De tak naar Gods neus brengen

 

I hebben van medegelovigen over de hele wereld gehoord dat het afgelopen jaar in hun leven een ongelooflijk proef. Het is geen toeval. In feite denk ik dat er tegenwoordig maar heel weinig gebeurt zonder enorme betekenis, vooral niet in de kerk.

Ik heb me onlangs geconcentreerd op wat er begin oktober in de Vaticaanse tuinen plaatsvond met een ceremonie die veel kardinalen en bisschoppen hebben betreurd als zijnde, of in ieder geval schijnbaar heidens. Ik denk dat het verkeerd zou zijn om dit als een enkele geïsoleerde gebeurtenis te zien, maar eerder als het hoogtepunt van een kerk die zich beetje bij beetje uit haar centrum heeft verplaatst. Een kerk die, zou je kunnen zeggen, heeft algemeen ongevoelig worden voor zonde en nonchalant worden in haar mandaat, zo niet afstandelijk tegenover haar verantwoordelijkheden jegens elkaar en de wereld.

... als het enige ondeelbare leergezag van de Kerk dragen de paus en de bisschoppen in eendracht met hem de zwaarste verantwoordelijkheid dat er geen dubbelzinnig teken of onduidelijke leerstelling van hen komt, waardoor de gelovigen in de war raken of hen in slaap sussen in een vals gevoel van veiligheid. —Gerhard Ludwig kardinaal Müller, voormalig prefect van de Congregatie voor de Geloofsleer; Eerste dingen, April 20, 2018

Wij leken zijn niet minder schuldig. Ik sta veroordeeld. Als we kijken naar de heldenmoed van de vroege Kerk, de martelaarsdood van de eerste eeuwen, de genereuze offers van de heiligen ... de kerk van onze tijd over het algemeen lauw wordt? We lijken onze ijver voor de naam van Jezus, de focus van onze missie en de moed om deze uit te voeren verloren te hebben! Bijna de hele kerk is besmet met een schroom waardoor we ons meer zorgen maken anderen beledigen dan God te beledigen. We zwijgen om onze vrienden te houden; we vermijden het opkomen voor het goede om “de vrede te bewaren”; we houden de waarheid achter die anderen zou bevrijden, omdat ons geloof een 'privézaak' is. Nee, ons geloof is dat wel persoonlijk maar het is niet privé. Jezus beval ons om "zout en licht" te zijn voor de naties, om nooit het licht van het Evangelie onder een korenmaat te verbergen. Misschien zijn we op dit moment aangekomen omdat we bewust of onbewust de onwaarheid zijn gaan omarmen dat het belangrijkste is dat we gewoon aardig zijn voor anderen. Maar paus Paulus VI verbrak dat idee:

... de beste getuige zal op de lange termijn ondoeltreffend blijken te zijn als het niet wordt uitgelegd, gerechtvaardigd ... en expliciet gemaakt door een duidelijke en ondubbelzinnige verkondiging van de Heer Jezus. Het goede nieuws dat vroeg of laat door de getuigenis van het leven wordt verkondigd, moet door het woord des levens worden verkondigd. Er is geen echte evangelisatie als de naam, de leer, het leven, de beloften, het koninkrijk en het mysterie van Jezus van Nazareth, de Zoon van God, niet worden verkondigd. —POPE ST. PAULUS VI, Evangelii Nuntiandi, zn. 22; vaticaan.va

Ik geloof in feite dat de profetische woorden van St. John Henry Newman over wat er met de Kerk zal gebeuren voorafgaand aan de komst van de Antichrist, in onze tijd een concrete realiteit zijn geworden:

Satan kan de meer alarmerende wapens van bedrog overnemen - hij kan zichzelf verbergen - hij kan proberen ons in kleine dingen te verleiden, en zo de kerk niet allemaal tegelijk, maar geleidelijk aan van haar ware positie af te halen. —St. Johannes Hendrik Nieuwman, Preek IV: de vervolging van de antichrist; zien Newman's profetie

Wat er vervolgens gebeurt, volgens het visioen van de apostel Johannes in Openbaring, is dat God begint met de zuivering van Zijn Kerk, en daarna de wereld:

Dus omdat je lauw bent, noch heet noch koud, zal ik je uit mijn mond spugen. Want u zegt: 'Ik ben rijk en welvarend en heb niets nodig', en toch beseft u niet dat u ellendig, beklagenswaardig, arm, blind en naakt bent ... Degenen die ik liefheb, wijs ik terecht en kastijd ik. Wees daarom oprecht en bekeer u. (Openbaring 3: 16-19)

Goddelijke barmhartigheid heeft zich als een elastische band voor deze generatie uitgerekt en uitgerekt omdat God "Wil dat iedereen wordt gered en tot kennis van de waarheid komt." ^[1]1 Timothy 2: 4 Maar er zal een moment komen dat goddelijke gerechtigheid ook moet handelen - anders zal God God niet zijn. Maar wanneer?

