Vierde Industriële Revolutie”. Maar dit is de term die nu wordt opgeroepen door wereldleiders en de architect van De grote reset, Professor Klaus Schwab. De instrumenten van deze revolutie, heeft hij openlijk gezegd, zijn “COVID-19” en “klimaatverandering”.[6]cf. Jesaja's visie op het wereldwijde communisme Broeders en zusters, let op mijn woorden: deze revolutie is niet bedoeld om plaats te laten voor de katholieke kerk, althans niet zoals u en ik die kennen. In een profetische toespraak in 2009 zei voormalig Supreme Knight Carl A. Anderson:
De les van de negentiende eeuw is dat de macht om structuren op te leggen die het gezag van kerkleiders verlenen of wegnemen naar het oordeel en de wil van regeringsfunctionarissen niets minder is dan de macht om te intimideren en de macht om te vernietigen. —Operste ridder Carl A. Anderson, verzameling op het Capitool van Connectitcut, 11 maart 2009
Vooruitgang en wetenschap hebben ons de kracht gegeven om de krachten van de natuur te domineren, de elementen te manipuleren, levende wezens te reproduceren, bijna tot het punt dat we mensen zelf maken. In deze situatie lijkt bidden tot God achterhaald, zinloos, omdat we kunnen bouwen en creëren wat we willen. We realiseren ons niet dat we dezelfde ervaring herbeleven als Babel. —POPE BENEDICT XVI, Pinksteren Preek, 27 mei 2102
Houd vast aan je geloof. Blijf in gemeenschap met de plaatsvervanger van Christus, ook al ben je het niet met hem eens.[7]cf. Er is maar één bark Maar wees geen lafaard. Ga niet op je handen zitten. Begin uzelf als leken te organiseren om uw priester te helpen bij het uitvoeren van de waar visie van Vaticanum II, die nooit bedoeld was als een schending van de Heilige Traditie, maar als een verdere ontwikkeling ervan. Wees het gezicht van de Contrarevolutie dat zal de waarheid, schoonheid en goedheid van de kerk opnieuw herstellen... zelfs als dat in het volgende tijdperk is.
Gerelateerd lezen
Jesaja's visie op het wereldwijde communisme
Wanneer het communisme terugkeert
Het hart van de nieuwe revolutie
Aan de vooravond van de revolutie
Luister naar het volgende:
Volg Mark en de dagelijkse "tekenen des tijds" op MeWe:
Volg Mark's geschriften hier:
Om met Mark mee te reizen De Nu Word,
klik op onderstaande banner om abonneren.
Uw e-mail wordt met niemand gedeeld.
voetnoten
| ↑1 | Ik woonde wel een Tridentijnse ritusbruiloft bij, maar de priester leek niet te weten wat hij aan het doen was en de hele liturgie was verstrooid en vreemd. |
|---|---|
| ↑2 | ncroline.com |
| ↑3 | “Van Ratzinger tot Benedictus”, Eerste dingen, februari 2002 |
| ↑4 | Matt 10: 16 |
| ↑5 | cf. Profetie in Rome |
| ↑6 | cf. Jesaja's visie op het wereldwijde communisme |
| ↑7 | cf. Er is maar één bark |