Gebed in wanhoop

HET NU WOORD OVER MASSAMETINGEN
voor dinsdag 11 augustus 2015
Gedenkteken van St. Clare

Liturgische teksten hier

MISSCHIEN De diepste beproeving die velen vandaag de dag doormaken, is de verleiding om te geloven dat bidden zinloos is, dat God hun gebeden niet hoort of verhoort. Bezwijken voor deze verleiding is het begin van de schipbreuk van iemands geloof ...

Wanhoop in gebed

Een lezer schreef me dat hij al jaren bidt voor de bekering van zijn vrouw, maar ze blijft even koppig als altijd. Een andere lezer is al twee jaar werkloos en kan nog steeds geen werk vinden. Een ander wordt geconfronteerd met eindeloze ziekte; een ander is eenzaam; een ander met kinderen die het geloof hebben verlaten; een ander die ondanks veelvuldig gebed, het ontvangen van de sacramenten en alle goede inspanningen, blijft struikelen in dezelfde zonden.

En dus wanhopen ze.

Dit zijn maar een paar voorbeelden van de moeilijke beproevingen waarmee velen in het lichaam van Christus vandaag worden geconfronteerd - om nog maar te zwijgen van degenen die hun kinderen zien verhongeren, hun families uiteenvallen of in sommige gevallen ter dood gebracht hun eigen ogen.

In deze situaties is niet alleen gebed mogelijk, maar het is het ook essentieel.

In de diepgaande passages over christelijk gebed in de Catechismus van de Katholieke Kerk, het zegt:

Het vertrouwen van kinderen wordt op de proef gesteld - het bewijst zichzelf - in verdrukking. De belangrijkste moeilijkheid betreft de gebed van petitie, voor zichzelf of voor anderen in voorbede. Sommigen stoppen zelfs met bidden omdat ze denken dat hun verzoek niet wordt gehoord. Hier moeten twee vragen worden gesteld: waarom denken we dat onze petitie niet is gehoord? Hoe wordt ons gebed verhoord, hoe is het ‘doeltreffend’? - n. 2734

Dan wordt er nog een vraag gesteld, een die een gewetensonderzoek vereist:

… Als we God loven of hem danken voor zijn voordelen in het algemeen, maken we ons niet bepaald zorgen of ons gebed wel of niet aanvaardbaar is voor hem. Aan de andere kant eisen we de resultaten van onze petities te zien. Wat is het beeld van God dat ons gebed motiveert: een instrument om te gebruiken? of de Vader van onze Heer Jezus Christus? - n. 2735

Hier worden we geconfronteerd met een onontkoombaar mysterie: Gods wegen zijn niet onze wegen.

Want zoals de hemelen hoger zijn dan de aarde, zo zijn mijn wegen hoger dan uw wegen, mijn gedachten hoger dan uw gedachten. (Jesaja 55: 9)

Ik herinner me dat ik toen ik 35 jaar oud was, aan het bed zat van mijn moeder die stervende was aan kanker. Dit was een heilige vrouw, een icoon van liefde en wijsheid in ons gezin. Maar haar dood leek allesbehalve heilig. Ze stikte in wezen voor ons in wat een eeuwigheid van minuten leek. Het beeld van de moeder die overlijdt als een vis uit het water is in onze gedachten gebrand. Waarom stierf zo'n mooi persoon zo'n wrede dood? Waarom stierf mijn zus jaren eerder op jonge leeftijd van tweeëntwintig bij een auto-ongeluk?

Ik denk niet dat die vraag - of welke vraag dan ook over het mysterie van het lijden - voldoende beantwoord kan worden, tenzij God zelf leed Inderdaad, er was niets moois aan de dood van Christus. Zelfs zijn leven werd gekenmerkt door beproeving na beproeving.

Vossen hebben gaten en vogels in de lucht hebben nesten; maar de Mensenzoon kan zijn hoofd nergens neerleggen. (Matt 8:20)

En toch onthulde deze Lijdende Dienaar de bron van His onze kracht: Hij was voortdurend in gebed met de Vader, en vooral toen Hij voelde dat de Vader Hem in de steek had gelaten.

