Persoonlijke relatie met Jezus

Fotograaf onbekend

 

 

Voor het eerst gepubliceerd op 5 oktober 2006. 

 

MET mijn geschriften de laatste tijd over de paus, de katholieke kerk, de gezegende moeder, en het begrip van hoe goddelijke waarheid stroomt, niet door persoonlijke interpretatie, maar door het leergezag van Jezus, ontving ik de verwachte e-mails en kritiek van niet-katholieken ( of liever: ex-katholieken). Ze hebben mijn verdediging van de hiërarchie, opgericht door Christus Zelf, geïnterpreteerd als zijnde dat ik geen persoonlijke relatie met Jezus heb; dat ik op de een of andere manier geloof dat ik ben gered, niet door Jezus, maar door de paus of een bisschop; dat ik niet vervuld ben met de Geest, maar een institutionele "geest" die mij blind en verstoken heeft gemaakt van verlossing.

Ik heb zelf vele jaren geleden bijna het katholieke geloof verlaten (let op Mijn getuigenis of lees Mijn persoonlijk getuigenis), Begrijp ik de basis van hun misverstanden en vooringenomenheid tegen de katholieke kerk. Ik begrijp hoe moeilijk het is om een ​​kerk te omarmen die in de westerse wereld op veel plaatsen bijna dood is. Bovendien - en als katholieken moeten we deze pijnlijke realiteit onder ogen zien - hebben de seksuele schandalen in het priesterschap onze geloofwaardigheid sterk aangetast.

Als gevolg hiervan wordt het geloof als zodanig ongelooflijk en kan de kerk zichzelf niet langer geloofwaardig presenteren als de heraut van de Heer. —PAUS BENEDICTUS XVI, Licht van de wereld, de paus, de kerk en de tekenen des tijds: een gesprek met Peter Seewald, P. 25

Het maakt het ons als katholieken moeilijker, maar niet onmogelijk - niets is onmogelijk bij God. Er is nog nooit een ongelooflijke tijd geweest om een ​​heilige te worden dan nu. En het zijn juist zulke zielen door wie het licht van Jezus elke duisternis, elke twijfel, elke misleiding zal doordringen - zelfs die van onze vervolgers. En, zoals paus Johannes Paulus II ooit in een gedicht schreef, 

Als het woord zich niet heeft bekeerd, zal het bloed zijn dat zich bekeert.  —POPE JOHN PAUL II, uit gedicht "Stanislaw"

Maar laat ik eerst beginnen met het woord ...

 

DE TOP VINDEN 

Zoals ik een tijdje geleden schreef in Bergen, uitlopers en vlaktes, de top van de kerk is Jezus. Deze top is het fundament van het christelijk leven. 

In mijn vroege schooljaren hadden we geen katholieke jeugdgroep. Dus mijn ouders, die vrome katholieken waren die verliefd waren op Jezus, stuurden ons naar een pinkstergroep. Daar sloten we vriendschap met andere christenen die een hartstocht voor Jezus hadden, een liefde voor het Woord van God en een verlangen om aan anderen te getuigen. Een ding waar ze vaak over spraken, was de noodzaak van een "persoonlijke relatie met Jezus". Jaren eerder herinner ik me zelfs dat ik een stripboek kreeg tijdens een bijbelstudie in de buurt, waarin het verhaal van Gods liefde werd verteld, uitgedrukt door de zelfopoffering van Zijn Zoon. Aan het einde was er een klein gebed om Jezus uit te nodigen om mijn persoonlijke Heer en Redder te zijn. En dus, op mijn kleine zesjarige manier, nodigde ik Jezus uit in mijn hart. Ik weet dat Hij me hoorde. Hij is nooit weggegaan ...

 

KATHOLIEK EN DE PERSOONLIJKE JEZUS

Veel evangelische of protestantse christenen verwerpen de katholieke kerk omdat ze ertoe zijn gebracht te geloven dat we niet de noodzaak prediken om een ​​"persoonlijke relatie" met Jezus te hebben. Ze kijken naar onze kerken die zijn versierd met iconen, kaarsen, beelden en schilderijen, en interpreteren heilige symboliek voor 'afgoderijverering' verkeerd. Ze zien onze rituelen, tradities, gewaden en geestelijke feesten en beschouwen ze als "dode werken", verstoken van geloof, leven en de vrijheid die Christus kwam brengen. 