 

IDOLATRIE TRIGGT RECHTVAARDIGHEID

Na het Vijf correcties van Jezus in de eerste hoofdstukken van het boek Openbaring, gaat het visioen van Johannes naar de noodzakelijke tuchtiging van een niet reagerende Kerk en wereld. Beschouw het als een Grote storm, het eerste deel van een orkaan voordat men zijn oog bereikt. De storm, volgens John, komt met het verbreken van "zeven zegels" die brengen wat een wereld lijkt te zijn oorlog (tweede zegel), economische ineenstorting (derde zegel), de gevolgen van deze chaos in de vorm van hongersnood, pest en meer geweld (vierde zegel), een kleine vervolging van de Kerk in de vorm van martelaarschap (vijfde zegel), en eindelijk een soort wereldwijde waarschuwing (zesde zegel) die als een oordeel-in-miniatuur is, een "verlichting van het geweten" die de hele wereld in het oog van de storm trekt, het "zevende zegel":

… Er was ongeveer een half uur stilte in de hemel. (Openbaring 8: 1)

Het is een pauze in de storm om de naties de kans te geven zich te bekeren:

Toen zag ik een andere engel opstijgen vanaf de opkomst van de zon, met het zegel van de levende God, en hij riep met luide stem tot de vier engelen die de macht hadden gekregen om de aarde en de zee schade toe te brengen: 'Beschadig het land niet en de zee of de bomen totdat we het zegel op het voorhoofd van de dienstknechten van onze God zetten. " (Openbaring 7: 2)

Maar wat zorgt ervoor dat het Lam van God in de eerste plaats de boekrol opneemt waarmee het definitieve openbreken van deze zegels begint?

In een visioen van de profeet Ezechiël is er bijna een kopie van de gebeurtenissen in de hoofdstukken 1-8 van Openbaring die, naar ik geloof, die vraag beantwoordt. Ezechiëls visioen begint ook met het betreuren van de toestand van zijn volk door God terwijl de profeet de tempel binnenkijkt.

De geest tilde me op tussen aarde en hemel en bracht me in een goddelijk visioen naar Jeruzalem bij de ingang van de binnenpoort op het noorden, waar het standbeeld van jaloezie stond dat jaloezie opwekt ... Mensenzoon, zie je wat ze doen? Zie je de grote gruwelen die het huis van Israël hier beoefent, zodat ik uit mijn heiligdom moet vertrekken? U zult nog grotere gruwelen zien! (Ezechiël 8: 3)

Met andere woorden, het is afgoderij dat provoceert Onze jaloerse God waardoor Hij "het heiligdom verlaat" (zie De restrainer verwijderen​ Terwijl het visioen doorgaat, is Ezechiël getuige van wat er in het geheim gebeurt. Hij ziet drie groepen mensen die zich bezighouden met verschillende vormen van afgoderij:

Ik ging naar binnen en keek ... al de afgoden van het huis van Israël, afgebeeld rond de muur. Voor hen stonden zeventig van de oudsten van de huis van Israël ... Toen bracht hij mij naar de ingang van de noordelijke poort van het huis des Heren. Daar zaten vrouwen te huilen om Tammuz. (vers 14)

Tammuz, broers en zussen, is de Mesopotamiër god van de vruchtbaarheid (de beelden in de Vaticaanse tuinen werden ook wel symbolen van vruchtbaarheid genoemd).

