A verse deken van sneeuw. Het rustige kauwen van de kudde. Een kat op een hooibaal. Het is de perfecte zondagochtend als ik onze melkkoe de stal in leid.
Katten en honden zitten vlakbij hun lippen te likken terwijl zoete melk langs de zijkanten van mijn emmer spuit. Stella, onze nieuwe melkkoe, begint net te wennen aan de routine. Ze is stil, maar als ze haar emmer haver leeg heeft, begint ze een beetje rusteloos te worden. Net zo goed. Ik heb nu genoeg melk nu mijn handen beginnen te krampen.
En dan gebeurt het. Ze tilt haar staart op en laat hem los. Verse mest raakt het stro en spuit alle kanten op. En daar is het - smeltend als een stuk boter in een pot rijst - kak in mijn emmer.
Mijn perfecte ochtend was verbrijzeld. Meteen chagrijnig. Ik leidde haar terug naar de kraal, waste mijn emmer en plofte even neer in mijn kantoor om even te pruilen. Maar wat ik vervolgens las, veranderde mijn humeur in een haast - een woord van mama eerder vandaag:
Beste kinderen! Mijn aardse leven was eenvoudig. Ik hield van en verheugde me in kleine dingen. Ik hield van het leven - het geschenk van God - ook al drongen pijn en lijden door mijn hart. Mijn kinderen, ik had de kracht van het geloof en het grenzeloze vertrouwen in Gods liefde. Allen die de kracht van het geloof hebben, zijn sterker. Geloof laat je leven naar wat goed is en dan komt het licht van Gods liefde altijd op het gewenste moment. Dat is de kracht die pijn en lijden in stand houdt. Mijn kinderen, bid om de kracht van het geloof, vertrouw op de hemelse Vader en wees niet bang. Weet dat geen enkel schepsel dat van God is, verloren zal gaan, maar voor altijd zal leven. Elke pijn heeft zijn einde en dan begint het leven in vrijheid daar waar al mijn kinderen komen - waar alles wordt teruggegeven. Mijn kinderen, uw strijd is moeilijk. Het zal nog moeilijker zijn, maar u volgt mijn voorbeeld. Bid om de kracht van het geloof; vertrouw op de liefde van de hemelse Vader. Ik ben met jou. Ik manifesteer mezelf aan jou. Ik moedig je aan. Met onmetelijke moederlijke liefde streel ik uw ziel. Dank je. —Onze Vrouwe van Medjugorje aan Mirjana Dragicevic-Soldo, 18 maart 2018 (jaarlijkse verschijning)
Een goede en heilige herinnering: ware vrede is niet de vrucht van de afwezigheid van lijden, maar de aanwezigheid van geloof.
Onze Lieve Vrouw onthult hier iets cruciaal. Zie je, elke dag zal er poep in de emmer zijn. Nog een grote rekening. Een stapel vuile vaat. Een vervelende medewerker. Een nieuwe autoreparatie. Een andere ziekte. Nog een teleurstelling… Geloof is wat zegt: “God heeft deze aan mij gegeven als een geschenk om eerst te zien wat voor soort persoon ik ben (geduldig of niet, liefdadig of niet, nederig of niet… enz.); en ten tweede om te testen of ik echt op Hem vertrouw. " Omdat het geen perfecte dag is die onze gemeenschap met de Heilige Drie-eenheid vergroot, maar een dood aan onze eigenliefde, eigenzinnigheid en een verlangen om God te zijn - om alles om ons heen te beheersen.
Voorwaar, voorwaar, ik zeg u, tenzij een tarwekorrel op de grond valt en sterft, blijft het slechts een tarwekorrel; maar als het sterft, brengt het veel vrucht voort. Het Evangelie van vandaag)
Als we reageren in kinderlijk geloof en vertrouwen (wat betekent dat we sterven aan het willen piekeren, beheersen en verwerpen van het lijden), is God bereid om dat te zegenen:
...Gods liefde komt altijd op het gewenste moment. Dat is de kracht welke houdt stand bij pijn en lijden.
Vaak missen we die kleine genadegaven die de Heer ons wil geven, omdat we het te druk hebben met klagen, stuipen of medelijden met onszelf hebben. Maar hier is de deal:
… Hij wordt gevonden door degenen die hem niet op de proef stellen, en manifesteert zich aan degenen die hem niet wantrouwen. (Wis 1: 2)
Onze Lieve Vrouw zegt verder:
Mijn kinderen, uw strijd is moeilijk. Het zal nog moeilijker zijn, maar u volgt mijn voorbeeld. Bid om de kracht van het geloof; vertrouw op de liefde van de hemelse Vader.
Ons gebed zou niet moeten zijn voor meer geduld, nederigheid of zelfbeheersing. Het zou eerder voor moeten zijn geloof. Omdat geloof hoop, en liefde zijn de wortels waaruit alle andere deugden (geduld, nederigheid, zelfbeheersing, enz.) groeien. Zelfs als ik een uitgehongerde man was en de koe poept in mijn emmer, zou ik moeten zeggen: "Jezus, ik vertrouw op U, ook al zou dit vandaag mijn enige maaltijd zijn." Dat is het soort geloof dat bergen verzet, ook al is het geloof ter grootte van een mosterdzaadje!
De genaden van Mijn barmhartigheid worden getrokken door slechts één vat, en dat is vertrouwen. Hoe meer een ziel vertrouwt, hoe meer ze zal ontvangen. Zielen die grenzeloos vertrouwen zijn een grote troost voor Mij, omdat Ik alle schatten van Mijn genaden in hen giet. Ik ben blij dat ze veel vragen, want het is Mijn verlangen om veel, heel veel te geven. Aan de andere kant ben ik verdrietig als zielen om weinig vragen, als ze hun hart verkleinen. —Jezus naar St. Faustina, Goddelijke genade in mijn ziel, Dagboek, n. 1578
Dus als het leven in je emmer poept, zeg dan nogmaals tegen God: "Niet mijn wil, maar de jouwe geschiede." [1]cf. Lukas 22:42 Zie die proef meteen als een gift, zelfs als je emoties je het tegenovergestelde vertellen. Erken dat God je aanspoort om, nogmaals, je ogen op eeuwige zaken te richten en je niet druk te maken over de tijdelijke zaken. [2]cf. Mat 6: 25-34
Ik heb er nu last van. Maar wat moet ik zeggen? 'Vader, red mij van dit uur'? Maar het was voor dit doel dat ik naar dit uur ben gekomen. Vader, verheerlijk uw naam. (Evangelie van vandaag)
Ja, beproevingen en verleidingen zijn verontrustend en verontrustend. Maar Jezus 'vertrouwen in de Vader leert ons wat we moeten doen:
Verheug u altijd, bid voortdurend, dank onder alle omstandigheden; want dit is de wil van God in Christus Jezus voor jou. (1 Thess 5: 16-128)
Dit Schriftgedeelte is waar of krankzinnig. Wie is blij of bedankt als er poep in de emmer zit? Degene die dat gelooft alle dingen werken ten goede voor degenen die God liefhebben. (Rm 8:28)
Mijn kinderen, bid om de kracht van het geloof, vertrouw op de hemelse Vader en wees niet bang.
GERELATEERDE LEZING
Medjugorje… Wat je misschien niet weet
Gisteren is ons tweede kleinkind geboren
aan onze dochter, Denise (auteur van The Tree) en
haar man, Nicholas.
Met trots stel ik mevrouw Rosé Zélie Pierlot voor:
Als u de behoeften van onze familie wilt ondersteunen,
in dit voltijds apostolaat,
klik gewoon op de onderstaande knop en voeg de woorden toe
"Voor het gezin" in het commentaargedeelte.
Zegen u en dank u!
Om met Mark mee te reizen De Nu Word,
klik op onderstaande banner om abonneren.
Uw e-mail wordt met niemand gedeeld.