Enerzijds moeten we hierin een zekere waarheid erkennen. Veel katholieken “komen” naar de mis uit verplichting, door de gebeden uit het hoofd, in plaats van vanuit een echte en levende relatie met God. Maar dit betekent niet dat het katholieke geloof dood of leeg is, hoewel velen het hart van een persoon misschien wel zijn. Ja, Jezus zei dat we een boom moesten oordelen naar zijn vruchten. Het is iets heel anders om de boom helemaal om te hakken. Zelfs de tegenstanders van St. Paul toonden meer nederigheid dan sommige van hun moderne tegenhangers. ^[1]cf. Handelingen 5: 38-39

Toch heeft de katholieke kerk in veel van haar takken gefaald; we hebben soms nagelaten om Jezus Christus te prediken, gekruisigd, gestorven en opgestaan, uitgegoten als een offer voor onze zonden, zodat we Hem mogen kennen, en Degene die Hem heeft gezonden, dat we het eeuwige leven mogen hebben​ Dit is ons geloof! Het is onze vreugde! Onze reden om te leven… en we zijn er niet in geslaagd het “van de daken te schreeuwen”, zoals paus Johannes Paulus II ons aanspoorde te doen, vooral in de kerken van de welvarende naties. We zijn er niet in geslaagd onze stemmen te verheffen boven het lawaai en lawaai van het modernisme, door met een duidelijke en onverdunde stem te verkondigen: Jezus Christus is Heer!

… Er is geen gemakkelijke manier om het te zeggen. De kerk in de Verenigde Staten heeft meer dan 40 jaar slecht werk verricht door het geloof en het geweten van katholieken te vormen. En nu oogsten we de resultaten - op het openbare plein, in onze gezinnen en in de verwarring van ons persoonlijke leven.  —Aartsbisschop Charles J. Chaput, OFM Cap., Rendering Unto Caesar: The Catholic Political Vocation, 23 februari 2009, Toronto, Canada

Maar deze mislukking maakt daarom niet het katholieke geloof, zijn waarheden, zijn autoriteit, zijn grote opdracht teniet. Het maakt de “mondelinge en schriftelijke” tradities die Christus en de apostelen aan ons hebben overgeleverd niet ongeldig. Het is eerder een teken van de tijd.

Voor alle duidelijkheid: een persoonlijke, levende relatie met Jezus Christus, inderdaad de heilige drie-eenheid, vormt de kern van ons katholieke geloof. Als dat niet het geval is, is de katholieke kerk niet christelijk. Van onze officiële leringen in de Catechismus:

"Groot is het mysterie van het geloof!" De Kerk belijdt dit mysterie in de Apostolische Geloofsbelijdenis en viert het in de sacramentele liturgie, zodat het leven van de gelovigen gelijkvormig kan worden aan Christus in de Heilige Geest tot glorie van God de Vader. Dit mysterie vereist dus dat de gelovigen erin geloven, dat ze het vieren en dat ze ervan leven in een vitale en persoonlijke relatie met de levende en ware God. –Catechismus van de Katholieke Kerk (CCC), 2558

 

PAUS, EN DE PERSOONLIJKE RELATIE  

In tegenstelling tot de valse profeten die het katholicisme in diskrediet willen brengen omdat het zich louter bezighoudt met het in stand houden van een instelling, was de noodzaak om te evangeliseren en opnieuw te evangeliseren in hoge mate de strekking van het pontificaat van paus Johannes Paulus II. Hij was het die in het hedendaagse vocabulaire van de Kerk de term en urgentie voor een “nieuwe evangelisatie” en de behoefte aan een nieuw begrip van de missie van de Kerk introduceerde:

De taak die u wacht - de nieuwe evangelisatie - vereist dat u met nieuw enthousiasme en nieuwe methoden de eeuwige en onveranderlijke inhoud van de erfenis van het christelijk geloof presenteert. Zoals u weet, gaat het niet alleen om het doorgeven van een leerstelling, maar eerder om een ​​persoonlijke en diepgaande ontmoeting met de Heiland.   —POPE JOHANNES PAULUS II, Gezinnen opdragen, Neo-Catechumenal Way. 1991.

