IF jij leest Voogdij over het hart, dan weet je inmiddels hoe vaak we het niet houden! Hoe gemakkelijk worden we afgeleid door het kleinste ding, weggetrokken uit de vrede en ontspoord door onze heilige verlangens. Nogmaals, met St.Paul roepen we uit:
Ik doe niet wat ik wil, maar ik doe wat ik haat ...! (Romeinen 7:14)
Maar we moeten opnieuw de woorden van St. James horen:
Beschouw het als een vreugde, mijn broeders, wanneer u verschillende beproevingen doormaakt, want u weet dat het beproeven van uw geloof volharding voortbrengt. En laat doorzettingsvermogen volmaakt zijn, zodat je volmaakt en compleet mag zijn, aan niets ontbreekt. (Jakobus 1: 2-4)
Genade is niet goedkoop, overhandigd als fastfood of met een muisklik. We moeten ervoor vechten! Herinnering, die de voogdij over het hart neemt, is vaak een strijd tussen de verlangens van het vlees en de verlangens van de Geest. En dus moeten we leren de manieren van de Geest ...
AFWIJKINGEN
Nogmaals, voogdij over het hart betekent dat je die dingen moet vermijden die je weg zouden trekken van de tegenwoordigheid van God; om waakzaam te zijn, alert op de valstrikken die u tot zonde zouden leiden.
Ik was gisteren gezegend met het lezen van de volgende passage na Ik heb gepubliceerd Voogdij over het hart. Het is een treffende bevestiging van wat ik eerder op de dag schreef:
Zou je willen dat ik je leer hoe je van deugd naar deugd kunt groeien en hoe je de volgende keer nog aandachtiger kunt zijn als je al in gebed bent teruggekeken en zo God meer plezierige aanbidding kunt geven? Luister, en ik zal het je vertellen. Als er al een klein vonkje van Gods liefde in je brandt, stel het dan niet bloot aan de wind, want het kan uitgeblazen worden. Houd de kachel goed gesloten, zodat hij zijn warmte niet verliest en koud wordt. Met andere woorden, vermijd afleiding zo goed mogelijk. Blijf stil bij God. Besteed uw tijd niet aan nutteloos gebabbel. —St. Karel Borromeus, Liturgie van de uren, p. 1544, Gedenkteken van St. Charles Borromeo, 4 november.
Maar omdat we zwak zijn en vatbaar voor de lusten van het vlees, de verlokkingen van de wereld en trots, komen er afleidingen tot ons, zelfs als we ze proberen te vermijden. Maar onthoud dit; schrijf het op, herhaal het voor jezelf totdat je het nooit meer vergeet:
Alle verzoekingen in de wereld zijn niet gelijk aan één zonde.
Satan of de wereld kan de meest lugubere gedachten in uw geest werpen, de meest prikkelende verlangens, 
de meest subtiele valstrikken van zonde, zodat uw hele lichaam en geest in een grote strijd worden gegrepen. Maar tenzij je ze vermaakt of helemaal opgeeft, is de som van die verzoekingen niet gelijk aan één zonde. Satan heeft menig ziel vernietigd omdat hij hen ervan overtuigde dat verleiding hetzelfde is als zonde; dat u, omdat u in de verleiding bent gebracht of zelfs maar een beetje bent toegegeven, er net zo goed voor kunt gaan. Maar dit is een leugen. Want zelfs als je een beetje toegaf, maar daarna de voogdij over het hart terugkreeg, heb je voor jezelf meer genaden en zegeningen verdiend dan wanneer je je wil volledig had overgegeven.
De Kroon van Beloning is niet gereserveerd voor degenen die zorgeloos door het leven zeilen (bestaan zulke zielen?), Maar voor degenen die worstelen met de tijger en volharden tot het einde, ondanks vallen en worstelen tussendoor.