Vader, als u wilt, neem deze beker dan van mij weg; toch, niet mijn wil, maar de jouwe geschiede. [En om hem te versterken verscheen er een engel uit de hemel aan hem.] (Lucas 22: 42-43)

Zelfs toen, naakt aan het kruis hangend, riep Hij uit: "Mijn God, mijn God, waarom heb je mij verlaten?" Als Jezus zijn gebed daar had beëindigd, zouden wij misschien ook reden hebben tot totale wanhoop. Maar Onze Lieve Heer voegde nog een kreet toe:

Vader, in uw handen beveel ik mijn geest. (Lucas 23:46)

Hier legde Jezus Zelf de laatste straatsteen van de weg die ook wij moeten nemen, aangezien we geconfronteerd worden met het mysterie van zonde, kwaad en lijden in deze wereld. En dat is de manier van nederigheid. ^[1]cf. De sleutel tot het openen van Gods hart

DE MANIER VAN NEDERIGHEID

De meest voorkomende maar meest verborgen verleiding is de onze gebrek aan geloof Het drukt zich minder uit door uitgesproken ongeloof dan door onze werkelijke voorkeuren. Als we beginnen te bidden, wedijveren duizend inspanningen of zorgen waarvan wordt aangenomen dat ze dringend zijn, om prioriteit; nogmaals, het is het moment van de waarheid voor het hart: wat is zijn echte liefde? Soms wenden we ons tot de Heer als een laatste redmiddel, maar geloven we echt dat hij dat is? Soms schakelen we de Heer in als bondgenoot, maar ons hart blijft aanmatigend. In elk geval onthult ons gebrek aan geloof dat we nog niet delen in de gezindheid van een nederig hart: niets. ' -Catechismus van de Katholieke Kerk (CCC), n. 2732

Het gebed van twijfel vraagt waarom? Maar het gebed des geloofs vraagt hoe-hoe Heer wens je mij om verder te gaan op het onverklaarbare pad dat voor mij ligt? En Hij antwoordt in het Evangelie van vandaag:

Wie nederig wordt zoals dit kind, is de grootste in het Koninkrijk der hemelen.

De nederigen zijn niet verrast door hun nood; het leidt hen ertoe om meer te vertrouwen, om standvastig vast te houden. -CCC, N. 2733

De nederigen begrijpen niet al Gods wegen; ze aanvaarden ze gewoon in geloof, terwijl ze het kruis en de opstanding als een leidende ster voor zich hielden in de nacht van lijden.

MENSELIJKE VRIJHEID

Ik denk vaak aan de bekering van Saul (St. Paul). Waarom koos de Heer de specifieke dag die Hij deed om Saul van zijn hoge paard te slaan? Waarom verscheen Jezus niet in het licht? vaardigheden Stephen was stoned? Voordat andere christelijke gezinnen werden verscheurd door het geweld van de menigte? Voordat Saul de marteling en dood van nog meer christenen zou leiden? Wij
kan niet met zekerheid zeggen. Maar het feit dat God zoveel barmhartigheid betoonde aan een man met zoveel bloed aan zijn handen, bracht Paulus ertoe de drijvende kracht te worden achter, niet alleen de groei van de vroege christelijke gemeenschap, maar ook de auteur van brieven die de Kerk blijven voeden om deze dag. Ze waren geschreven met de pen van nederigheid die gevuld was met de inkt van gebed.

God hoort de roep van de armen. Maar waarom wacht Hij soms zo lang om hun roep toe te spreken? Ook hier openbaart zich weer een ander mysterie - dat van de menselijke wil; het mysterie dat ik niet alleen heb de kracht om keuzes te maken die zowel tijdelijke als eeuwige gevolgen hebben, maar ook degenen om mij heen.

Vragen we God om "wat goed voor ons is"? Onze Vader weet wat we nodig hebben voordat we het hem vragen, maar hij wacht op ons verzoek omdat de waardigheid van zijn kinderen in hun vrijheid ligt. We moeten dus bidden met zijn Geest van vrijheid om echt te kunnen weten wat hij wil ... we moeten vechten om nederigheid, vertrouwen en doorzettingsvermogen te verwerven ... Daarin ligt de strijd, de keuze van de meester die we dienen. -CCC, 2735

Naar wie zullen we gaan? Jezus, je hebt de woorden van eeuwig leven. Dat is echt het gebed en keuze van het nederige hart, van degene die geen antwoorden heeft, geen oplossingen, geen licht, maar het licht van het geloof.

De plaats van God in mijn ziel is leeg. Er is geen God in mij. Als de pijn van het verlangen zo groot is - ik verlang gewoon naar God ... en dan voel ik dat Hij mij niet wil - Hij is er niet - God wil mij niet. -Moeder Theresa, Kom bij mijn lichtBrian Kolodiejchuk, MC; pag. 2

Maar elke dag viel de zalige Moeder Teresa nog steeds op haar knieën, alsof ze Getsemane binnenging, en bracht ze een uur met Jezus door voor het Heilig Sacrament.

Wie gaat er ruzie maken met de vruchten van haar geloof?

GEBED OP DIT UUR

Ik wil afsluiten door het onderwerp opnieuw in de context van onze tumultueuze tijden te plaatsen. Ik geloof dat een deel van de beproeving van velen vandaag juist in de "stilte van God" ligt in het licht van zoveel aanvallen op het geloof. Maar het is niet zozeer stilte als de Vader zegt, zoals Hij misschien ooit met Jezus deed:

Mijn geliefde kind, deze beker die ik je geef, is voor het leven van de wereld. Het geschenk van uw lijden, het geschenk van uw “ja” tegen het kruis, is het middel waarmee ik het zal redden.

De Kerk is geroepen om deel te nemen aan het lijden, de dood en de opstanding van Christus, precies als medewerkers in het verlossingsplan van de Vader. Ik hoor nogmaals die woorden van die krachtige profetie die in Rome in aanwezigheid van Paulus VI werd gegeven.

Omdat ik van je hou, wil ik je laten zien wat ik vandaag in de wereld doe. Ik wil je voorbereiden op wat komen gaat. Dagen van duisternis komen over de wereld, dagen van verdrukking ... Gebouwen die nu staan, zullen niet staan. Steunen die er nu voor mijn volk zijn, zullen er niet zijn. Ik wil dat jullie erop voorbereid zijn, mijn mensen, om alleen mij te kennen en me aan te hangeno mij en om mij op een manier dieper dan ooit tevoren te hebben. Ik zal je de woestijn in leiden ... Ik zal je ontdoen van alles waarvan je nu afhankelijk bent, dus ben je alleen afhankelijk van mij. Er komt een tijd van duisternis over de wereld, maar er komt een tijd van glorie voor mijn Kerk, een tijd van glorie komt voor mijn volk. Ik zal alle gaven van mijn Geest over jullie uitstorten. Ik zal je voorbereiden op een spirituele strijd; Ik zal je voorbereiden op een tijd van evangelisatie die de wereld nog nooit heeft gezien…. En als je niets anders hebt dan ik, zul je alles hebben: land, velden, huizen, en broeders en zusters en meer dan ooit tevoren liefde en vreugde en vrede. Wees voorbereid, mijn mensen, ik wil jullie voorbereiden ... - verleend door Dr. Ralph Martin, St. Peter's Square, Pinkstermaandag van mei 1975

Laat me dan besluiten met de woorden van Mozes in de eerste lezing van vandaag, en daarna die van St. Paul. Weet dit, mijn geliefde broeders en zusters, dat ik met jullie lijd in de duisternis van het geloof. Geef niet op: de weg naar Paradise is smal, maar niet onmogelijk. Het wordt gewandeld in de nederigheid van het geloof in de standvastigheid van gebed.

Degenen die bidden zijn zeker gered; degenen die niet bidden, zijn zeker verdoemd. -NS. Alphonsus Liguori, CCC, n. 2744

U zult zien, wanneer de tijd rijp is, dat God inderdaad alle dingen ten goede laat werken voor degenen die van Hem houden ... ^[2]cf. Rom 8: 28 voor degenen die hun gebed voortzetten, zelfs in wanhoop.

Het is de HERE die voor u marcheert; hij zal bij je zijn en zal je nooit in de steek laten of in de steek laten. Wees dus niet bang en wees niet ontzet. (Eerste lezing)

Geliefden, wees niet verbaasd dat er onder jullie een vuurproef plaatsvindt, alsof er iets vreemds met jullie gebeurt. Maar verheug je in de mate dat je deel hebt aan het lijden van Christus, zodat je, wanneer zijn heerlijkheid wordt geopenbaard, je ook kunt verheugen. (1 Pet. 4: 12-13)