Deze evangelisatie, zei hij, begint bij onszelf.

Soms hebben zelfs katholieken verloren of hebben ze nooit de kans gehad om Christus persoonlijk te ervaren: niet Christus als een louter 'paradigma' of 'waarde', maar als de levende Heer, 'de weg en de waarheid en het leven'​ —POPE JOHANNES PAULUS II, L'Osservatore Romano (Engelse editie van de Vaticaanse krant), 24 maart 1993, p.3.

Hij leerde ons als de stem van de kerk, de opvolger van Petrus en de opperherder van de kudde na Christus, en hij zei dat deze relatie begint met een keuze:

Bekering betekent door een persoonlijke beslissing de heilsoevereiniteit van Christus aanvaarden en zijn discipel worden.  –Ibid., Encycliek: Mission of the Redeemer (1990) 46.

Paus Benedictus is niet minder helder geweest. In feite heeft zo'n vermaarde theoloog een diepe eenvoud in woorden, die ons keer op keer wijzen op de noodzaak om Christus persoonlijk te ontmoeten. Dit was de essentie van zijn eerste encycliek:

Christen zijn is niet het resultaat van een ethische keuze of een verheven idee, maar de ontmoeting met een gebeurtenis, een persoon, die het leven een nieuwe horizon en een beslissende richting geeft. —PAUS BENEDICTUS XVI; Encycliek: Deus Caritas Est, "God is liefde"; 1.

Nogmaals, deze paus behandelt ook de ware dimensies en het ontstaan ​​van het geloof.

Geloof is door zijn specifieke aard een ontmoeting met de levende God. -ibid. 28.

Dit geloof, als het authentiek is, moet er ook een uitdrukking van zijn liefdadigheid: werken van barmhartigheid, gerechtigheid en vrede. Zoals paus Franciscus in zijn Apostolische Exhortatie zei, moet onze persoonlijke relatie met Jezus verder gaan dan wijzelf om samen met Christus te werken aan de vooruitgang van het Koninkrijk van God. 

Ik nodig alle christenen, overal, op dit moment, uit voor een hernieuwde persoonlijke ontmoeting met Jezus Christus, of op zijn minst een openheid om hem hen te laten ontmoeten; Ik vraag jullie allemaal om dit elke dag onfeilbaar te doen ... Het lezen van de Schrift maakt ook duidelijk dat het evangelie niet alleen gaat over onze persoonlijke relatie met God ... Voor zover hij in ons regeert, zal het leven van de samenleving een decor zijn voor universele broederschap, gerechtigheid, vrede en waardigheid. Zowel de christelijke prediking als het leven zijn bedoeld om een ​​impact te hebben op de samenleving ... Jezus 'missie is om het koninkrijk van zijn Vader in te wijden; hij gebiedt zijn discipelen het goede nieuws te verkondigen dat 'het koninkrijk des hemels nabij is' (Mt 10: 7). -PAUS FRANCISCUS, Evangelii Gaudium, 3, 180

De evangelist moet dus eerst zichzelf geëvangeliseerd worden.

Praktische activiteit zal altijd onvoldoende zijn, tenzij het zichtbaar liefde voor de mens uitdrukt, een liefde die wordt gevoed door een ontmoeting met Christus. -PAUS BENEDICT XVI; Encycliek: Deus Caritas Est, "God is liefde"; 34.

.... we kunnen alleen getuigen zijn als we Christus uit de eerste hand kennen, en niet alleen door anderen - vanuit ons eigen leven, vanuit onze persoonlijke ontmoeting met Christus. Als we hem echt vinden in ons geloofsleven, worden we getuigen en kunnen we bijdragen aan de nieuwigheid van de wereld, aan het eeuwige leven. —POPE BENEDICT XVI, Vaticaanstad, 20 januari 2010, Hoogtepunt

 

PERSOONLIJKE JEZUS: COMMUNIE MET HET HOOFD ...