Gezegend is de man die in verzoeking volhardt, want als hij bewezen is, zal hij de kroon des levens ontvangen die hij beloofd heeft aan degenen die hem liefhebben. (Jakobus 1:12)
Hier moeten we voorzichtig zijn; want de strijd is niet van ons, maar van de Heer. Zonder Hem kunnen we niets doen. Als je denkt dat je kunt vechten met overheden en machten, gevallen engelen te slim af zijn, is dat als het slechts stofwolken waren die bij de eerste weerstand werden weggeblazen, dan zul je als een grassprietje worden neergemaaid. Luister naar de wijsheid van Moederkerk:
Als we op zoek gaan naar afleidingen, zou dat betekenen dat we in hun val trappen, terwijl het enige dat nodig is, is terug te keren naar ons hart: want een afleiding onthult ons waaraan we gehecht zijn, en dit nederige bewustzijn voor de Heer zou onze voorkeur moeten doen ontwaken. liefde voor hem en leid ons resoluut om hem ons hart aan te bieden om gezuiverd te worden. Daarin ligt de strijd, de keuze van welke meester te dienen. -Catechismus van de katholieke kerk, 2729
TERUGKEREN
De voornaamste moeilijkheden bij het beoefenen van gebed zijn afleiding en droogheid. De remedie ligt in geloof, bekering en waakzaamheid van het hart. -Catechismus van de katholieke kerk, 2754
Geloof
Ook hier, temidden van afleidingen, moeten we worden als kleine kinderen. Hebben geloof Het is voldoende om eenvoudig te zeggen: “Heer, daar ga ik weer, weggetrokken van de liefde voor U door aandacht voor deze afleiding. Vergeef me God, ik ben van jou, helemaal van jou. " En met 
dat, keer terug naar wat je doet met liefde, alsof je het voor Hem doet. Maar de 'aanklager van de broeders' zal niet ver achterblijven voor de ziel die nog niet heeft geleerd te vertrouwen op Gods barmhartigheid. Dit is het kruispunt van geloof; dit is het moment van beslissing: óf ik zal de leugen geloven dat ik gewoon een teleurstelling ben voor God die me alleen maar tolereert - of dat Hij me zojuist heeft vergeven en echt van me houdt, niet voor wat ik doe, maar omdat Hij me heeft geschapen .
Laat de zwakke, zondige ziel niet bang zijn om tot Mij te naderen, want zelfs als ze meer zonden had dan er zandkorrels in de wereld zijn, zou alles verdrinken in de onmetelijke diepten van Mijn genade. - Jezus naar St. Faustina, Goddelijke genade in mijn ziel, Dagboek van St. Faustina, n. 1059
Uw zonden, zelfs als ze ernstig zijn, zijn als zandkorrels voor de oceaan van Gods genade. Hoe dwaas, hoe volkomen dwaas te denken dat de zandkorrel de oceaan kan bewegen! Wat een ongegronde angst! In plaats daarvan kan uw kleine geloofsdaad, zo klein dat het als een mosterdzaadje is, bergen verzetten. Het kan je de berg van liefde opduwen naar de top ...
Pas op dat je geen kans verliest die Mijn voorzienigheid je biedt voor heiliging. Als het je niet lukt om van een gelegenheid gebruik te maken, verlies dan je rust niet, maar verootmoedig jezelf diep voor Mij en dompel jezelf met groot vertrouwen volledig onder in Mijn genade. Op deze manier win je meer dan je hebt verloren, omdat er meer gunst wordt verleend aan een nederige ziel dan de ziel zelf vraagt ... - Ongeldig. n. 1361
Camper ombouw
Maar als de afleiding aanhoudt, komt die niet altijd van de duivel. Bedenk dat Jezus de woestijn in werd gedreven door de Geest
waar Hij werd verzocht. Soms leidt de Heilige Geest ons naar de Woestijn van verleiding zodat ons hart kan worden gezuiverd. Een "afleiding" kan onthullen dat ik gehecht ben aan iets dat me ervan weerhoudt naar God te vliegen - niet een "geestelijke aanval" werkt Het is de Heilige Geest die dit openbaart omdat Hij van me houdt en wil dat ik vrij ben - helemaal vrij.
Een vogel kan worden vastgehouden aan een ketting of aan een draad, maar hij kan niet vliegen —St. Johannes van het Kruis, op. citaat ., cap. xi. (vgl. Beklimming van de berg Karmel, Boek I, n. 4)
En dus is het het moment van keuze. Hier kan ik reageren als de jonge rijke man, en verdrietig weglopen omdat ik mijn gehechtheid wil behouden ... of zoals de kleine rijke man, Zacheüs, kan ik de uitnodiging van de Heer verwelkomen en berouw tonen van de liefde die ik aan mijn gehechtheid heb gegeven, en met zijn hulp, wordt vrijgelaten.
Het is goed om regelmatig op het einde van uw leven te mediteren. Houd die gedachte altijd voor je. Je gehechtheden in dit leven zullen aan het einde van je leven (wat deze nacht zou kunnen zijn) als een mist verdampen. Ze zullen zinloos zijn en worden vergeten in het komende leven, ook al hebben we er zo vaak aan gedacht toen we op aarde waren. Maar de daad van verzaking die u van hen scheidt, zal eeuwig duren.
Omwille van hem heb ik het verlies van alle dingen aanvaard en ik beschouw ze als zo onzin, dat ik Christus mag winnen en in hem gevonden kan worden ... (Fil.3: 8-9)
Waakzaamheid van hart
Zoals de aarde eroverheen wordt geworpen, een vuur dat in een kachel brandt, dooft, zo vernietigen wereldse zorgen en elke vorm van gehechtheid aan iets, hoe klein en onbeduidend ook, de warmte van het hart dat er aanvankelijk was. —St. Simeon de nieuwe theoloog,citeerbare heiligen, Ronda de Sola Chervin, p. 147
Het sacrament van de biecht is het geschenk van een nieuwe vonk. Net als bij een kachel, moeten we vaak nog een blok hout toevoegen en op de kolen blazen om het hout in vuur en vlam te zetten.
Dit alles vereist waakzaamheid of voogdij over het hart. Ten eerste moeten we 
hebben de goddelijke vonk, en omdat we vaak vallen, moeten we vaak biechten. Een keer per week is het ideaal, zei Johannes Paulus II. Ja, als je heilig wilt zijn, als je wilt worden wie je werkelijk bent, dan moet je constant de verstikkende as van zonde en egocentrisme inwisselen voor de goddelijke vonk van Liefde.
Het zou een illusie zijn om heiligheid te zoeken volgens de roeping die men van God heeft ontvangen, zonder vaak deel te nemen aan dit sacrament van bekering en verzoening. —Paus Johannes Paulus de Grote; Vaticaan, 29 maart CWNews.com
Maar het is gemakkelijk voor deze goddelijke vonk om gesmoord te worden door het vuil van wereldsgezindheid als we niet waakzaam zijn. Belijdenis is niet het einde, maar het begin. We moeten de golven van genade met beide handen opnemen: de hand van gebed en de hand van liefdadigheid Met de ene hand trek ik door gebed de genade binnen die ik nodig heb: luisteren naar Gods Woord, mijn hart openen voor de Heilige Geest. Met de andere hand reik ik mijn hand uit in goede werken, in het vervullen van de plicht van het moment uit liefde en dienstbaarheid aan God en de naaste. Op deze manier wordt de vlam van liefde in mijn hart in brand gestoken door de adem van de Geest die door mijn “fiat” naar Gods wil werkt. In overpeinzing, Ik open de golven die Gods liefde naar binnen trekken; in actie, Ik blaas op de kolen van het hart van mijn naaste met diezelfde Liefde, en zet de wereld om me heen in vuur en vlam.
HET DOEL
Herinnering is dus niet alleen afleiding vermijden, maar verzekeren dat mijn hart alles heeft wat nodig is om in deugdzaamheid te groeien. Want als ik groei in deugd, groei ik in geluk, en daarom kwam Jezus.
Ik ben gekomen dat ze leven mogen hebben, en dat in overvloed. (Johannes 10:10)
Dit leven, dat de vereniging met God is, is ons doel. Het is ons uiteindelijke doel, en het lijden van dit huidige leven is niets vergeleken met de heerlijkheid die ons te wachten staat.
Het bereiken van ons doel vereist dat we nooit op deze weg stoppen, wat betekent dat we voortdurend van onze behoeften af moeten in plaats van eraan toe te geven. Want als we ze niet allemaal volledig kwijtraken, zullen we ons doel niet helemaal bereiken. Een blok hout kan niet in het vuur worden omgezet als er ook maar een enkele graad warmte ontbreekt om het hierop voor te bereiden. Evenzo zal de ziel niet in God worden getransformeerd, zelfs als ze maar één onvolmaaktheid heeft ... een persoon heeft maar één wil en als die door iets wordt bezwaard of bezet, zal de persoon niet de vrijheid, eenzaamheid en zuiverheid bezitten die vereist zijn voor goddelijke transformatie. —St. Johannes van het Kruis, De asecent van de berg Karmel, Boek I, Ch. 11, n. 6
GERELATEERDE LEZING