Toen bracht hij me naar de binnenplaats van het huis van de Heer ... vijfentwintig mannen met hun rug naar de tempel van de Heer ... bogen naar het oosten voor de zon. Hij zei: Zie je het, mensenzoon? Zijn de gruwelijke dingen die het huis van Juda hier heeft gedaan zo gering dat ze ook het land met geweld zouden vullen en mij keer op keer provoceren? Nu zetten ze de tak tegen mijn neus! (Ezechiël 8: 16-17)

Met andere woorden, de Israëlieten combineerden heidense geloofsovertuigingen met hun eigen geloof terwijl ze bogen voor valse 'beelden' en 'afgoden' het aanmaken zelf. Ze waren, in één woord, betrokken bij syncretisme.

Het syncretisme dat zichtbaar is in het ritueel dat werd gevierd rond een immense vloerbedekking, geregisseerd door een Amazone-vrouw en voor verschillende dubbelzinnige en niet-geïdentificeerde beelden in de Vaticaanse tuinen op 4 oktober, moet worden vermeden ... de reden voor de kritiek is juist vanwege de primitieve aard en heidense verschijning van de ceremonie en de afwezigheid van openlijk katholieke symbolen, gebaren en gebeden tijdens de verschillende gebaren, dansen en buigingen van dat verrassende ritueel. —Kardinaal Jorge Urosa Savino, emeritus aartsbisschop van Caracas, Venezuela; 21 oktober 2019; lifesitenews.com

De deelnemers zongen en hielden elkaars hand vast terwijl ze in een cirkel rond de beelden dansten, in een dans die leek op de "pago a la tierra", een traditioneel offer aan Moeder Aarde dat veel voorkomt bij inheemse volkeren in sommige delen van Zuid-Amerika. -Het katholieke wereldrapport, 4 oktober 2019

Na weken van stilte wordt ons verteld door de paus dat dit geen afgoderij was en dat er geen afgodische bedoeling was. Maar waarom wierpen mensen, inclusief priesters, zich er dan voor neer? Waarom werd het beeld in processie gedragen naar kerken zoals de Sint-Pietersbasiliek en voor altaren in Santa Maria in Traspontina geplaatst? En als het geen idool is van Pachamama (een aarde / moedergodin uit de Andes), waarom heeft de paus noem de afbeelding "Pachamama​ Wat moet ik denken?  —Msgr. Charles Pope, 28 oktober 2019; Nationaal Katholiek Register

Zoals een lezer vermoedde: "Net zoals Jezus 2000 jaar geleden in een tuin werd verraden, zo is Hij opnieuw geweest." Het verscheen op die manier tenminste (vgl. Jezus Christus verdedigen​ Maar laten we het op geen enkele manier tot die gebeurtenis reduceren. In de afgelopen halve eeuw zijn modernisme, afvalligheid, pederastie en zelfs "bloedgeld" de kerk in- en uitgegaan in verband met abortus en anticonceptie. Om nog maar te zwijgen van de New Age en eco-feministische spiritualiteit die gepromoot wordt in katholieke retraitehuizen en kloosters, moreel relativisme in onze seminaries en de verwijdering van het heilige uit onze kerken en architectuur.

Het is een geest van compromis die, in de Schrift, Gods ‘jaloerse’ woede opwekt.

Het werk van de duivel zal zelfs zo in de Kerk infiltreren dat je kardinalen tegen kardinalen ziet, bisschoppen tegen bisschoppen. De priesters die mij vereren zullen door hun medebroeders worden geminacht en tegengewerkt. kerken en altaren geplunderd; de kerk zal vol zijn met degenen die compromissen aanvaarden ... —Onze dame aan zr. Agnes Sasagawa uit Akita, Japan, 13 oktober 1973

Het is dit syncretisme dat de zuivering van de tempel in Ezechiël teweegbrengt, maar diegenen spaart die niet deelnemen. Net zoals de eerste zes zegels van Openbaring beginnen met de reiniging van de Kerk, zo zendt God ook zes boodschappers naar de tempel.

Toen riep hij hardop tot ik het hoorde: Kom, gij gesel van de stad! En er kwamen zes mannen uit de richting van de bovenste poort die naar het noorden is gericht, elk met een vernietigingswapen in zijn hand. (Ezechiël 9: 1)

Nu, de "zes zegels" in Openbaring beginnen met de reiniging van de Kerk, maar niet zozeer door de hand van God. Ze vormen een waarschuwing voor de wereld als de mens begint te oogsten wat hij heeft gezaaid, in tegenstelling tot het feit dat God de niet-berouwvolle mensen rechtstreeks bestraffing stuurt (dat zal komen in de laatste helft van de storm). Denk aan de verloren zoon die zijn erfenis opblaast en zo armoede over zichzelf brengt. Dit leidt uiteindelijk tot een "verlichting van het geweten" en, gelukkig, tot bekering. Ja, de eerste helft van deze storm, deze grote orkaan, is zelf veroorzaakt.