Veel goedbedoelende christenen hebben de katholieke kerk verlaten omdat ze het goede nieuws niet hoorden dat tot hen werd gepredikt totdat ze de "andere" kerk verderop in de straat bezochten, of naar een televisie-evangelist luisterden, of een bijbelstudie bijwoonden ... Inderdaad, zegt St. . Paul,

Hoe kunnen ze in hem geloven van wie ze niet hebben gehoord? En hoe kunnen ze horen zonder dat iemand predikt? (Romeinen 10: 14)

Hun harten werden in brand gestoken, de Schrift kwam tot leven en hun ogen werden geopend om nieuwe perspectieven te zien. Ze ervoeren een diepe vreugde die voor hen in schril contrast leek met de mompelende eentonige massa van hun katholieke parochie. Maar toen deze nieuw leven ingeblazen gelovigen vertrokken, lieten ze de andere schapen achter die zo wanhopig waren om te horen wat ze hadden gehoord! Misschien nog erger, ze trokken weg van de Bron van genade, Moederkerk, die haar kinderen verzorgt via de Sacramenten.

Heeft Jezus ons niet geboden om zijn lichaam te eten en zijn bloed te drinken? Wat eet je dan, beste protestant? Zegt de Schrift ons niet om onze zonden aan elkaar te belijden? Aan wie bekent u? Spreek je in tongen? Ik ook. Leest u uw bijbel? Ik ook. Maar mijn broer, zou iemand van slechts één kant van het bord moeten eten als Onze Heer Zelf zorgt voor een rijke en volledige maaltijd in het Feestmaal van Zijn Zelf? 

Mijn vlees is echt voedsel en mijn bloed is echte drank. (John 6: 55)

Heeft u een persoonlijke relatie met Jezus? Ik ook. Maar ik heb meer! (en zeker geen verdienste van mijzelf). Elke dag staar ik naar Hem in de nederige vermomming van brood en wijn. Elke dag reik ik mijn hand uit en raak ik Hem aan in de heilige eucharistie, die dan mijn hand uitstrekt en mij aanraakt in het diepst van mijn lichaam en ziel. Want het was niet een paus, of een heilige, of een dokter van de Kerk, maar Christus Zelf die verklaarde:

Ik ben het levende brood dat uit de hemel is neergedaald; wie dit brood eet, zal eeuwig leven; en het brood dat ik zal geven, is mijn vlees voor het leven van de wereld. (John 6: 51)

Maar ik houd dit geschenk niet voor mezelf. Het is ook voor jou. Voor de beste persoonlijke relatie die we kunnen hebben, en die onze Heer wil geven, is de gemeenschap van lichaam, ziel en geest.  

"Om deze reden zal een man zijn vader en moeder verlaten en zich bij zijn vrouw voegen, en de twee zullen één vlees worden." Dit mysterie is diepgaand en ik zeg dat het verwijst naar Christus en de kerk. (Efeziërs 5: 31-32)

 

…EN LICHAAM

Deze gemeenschap, deze persoonlijke relatie, gebeurt niet op zichzelf, want God heeft ons een familie van medegelovigen gegeven om bij te horen. We evangeliseren mensen niet tot een etherisch concept, maar tot een levende gemeenschap. De kerk bestaat uit veel leden, maar het is 'één lichaam'. “Bijbelgelovige” christenen verwerpen katholieken omdat we prediken dat er redding komt door de kerk. Maar is dit niet wat de Bijbel zegt?

Allereerst is de Kerk het idee van Christus; ten tweede bouwt Hij het niet op een spirituele ervaring, maar op mensen, te beginnen bij Petrus:

En dus zeg ik je, je bent Petrus, en op deze rots zal ik mijn kerk bouwen ... ik zal je de sleutels geven tot het koninkrijk der hemelen. Alles wat u op aarde bindt, zal in de hemel gebonden zijn; en wat u op aarde ontbindt, zal in de hemel worden ontbonden. (Matt 24:18)

Dit gezag breidde Jezus zich verder uit, niet tot de menigten, maar alleen tot de andere elf apostelen; een heirarchale autoriteit om te prediken en te onderwijzen en toe te dienen wat katholieken uiteindelijk 'de sacramenten' van doopsel, communie, belijdenis en ziekenzalving noemden, onder andere:

