Onze dode kinderen opvoeden

HET NU WOORD OVER MASSAMETINGEN
voor 4 februari 2014

Liturgische teksten hier

Waar zijn alle kinderen?

DAAR zijn zo veel kleine gedachten die ik heb van de lezingen van vandaag, maar ze draaien allemaal om dit: het verdriet van ouders die hebben toegekeken hoe hun kinderen hun geloof verloren. Net als Davids zoon Absalom in de eerste lezing van vandaag, worden hun kinderen betrapt "ergens tussen hemel en aarde "​ ze hebben de muilezel van de rebellie recht in het struikgewas van de zonde gereden, en hun ouders voelen zich hulpeloos om er iets aan te doen.

En toch kijken zoveel van deze ouders die ik heb ontmoet niet met toorn en minachting op hun kinderen neer, zoals de soldaten in de eerste lezing van vandaag. Ze lijken eerder op koning David ... Hij keek naar de ziel van zijn zoon, geschapen naar het beeld van God, en hoopte dat de onschuld ervan hersteld zou kunnen worden. Hij probeerde van zijn zoon te houden zoals de barmhartige Samaritaan van de geslagen man aan de kant van de weg hield. Ja, David hield van zoals de vader hield van ons.

Ik ben er zeker van dat toen Adam in zonde viel, God het uitriep zoals David in de eerste lezing van vandaag:

Mijn zoon [Adam]! Mijn zoon, mijn zoon [Adam]! Was ik maar in plaats van jou gestorven, [Adam], mijn zoon, mijn zoon! 

En dus deed Hij ... God werd mens en stierf voor ons. Dat is de liefde van de Vader en Jezus Christus, en ik zie dat zoveel ouders deze zelfgave, eeuwige liefde weerspiegelen.

Maar dan zie ik ook ouders die zichzelf straffen, alsof dit hun kinderen weer in de kudde brengt. 'Ik had dit beter moeten doen; Ik had dat niet moeten doen ”, enzovoort. Ze lijken misschien op Jarius, die Jezus zocht toen hij zag dat zijn dochter ziek werd. Maar tegen de tijd dat de Heer bij zijn huis aankwam, was zijn dochter overleden. Misschien zeiden Jarius en zijn vrouw tegen zichzelf: 'We hebben het verpest. Het is te laat. We hadden meer moeten doen. Ons kind is te ver heen. We hebben niet genoeg gedaan, het is mijn schuld, het is jouw schuld, het zijn de genen aan jouw kant van de familie's schuld…. enz." Maar tegen jullie ouders die zo wanhopen, zegt Onze Lieve Heer ook tegen jullie:

Waarom deze commotie en gehuil? Het kind is niet dood, maar slaapt.

Dat is, niets is onmogelijk voor God.

Allereerst Jezus deed luister naar de tussenkomst van Jarius voor zijn dochter en ging onmiddellijk op weg om haar te genezen. Zo ook, lieve ouders, God heeft uw roep om uw kinderen te redden gehoord en is onmiddellijk op weg gegaan om hen te redden. Twijfel hier niet aan! Er is niemand in de hemel of op aarde die uw kinderen wil redden meer dan Jezus Christus die Zijn bloed voor hen vergoot! Hij is de goede herder die de negenennegentig schapen onmiddellijk verlaat om op zoek te gaan naar het verloren schaap dat gevangen zit in het struikgewas van de zonde. ^[1]cf. Lukas 15:4

'Maar mijn kinderen hebben de kerk 25 jaar geleden verlaten', zou je kunnen zeggen. Ja, en Jezus nam ook niet de kortere weg naar het huis van Jarius. Omdat als hij had, de bloedende vrouw misschien nooit genezen. Ziet u, God kan ervoor zorgen dat alle dingen ten goede werken voor degenen die van Hem houden. ^[2]cf. Rom 8: 28 Maar je moet God de dingen laten doen op Zijn manier - Hij heeft een groot plan gaande! En je kind heeft een vrije wil, en dus moet je ze uiteindelijk de dingen op hun manier laten doen. ^[3]cf. Lucas 15:12; de vader van de verloren zoon liet hem zijn eigen weg gaan; elke ziel is vrij om de hemel of de hel te kiezen. Maar Onze Lieve Vrouw van Fatima laat zien hoe we een verschil kunnen maken. In augustus 1917 zei ze tegen de zieners: "veel zielen gaan naar de hel, omdat er niemand is die zichzelf opoffert en voor hen bidt. ' Dus terwijl alles in je familie er als een puinhoop uitziet, wendt Jezus zich nu tot jou zoals Hij deed tot Jarius en zegt:

Wees niet bang; heb gewoon geloof.

Geloof zoals deze vrouw die twaalf jaar lang bloedde. Het Evangelie zegt dat ze "heeft alles uitgegeven wat ze had”Op zoek naar genezing. Ja, zoveel ouders hebben zichzelf beziggehouden met het opzeggen van rozenkransen, deze noveen, die toewijding, dit gebed… en toch verandert er niets - zo lijkt het tenminste. Maar Jezus zegt weer tegen je:

Wees niet bang; heb gewoon geloof.

Waardoor werd de dochter van Jarius genezen? Wat veroorzaakte de genezing van de bloedstollende vrouw? Jarius en zijn vrouw moesten verder gaan dan de "spot" die naar hen en Jezus werd geslingerd omdat ze geloofden dat hun dochter gered kon worden. De vrouw moest evenzo alle obstakels, alle twijfels, alle schijnbare onmogelijkheden die ze tegenkwam overstijgen ... en eenvoudigweg raak de zoom van Christus aan. Waar ik het hier over heb, is niet positief denken, het is eerder 'armoede'-denken: dat erkennen Ik heb uiteindelijk nergens controle over, maar met geloof zo groot als een mosterdzaadje, mijn God kan bergen verzetten. Het is het gebed van de Psalm van vandaag:

Neig uw oor, HEER; antwoord mij, want ik ben gekweld en arm. Behoud het leven van mijn [kind], want ik ben je toegewijd; red het kind van uw [dienstknecht, want ik vertrouw] op u.

En op een dag, ergens, zal Jezus zich tot je kind wenden, ook al is het in hun allerlaatste adem, ^[4]cf. Genade in Chaos en zeg:

Klein kind, ik zeg je, sta op!