Als ze de wind zaaien, zullen ze de wervelwind oogsten ... (Hosea 8: 7)

Net als de verloren zoon dient het om “schudden'De Kerk en de wereld en, hopelijk, om ons ook tot bekering te brengen. De komst van de "zes mannen" is een waarschuwing voor degenen in de tempel van Gods op handen zijnde tuchtiging (die de aarde van de goddelozen zal reinigen). Het is een laatste kans om door de "Deur van Barmhartigheid" te gaan voordat ze door de "Deur van Gerechtigheid" moeten gaan.

Schrijf: voordat ik als een rechtvaardige Rechter kom, doe ik eerst de deur van Mijn barmhartigheid wijd open. Hij die weigert door de deur van Mijn barmhartigheid te gaan, moet door de deur van Mijn gerechtigheid gaan ... -Goddelijke genade in mijn ziel, Dagboek van St. Faustina, n. 1146

Ga door de stad, door het midden van Jeruzalem, en markeer een X op het voorhoofd van degenen die treuren en klagen over alle gruwelen die erin worden beoefend. Tegen de anderen zei hij tijdens mijn gehoor: Ga achter hem door de stad en sla toe! Laat uw ogen niet sparen; heb geen medelijden. Oud en jong, man en vrouw, vrouwen en kinderen - veeg ze weg! Maar raak niemand aan die is gemarkeerd met de X. Begin bij mijn heiligdom. (Ezechiël 9: 4-6)

Hoe kan men zich op dit punt het derde geheim van Fatima niet herinneren?

Bisschoppen, priesters, mannen en vrouwen religieuzen [gingen] een steile berg op, op de top waarvan een groot kruis was van ruw uitgehouwen stammen als van een kurkboom met de schors; voordat hij daar aankwam, ging de Heilige Vader door een grote stad die half in puin lag en half bevende van aarzelende tred, gekweld door pijn en verdriet, bad hij voor de zielen van de lijken die hij onderweg tegenkwam; nadat hij de top van de berg had bereikt, werd hij op zijn knieën aan de voet van het grote kruis gedood door een groep soldaten die kogels en pijlen op hem afvuurden, en op dezelfde manier stierven daar de een na de ander de andere bisschoppen, priesters, mannen en vrouwen Religieus, en verschillende leken van verschillende rangen en posities. Onder de twee armen van het kruis waren er twee engelen, elk met een kristallen aspersorium in zijn hand, waarin ze het bloed van de martelaren verzamelden en daarmee de zielen besprenkelden die op weg waren naar God. —Sr. Lucia, 13 juli 1917; vaticaan.va

Net als Ezechiëls visioen van drie groepen in de tempel, is er een zuivering van drie groepen in het Fatima-visioen: geestelijken, religieuzen en leken.

Want het is tijd dat het oordeel begint bij het huisgezin van God; als het bij ons begint, hoe zal het dan eindigen voor degenen die het evangelie van God niet gehoorzamen? (1 Petrus 4:17)

 

ONZE TRIBULATIE

Tot slot wil ik nog een keer terugkomen op de huidige beproevingen die zo velen van ons meemaken en erover nadenken in het licht van het "eerste zegel". Er is een groter plaatje ontvouwen die we zouden moeten overwegen.

Ik keek, en daar was een wit paard, en zijn berijder had een boog. Hij kreeg een kroon en hij reed zegevierend uit om zijn overwinningen te bevorderen. (6: 1-2)

Paus Pius XII zag de berijder van dit paard als 'Jezus Christus'.

Hij is Jezus Christus. De geïnspireerde evangelist [St. John] zag niet alleen de verwoesting veroorzaakt door zonde, oorlog, honger en dood; hij zag in de eerste plaats ook de overwinning van Christus. - Adres, 15 november 1946; voetnoot van De Navarra-bijbel, 'Openbaring', p.70

St. Victorinus zei:

Het eerste zegel dat werd geopend, [St. John] zegt dat hij een wit paard zag, en een gekroonde ruiter met een boog ... Hij stuurde de Heilige Geest, wiens woorden de predikers zonden uit als pijlen reiken naar de menselijk hart, zodat ze ongeloof kunnen overwinnen. -Commentaar op de Apocalyps, Ch. 6: 1-2

Zouden de huidige beproevingen die velen van ons in ons persoonlijke leven en in ons gezin doormaken, ook die goddelijke pijlen kunnen zijn die doordringend en pijnlijk zijn en toch de diepe, verborgen en 'geheime' gebieden in ons hart blootleggen waar we ons niet bekeerd en nog steeds vasthouden aan idolen? Zijn er in dit Mariale tijdperk niet velen van ons die aan het hart van Onze-Lieve-Vrouw toegewijd zijn, schijnbaar deel aan die mysterieuze profetie van Simeon?

… Jijzelf zal een zwaard doorboren zodat de gedachten van vele harten onthuld kunnen worden. (Lukas 2:35)

Voor mij is het eerste zegel als het eerste licht van de dageraad dat de opkomende zon aankondigt en voorafschaduwt (het zesde zegel). God zuivert en schudt ons nu zachtjes voor wat voor velen een zeer pijnlijke verlichting zal zijn en schudt wanneer deze waarschuwing komt ... (zie Fatima en het grote schudden). 

 

EEN NIEUWE WAARSCHUWING?

Misschien heeft zich in oktober een opmerkelijke gebeurtenis voorgedaan, twee dagen na dat vreemde ritueel in de Vaticaanse tuinen. Volgens een niet-geverifieerd rapport, Sr. Agnes Sasagawa van Akita, die dat bericht hierboven ontving, ontving naar verluidt nog een bericht op de 6e (ik sprak met een vriend die een priester kent die dicht bij de kring van zr. Agnes staat, en hij bevestigt dat hij dit ook heeft gehoord, hoewel hij ook in afwachting van meer directe bevestiging). Dezelfde engel die in de jaren zeventig met haar sprak, verscheen naar verluidt opnieuw met een eenvoudige boodschap voor "iedereen":

Doe as op en bid elke dag om een ​​berouwvolle rozenkrans. - bron van aan EWTN gelieerde WQPH Radio; wqphradio.org​ de vertaling hier lijkt onhandig en zou mogelijk vertaald kunnen worden met "bid elke dag een rozenkrans voor berouw" of "bid elke dag een rozenkrans voor het boegbeeld".

Een begeleidende nota van de “boodschapper” verwees naar Jona's profetie (3: 1-10), die ook de Massaal lezen op 8 oktober 2019 (die dag, het evangelie ging over Martha die andere dingen voor God plaatste!). In dat hoofdstuk krijgt Jona de opdracht om zichzelf in as te bedekken en Nineve te waarschuwen: "Nog veertig dagen en Nineve zal worden omvergeworpen." Is dit een waarschuwing voor de kerk dat we eindelijk de tak voor Gods neus hebben gelegd?

Als christenen zijn we niet hulpeloos. Door te bidden en te vasten, kunnen we de demonen uit ons leven verdrijven en zelfs de natuurwetten opschorten. Ik denk dat het tijd wordt dat we de oproep om de rozenkrans te bidden serieus nemen, wat een van de remedies was die specifiek in Fatima werden gegeven om "De vernietiging van naties." Of dit recente bericht van Akita authentiek is of niet, het is het juiste bericht voor dit uur. Maar het is niet de eerste profetische stem die ons aanspoort dit wapen te grijpen om te vechten tegen de toenemende duisternis van onze tijd ...

De Kerk heeft altijd een bijzondere doeltreffendheid aan dit gebed toegeschreven, door de rozenkrans toe te vertrouwen… de moeilijkste problemen. Op momenten dat het christendom zelf bedreigd leek, werd de verlossing ervan toegeschreven aan de kracht van dit gebed, en werd Onze Lieve Vrouw van de Rozenkrans geprezen als degene wiens voorspraak redding bracht. —POPE ST. JOHANNES PAULUS II, Rozenkrans Virginis Mariae, 40

 

GERELATEERDE LEZING

De zeven zegels van revolutie

Het "oog van de storm": De grote dag van het licht

De dag van de gerechtigheid

De koning komt

Komt Jezus echt?