... je bent medeburgers met de heiligen en leden van het huisgezin van God, gebouwd op het fundament van de apostelen en profeten, met Christus Jezus zelf als deksteen ... Ga daarom en maak discipelen van alle naties, dopen hen in de naam van de Vader en van de Zoon en van de Heilige Geest, hen lerend alles te onderhouden wat Ik u geboden heb ... Wiens zonden u vergeeft, zijn hen vergeven, en wiens zonden u behoudt, worden behouden ... Deze beker is het nieuwe verbond in mijn bloed. Doe dit zo vaak als je het drinkt, ter nagedachtenis aan mij... Is er iemand onder u ziek? Hij zou moeten roep de presbyters van de kerk op, en dat zouden ze ook moeten doen bid voor hem en zalf [hem] met olie in de naam van de Heer ... Daarom, broeders, sta vast en houd vast aan de tradities dat je hebt geleerd, hetzij door een mondelinge verklaring of door een brief van ons… [voor] de kerk van de levende God [is] de pijler en fundament van waarheid... Gehoorzaam uw leiders en steun hen, want zij waken over u en zullen rekenschap moeten afleggen, opdat zij hun taak met vreugde en niet met verdriet kunnen vervullen, want daar heeft u geen baat bij. (Efeziërs 2: 19-20; Matt 28:19; Johannes 20:23; 1 Kor 11:25; 1 Tim 3:15; Heb 13:17)

Alleen in de katholieke kerk vinden we de volheid van het "depot van geloof", de autoriteit om deze voorschriften te vervullen die Christus verliet en van ons vroeg om in Zijn Naam voorwaarts te dragen in de wereld. Om zich dus afgescheiden te houden van de 'ene, heilige, katholieke, ^[2]Het woord "katholiek" betekent "universeel". Zo zal men bijvoorbeeld zelfs de Anglicanen de Apostelbelijdenis horen bidden met behulp van deze formule. en apostolische kerk 'is als een kind dat wordt grootgebracht door een pleegouder die het kind veel van de basisprincipes voor zijn levensonderhoud geeft, maar niet de volledige erfenis van zijn geboorterecht. Begrijp alsjeblieft dat dit geen oordeel is over het geloof of de redding van een niet-katholiek. Het is eerder een objectieve verklaring gebaseerd op het Woord van God en 2000 jaar geleefd geloof en authentieke Traditie. 

We hebben een persoonlijke relatie nodig met Jezus, het Hoofd. Maar we hebben ook een relatie nodig met zijn lichaam, de kerk. Want de ‘hoeksteen’ en het ‘fundament’ zijn onafscheidelijk:

Volgens de genade van God die mij is gegeven, heb ik als een wijze bouwmeester een fundament gelegd, en een ander bouwt erop. Maar iedereen moet voorzichtig zijn met hoe hij erop bouwt, want niemand kan een ander fundament leggen dan het fundament dat er is, namelijk Jezus Christus ... De muur van de stad had twaalf rijen stenen als fundament, waarop was gegraveerd de twaalf namen van de twaalf apostelen van het Lam. (1 Kor 3: 9; Op 21:14)

Ten slotte, aangezien Maria een 'spiegel' van de Kerk is, is het haar rol en verlangen ook om ons in de meest intieme relatie met Jezus, haar Zoon, te brengen. Want zonder Jezus, die de Heer en Redder van alles is, zou ook zij niet worden gered ...

Door via de Bijbel of via andere mensen over Christus te horen, kan iemand kennis maken met het christelijk geloof, "dan moeten wij (die) persoonlijk betrokken raken in een intieme en diepe relatie met Jezus.”—POPE BENEDICT XVI, Catholic News Service, 4 oktober 2006

De mens, zelf geschapen naar het "beeld van God" [wordt] geroepen tot een persoonlijke relatie met God ... gebed is de levende relatie van de kinderen van God met hun Vader ... -Catechismus van de katholieke kerk, zn. 299, 2565

 

 

GERELATEERDE LEZING:

• Het fundamentele probleem
  
• De zich ontvouwende pracht van waarheid
• Bergen, uitlopers en vlaktes
• Katholieke fundamentalist?
• Protestanten, katholieken en de komende bruiloft
• The Ark en niet-katholieken
• Dynastie, geen democratie
• Charismatisch?  Zoek naar de serie Part I - VII
  

 

Klik hier om u aan te melden voor dit tijdschrift.

Bedankt voor het geven van aalmoezen aan ons apostolaat.

www.markmallett.com

-------

Klik hieronder om deze pagina in een andere taal te vertalen: